Chapter 43

Chapter 43

Alam kong wala ako sa sarili dahil sa nangyari pero kinabukasan ay sumama pa rin ako sa pangangampanya. Pero akk na rin ang nahirapan kaya nagpahatid ako pauwi.

I feel so tired. Not just my body. Everything in me feels so tired.

Nang makauwi ako ay kaagad akong nanatili sa garden. I hope this fresh air of Masvedo could really help me feel a little bit fine. Habang dinadama ang ihip ng hangin ay marahan akong napapikit.

Instead of feeling the chill I suddenly became more anxious when I saw Jace's face inside my head. Those cold eyes that I don't want to look at.

"People do really change," I murmured before holding the pendant of my necklace.

I tried to take this off. Pero hindi ako sanay nang hindi 'to suot.

Isa lang yata ang paraan para hindi ko na 'to suotin. Returning this to Jace or throwing it away.

Sa gitna ng marami kong iniisip ay natagpuan ko na lang ang sarili ko sakay ng isang golf cart. I am not allowed to drive any car but this golf cart can do. Mag-iikot ako