Chapter 1

2 YEARS AFTER

"Lili, you have to eat. You're too busy, you don't even have time for yourself," said Janelle on the other line, ang stepsister ko. Tinikom ko lang ang bibig ko at ibinaba ang linya na walang sinasabi.

I massage my temple while looking at all the company papers that need to be reviewed today. Not long after Dad died, nalaman ko na lahat ng properties ay sa akin iniwan ni Dad. I didn't even get the chance to mourn him properly.

"Are you okay?" Lumipat ang tingin ko sa taong papasok pa lang sa office ko. It's Tita Janet wearing extravagant clothes.

Napapansin ko na nang mawala si Daddy ay nagsimula nang magsuot ng magagara at halatang mamahalin na damit si Tita, pero hindi ko binigyan ng pansin iyon dahil baka iyon ang paraan niya para kahit papaano ay gumaan ang nararamdaman niya sa pagkawala ni Daddy. Tipid na ngiti ang binigay ko sa kanya. That gesture made my heart feel a little at ease, kahit papano ay gumagaan din ang ko sa kabila ng lahat.

"We're falling, Tita. I don't think we can hold out anymore." Tikom ang bibig ni Tita at tila nagmamasid lamang sa loob ng opisina, hindi alintana ang binitiwan kong mga salita.

"We can sell the company, my love. You know that, marami pa naman ibang properties and dad mo na iniwan sa'yo. You can invest the money there kapag naibenta natin itong kumpanya kung-" Binitin niya ang pagsasalita at itinuon ang mga mata sa akin.

"Kung may matira, you know your dad has a lot of loans kahit siguro ang presyo nitong kumpanya ay hindi pa sapat sa pang bayad natin sa mga pinagkakautangan niya." Minasahe ko ang sariling ulo.

Kahit siguro ay ibenta namin ang kumpanya kung ang ibang properties namin ay baon din sa utang ay mahihirapan pa rin kami. Kung gagamit naman ako ng loans ay panigurado na mas malulubog kami sa utang.

"Take it easy, My Lili." Naramdaman ko ang pag haplos ni tita sa likod ko, Sa sobrang dami ng kailangan isipin at bayaran ay hindi ko na alam kung paano masusulusyunan ang lahat.

"Thanks, Tita," Pagpapasalamat ko, Kahit papaano ay nagiging sandalan ko rin si tita.

Hindi ko maiwasan maisip na kung nabubuhay pa kaya si Dad ay mapapansin ko na napaka-laki na ng problema na hinaharap niya.

Am i that really self centered para hindi mapansin na nahihirapan na siya?

"Everything will be okay soon, Lili. You just have to look into it." Tita said.

Anong nangyari at naging ganito kalaki ang naging utang ni Daddy? Saan napupunta ang kita ng kumpanya? I'm surprised why we still have remaining assets, pero halos ang lahat ng iyon ay may mga utang din kung saan-saang bangko.

Things are getting out of hand, kapag hindi pa ako nakagawa ng paraan ay baka tuluyan ng mawala ang pinaghirapan ni daddy.

This is driving me crazy.

Kung sino-sino na ang tinawagan ko na mga investors, nagbabakasali gustuhin nilang mag-invest sa kumpanya. Ang nakakapagtaka ay isa sa pinakamalaki at sikat ang kumpanya namin dito sa bansa, mataas ang sales rates, ibig sabihin ay maraming bumibili, dapat ay nakaka-survive na ang kumpanya. We own a designer bag at the clothing business. Lahat iyon ay sikat mapa Pilipinas man at ibang bansa.

Saan napupunta ang kita? Hindi naman nagbago ang materials same as old, walang nagbago sa mga presyo.

Dad, anong nangyari.

Hindi kakayanin ng kumpanya tumagal pa ng ilang linggo or even days dahil wala na akong ipapasahod sa mga tao.

This is totally insane, Pakiramdam ko ay tuluyan akong mababaliw. Nakaligtas man ako sa pagiging baliw when Dad died, I think this is where I'll be totally crazy.

My office door swung open as my secretary entered holding a phone, looking shocked.

"Excuse me po ma'am, The owner or Eleazar's company is on the way here daw po. "Napatayo ako sa pagkakaupo at napatingin kay tita na tila gulat din sa narinig na balita.

Alejandro is on his way? Why? What's his deal? Alejandro is one of the big investors here mas sikat din ang kumpanya at organisasyon niya kaysa sa amin.

He is Dad's friend. Siguro ay mangangamusta lang. Siguro nga ay matutuwa pa siya kapag nalaman na pabagsak na ang kumpanya namin. Siguro ay iniisip niya na kinakain na ako ng karma dahil sa pag-iwas sa kanya ng dalawang taon.

Nakakainis na lalaking iyon. Hindi nagtagal ay napawi ang iniisip ko.

Once again my door swung open and revealed Alejandro's well-built body wearing his expensive suit. Kahit na nasa pintuan pa lamang siya ay amoy na amoy ko na ang na nanampal na pagkalalaki niya.

Ngayon ko na lang ulit siya nakita, he aged like a fine wine. Aaminin ko na kahit halos magkasing edad lang sila ni Dad ay hindi maitatanggi na ang bata niya tignan kumpara sa kanyang edad. Hindi mo akalain na he's forty years old, He looked like he's in his mid-20s. Siguro ay dahil na rin sa halong dugo niya.

Bago ko pa man siya nabati ay agad siyang lumapit sa aking lamesa at inilapag ang isang kulay puti na folder.

"Let's get to the point. Marry me." Nahigit ko ang hininga ko at napahawak sa upuan ng wala sa oras.

Ano raw?

"Marry me and I'll save your company," saad pa niya, para akong nalasing at nawala sa sarili. Hindi ko alam kung seryoso ba siya sa sinasabi. Ang alam ko lang ay nanghihina ang mga tuhod ko.

Tuluyang bumigay ang mga tuhod ko, pero bago pa man tumama ang katawan ko sa sahig ay agad kong naramdaman ang malambot at marahang pagsalo ni Alejandro sa katawan ko. Narinig ko ang pag-aalala sa sigaw ni Tita.

I was literally sitting on his lap while his one knee was on the ground.

"You can't run anymore, I need you in my life. You need me to save your company. It's a win-win, love." Those words echoed in my mind.

What will happen now?