Pagdating sa mansion agad nagtungo ang pamilya sa salas. Present ang lahat maliban sa ina at ama nina Lillia. Naunang dumating sa mansion si Lillia ang pangalawang anak ng Silverio, kung saan mayroong ibabalita. Nanduon rin ang pangatlo na dala ang asawa at isang anak na may edad na sampu, hindi rin nagpahuli ang pangapat na dala rin ang asawa at ang tatlong anak nito na may edad na labimpito, sampu at anim. Ang huling dumating sa magkakapatid ay si Lucy. Nakangiti itong dumating at may galak sa damdamin ang nabuo.
Labis ang kwentuhan ng lahat at mukhang walang planong kumain kaya nagtaka si Cynah. Hindi niya mapigilang magtanong kaya naglakas loob ito. "Hindi pa ba tayo kakain?"
Sinang-ayunan ng lahat ang sabi ni Cynah maliban kay Lillia. "Wait lang kayo, mayhinihintay ako."
"SPECIAL GUEST?" tanong galing kay Cynah. Wala siyang magagawa kundi pigilan ang kanya
"Oo Ate hindi ko na ibabalik si "Larah", pero paano kung dadalhin ako ng marumi kung sarili doon. Alam mong hindi ko ito mapipigilan." malungkot na sagot ni Carmelita sa kapatid. Natahimik si Cynah at binigyan ng yakap ang kapatid, makikita sa mga mata ng dalawa ang lungkot. Matapos ang yakapan nagtungo muna si Cynah sa kusina upang kumuha ng tubig, alam niyang kanina pa nauuhaw ang kapatid. Bago lumakad tiningnan muna niya ang kanyang relo. "5 MINUTES LEFT" kasabay ng isang buntong hininga."Heto, uminom ka muna, Lalo't na't batid ko kanina ka pa nauuhaw.""Salamat." matapos sumagot agad ininum ni Carmelita ang tubig."Ate, kailangan ko rin ang gamot bukas at sa susunod na bukas. Ayaw kung mapahiya ang aking sarili sa araw ng kasal ni Tita Lillia. Lalo't na't batid kung umaga hanggang gabi ang pagdiriwang." Tumango si Cynah at binigyan mg ngiti ang
Ang maningning na araw na parang perlas, sa ilalim ng tahimik na karagatan ang nagpagising kay Carmelita. Pinagmasdan niya ang paligid na ubod ng katahimikan. Binalikan ng kanyang alaala ang mga pangyayari bago siya tuluyan nakatulog kahapon. Hindi na niya ikinabahala na 6 na ng umaga siya nakagising sa halip na 5 dahil naniniwala siya sa sobrang pagod lang ito. Itinayo ni Carmelita ang sarili, madali lang ang pagpunta niya sa salamin dahil mahaba naman ang kadena. Tiningnan niya ang sarili at nagulat sa nakita. Ang kanyang mga labi ay namumutla at makikita sa mata ang pagod na para bang isang gabi siyang walang tulog. Inilagay niya ang kanyang mga kamay sa noo at nadama ang sobrang init na mahahalintulad sa klima ngayon. Gustong sumigaw ni Carmelita ng tulong ngunit nabigo siya gayun din ng katawan nanghihina rin ang kanyang boses. Alam niyang walang magagawa ang kanyang boses kaya naman kinuha
"ANONG SABI?" nang matapos ang tawag agad nagtanong si Cynah nakita niya kasi sa mukha ng kaibigan na hindi mapakali."May..may bago na naman.""Iba talaga si Tita, Halikana puntahan na natin." nasasayahang sabi ni Cynah at hinila pa ang kaibigan patungo sa sasakyan. Si Cynah na ang nagmaneho ng sasakyan alam niyang wala pa sa sarili ang kaibigan, parang karagatan kasi ang lalim ng iniisip nito. "Wag nalang kaya tayong pumunta." hindi na napigilan ni Rica ang sarili at nasabi ang nais."Ano ka ba, Sayang yung effort ng mommy mo. Wag kang mag-alala. Nandito naman ako to support you." matapos marinig ang mga salita nagbigay ng matamis na ngiti si Rica sa kaibigan. Ang lokasyon na ibinigay ay sa isang coffe shop habang naghihintay ay ginawa itong pakakataon ni Cynah na matikman ang kanilang ipinagmamalaki. Pagkalipas
Napatulala si Carmelita sa nakita at binigyan ng ngiti ang lalaki. "LARAH, ANONG GINAGAWA MO DITO?" nagpatawa si Carmelita at binigyan ng haplos sa balikat ang lalaki. "ULITIN NATIN YEDD?" mga nakakatuksong salita na galing kay Carmelita. Napalunok ng kanyang sariling laway si Yedd at hinila ang dalaga palabas ng klab at pinapasok sa loob ng kanyang sasakyan."LARAH, PWEDE BA KITANG MAGING KASINTAHAN?" Napangiti si Carmelita sa narinig at binigyan ng matamis na halik ang lalaki. "OO, NAMAN LUV." Nagpatuloy ang halikan ng dalawa hanggang hindi na napigilan ni Carmelita ang sarili kaya hinubad niya ang kanyang crop-top na damit, nakita ito ni Yedd at nagningning ang mga mata at agad niya ring hinubad ang damit pantaas niya. Matapos ang hubaran ng damit pantaas agad nilang itnuloy ang halikan mula dibdib hanggang sa nauuhaw na labi.
Nawala ang saya ng mga matatanda ng makitang walang plano ang dalaga na kunin ang magandang oportunidad. Ang napakagandang pagkakataon na binalewala ay maaring mapakinabangan ng iba. Nadama ng lahat ang paghihinayang malapit na sana sila sa tagumpay."MISS! Okay ka lang?" tinig ng isang lalaki na mula sa kanyang harapan na nagbalik kay Cynah sa realidad. Tiningnan ni Cynah ang lalaki at hindi maiwasan na mabighani sa taglay nitong ganda. "Muntikan kanang nitong bulaklak, Mabuti na lang nakuha ko. Okay ka lang ba talaga?" panay ang tingin ni Cynah sa lalaki, ewan niya pero nasisiyahan ang kanyang damdamin. Abot hanggang langit ang nararamdaman ni Cynah at nagawa pa nitong magbigay ng matamis na ngiti."MISS? MISS?" nalilito ang isipan ng lalaki at hindi niya napigilang mapaisip na mukhang may sira ang dalaga sa ulo, kanina lang kasi hindi ito gumagalaw, tulalang tulala ngayon ay nakangiti na
"Thank you for coming. Hope you will enjoy the place and also the ceremony. Have a great lunch to all of us." masayang salita galing kay Lillia. Nagpalakpakan ang lahat bago kumain. Pagnasasaktan si Cynah sa pagkain niya dinadaan ang hinapis. Lahat ng atensiyon niya nilalaan niya sa pagkain. Hindi pinalagpas ng pamilya ni Cynah ang pagkakataon na makausap ito. Galit na galit ang mga boses nito habang sinasabihan ang dalaga.•"Cynah, Kumain ka ba kanina?"•"Iha, oportunidad na yun, ba't mo pinakawalan."•" Hayyys, kung alam mo lang matagal na namin iyong hinihintay." Napatigil sa kinakain si Cynah, ayaw na ayaw na niyang ibalik ang mga pangyayaring iyon. Dumadagdag lang iyon sa kanyang problema. Inilagay niya ang tingin sa lahat at itinuloy ang kanyang ginagawa."Grandma, Grandpa, Mom and Dad, Tita and Tito's,
Nakangiting tumitingin ang lahat kay Andrew matapos nagtanong ang ina ni Cynah. Kakaiba man ang kinikilos ng lahat para kay Andrew, binalewala niya ang lahat at sinagot ng buong puso ang mga tanong. " Babaeng busilak ang puso.""Iho, maghanap ka na. Nasa tabi-tabi lang yan. Maaring mahahanap mo sa daan, sa pag-uwi mo o nandito. Pakinggan mulang ang boses ng iyong puso." Matapos ang kainan ay hindi na napigilan ng lahat na magbihis upang maligo sa dagat. "So, Wala pa lang kasintahan. Umiyak ka pa HAHAHA." kanina pa natatawa si Carmelita sa kanyang kapatid kaya habang naglalakad sa maputing buhangin hindi na niya napigilan ang sarili na sabihin ang nais. Masayang masaya si Carmelita sa nagawa habang si Cynah ay nauubos na ang pasyensiya sa paksa na ito. "Alam mo, kalimutan mo na yan. Pwede ba sa susunod wag munang ibanggit ang usapan na iyan. Hindi rin naman ako kilala at magugust
Habang pinagmamasdan ang magandang tanawin hindi mapigilan ni Carmelita na mapaibig sa taglay nito na kagandahan. Makikita sa mukha ng lahat ang saya na hindi kayang burahin ng alon. Hindi lang ang malinaw na karagatan ang nagpamangha sa lahat pati rin ang paparating na sunset. Kasama ang kapatid agad nagtungo ang dalawa sa sasakyan upang simulan na ang kanilang gawain. Pagpasok agad ng kinuha ni Cynah ang gamot upang ihanda. "Ate, Pagkatapos mong magturok ng gamot paki-lock ng pintuan ng sasakyan" inilagay ni Cynah ang tingin sa kapatid bago tumango. Ang saya ng mukha ni Carmelita dahilan upang malito si Cynah, alam niya na dapat malungkot ang kapatid pero iba ang naging resulta. " Anong nakain mo? Kanina ka pa nakangiti?""Humanda ka mamaya!" Ikinagulat ni Cynah ang sagot ng kapatid habang si Carmelita abot hanggang langit ang ngiti. "At bakit naman ako maghahanda?" habang sinasabi ang mga salita nagsimula ng iniksyunan