Chapter 15Umiling ako saka umatras. Pero bigla akong napasandal sa kotse niyang nasa likuran ko. I slightly panicked. Pero wala akong nagawa nang kaagad niyang tinukod ang isang braso niya sa gilid ko para hindi ako makaalis.All I could do is to glare at him."Gago ka ba?" inis na sambit ko pero wala lang siyang naging reaksyon."How's your arm?" mahinang tanong niya.Napairap ako ulot saka humalukipkip."Are we having an affair, Gallardo?" I asked. At hindi ko alam kung bakit bigla aiyang mga lumapit at mas yumuko dahilan para mapadikit na ako sa Wrangler niya.My eyes widened for a bit but eventually I calmed down."What?" tila inis na tanong niya at sa pagkakataong 'yon ay hindi gaano kalakasan ko siyang tinulak sa dibdib. Hindi man lang siya gumalaw kaya muli ko siyang sinamaan ng tingin.Ilang sandali pa ay naramdaman ko ang mainit niyang hininga malapit sa labi ko. I immediately covered his lips using my hand."Don't you dare," banta ko habang masama ang tingin sa kanya.Binab
Chapter 16The next day I can't explain but I have a really good mood. Lalo na dahil pag gising ko ay saktong tumunog ang cellphone ko. Mabilis akong bumangon para abutin iyon. And my forehead creased when I saw a familiar name.Nawala lahat ng antok ko at sumilay ang ngiti sa mga labi ko hanggang sa naging mahinang pagtawa.Jace Gallardo:Good morning. Are you free later?Seriously? He texted me at seven in the morning?Mabilis akong nagtipa ng sagot.Me:What if I am? Susunduin mo ako dito sa Hacienda namin?Mas lalo akong natawa dahil nang ma-send ang message ko na iyon ay bigla siyang tumawag. I waited for about five seconds before answering the call. "Are you free?" His deep voice made me swallow."Why?" tanong ko saka ako tuluyang tumayo mula sa kama.I can really imagine that he's working on their farm right now. Habang ako kagigising lang. What a perfect combination. A lazy girl and a hardworking man."Susunduin mo ba ako?" sunod na asar ko."I can," hamon niya dahilan para m
Chapter 17"Anong oras na?" tanong ko.Kapwang nawala sa isip namin ang oras. After those intimate activities we ate the foods he brought. Naalala ko lang na kailangan kong umuwi nang makita ko na dumidilim na pala."Five," he said, so I gasped.Lumayo ako mula sa pagkakasandal sa kanya saka napatingin sa cellphone ko na kanina pa low battery. "I need to go home," sabi ko saka agaran na tumayo dahilan para tumayo rin siya.We are both dry and clothed now. Naubos na rin namin ang pagkain at sobrang tahimik na ngayon dito. Nagbabanta na ang pagbaba ng araw. Dumidilim na dito dahil nasa loob kami ng kagubatan.Bigla akong nakaramdam ng kaba dahil alam kong mapapagalitan ako."Jace, I need to go home," ulit ko."Let's go," sabi niya saka ako dinala palapit sa kabayo niya.Tinanggal niya ang pagkakatali nito pero kaagad akong umatras at umiling."Maglalakad na lang ako," I said while remembering the time when I fell from the horse. "Come on. Para mas mabilis," sabi niya at hindi na hinin
Chapter 18He continue driving and I just stayed silent. Makalipas ang higit tatlong minuto ay pumsok kami sa parking lot ng isang kilalang condominum building dito sa BGC. Naangunot ang noo ko sa pagtataka pero pinili ko na lang na tumahimik hanggang sa tuluyang huminto ang kotse at bumaba siya.He opened the door for me but I did not go out. Humalukipkip lang ako saka tinaasan siya ng kilay kaya marahan niya akong inangat para maibaba."Seriously? I'm expecting you to bring me to a hotel," I teased. Hindi siya pumatol sa pang-aasar ko at hinawakan lang ang kamay ko. Bahagya akong nagulat sa pagsalikop niya sa mga daliri namin pero hindi na ako nakapagsalita dahil hinigit na niya ako patungo sa loob.I let him drag me inside the elevator. At nang makapasok kami sa loob ng elevator ay dahan-dahan niyang binitawan ang kamay ko kaya napasandal ako sa pader habang nakahalukipkip."You are different," I said.Him in Masvedo is different than what I'm seeing right now. Hindi ko alam kung al
Chapter 19"Alin sa sinabi ko na lumayo ka sa kanya ang hindi mo maintindihan?!" my brother shouted and for the first time I developed fear towards him. Nanlilisik ang mga mata niya ang kitang-kita ko ang ugat sa leeg niya sa sobrang galit.Plus the fact that he's driving. Nakakatakot na bumangga kami dahil sa galit niya."K-Kuya, stop—""I said stay away from him, Samantha!"Nanginig ako sa lakas ng sigaw ni Kuya na halos mabingi ako ngayon dito sa loob ng kotse. Ngayon pumasok sa isipan ko na hindi na ito laro-laro. He's angry."You are being pointless. Wala namang masama—""Sundin mo ang sinasabi ko. Do not dare cross the d*mn line again, Samantha. I am warning you. Isa na lang," umiigting ang pangang banta niya kaya halos sumiksik na ako sa pinakagilid ng kotse para lang lumayo sa kanya.Nang makarating kami sa bahay ay dali-dali akong bumaba sa kotse. Hindi ko siya nilingon at tuloy-tuloy lang akong tumakbo patungo sa kwarto ko. I can't get it. Bakit hindi na lang nila sabihin sa
Chapter 20Maaga kaming umalis kinabukasan para lumuwas ng probinsya. At hindi nagtagal ay nakarating rin kami sa Hacienda. Mom and Dad were in the living room when we entered. I greeted them both before turning to Kuya who's carrying my things."Shawn, ibigay mo iyan sa mga katulong. And you, Samantha, hindi ka pa nakakagawa ng sarili mong pera pero sobra-sobra ka kung gumastos," Dad said so my brows shut."Dad," Kuya stopped him but I'm already offended. Bumaon na ang mga salita niya sa akin."Greg, enough. Let them two rest," Doon lang sumali si Mommy na usapan.Hindi ko alam kung bakit biglang namuo ang luha sa mga mata ko. "I'll go upstairs," I said before running towards my room.I can't understand my father. Bakit palagi na lang ako ang nakikita niya? Wala siyang ibang ginawa kundi pansinin lahat ng mga mali ko. It's frustrating!It's his fault. Kung hindi niya ako pinilit na umuwi dito sa Masvedo ay siguradong may trabaho na ako ngayon sa Manila. Kailan niya ba maiisip na wal
Chapter 21Hindi ko kailangang pigilan ang sarili ko. I know in myself that I am not doing anything wrong. Pero alam ko na kahit anong pagtanggi ko na magtrabaho sa Hacienda ay hinding-hindi ako pakikinggan ni Daddy. And I already expected that he'll push me to learn managing the Hacienda.At imbes na magmatigas ay pinilit ko na lang rin ang sarili ko na sundin siya. I am tired of hearing his pressuring words. I am tired of him saying that I am good for nothing. "Just do it," Kuya said while I was watching our trucks. "Ang init," mahinang sabi ko na rinig na rinig niya."Samantha, Dad's here. Ayusin mo," banta niya kaya napalunok ako at pilit na pinakinggan lahat ng tinuturo niya.At iyon ang pinagkaabalahan ko sa mga sumunod na araw. I am learning how our Hacienda works. At pinakilala rin sa akin ni Kuya lahat ng mga pinagkukunan namin ng mga pangunahing pangangailangan dito sa Hacienda. And it's really hard. It's so hard to manage this huge Hacienda."I hope you understand it all
Chapter 22Lahat ng sinabi ni Jace ay hindi nawala sa isipan ko hanggang sa bumabyahe na kami pauwi. I just can't believe it."Napatunayan ba na pamilya ko talaga ang may gawa?" I asked because I keep on hearing his explanations inside my head."Tauhan ng Daddy mo," he said matter of factly, so I sighed before massaging my temple."That's impossible," I murmured."I'm not blaming you, don't worry," sabi niya pero hindi nito napagaan ang pakiramdam ko."Dito na lang," sabi ko nang makarating kami sa labas ng Hacienda."Let them open the gate. Papasok tayo," sabi niya kaya matagal akong napatitig sa kanya."Dito na lang—""Ihahatid kita," sabi niya at bumukas nga ang gate ng Hacienda kasabay ng pagbaba ng bintana sa tabi ko. The guard saw me and I nodded to them. Dahil doon ay tumabi sila ng tuluyan kaya nakapasok ang Wrangler.The whole Hacienda is at peace. At nang makalapit kami sa mansyon ay wala akong nakitang bakas ni Kuya sa labas kaya napahinga ako ng maluwag. They are inside, I