Nakakaramdam na ako nang kaunting hilo pero bearable pa naman siya. Nagsimula nang magpunta sa dancefloor ang mga bisita pati na sila Hugo. Nagsasayawan na ang lahat samantalang ako ay nandito pa rin at tuloy ang inom. Mabuti at hindi na tanaw dito sa pwesto namin ang parte kung nasaan sila Rio. Ayoko silang makita at mas masisira lang ang gabi ko. I should be happy because it's my friend's birthday, hindi nila deserve ang attention ko. Dapat hindi na ako apektado sakanila, eh. Kaso hindi pala gano'n kadali 'yun. But of course, I won't let them destroy me again. Magsama silang pareho manloloko at malandi. Bagay na bagay. Tungga lang ako nang tungga hanggang sa maubos ko na ang isang bote ng tequila. Tumayo ako para pumunta sa counter at um-order dahil wala sila Hugo para gumawa no'n. Tsaka ayoko namang mag-utos dahil nagsisiyahan sila doon. Nahihilo man at medyo pagewang gewang na ay nagawa ko namang makarating sa may barista at umupo sa high stool sa harap no'n. May mangilan ngil
While kissing me, I felt his hands started to wander around my body. Dahan dahan niyang tinatanggal ang butones ng suit ko at tiyaka iyon tinanggal. Sinunod niya ang suot kong t-shirt kaya napaliyad ako para lang matulungan siya sa pagtanggal no'n. "Ahh–" I silently moaned when he caress my clothed breast with his huge hand. Kinagat niya ang labi ko habang mas pinalalim pa ang kaniyang halik. I'm going insane because of his lips. I feel like I'm burning inside, I want more of him. May kung anong namuo sa akin at naging uhaw ako sakanya. I pulled his hair and hold it tightly when his kisses trails down to my neck. He lick it, suck it like a baby. He's leaving me multiple marks. Nang dumako ang malikot niyang kamay sa pribadong parte ko ay hindi ko na napigilan pa ang paglabas ng malakas na ungol mula sa akin. "Ohh! R-Rio..." He stopped kissing me. Nakipagtitigan siya sa akin habang hinahaplos ang pinaka sensitibong parte ko. His eyes are burning too. It makes me feel hungry, l
Lumipas ang isang linggo na hindi ko siya nakikita. Kahit sa office niya or sa mga meetings ay wala siya. It's not like I miss his presence, I'm just curious kung bakit bigla siya naging awol. Dapat nga hindi ko na iniisip 'yun, pero hindi ko maiwasan. Tsaka may mga dapat siyang pirmahan na ngayon ay hindi pa nagagawa. I even called his secretary but he said, he don't know his whereabouts. Napahilot ako sa sintido nang matapos akong mag-review ng mga documents. Inaral ko rin ang bawat detalye sa panibago naming project. This week has been so stressful. Bukas na bukas rin ay gagawin na namin ang planong pagpunta sa hideout ng mga kriminal na 'yun. Isa rin iyon sa aking pinaghahandaan. Napag-usapan na namin ang gagawin. They showed me the map and told me everything we need just to catch those criminals. Demethri trained me again this whole week. Pag-uwi ko ay diretso ako sa bahay niya at doon nagte-train ng self defense, pagbaril at kung ano-ano pa. I have a license, I can have a
"Are you ready?" Kasalukuyan kaming nandito sa van ni Demethri habang nag-aabang ng mga susunod na gagawin. It's already 2 PM and we're still waiting for the next move. All of his men already secured the building. Pinalibutan na nila ito para walang makalabas o makatakas na kahit sino. We are wearing black masks and gloves. Nakasuot naman ako ng overall black leather outfit at black boots. Demethri is as usual, wearing a black suit. Parang pupunta lang sa kanyang opisina. "I am. In fact, ang tagal na natin dito, hindi pa ba tayo gagalaw?" Naiinip na sambit ko. He laughed, "Don't get too excited, love. May bisita sila sa loob, they're having a meeting. Let them leave first before we start, hindi tayo pwedeng mandamay ng ibang grupo," aniya. Napatango-tango ako. Tama nga naman. I don't want anyone to be part of this plan if they're innocent. I am holding a sniper, may dalawang caliber 45 din sa magkabilaang legs ko, in case someone interfere my move. Hindi lang ako pang malapitan
"Get her, Rio grant my invitation. He's alone and unarmed, I think it's time to finish what we started." Tinanggal nila ang pagkakatali ng kamay ko sa kama pati na rin ang mga paa ko. Ibinalik naman ang busal ko sa bibig at tinali patalikod ang kanina pa humahapding kamay ko. Nagpumiglas ako nang hawakan nila ako sa braso, I don't want their filthy hands on my body. It's disgusting. "Huwag ka nang pumalag, your end is here, Montesur. Kung sana nanatili ka nalang sa Paris, mabubuhay ka pa sana ngayon." I am shocked to hear that they know I came from Paris. Does that mean, totoo ang sinabi ni Leuco? "Agree, your father did something unforgivable for our organization, his death is not enough to solve the problem he made and left us," galit na ani nung nakahawak sa isa kong braso. Ano't ano man ang sabihin nila. I won't still believe them. They're murderers, criminals, addicts! My father was not the best father in the world, but I know how kind his heart is. And so my innocent moth
It only took him a minute to realize that I'm hugging him. Sinuklian naman niya iyon ng mahigpit na yakap sabay baon ng kanyang mukha sa balikat ko. "I should be the one to say that, you got me worried, Lawliet!" He retorted. Humiwalay ako sakanya at saka siya sinuri mulo ulo hanggang paa. I sighed in relief when I saw that he's totally fine. "I heard an explosion, where's Demethri?""They're still inside, I ordered him to get you out of here, bakit ka bumalik?" "I'm worried, let's find him and leave this place," sagot ko nalang at hindi na nag-abala pang magpaliwanag. Ayoko namang sabihin na dahil sakanya kaya ako bumalik, that would be a shame, especially knowing that him and Loviere had a child. Despite of the hate that I'm holding for years because of them, I still know how to appreciate what he did today. He saved me. And I think that would be enough to forget the hatred even for just one freaking day. Hindi ko alam kung saan kukuha ng kapal ng mukha kung sasabihin kong na
Wearing a pair of pajama, the cold breezing air made me hug myself tightly while walking inside the cemetery. Hindi naman masiyadong madilim dito dahil may mga ilaw naman sa iba't ibang parte ng private cemetery na ito. Tsaka sa liwanag ng buwan, hindi na ako nahirapan pang maglakad papunta sa libingan ng parents ko. Dahil wala akong dalang kahit anong gamit, cellphone or even my wallet, ang taxi na pinagsakyan ko kanina papunta rito ay pinaghintay ko nalang muna sa labas at sinabi kong siya na rin ang sasakyan ko mamaya kapag aalis na ako. Mabuti nalang at mabait si manong at pumayag. Siguro dahil nakita niya kanina na pagsakay ko pa lang ng taxi niya ay umiiyak na ako. It's either he understands my situation or he pity me. Umupo ako sa sementadong upuan sa tabi ng puntod nila Daddy. I stared at their names marbled on that piece of stone. Why does it have to be like this, Mom? Dad? Bakit kung kelan nakuha na namin ang justice para sainyo, bakit parang hindi pa rin ako nagiging o
Leuco injected me something that made me fell asleep. I woke feeling so nauseous and something is building up in my stomach so I rushed to the toilet room and vomitted for the second time. Shit, I don't know what's happening to me that I keep on vomitting like this. Wala naman akong nakain na panis o expired na pagkain. I heard foot steps entering the toilet room. "Sab, okay ka lang ba? Do you want us to call the nurse?" ani Ate Cannarie habang hinahaplos ang likod ko. Umiling ako, "N-No, I'm fine. Lamig lang siguro 'to sa tiyan, I just need a jacket, I'm cold." Mabilis namang kumilos si Kuya Valerio kinuha ang jacket na suot niya at binigay ito sa akin. They all staring at me, Leuco is not here anymore. Only my cousins and Kuya Valerio. Nakapagdesisyon na ako, I don't wanna stay here anymore. I feel suffocated and I want to be alone in my own room for now, kaya naman nang lumabas ako ng cr ay seryoso ko silang tinignan. "Gusto ko ng umuwi, I can't stay here anymore. Discharge