Kabanata 23
"Inaasikaso na raw ni Mr. Lopez ang lahat ng mga events natin na ipo-postpone muna. He'll going to reschedule it kung puwede," balita ni Levi kinaumagahan pagkagising namin.
Pabilog ang puwesto namin ngayon dito kasama ang mga kapatid ko, si Kuya Dodong at Ate Lillian na tahimik lang na nakikinig sa usapan namin at payapang kumakain ng almusal.
"Sigurado na ba 'yon?" tanong ni Yago, hinihipan ang kaniyang pagkain.
"Hindi pa. Baka may mga events pa rin na hindi makansela tulad nalang nung mall show natin sa Batangas."
Sabay-sabay nalang kaming bumuntong hininga dahil sa narinig. Masyado talagang puno ang schedule namin para sa buwan na 'to. Hindi tulad dati na dalawang araw lang ang gig namin sa mga noon.
"Edi aalis ka pa rin, Kuya?" singit ni Kylie.
Nagkibit ako ng balikat.
"Baka? Hindi pa naman sigurado. Atsaka nagpaalam kami na magtatagal kami ng kahit isang linggo lang di
Kabanata 24"Saan ka pupunta?" tanong ko nang biglang tumayo si Levi sa kinauupuan niya.Nandito kami ngayon sa canteen ng eskwelahan. Pabilog ang aming puwesto sa pabilog na lamesa. We're doing a plan how we can give help in La Castellion. Kulang pa rin kasi hanggang ngayon ang budget ng bayan para sa nangyaring lindol.Kaunti palang din ang nagbibigay ng mga donasyon at talagang nagigipit na sa lahat lalo na pagdating sa pagkain. Kaya naisipan na namin gumawa ng aksyon. Para sa kahit na maliit na paraan lang ay makatulong kami."Tutulungan ko si Mayor. Mukhang hirap sa binubuhat niya, e," tugon niya at sabay kaming lumingon sa likuran ko kung nasaan siya.Buhat-buhay niya ngayon ang isang malaking kaldero. Mukhang mainit pa iyon dahil sa suot niyang pat holder sa kaniyang mga kamay. Iyon siguro ang lugaw na ipamimigay ngayong gabi.Hirap na hirap siya ngayon dahil iika-ika pa rin siya kung maglakad dahil sa sugat ni
Kabanata 25 "Maraming salamat sa tulong niyong dalawa, ha? Nawa'y pagpalain kayo ng Panginoon sa kabutihang ginawa niyo ngayong araw." Iyon ang huling natanggap namin mula sa pari bago namin siya lisanin. Madilim na ang paligid. Tanging bituin at buwan nalang ang nagsisilbi naming liwanag. May mga iilang street lights naman na nakatayo sa bawat gilid. Ang kaso nga lang, kung hindi naman malabo ang ilaw, pumipili-pilintik naman. Tahimik rin naman ang daan at tanging iyak ng mga kuliglig lang ang maririnig sa kapaligiran. Hindi ko naman inaasahan na gagabihin kami sa pagtulong sa simbahan. Matapos kasi ang ginawa naming paglalaba, tumulong na rin kami sa mga iilang sakristan upang linisin ang loob ng simbahan. Hindi rin nakapunta ang gitarista ng choir. ng simbahan kaya nag-presinta na ako na ako nalang ang hahalili sa kaniyang ngayong araw. Our whole day passed liked that. Nakakapagod pero worth it naman. Hindi lang naman si Father
Kabanata 26"Hey, kids! Ayusin niyo ang pila niyo para mag-umpisa na tayo," natatawang suway ni Yaz sa mga bata na nagkakaroon nga ng krisis sa kanilang pila.Paano ba naman, kung hindi sila nagpapaunahan sa pila, nagtutulakan naman sila na para bang mauubusan sa ibibigay sa kanila ni Yaz. Parang kanina lang ay magkakasundo pa sila sa laro nilang takbuhan, ngayon ay parang kalaban na ang turing nila sa isa't isa."Ganito nalang," singit ni Kylie na ngayon ang ipamimigay nila. "Kung sino sa inyo ang pinakatahimik, siya ang unang mabibigyan ng tsokolate, okay?"Dahil doon ay natahimik ang mga bata, lalo na si Toyang na pinaka-ingay at magulo sa kanilang lahat. Nasa gitna siya ng pila, magulo ang maiksing buhok at nakanguso ang maliit niyang labi."Tatlo ibigay mo sa'kin, Ate, ha? Nauubos kaya pera ko sa kanonood ko ng music video niyo sa computer shop!" 
Kabanata 27"Gano'n ba talaga si Mayor? He's a little bit grumpy..." Huminga ng malalim si Yaz matapos niyang sabihin iyon at malungkot na ngumiti.I know she's still offended of what Nikkolai said to her. Kung ako nga nagdamdam, siya pa kaya? Masakit para sa kaniya iyon dahil hindi naman talaga niya sinasadyang magkulang ang dala niya. She was just trying to give what she have, pero kagaguhan lang ang isinukli sa kaniya ni Nikkolai."Hayaan mo na siya. Gago talaga 'yon kahit kailan kaya walang nagkakagusto sa kaniya." Ngumiti ako para kahit papaano ay mapagaan ko man lang ang loob niya."You two were friends, right?" Tumango ako. "Is he really that bad?"Nagkibit ako ng balikat. Gusto kong sagutin 'yon ng "oo" pero ayaw ko naman na magsinungaling sa kaniya at ayaw kong mapasama pa si Nikkolai sa mata niya."Hindi naman. Sakto lang...gaya ko, pero mas guwapo ako sa kaniya, 'di ba? Kahit na gago ako." biro ko pa
Kabanata 28Dalawang kamay ang nararamdaman ko na pilit binobomba ang aking dibdib. Malakas at mabilis na halos maramdaman ko nalang din ang paghingal sa kaniyang ginagawa. Kasunod no'n ay ang pagsakop ng isang malambot na labi sa aking bibig at walang humpay akong binibigyan ng aking sa loob.Salitan niyang ginawa ang dalawang iyon hanggang sa naging mabilis ang pag-akyat ng tubig sa aking lalamunan at ibuga iyon ng aking bibig. I gasped hardly after all the salty water came out from my mouth. Naging mabigat din ang aking paghinga, pilit na hinahabol ang hangin na nawala sa akin."Kiro! Kiro!" Iyon ang malabong boses na narinig ko ilang sandali pa nang bumalik ako sa wisyo.Masyadong mahina na umabot sa puntong karamihan sa mga sinasabi niya ay hindi pumapasok sa aking tainga.He softly tapped my cheeks, trying to wake me up while calling my name. Dahil d
Kabanata 29"Masakit pa ba?" malumanay na tanong niya mula sa'king likod, rinig ko sa boses niya ang pag-aalala.Kauuwi lang namin dito sa apartment niya. Dito na naming naisipan na umuwi pagkatapos ng nangyari sa'min sa ilalim ng tulay dahil bukod sa ayaw na naming makita kami ng mga tao doon na ganito ang histsura namin, maayos din ang banyo at puwestong pagpapahingahan namin dito.Marahan akong tumango, napapangiwi dahil sa sakit na nararamdaman ko."Medyo nalang. Hindi na katulad kanina."My butt is really in pain right now. Makirot na mahapdi, lalo na kanina habang naliligo kami sa banyo. Siya pa ang nagbuhos sa'kin ng tubig dahil sa panlalambot na naramdaman ko na para akong lalagnatin. Maging ngayon nga sa pag-upo ko sa kama niya ay dama ko pa rin ang nangyari sa'min kanina.That's my first time. Kadalasan kasi na ako ang
Kabanata 30"Sigurado kang kaya mong magmaneho? Puwedeng ako naman kung hindi mo kaya."Hindi ko alam kung ilang beses na ba niyang itinanong sa'kin 'yan. Simula palang nung naglalakad kami papunta dito ay kinukwestyon na niya ako tungkol dito."Oo nga. Ang kulit mo," natatawang sagot ko at pinisil ang kaniyang pisngi."I'm just worried. Sabi mo kasi masakit pa rin 'yang..." He pointed pll my butt using his lips. "Baka kasi hindi ka maging komportable sa pagmamaneho mo."Masakit pa rin naman talaga ngunit hindi na naman kasing-sakit tulad kagabi. Medyo mahapdi nalang at minsanan nalang ang pagkirot.Kaninang nag-almusal kami bago umalis sa apartment niya, komportable naman ang pag-upo ko kaya siguradong hindi naman ako mahihirapan sa pagd-drive."Ayos na ako. No need to worry, okay? Atsaka kung sumakit
Kabanata 31"Sigurado bang wala kayong problema sa akin? Kahit na ganito ako?" tanong ko habang abala ako sa pagtingin ng aking repleksyon sa harap ng salamin, inaayos ang aking itim na buhok gamit ang hair wax.Medyo kumapal na ito dahil medyo matagal na rin simula nung huli kong punta sa barber shop. I also changed my hair style when I was in Manila. From faux hawk cut, I changed it to quiff. Bumagay naman iyon sa diamond shape kong mukha."Sus. Anong problema sa'yo, p're? Hindi naman big deal sa'min 'yan." tugon ni Oliver habang sinusuot ang silver necklace niyaMula dito sa salamin ay kita kong napatingin silang lahat sa'kin sa gitna ng pag-aayos nila sa kanilang sarili para sa magaganap na concert ngayon. Time really flies so fast. Parang noong nakaraan lang ay pinagpaplanuhan palang namin ito, pero heto kami ngayon at naghahanda na.Nandito kami sa i