Inooperahan si Rizzo. Nawawala si Yvonne.Parang mababaliw na si Agatha habang sinusuyod ang lahat ng sulok ng ospital. Nagkakagulo rin ang mga empleyado dahil sa nangyari, lalo pa't narinig nila na inaatake ng panic attack ang babae kaya dapat ay isusugod ito ni Dr. Roa sa Emergency room. Ngunit bigla na lamang itong nawala, ay si Dr. Roa naman ay natagpuan na lamang nilang walang malay sa pasilyo.Wala ang mga tauhan ni Klaus dahil abala ang mga iyon sa pag-iimbestiga sa nangyari sa planta at malaking bodega. Sila lamang ni Klaus ang nasa ospital.Pagkatapos nilang maireport ang pagkawala ni Anais, agad na pinatawag ng security head and lahat ng kaniyang mga tauhan at inutusang suyurin ang buong ospital upang mahanap si Anais.Ngunit kahit ano'ng hanap nila ay hindi pa rin matagpuan ang babae.Kapag napapatigil si Agatha, naiisip niyang may kakaiba. Hindi kaya sinadya ito? Their men were busy. She's unfocused. And Klaus, he's unaware.Paano kung noong una pa lang, ito na talaga ang
Mas lalong bumilis ang tibok ng puso ni Yvonne. Umawang ang kaniyang bibig at sunod-sunod na malalalim na hininga ang pinakawalan niya. Sumisikip ang kaniyang dibdib. "Anais?" Ang nag-aalang boses ni Agatha ang saglit na pumukaw sa kaniya. Nilingon niya ang babae at saka niya napagtanto na nanlalabo ang paningin niya. Malamig ang kaniyang mukha ngunit pinagpapawisan ang kaniyang noo. "D*mn it! Call a doctor, Klaus!" Bago pa siya bumagsak, nahawakan siya ni Klaus. Inalalayan siya nito. "What's going on?" Binuhat siya ni Klaus papunta sa mahabang upuan habang pinipilit niyang huminga ng normal ngunit walang hangin na pumapasok sa kaniyang baga. "Von. Von." Ang mahina at nagsusumamong boses ni Agatha ang bumubulong sa kaniya. Kumurap siya, hindi alam na nagpapanic attack na pala siya. Hindi niya maintindihan ang mga nangyayari. Ang tanging alam niya lamang ay nahihirapan siyang huminga at malabo ang kaniyang paningin. Madalas na lumitaw sa kaniyang isip ang kulay pula— ang kulay
“We don’t know it yet. Pinaiimbestigahan ko na ang nangyari sa planta at sa bodega. Ang nangyari kay Rizzo, hindi ko pa sigurado, pero tingin ko ay aksidente lamang.” Pumikit si Yvonne. Mas matatanggap niya pa kung aksidente lamang ito, dahil kung may sadyang gumawa nito kay Rizzo ay hinding-hindi niya mapapatawad. Sisiguraduhin niyang hindi niya ito palalagpasin. Pagkarating nila sa ospital ay agad na tumakbo papunta sa operation room si Klaus. Nakasunod sila ni Agatha at pilit binibilisan ang lakad para masundan si Klaus. Dala-dala niya sa maliit na duffle bag ang mga gamit ni Rizzo. Hanggang ngayon ay malakas pa rin ang tibok ng kaniyang puso, at sa mahinang boses ay ibinubulong niya ang panalingin na sana’y maayos lang ang kalagayan ni Rizzo. Sa labas ng operation room ay nakatayo ang sekretaryo ni Klaus. “Lumabas na ba ang doktor?” Umiling ang sekretaryo sabay sulyap ng tingin sa kanila. Ang suot na polo shirt ng sekretaryo ay duguan rin. Napaiwas ng tingin si Yvonne. Hind
Alas dyes na ng gabi, ngunit hindi pa rin umuwi si Rizzo at Klaus. Nasa sala pa rin siya, naghihintay, samantalang si Agatha ay kanina pa umakyat sa kuwarto para patulugin si Akhil.Si Coleen ay kanina pa natutulog. Wala pa rin siyang natatanggap na text galing kay Rizzo. Gusto niya sanang tawagan ang numero nito, lalo pa't parang kanina pa siya hindi mapakali. Hindi niya alam kung ano ang kaniyang nararamdaman, ngunit hindi siya mapirmi sa paghihintay na lang.Kahit paano’y nag-alala siya sa mga nangyayari. Biglaan ang pag-alis nito at hindi na nasabi sa kaniya ang dahilan. Hindi niya naitanong kung kailan ito uuwi. Madalas ay hindi siya naghihintay, hinahayaan niya lamang na magtagal si Rizzo sa trabaho nito. Ngunit ngayon, may kakatuwang emosyon na nagpapaligalig sa kaniya. She went straight to the kitchen. Isang tasang kape na ang kaniyang naubos at sapat na iyon para manatiling gising ang kaniyang diwa. Hinugasan niya ang tasa at ibinalik sa lalagyan nito bago siya bumalik sa s
Dahil sa nangyari, nagpasya si Yvonne na manatili na muna sa bahay kasama si Coleen. Hindi na niya naisip na bumalik pa sa store. Samantalang si Rizzo ay bumalik sa kompanya dahil sa biglaang problema. Hindi na niya natanong si Rizzo kung ano ang biglaang suliranin na dumating dahil nagmamadali itong umalis kasama si Klaus. Yvonne stayed in her room with Coleen. Nakatulog ang batang babae sa kaniyang kama kaya tinabihan niya ito pansamantala. Hindi niya namalayan na nakatulog din pala siya. Palubog na ang araw nang bumangon siya. Natagpuan niyang bakante na ang kaniyang kama at wala na si Coleen sa kaniyang tabi kaya dahan-dahan siyang bumaba para hanapin ang bata. Sa sala ay naabutan niyang nakasalampak sa carpeted floor si Coleen at nilalaro si Akhil na ngayon ay binabantayan ng mga katulong. Saglit siyang natigilan at pinagmasdan ang nakangiting mukha ng batang babae habang pinapakita nito kay Akhil ang hawak na laruang truck. “See this, Akhil? This is a truck. A truck.” Maliga
Nakatulog si Coleen sa sasakyan kaya nang makarating sila sa bahay ni Klaus ay kinailangan na buhatin ang bata para madala ito sa kuwarto ni Yvonne. Buhat-buhat ni Rizzo ang anak, samantalang tahimik na nakasunod si Yvonne sa lalaki. Tahimik silang pareho at kapwa mabigat ang kanilang mga dibdib. Sinalubong sila ni Agatha nang makapasok sa bahay. Puno ng pagtataka ang mga mata nito, ngunit walang namumutawing salita sa bibig ng babae. Alam niya na pinipigilan ni Agatha na magtanong sa kaniya kaya malungkot na lamang niyang nginitian ang kaniyang pinsan. “Dadalhin lang namin sa taas si Coleen.” Paalam niya sa babae. Tumango ito at hindi na sumunod sa kanila ni Rizzo. Sinundan na lamang sila ng tingin ni Agatha nang umakyat sila sa hagdan. She opened the door to her room. Pumasok naman si Rizzo at maingat na dinala sa kama si Coleen. Naglakad naman siya palapit para silipin ang batang babae. Nang mailapag sa kama ang bata ay humikbi ito. May luha pa rin sa gilid ng mga mata nito,