Sa wakas, dumating na si Avigail sa tirahan ng mga Villafuerte. Pilit niyang pinatahimik ang kaba sa kanyang dibdib bago pinindot ang doorbell.Gaya ng dati, si Manang Susan pa rin ang sumagot sa intercom.Kita sa mukha ni Manang Susan ang pagka-bigo nang makita kung sino ang bumisita.“Manang Susan, nandito na ba si Sky?” tanong ni Avigail habang maingat na pinagmamasdan siya mula sa screen.Tahimik na napabuntong-hininga si Manang Susan at umiling habang naaalala ang bilin ni Dominic. “Hindi pa.”Biglang dumilim ang tingin ni Avigail sa sagot nito. Pinilit niyang ngumiti at muling nagtanong, “Pwede ba akong pumasok at maghintay na lang sa loob?”Hindi man matanggihan agad ni Manang Susan si Avigail, sa huli ay napilitan din siyang umiling at sabihing, “Mas mabuti sigurong umalis ka na muna.”Pagkauwi ni Dominic kasama si Skylie, halatang masama ang loob nito at iniutos kay Manang Susan na huwag papasukin si Avigail kung sakaling bumisita.Bagama’t naaawa si Manang Susan kay Avigail,
Nag-iba-iba ang ekspresyon sa mukha ni Jake.Matapos ang ilang sandali ng katahimikan, nagsalita siya sa wakas, medyo alanganin ang tono.“Pribado po ang tungkol kay Dr. Suarez. Mr. Hermosa, nabanggit ko lang po iyon dahil akala ko po ay alam n'yo na. Pero mukhang hindi nga po, kaya siguro... itigil na lang natin ang usapan tungkol doon.”Tinaas ni Ricky ang kanyang kilay at tumingin kay Jake. Ang ekspresyon niya ay puno ng pagdududa—sapat na para malaman kung ano ang iniisip niya sa sandaling iyon.Napatigil si Jake, ilang segundong tulala, at napahiya. Pero sa kabilang banda, naisip niyang kung gusto niyang tumaas sa larangan ng medisina—kasing taas ni Avigail—kailangan niyang mapasok ang loob ng pamilyang Hermosa.Pinilit niyang itago ang hindi magandang nararamdaman at sinimulan na lang ikuwento kung paano sila nagkakilala ni Avigail.“Nakilala ko po si Dr. Suarez noong nasa ibang bansa pa siya. Nagkasama kami sa maraming proyekto noon. Akala ko po mawawala na kami ng ugnayan pagk
Sa tulong ng apat na tao, mabilis na nailipat ang lahat ng halamang gamot sa storage room.Pagkatapos mailipat ang huling bote ng halamang gamot, lumakad si Avigail papunta sa isang sulok at tiningnan ang kanyang cellphone.Wala itong laman.Walang missed calls, at lalong walang sagot mula kay Dominic.Ilang segundo niyang tinitigan ang blangkong screen ng kanyang telepono habang matigas ang loob na iniisip kung dapat ba niyang tawagan sina Dale at Dane para magtanong. Sa mga sandaling iyon, narinig niya ang tunog ng mga yabag sa likuran niya kaya napalingon siya.Magkasamang naglalakad sina Ricky at Jake habang nag-uusap.Nang magtagpo ang kanilang mga mata, tumigil ang dalawa sa pag-uusap at ngumiti sa kanya.Napakunot ang noo ni Avigail. Isinilid niya ang kanyang telepono at lumapit sa kanila.“Anong ginagawa n’yo rito?” tanong niya, halatang nagtataka.“Bigla ka na lang nawala pagkatapos nating ilipat ang mga halamang gamot, kaya hinanap ka na lang namin,” sagot ni Ricky.“Pasensy
Bago pa man siya makababa ng sasakyan, nakita na ni Avigail si Jake na naghihintay na sa harapan ng research institute.Napakunot ang noo niya sa gulat.Linggo ngayon, kaya dapat ay walang pasok sa research institute—pati si Jake. Wala namang malaking kailangang tapusin dito para kailanganin pa siyang mag-overtime. Kahit kailangan kong ilipat ang mga halamang gamot at kagamitan, hindi ko naman siya pinatawag. Anong ginagawa niya rito?“Mr. Hermosa.”Pagkababa nilang dalawa ng sasakyan, agad na lumapit si Jake at magalang na binati si Ricky, saka humarap kay Avigail.“Dr. Suarez.”May naramdaman si Avigail na parang may mali, pero isinantabi niya iyon—baka iniisip lang niya. Ngumiti siya at bumati rin,“Dr. Gray.”Tumango lang si Jake bilang sagot.“Wala namang gaanong kailangang gawin dito ngayon sa institute, kaya... bakit ka nandito?” tanong ni Avigail, hindi napigilang magtanong.Tiningnan sila ni Jake at sumagot—may bahid ng pagkadismaya at inis sa tono,“Kung wala namang kailanga
Hindi inakala ni Luisa na maririnig niya ang ganoong klaseng salita mula kay Arnaldo. Sa loob ng maraming taon, palagi itong nasa kanyang panig kahit na hindi ito lantaran magsalita tungkol sa mga pananaw nito.Pero ngayon, malinaw na nitong ipinakita na sa anak siya papanig.“Pabayaan na lang ba natin si Lera matapos ang lahat ng taon na paghihintay niya?” pilit na pangungumbinsi ni Luisa.Napakunot ang noo ni Arnaldo, at may bakas ng pagkabigo sa kanyang mga mata. Pareho silang mahalaga sa akin, pero magkasalungat ang opinyon nila ngayon.Makalipas ang ilang sandali ng katahimikan, napabuntong-hininga si Arnaldo at marahang sinabi,“Bahala na kayo kung anong gusto niyong gawin. Hindi ako magaling sa ganitong mga sitwasyon. May aasikasuhin pa ako sa kumpanya. Kumain ka na lang mag-isa mamaya.”Dahil kailangan pa nitong umalis para sa trabaho, wala nang nagawa si Luisa kundi ang ihatid siya hanggang pinto, bagamat may bahagyang pagkainis sa kanyang loob. Gayunpaman, mahinahon pa rin n
“Sana nga. Umaasa rin akong magpakita ng awa ang taong ‘yon,” dagdag pa ni Ricky, na parang sinadyang painitin pa lalo ang sitwasyon.Mas lalo pang bumilis ang tibok ng puso ni Avigail sa narinig niya. Pero pinilit niyang kumbinsihin ang sarili—na kung may alitan man sa pagitan ni Dominic at Ricky, hindi ito lalampas sa isyu ng Herbscape Group.Matagal-tagal na ring nananatili si Lera sa Villafuerte residence, pero halos hindi naman siya dinadalaw ni Dominic. Pinilit siyang paalisin noon ni Luisa, pero nanatili pa rin siya.Pumayag siyang manatili sa Villafuerte residence dahil inakala niyang madalas siyang makikita ni Dominic dahil kay Luisa, at magkakaroon sila ng mas maraming oras na magkasama.Pero sa paglipas ng panahon, ilang beses lang niya ito nakasama.Sa halip, puro larawan mula sa isang private detective ang natatanggap niya—at sa lahat ng larawan, palaging nasa tabi ni Dominic si Avigail. Tuwing tinitingnan niya ang mga ito, parang may apoy na sumisiklab sa kanyang dibdib.