Eternal Love (Tagalog Version)

The year 2030

May bagong trabaho ako dito sa Australia kasama ang makulit kong partner in crime.

"AA!" makulit ang tawag nang kasama ko nasa likod ko kasi siya nauuna akong maglakad sa kanya.

"Ano?" tanong ko habang nilingon ko ito at tinitigan ko ito ng seryoso.

"Deretso na ba ako sa Vampires Association?" tanong naman niya sa akin.

Umismid na lang ako sa kanya napaka-ano!

"Of course, may dala kang mapa para makita natin agad ang building." nasabi ko na lang sa kanya.

I'm specific about sa building na pupuntahan namin.

"Malakas pa ang pang-amoy ko!" biro niya.

Kahit nakukulitan ako sa kanya, siya ang BFF ko mula nang magkakilala kami sa unibersidad.

"Hindi ako sasama sa'yo, kakaiba ang iniisip mo." agad kong binanggit para hindi na siya magtanong.

Lumipad ako papuntang Australia para hanapin ang estranghero kong ama at inilipat lang nila ako sa main gusali ng mga agents.

Oo, isa akong agent na nakikipag-laban at sa mga nangangailangan ng tulong.

"Saan ka naman pupunta, aber?" makulit nitong pahayag sa akin, at sumabay sa paglalakad ko tinutulak ko ang cart kung saan nakalagay ang maleta ko.

"Pang-isang taon ang dinala mong gamit, AA?" pagtatanong niya sa akin.

"Oo, ikaw ba? Parang mas marami ka pang dala sa akin." puna ko sa tulak niyang cart.

"Iniba mo ang topic, saan ka pupunta at hindi ka sasama sa akin?" pagtatanong niya nang balingan ako nang tingin.

"Hahapin ko ang ama ko." sagot ko na lang sa kanya dahilan para matigilan siya.

"20 years...I mean, 200 years ka niyang inabandona sa Pilipinas, hahanapin mo pa talaga ang ama mo?" gulat niyang sagot sa akin natahimik naman ako sa sinabi niya.

"Gusto ko makilala ang taong dahilan kaya nabuhay ako, E," sagot ko sa kanya at natahimik siya sa sinabi ko pero, sumagot siya.

"Ang dahilan kung bakit wala kang nakagisnang ina," seryosong sagot naman niya sa akin.

"Hindi naman niya kagustuhang iwanan si Mama, E ang magulang o grandparents ko ang dahilan kung bakit wala si daddy noong pinanganak ako," sagot ko sa kanya at naglakad na kami palabas ng arrival area.

Sumakay kami sa pampasaherong sasakyan nang Australia.

"Sasamahan kita sa paghahanap, AA, a partner in crime kaya tayong dalawa," sabi naman niya sa akin.

Binigay sa akin ng grandparents ko ang address na binigay ng daddy ko noon sa Mama ko ang hindi ko lang sigurado kung doon pa rin kaya sila nakatira.

Nang makarating kami sa lugar napatingin ako sa mga bahay na nakatayo.

"Magpapakilala ka bang apo ng grandparents mo?" pagtatanong pa rin niya sa akin nakatingin na siya sa nadadaanang bahay.

"Hindi," sagot ko sa kanya.

Dahil kapag nakita nila ako mapagkakamalan nila ako si Mama. Ka-hawig ko si Mama as in parang kambal kaming dalawa kung nabubuhay lang siya.

"Graduate na tayo kung walang k12 program, AA." nasabi na lang niya sa akin.

"Sinabi mo pa, wala eh..nasa makabagong mundo na tayo ngayon." sagot ko na lang sa kanya.

Huminto kami sa isang kanto at siya na ang nagbayad nito sa taxi driver. Nilabas ng taxi driver ang maleta namin sa likod at nagpasalamat na lang kami. Naglakad kaming dalawa ramdam ko ang mga tinginan nang nasasalubong naming mga tao.

"Miss, where is this address here in your area?" I asked the woman I met.

She even looked at what was written on the paper I was holding.

It pointed to the house standing at the end and we both thanked the woman.

"Relatives of the older couple," we heard the companion say.

"No one has visited the two couples since their children had a family." said the woman we were talking to.

In the fugitive when we hear even far away we can hear with me.

"Ibig sabihin ang grandparents mo na lang aabutan natin dyan," bulalas niya tinignan ko siya nang masama.

Dahil sa kakayahan namin kaya nakarating kami kaagad sa dulo. Nakita naming bukas ang pintuan kumunot ang noo namin sa naabutan nakiramdam kami sa paligid nang bahay.

"Help!" 

"Help!" 

Sabay nilang sigaw hindi namin malaman kung sino sa kanila ang sumisigaw.

Tumalon kami sa pader dala ang mga mabibigat naming maleta. Unang araw talaga may ganitong regalo sa akin?

Iniwan namin sa bubong ang mga maleta nakasuot kami ng cloak kaya tumitingin sa amin ang mga tao kanina.

"Sinalubong tayo ng gulo," pahayag niya at nakita nilang nakatali ang mag-asawa sa sahig.

"Where is your son!" shouted the long-haired man.

"No one lives here but my wife and I! You have scattered our house and no one has seen even a shadow of my son." cry of the old man.

"May anak silang magnanakaw?" bulong niya nakatayo kami sa madilim na parte ng bahay.

"May alam ba ako? Ililigtas ko pa ang dahilan kung bakit hindi buo ang pamilya ko." nasabi ko na lang sa kanya at bumuntong-hininga na lang ako nang nakarinig kami nang kaluskos.

Putang ina!

Nagtago kaming dalawa at nakita namin ang paghahanap nang mga taong nakatanghod sa harap ng dalawang matanda.

"Search the whole house, maybe it's still there." shouted the man.

"Yes, boss!" its staff replied to their boss.

I signaled to my companion that we had a chance to save the couple.

Tumalon kaming dalawa at nasuntok ko sa likod ang lalaking amo nabigla ito sa ginawa ko. Ang kasama ko naman ang nagkalas ng tali sa likod ng mag-asawa kahit natatakot na sumisigaw nakamasid lang sila.

"Fuck!" swearing at it and facing me he gasped as I kicked him.

Someone rushed at me but, because of my ability, they were all defeated.

"Let's run away," I mention after I defeated the Jews.

The couple did not speak to what I said my companion led them and I felt around because I heard a crackle.

When the crackle disappeared we took them out of their house.

Who are you? "The old woman shuddered at us and I averted my eyes from them.

"Are they with you?" statement of the old man to us and looked at his wife.

"They're not with us, if they're with us you'll be long dead." my companion replied she went back inside to get our suitcases on the roof.

"Why is your forehead furrowed?" I criticize my companion because her forehead is furrowed.

"Nakabukas ang maleta mo at maleta ko," sagot niya at kaagad kong hinaltak ang maleta ko.

Nawawala ang gamit kong pang-laban para sa mga nilalang na kaaway namin.

"Damn it!" pagmumura ko na lang wala na akong pakialam kung marinig 'yon nang dalawang matanda.

"Kapag nakita nila ang marka sa gamit mo, ibabalik nila 'yon takot na lang nila illan na lang ang hindi pa rin naniniwala sa katulad natin," pahayag niya dahilan para sumabat ang matandang lalaki.

"Ano kayo?" pagsasalita ng matandang lalaki sa amin.

"Dadalhin namin sa hospital na alam namin at ipapagamot ang sugat nyo sa kamay," sabi ko sa kanila at sinara ko na lang ang maleta ko.

"Parehas tayo ng nawalan ng armas, AA buwisit sila kapag hindi nabalik sa akin ang gamit ko ipapakulam ko talaga sila," inis niyang sabi at padabog na tumayo sa kalsada.

Napapailing na lang ako hawak niya ang dalawang matandang mag-asawa at ako ang may hawak ng maleta namin.

"Mga Pilipino ba kayo, ano ba kayo?" pagtatanong pa rin ng matandang lalaki sa amin.

"Huwag ka na makulit, manong dahil hindi pa rin magpapakilala sa inyo tumutulong lang kami sa katulad nyong nasa delikadong sitwasyon." narinig kong sabi niya huminga na lang ako.

"Tao ba kayo o hindi?!" pagtatanong pa rin nito sa amin.

"Hindi kami ordinaryong tao, manong pero huwag mo kami itulad sa kilala mo dahil natitino kami," sabi ulit niya sa grandparents ko.

Ang ganda namang salubong nito sa akin pagdating ng Australia.

"Wala ba kayong anak na kasama dito," pagtatanong pa rin niya sa dalawang mag-asawa.

"Wala na, iniwan na kami mula nang mag-asawa maliban sa isa nawalan ng alaala pero bumalik sa normal na pamumuhay kada walang pasok nandito ang isang 'yon." banggit ng matandang babae sinaway naman siya nang asawa niya.

Ginamit namin ang lakas para madala namin sila sa hospital nang hindi nila namamalayan habang kausap ng kasama ko. Nagpaaalam na lang kami nang may nag-assist sa kanilang nurse at doctor nakilala kami dahil sa cloak na may marka.

"Grabe!" pahayag niya at humingi nang maiinom sa staff nang hospital.

Alam nang hospital kung sino-sino ang kalahi namin, kalahi ng mga lobo, kalahi ng tao, at kalahi ng mga mangkukulam at aswang isama pa ang mga lahi ng mga tao.

"Mamaya na tayo magpunta sa VA, pahinga muna tayo," sagot ko sa kanya.

"Okay." sabat na lang niya at uminom siya nang bote na may laman nang dugo.

Naalala ko 'yong bilin ng grandparents ko sa akin bago ako umalis sa Pilipinas.