Chapter 40Nang makarating kami sa resort sa kabilang bayan kung nasaan sina Mommy at Daddy ay dahan-dahan kong hinubad ang kwintas kong suot. This resort is kinda expensive and I just discovered this. Ang ganda ng ambiance ng lugar at anniversary daw nito ngayon at imbitado kami.I can't believe that Dad still has a time for this. The election is fast approaching but here we are.Wala sa sarili akong napangiti.Kung ikukumpara ang trato sa akin ni Daddy noon at ngayon ay masasabi ko na malaki ang pinagkaiba. He's so strict to me, before. Para akong isang empleyado na gustong-gusto niyang kontrolin. Pero ngayon, ibang-iba na. Am I happy?Of course I am.We might not talk a lot everyday but I could feel how careful he is. Pareho kaming takot na buksan ang nangyari noon.Masakit sa parte ko na kahit pamilya ko hindi alam kung sino ang tunay kong ama. Pero nalampasan ko iyon. Hindi ko alam kung ano ang iniisip o ang naisip ni Daddy nang malaman niya ang result ng DNA test noon.Not that
Chapter 41Naglakad-lakad ako sa dalampasigan hanggang sa kumalma ang katawan at ang utak ko. Dahil doon ay nagpasya na ako na tuluyang bumalik sa kwarto. Bumalik ako sa mini hotel na bitbit ang sandals kong puno ng buhangin. Papasok na ako sa elevator nang makita ko si Kuya na papasok habang kunot ang noo."Where have you been? Kanina pa kita hinahanap," galit na tanong niya."Sa dalampasigan," mahinang sabi ko. Inis siyang huminga ng malalim saka tumango na lang na tila kinokontrol niya ang sarili niya na huwag akong pagalitan ngayon."Next time bring your phone. Palagi mong dalhin dahil kanina pa ako tawag nang tawag," he said calmly and I nodded.Ngayon ko lang rin naalala na sadya kong iniwan sa loob ng kwarto ang cellphone ko."Next time," I answered and that's when the elevator opened.Naunang lumabas si Kuya."I'll just change. Magpapahatid ako ng snacks mamaya sa room ko. Let's watch a movie," sabi niya na siyang walang gana ko ring tinanguan.I'm so down. I don't know what
Chapter 42I drove my way back. Mabilis ang pagpapatakbo ko ng kotse at tutok na tutok ako sa daan. Gustong-gusto ko nang makabalik kung nasaan sila Daddy at umuwi rin kaagad. After what happened earlier, I badly want to collect my thoughts and throw it after if I only can.Bigla akong bumagal nang may nakita akong kumosyon sa harap. May nasiraan yata kaya iilang sasakyan ang huminto at gumawa iyon ng maliit na traffic. Napakunot ang noo ko saka ako bumusina ng malakas.But I stopped that when I suddenly saw a Wrangler before me."No, ang daming Wrangler dito," sabi ko saka naalala ko si Kira kanina sa grocery store. Nauna akong umalis at hindi ko napansin na sinunda siya ni Jace.Napalunok ako.This Wrangler is not owned by Jace.Bigla akong napatingin sa salamin at muli akong napasinghap nang makita na may nakasunod sa aking Wrangler. It looks like Wrangler invaded Masvedo! I will not allow Kuya to drive a Wrangler."Sh*t," mura ko ng bigla akong makaramdam ng pagkataranta. I imme
Chapter 43Alam kong wala ako sa sarili dahil sa nangyari pero kinabukasan ay sumama pa rin ako sa pangangampanya. Pero akk na rin ang nahirapan kaya nagpahatid ako pauwi. I feel so tired. Not just my body. Everything in me feels so tired.Nang makauwi ako ay kaagad akong nanatili sa garden. I hope this fresh air of Masvedo could really help me feel a little bit fine. Habang dinadama ang ihip ng hangin ay marahan akong napapikit.Instead of feeling the chill I suddenly became more anxious when I saw Jace's face inside my head. Those cold eyes that I don't want to look at."People do really change," I murmured before holding the pendant of my necklace.I tried to take this off. Pero hindi ako sanay nang hindi 'to suot. Isa lang yata ang paraan para hindi ko na 'to suotin. Returning this to Jace or throwing it away.Sa gitna ng marami kong iniisip ay natagpuan ko na lang ang sarili ko sakay ng isang golf cart. I am not allowed to drive any car but this golf cart can do. Mag-iikot ako
Chapter 44Basang-basa ako nang makauwi sa mansyon. At nakatulong na hindi pa dumarating sila Kuya kaya tanging mga maid ay nakakita sa akin. I rushed towards my room. At dahil basang-basa ako ng ulan ay siguradong walang nakapansin na umiiyak ako.Nang makapasok ako sa kwarto ko ay nanghihina akong napaupo sa sahig habang sapo-sapo ang mukha ko na puno ng luha. Humagulgol ako ng malakas para palabasin na lahat ng tinatago kong sakit.Ito ba ang hinihintay ko para tuluyang makalimot? I already heard his side. I already heard from his mouth how he hope for me not to comeback. Hindi ako bumalik para sa kanya pero ang sakit-sakit na marinig ang mga katagang iyon. Ang sakit na marinig na hindi talaga ayon ang tadhana sa amin. It's hard to accept that he's now in a peaceful relationship with someone! The peace he doesn't felt with me, back then.We were toxic.I was like a poison.Pakiramdam ko tuluyan ng naging pino ang puso ko. Hindi ko alam kung mabubuo pa ito.I want to stop crying bec
Chapter 45"Who told you to go out in the middle of the night, Shawn? We have a lot of drivers and maids! They are paid to do what you want!" Galit na galit si Daddy at pagkauwi namin ay kaagad niyang pinagalitan si Kuya."Look what happened!""I'm fine," sabi ko habang ginagamot ni Mommy ang sugat ko sa noo."I had the car checked earlier, Dad. Hindi ko naman alam na ganoon ang mangyayari," Kuya reasoned out but Dad shook his head."If you just don't need acar I will not let you drive, too. Buy your own car," sabi ni Daddy kay Kuya bago lumingon sa akin. "Should I call a Doctor?" Dad asked and Mom and I both shook our heads."Maliit lang naman. Magaling na 'to kinabukasan," Mom answered before slightly combing my hair.Huminga ng malalim si Daddy bago tuluyang tumango."Shawn, escort your sister to her room," utos ni Daddy kay Kuya makalipas ang ilang minuto kaya tumayo na rin ako mula sa pagkakaupo sa couch."Goodnight," Mom said to the both of us before we left them there."I'm r
Chapter 46Ang lahat ng nangyari ay parang isang patunay na hindi na dapat ako magtagal pa dito sa Masvedo. When I woke up, the Doctor said that I was lucky because the stab I got was shallow and no organ has been damaged. But no, I wasn't lucky. Sa dami ng nangyaring masama sa akin mula noong bumalik ako dito ay hindi ko maiwasang isipin na pilit nga akong pinapaalis ng lugar na 'to."She'll stay here for awhile for us to make sure that her wound won't get infected," sabi ng Doktor bago siya nagpaalam.Nakatulala ako at hindi pa rin makapaniwala sa mga nangyari. That happened?"Sam, look at me," marahang sambit ni Daddy bago dahan-dahan na lumuhod sa tabi ng kama ko. My eyes watered because of that. At hindi ako lubos na makapaniwala nang makita ko ang mga luha sa mga mata niya."D-Daddy," nanginginig na sambit ko but he held my both hands. Paulit-ulit niya itong hinalikan habang nakaluhod siya sa tabi ng kama ko. Doon bumuhos ang mga luha ko ng tuloy-tuloy."I'm so sorry, Sam. I'm r
Chapter 47Kinabukasan ay may plane ticket na kaagad ako papunta sa Manila. My flight is around seven in the evening. Gabi ang pinili ko dahil ayaw kong umalis ng mainit. Especially that I'll travel alone. Hindi ko makakaya ang init."What are you doing? Fix your things now," sabi ni Kuya nang maabutan niya akong nakahilata sa kwarto ko."Chill, it's still so early," I said before getting up."Get up," iyon lang ang sabi niya bago lumabas ng kwarto ko.Ilang sandali pa ay naisipan kong bumaba na para kumain. I found Dad and Mom talking downstairs. Nang makita nila ako ay tumigil sila sa pag-uusap para bigyan ako ng pansin."Are your things ready?" Mom asked but I shook my head."I haven't packed yet. Maybe later," sabi ko."We are done eating our breakfast. Tell the maids to prepare your food," Dad said and I nodded. After eating my break I went to our pool. Doon ko nadatnan si Kuya sa isa sa mga sun lounger na may hawak na laptop."You'll come with me to Manila?" I asked before sitt