CHAPTER 14

Muntik pa akong mahulog sa kama ng bigla ay bumiling ako at antok na antok na kinapa ang alarm clock na nakatong sa side table.

Kinapa ko pa ang gilid nito upang tuluyan itong pahimikin at kulang na lang ay mairita na ako sa tunog nito.

Isa ata ito sa kahinaan ko sa buhay, ang gumising ng maaga. Bakit ba kasi halos madaling araw na ako nakatulog?

Padabog kong hinagis ang isang unan na yakap-yakap ko buong magdamag. Hindi ko na napigilang isipin na naman ang mga katanungan na patuloy na bumabagabag sa akin sa tuwing nasa harapan ko si Sir Ezekiel.

Ilang taon ko na siyang kasama pero ngayon ko lang naramdaman ng todo ang ganitong pakiramdam na parang gusto ko na palagi siyang makita. Ang makita ang guwapo nitong mukha, ang amuyin ang mabango nitong katawan. At bigla ay napailing na lang ako.

Dati ay napapatingin lang ako saglit sa kanya sa tuwing makikita ko siya sa office pero ngayon, parang hindi ko na kayang basta titigan lang siya.

At ngayon ko napatanto na malala na talaga ang mga