Nagpakita ng sigla si Roxane at tila malayo sa isang taong nahihirapan sa isang karamdaman. Gayunpaman, malinaw na matapang siya para sa lantarang paghamon kay Dexie sa sandaling ito.
"Ang lakas ng loob mong itulak sa mukha ko, ha?" Napaisip si Dexie.
Sinulyapan niya si Roxane na may bahagyang ngiti at diretsong nagtanong, "Nahirapan ako sa hiwalayan ko, pero dinadala mo pa rin. Sinadya mo bang lagyan ng asin ang sugat ko?"
Biglang napawi ang ngiti sa mukha ni Roxane. Hindi niya inaasahan ang pagiging direkta ni Dexie. Nang makita niya ang isang pahiwatig ng isang ngiti sa mga mata ni Dexie, siya ay likas na hinawakan ang kanyang damit, na natatakot sa isa pang verbal attack mula sa kanya. Hindi sigurado kung hindi masaya si Dexie sa kanyang hiwalayan, alam ni Roxane na hindi niya kayang saktan siya.
Tumalikod si Roxane at dumistansya kay Dexie, matigas ang ekspresyon niya habang nagpapaliwanag, "Hindi iyon ang ibig kong sabihin. Natuwa
Patuloy ni Roxane, "Nagsalita siya.""Totoo naman na ako ang nagre-record sa'yo sa klase. Gusto ko sanang ipadala kay dad para makita niya na nagtuturo ka sa Johnston University, pero hindi ko alam na magdudulot ito ng gulo. Dexie, I'm so sorry. Hindi ko talaga sinasadyang masaktan ka."Napaka-inosente ng mga sinabi ni Roxane na para bang walang kinalaman sa kanya ang buong pangyayari. Inilipat niya ang lahat ng responsibilidad kay Rodel.Para protektahan ang sarili at magmukhang patas pa rin, sinisi ni Roxane ang sarili niyang ama at ginawa siyang mas masama kaysa sa ginawa niya noon.Tumingin si Dexie sa bahagyang mapupulang mga mata ni Roxane, tumawa, at hinarap si Roxane sa harap ng buong klase, "Ipagbibili mo ba ang sarili mong ama nang ganoon na lang? Hindi ka ba natatakot na itakwil ka niya kapag nalaman niya ang buong katotohanan?"May ngiti sa labi si Dexie, na ikinagulat ng lahat tungkol sa kanyang intensyon. Ang kanyang mga salita ay nagpabilis ng tibok ng puso ni Roxane.A
Mas malapit ang tirahan ng pinsan ni Narda na si Jean Tisdon, at si Luke Huxley ang paborito niyang kapatid, kaya natural, madalas niyang binibisita ang pamilya Tisdon.Sa oras na ito, dinaluhan ng kanilang mga tagapaglingkod sina Luke Huxley at Marilyn. Ang ina ni Luke Huxley ay wala sa mabuting kalusugan at nagpapahinga sa ibang mansyon, habang ang kanyang ama ay ganap na nakatutok sa kumpanya, bihirang binibigyang pansin ang pang-araw-araw na buhay ng kanyang mga anak.Sa kaibahan, ang matandang Mrs. Tisdon ay napakabait sa kanya. Sa tuwing bibisita siya sa pamilya Tisdon, nagluluto ang matandang Ginang Tisdon ng paborito niyang pagkain at inaalagaan siya na parang apo niya.Si Narda, isang taon na mas bata sa kanya, ay madalas na nasa tabi ng matandang Mrs. Tisdon, at natural silang lumaki nang magkasama.Magbibiro ang matandang Ginang Tisdon na ipapakasal niya si Narda sa kanya kapag lumaki na sila.Si Luke Huxley ay walang pakialam sa mga relasyon noong panahong iyon; iningatan
Hindi umimik si Marilyn. Noong una, pinipigilan niyang dalhin si Narda dahil malayo ang kanyang nilakbay para bisitahin si Luke Huxley. Gayunpaman, ngayon ay naninindigan siya tungkol sa hindi pag-iiwan kay Narda upang kumilos nang hindi sinsero sa harap ni Luke Huxley.Tumigas ang ekspresyon ni Narda sa naging tugon ni Marilyn. She then defended herself weakly, "Marilyn, hindi iyon ang ibig kong sabihin. I'm simply concerned about Luke Huxley."Paano kung hindi tayo magmadali? Umalis si Miss Hansley, at may nangyari kay Luke Huxley.""Ano kayang mangyayari sa kanya? Sa tingin mo ba napapabayaan ng mga nurse dito ang kanilang mga tungkulin?" Nanunuya si Marilyn, kinuwestiyon ang motibo ni Narda. "Sa tingin ko gusto mo lang manggulo," she added.Namilog ang mga mata ni Narda sa sinabi ni Marilyn. "Marilyn, na-offend na ba kita? Bakit kailangan mo pa akong isipin ng ganyan?" Pagkatapos ay tumingin siya ng nagmamakaawa kay Luke Huxley, umaasang lalapit ito sa kanyang pagtatanggol. Gayunp
Hindi niya alam kung bakit ginawa iyon ni Luke Huxley. Dahil ba sa panaginip niya?Sinabi niya na nanaginip siya na namatay siya sa isang aksidente sa sasakyan, kaya tumakbo siya sa kanya sa hatinggabi upang hanapin siya, nang hindi nababahala tungkol sa kanyang sariling kalusugan. Hindi pa rin naniniwala si Dexie na talagang may nararamdaman si Luke Huxley para sa kanya sa puntong ito ng kanyang buhay, kaya't ibang-iba ang kanyang mga reaksyon sa kanyang nakaraang buhay.Sa halip na hindi maniwala, hindi siya naglakas-loob na paniwalaan ito.Paanong ang isang taong lumaban sa kadiliman ay mangahas na tumingin sa liwanag ng pag-asa?Tumayo si Dexie sa tabi ng higaan ni Luke Huxley at matagal na tinitigan ang mukha nito. Pagkatapos ay itinaas niya ang kanyang paa upang umalis, ngunit sa sandaling tumalikod siya, isang malakas na puwersa ang humawak sa kanyang kamay.“Wag kang pupunta, honey. Mangyaring huwag umalis. Dalawang taon na kami. Bakit mo ba talaga ako iiwan, mahal?" pagmamakaa
“Kagabi, nanaginip ako na naaksidente ka sa sasakyan, at iniwan mo ako... Iniwan mo ako ng tuluyan."Kahit na ito ay isang panaginip lamang, ito ay hindi kailanman nadama na totoo kay Luke Huxley noon. Parang bumungad sa kanyang mga mata ang eksena. Kung iisipin niya ngayon ay matindi pa rin ang kirot sa puso niya.Nanginginig ang boses niya habang nagsasalita. "Gusto kitang hanapin, ngunit buong gabi kitang hinanap at hindi kita makita."Thank God, thank God. Panaginip lang." Isang mainit na luha ang tumulo sa gilid ng kanyang mata, at mas hinigpitan pa niya ang pagkakayakap kay Dexie. Nanigas ang buong katawan ni Dexie nang marinig niyang sinabi ni Luke Huxley, "Napanaginipan ko na naaksidente ka sa sasakyan." Ang kanyang isip ay napuno ng mga alaala ng mga sandali bago siya namatay, na naging sanhi ng kanyang pag-freeze sa kanyang kinalalagyan. Nakalimutan din niyang ihiwalay ang sarili kay Luke Huxley. Sa wakas ay nakaramdam na si Dexie ng hininga dahil sa hindi na makahinga,
Wala kahit saan si Luke Huxley habang naghahanda ang lungsod na matulog. Naghintay siya at naghintay. Kapag napagod na siya sa paghihintay, matutulog na siya. Gayunpaman, kahit na nagising na siya, hindi pa rin siya umuuwi. Araw-araw, naghihintay siya, ngunit sa huli, ang natanggap niya ay isang kasunduan sa diborsyo mula sa kanya. Kahit na lumipas na ang lahat ng mga pangyayaring ito, naaalala pa rin niya ang mga iyon sa tuwing siya ay nag-iisa.Ang dalawang taong pinagkakatiwalaan niya ay walang awa na nagtaksil sa kanya. Ang isa sa kanila ay ang kanyang ama. Sa kanyang nakaraang buhay, naniniwala siya na lagi siyang susuportahan ng walang kondisyon, ngunit gusto niyang saktan siya dahil sa pagkakaroon ng anak sa labas.Ang isa pa ay ang lalaking inakala niyang mamahalin niya habang buhay, nang walang pagsisisi. Gayunpaman, labis niyang hinamak ito kaya hindi man lang niya ito kinilala noong nasa bingit na siya ng kamatayan. Ang huling ginawa niyang kabaitan ay ang kunin ang walang