I can feel my body burning in pleasure. Malalim ang hininga ko habang nararamdaman ang pagdampi ng labi sa mga hita ko ng misteryosong lalaking kaharap ko ngayon, his touch was so hot I can feel my pearl pulsating. Tila ngayon ko lang napagtanto na ang mga saplot ko sa katawan ay tuluyan nang nawala.
"Ah." Hindi ko maiwasan ang mapadaing nang sakupin ng kanyang labi ang tinatago kong perlas. He licked through my folds. Making my body arch and feel the pure pleasure that his tongue has been giving me. "You're surely wet, I like it." I can feel his breath in my folds! He keeps on devouring me, but the pleasure is not enough. I wanted more. More of him. My hands touched his broad shoulders, asking for more. His tongue swirls around. Halos mabaliw ako ng maramdaman ko ang daliri niya na pumasok sa loob ko habang patuloy ang paggalaw at pagpitik ng kanyang dila. Mas lalo akong nabaliw dahil sa malaking sandata na nasa harap ko ngayon. He leaned towards me and started to kiss me. This time his kiss was gentle. He takes my hand and makes me touch his big and veiny,.. sword. Hindi ko maipaliwanag ang sobrang pananabik nang mahawakan ko ang bagay na kanina ko pa gustong maramdaman. "You want me to put it inside of you?" His voice was so deep and yet so sexy. Para akong tuta na tumatango sakanya, not wanting to waste any more seconds. Hinatak ko ang katawan niya pero hindi siya nagpatinag, tila nang-aasar. He smirked, touched his own sword, and spat on it. He massaged the tip of it so it'll be wet. This keeps on making me crazy as hell. "You want this?" He keeps on teasing me, Finally the tip of his dick touches my folds. "Yes, ipasok mo please." He smiled and said, "Mam, ang bastos niyo po." Napabalikwas ako ng bangon nang marinig ang boses ng driver ko. The car's door was open, and Kuya was standing outside the car looking down at me. What happened? WHAT THE HELL IS THAT?? "K-kuya, ano po iyon?." Nakita ko ang hiya sa mukha ni kuya, napahawak siya sa likod ng batok niya at tila nahihiyang magsalita. "Ma'am, nakatulog po kasi kayo, tapos nung ginigising ko na po kayo, ang sabi niyo po, 'Yes, ipasok mo please," paggaya ni kuya sa boses at tono ng pananalita ko. I did that?! Oh my god! I cleared my throat para hindi halatang napahiya ako. Diyos ko, Lord, palala ng palala ang mga nangyayari sa akin! "Ah, kuya, I mean, po, paki pasok nalang sa parking lot ng building itong kotse." Hindi na ako nagsalita at agad na akong lumabas ng kotse at dali-daling kinuha ang mga gamit ko. I rushed through the entrance of the company building. Pagpasok ko ay para akong hinabol dahil hingal na hingal ako. Oh my god! Oh my god! Nakakahiya! Ipinilig ko ang ulo ko at umakyat na sa office. Bago pa man ako makapasok ay sinalubong ako ng sekretarya ko na may pag-aalinlangan sa mukha. "Ma'am, nasa loob po si Sir Alejandro at Ma'am Janet." I bit my lip, hindi ako agad na pumasok dahil sa pag aalinlangan. Bahagya ko lamang binuksan ang pinto dahilan para marinig ko ang pinag-uusapan nila. Tita Janet was sitting on my chair while Alejandro was in front of her, standing and looking serious. "You know that I have a daughter, right?" Tila pilyang pagtatanong ni Tita. Alejandro just stood there listening to her. "Oh, I thought Lillianna was your daughter too? You legally adopted her, right? "Sa kung anong dahilan ay tila gustong tumakas ng puso ko papalayo sa kinatatayuan ko. "I'm sorry." She chuckled like there's something funny in what Alejandro just said. Napakunot ang noo ko. Ano ba ang ibig niyang sabihin? "My legitimate daughter, I mean. She's in America now. Lillianna was hesitant to marry you. You know that, right?" I can see how Alejandro's perfect eyebrows shot up. I don't known where their conversation is going, Para bang may gustong ipahiwatig si tita sa mga salita. "You're saying that I marry your legitimate daughter instead?" He looks like he's amused and yet annoyed. "Why don't you look into it? My daughter and Lillianna had similarities. You won't even notice their differences." Nanatili ang pagiging pilya sa tono ng boses ni Tita. "I can also marry you, matanda lamang ako sa'yo ng ilang taon," tuluyang napuno ang opisina ko ng tawa ni tita. Nakita ko rin ang pag ngiti ni Alejandro. Is this it? Hindi ko na nga ba kailangan na mag-isip kung tatanggapin ko ang alok ni Alejandro? Ang tanong ay masisikmura ko kayang makita siyang kasal sa kapatid ko? Masisisikmura ko kayang makita na ang lalaking-. "Lillianna." Natigil ang pag-iisip ko ng marinig ang malalim at malumanay na pagtawag ni Alejandro sa pangalan ko. Alejandro was looking straight at me at the gap of the door. I fixed my posture and entered the office. Nagpalipat-lipat ang tingin ko sa kanilang dalawa ni Tita Janet. "Did I miss something? "Biro ko sa kanila, Tita Janet stood up and gave me a kiss on my forehead. Kadalasan ay gumagaan ang loob ko sa tuwing ginagawa niya iyon, pero iba ang nararamdaman ko ngayon. "Nothing important, dear," wika ni tita. I looked at Alejandro, who's been staring at me ever since I entered the office. Tila ba hirap siyang tanggalin ang mga titig niya sa akin. "Think about what I told you, Alejandro." Tinapik ni tita ang balikat ni Alejandro at akmang lalabas na ng opisina. "No, I want Lillianna and only Lillianna. Hindi siya magiging si Lillianna, at hindi ka magiging si Lillianna. I want her to be my wife, not you, and mostly not your daughter," he said with a firm voice. Tita Janet left the office. I think there's a horse living inside my chest. It keeps pumping so hard, and it's taking me so hard to fucking breathe.One MorningAnd just like that, I realized—this isn’t the kind of life I want for my daughter.Parang kahapon lang, all I ever wanted was to keep Alejandro from finding out we had a child. But now, we’re worrying for our lives.I don’t know how it ended up like this.Why do we have to live in fear? Why do we need to be constantly cautious? I never imagined everything would turn out this way.Sairo is not the man I thought he was—and now, he’s after me and my daughter. What will he do once he gets his hands on us?Will he kill us? Sell us?That thought sends chills down my spine.“My love.” I jumped a little when Alejandro suddenly appeared beside me. Andra was still fast asleep in our bed. I didn’t even notice Alejandro had returned from his company.“Your mind is wandering,” he said softly, wrapping his arms around me from behind. His warmth was exactly what I needed.“Did you find Sairo?” I asked quietly, hearing him exhale deeply.“Still no trail. I’ve already spoken with immigrati
The morning air smelled like pancakes.Tila hindi totoo. Banayad ang hangin na pumapasok sa beranda ng kwarto. Walang bantang nakapaligid sa paligid ko. Bumaba ako ng kwarto at mula sa kusina ay narinig ko ang mag ama.Alejandro was making a pancake while he was holding Andra and teasing her. Making her cute baby laugh. “Round!” bulalas ni Andra, naka-pajama pa habang naglalaro ng spatula. Since Andra just turned two years old konti pa lamang ang kaya niyang sambitin na salita. Pa minsan pa ay nabubulol pa siya. “It’s supposed to be round,” natatawang sagot ni Alejandro.“I’m not making a dinosaur.”Napangiti ako habang nakasandal sa pinto, yakap ang tasa ng kape. For a second, naisip kong ganito sana kung hindi ako nawala. Kung hindi ako pinilit ni Janet. Kung hindi ako tinakot ng takot na hindi ko maibibigay ang magandang buhay para sa anak ko.But I was here now.“Mommy!” tawag ni Andra. Umupo ako sa tabi nila at tinuruan ko siyang gumuhit ng icing para sa “ilong” ng kanyang pa
Bumukas ang pinto ng van. Si Alejandro ang unang bumaba, hawak ang baril, habang si Aleesa ay agad na sumunod, nakapuwesto sa kabilang gilid. “LILLIANNA, ALAM NAMIN NA NASA LOOB KA!” sigaw muli ng lalaki mula sa labas. I recognized his face now through the window—isa sa mga bodyguard ni Sairo. Si Roman. Isa sa mga pinaka-loyal niyang tauhan. Kasama niya ang apat pang lalaki. Lahat armado. “Nobody shoots unless I say so,” Alejandro muttered, ang boses niya malamig at puno ng awtoridad. Ngunit isang putok ang bumasag sa katahimikan. Tumama ito sa gilid ng van, malapit sa gulong. “DOWN!” sigaw ni Aleesa habang pinaputukan ang isa sa mga lalaking lumalapit. Sa loob ng ilang segundo, naging impyerno ang paligid. Putukan, sigawan, at tambol ng kaba sa dibdib ko. Napayakap ako lalo kay Andra habang pinoprotektahan ko ang ulo niya. “It’s okay, baby. Mommy’s here,” paulit-ulit kong bulong. Maya-maya pa’y narinig ko na lang ang isang malakas na sigaw— “Alejandro! Patay na si Roman!”
Nagising ako sa katahimikan. Walang umiiyak. Walang maliit na kamay na humihila sa kumot ko. Bigla akong kinabahan. Naalala ang panganib sa buhay namin sa oras at lugar na ito. "Andra?" mahina kong tawag habang tumingin ako sa tabi ko. Wala siya. Agad akong bumangon, bumaba ng kwarto. Pero napatigil ako nang makarinig ako ng mahina, pamilyar na tawa—boses Tahimik akong lumapit sa may pinto ng sala. Bahagyang nakaawang ito kaya kita ko ang loob. Nandoon si Alejandro. Nakaupo siya sa sahig, nakasandal sa sofa, habang nasa kandungan niya si Andra—nakasuot ng maliit na pink pajama, buhol-buhol ang buhok, at may hawak na maliit na stuffed bunny. "Hi..." mahina pero masaya ang boses ng anak ko habang hawak-hawak ang ilong ni Alejandro. "Ow," natawa siya. "That’s my nose, sweetheart." Tumingin lang si Andra sa kanya, saka ngumiti ng bungisngis. "Papa," bulong niya. Nanlaki ang mata ko sa gulat, i never teach her that. Isa pa, isang araw pa lamang namin nakakasama si Alej
After we ate, Alejandro went out to check the surroundings. Kasama niya ang kaniyang dalawang bodyguard. Naiwan naman kami ni Aleesa sa kwarto. Tahimik kami sa una, parehas yata nag-iipon ng lakas ng loob para magsalita. "Who are you really?" tanong ko sa wakas, habang nakatitig sa kanya. Madilim ang gabi at malamig, sa mga oras na ito ay mayroon pa ring pangamba sa loob ko. Hindi pa rin namin tiyak kung sa buong magdamag ay magiging ligtas kami. Pwedeng kahit na anong oras ay may mangyaring hindi inaasahan. Pero mas gusto kong malaman ngayon ang katotohanan—lalo na tungkol sa kanya. "You really hate my brother that much huh?" bahagya siyang natawa at ipinilig ang ulo. May halong lungkot ang tinig niya, pero pilit niyang tinatakpan. "You're his sister?" "Step-sister, to be exact. Same father, different mother." Nanlaki ang mata ko. Right i didn't get to know Alejandro that much. All i know the moment we met is he is a billionaire.. "Wait… So that day at the mall… You knew who I
"Hi," matamis ang ngiti ni Aleesa nang makita ko siya sa loob ng van. Ano nangyari? Bakit nandito siya? "We don't have time. You getting in or what?" Hindi ko alam kung paano niya nagagawang ngumiti sa gitna ng kaba na nararamdaman ko. Pumasok kami sa van at sumunod si Alejandro. "Drive fast," utos ni Aleesa sa nagmamaneho. The wheels screeched as the van sped up. Mabilis ang takbo namin pero hindi pa man kami nakakalayo ay may malakas na putok ng baril ang umalingawngaw, papunta sa direksyon namin. Alejandro immediately wrapped his body around us, shielding us from danger. Muling umiyak si Andra nang marinig ang putok ng baril. "I'm sorry, I'm sorry baby," tanging nasambit ko sa anak kong walang kamalay-malay sa nangyayari. "Daddy's here," bulong ni Alejandro habang hinalikan ang noo ni Andra. Tumigil si Andra sa pag-iyak at tumitig sa ama niya. Her Dad. Finally, sa kabila ng kaguluhan, hindi ko maitago ang saya sa puso ko—nakilala na rin ni Andra ang tunay niyang ama. "Dri