Tuluyan na rin siya na kinalimutan ng babae na mahal na mahal niya. And after another talk with his father, he agreed to try to stay in his marriage instead. He might not have fixed whatever was left for him and Ica, but he still chose to stay with her and their child in their loveless marriage. Sinubukan niya na maging isang mabuti na asawa kay Ica at ama sa anak nila. His feelings for Ica had faded, but he continued to treat her as a wife, especially after a period of deep soul-searching. Tahasan man niya na sinasabi na wala na siyang pagmamahal sa asawa niya, ay nanatili siya sa sinumpaan nila na kasal at nanatili siya na tapat sa kasal na iyon. Wala na siyang plano pa na muli na magmahal. Tama na ang dalawang beses siya na nasaktan sa dalawang babae na lubusan niya na minahal. But Ica never changed. Ang lahat ng mga pagbabago na sinabi ni Ica sa kanila ay ang mga pangako na napako na lamang. After she gave birth to Kiro, muli siya na bumalik sa dati niya na kinagawian. She only
"Dada, thank you for spending time with me. I like the movie so much." Hindi mapigilan ni Kenji ang mga ngiti na sumilay sa kan'yang labi sa narinig na iyon buhat sa kan’yang anak. His son doesn’t need to say those words to him. It is his responsibility to spend time with him as much as he can. "Why? You don’t need to thank me, Kiro. Dada will always do anything and everything for you. And I am glad that you enjoyed our day out together." "I want to thank you for your time. My classmates and their parents always go out together." Pagkukuwento pa ng anak sa kan’yang ama. At sa narinig na iyon ay nakaramdam na naman bigla ng awa si Kenji para sa kan'yang anak. "Sorry, Kiro. Dada cannot be with you all the time. You know that I need to work, and I can’t be with you every day." Malaking bahagi ni Kenji ang totoo na nakokonsensya sa malimit na kulang na oras na nailalaan niya para sa anak niya. Gustuhin man niya na lagi na makasama ang anak niya ay nahihirapan na rin siya na balansehin p
Napatango na lamang si Kenji sa kahilingan ng anak niya. Wala naman siyang nakikita na mali sa kagustuhan nito na manatili sa bahay ng mga magulang niya. Maaari na naiinip na rin talaga si Kiro sa kanilang bahay na madalas pa ay ang yaya at kasamabahay lamang nila ang nakakasama. "Sure, Kiro. I’ll tell lolo and lola about it." Matapos nila na kumain ay nagtungo sila sa toy store. Gaya ng pangako ni Kenji kay Kiro, ang buong araw na ito ay ilalaan niya para sa kan'yang anak. And it is also during times like this with Kiro that Kenji forgets about his own problems. Kapag kasama niya ang anak niya ay nakakalimutan niya kahit pansamantala ang mga sakit ng kalooban niya. Gabi na sila naka-uwi na mag-ama at kapapasok pa lamang nila ng bahay nila pero ang pagbubunganga na agad ni Ica ang sumalubong sa kanila. "Where have you been? Bakit buong araw kayo na wala rito sa bahay at hindi man lamang nagsabi sa akin?" Tanong ni Ica habang nasa likuran nito ang yaya ni Kiro na aligaga naman at mala
"Yes, Elaine. Sure na ang pagbiyahe namin sa isang linggo. Just be sure that the house is ready as well, dahil iyon din ang usapan namin ng broker. Everything should be ready before the start of classes. It will be a big adjustment for Dreik, and I want to prepare him as soon as possible." "Yes, Ms. Reiko. Everything will be set by then. See you soon." "Okay. Call me if there are any problems or changes. Thanks, Elaine." Nang matapos ang tawag ay napasandal na lamang si Reiko sa kan’yang kinauupuan. Hindi niya alam kung ano ang tunay na mararamdaman sa nalalapit na pagbabago na naman sa kan’yang buhay. At sa pagkakataon na ito, hindi na lamang ang sarili niya ang konsiderasyon niya. Muli niya na itinuon ang kan’yang atensyon sa mga papeles sa kan’yang harapan. Pilit na ikinukubli ang takot na namamayani sa kan’yang puso. Pilit na iwinawaksi ang mga alalahanin na gumugulo sa kan'yang isipan. As it is, she gets nervous just thinking about what is to come for them. Maraming mga tanon
Lulan ng eroplano pabalik ng Maynila ay panay ang pagkabog ng puso ni Reiko. This is it! After so many preparations and mental conditioning, they are about to be back. She is about to go back to the place where she thought she would never go back again. Ilan taon matapos niya na iwan ang Maynila at magpalipat-lipat ng lokasyon para lamang hindi siya mahanap ni Kenji, ito siya ngayon at babalikan na niya ang lugar na pilit niya na tinakasan at kinalimutan noon. But she’ll be back with no regrets or shame in her. Nagkasala man siya noon ay pilit naman na naituwid na niya ang mga pagkakamali na iyon, at taas noo na siya na makakabalik at makakaharap sa lugar na iniwan niya. Ang hindi nga lang niya sigurado ay kung paano niya haharapin ang lalaki na minsan niya na tinakbuhan at tinaguan kung sakali na mag-krus man muli ang landas nila. At ito rin ang nag-iisa na dahilan kung bakit kahit na ano ang pilit niya na kumalma ay aligaga pa rin siya at patuloy na kinakabahan. Malaki kasi ang
Masuyo naman siya na nginitian ng ina at niyakap. "There will be a lot of adjustments for all of us, but we can do this, baby. Mom and dad will be with you on this. We are all in this together. We always are. We will be alright, baby." At sapat na ang mga salita na iyon para panandalian na maikubli ang mga takot sa puso nila. Nanahimik na ang mag-anak at naghanda na lamang sa kanilang pagbaba. At sa bawat minuto na lumilipas habang naghihintay sila na makababa ng eroplano ay ang patuloy na paglakas ng dagundong ng tibok ng puso ni Reiko. She is crossing her fingers that she won't see him. She is praying that she won't see any of the Jarvis'. Isang malaki na ka-imposiblehan ang hinihiling niya na iyon, pero pinanghahawakan niya na papanigan pa rin siya ng pagkakataon sa oras na ito. As soon as they were out of the plane, mas lalo na ang panlalamig na nararamdaman ni Reiko. Napansin naman iyon ng kan'yang nobyo kaya masuyo siya na hinawakan ni Arden at binulungan. "We are all in this t
Namumutla si Reiko at hindi agad na nakakilos dahil sa nakita niya. It seems that fate is still against her at this time. Sunod-sunod siya na napalunok, at kahit na nais niya na tawagin si Dreik upang makaalis na sila ay hindi naman niya magawa na makapagsalita. Walang lumalabas na kahit na ano sa kan’yang bibig, at patuloy lamang siya na nakatulala sa lalaki na hindi kalayuan sa kanila. At ang tangi na hiling na lamang niya, ay ang huwag sila lapitan nito. "Mom, are you sure you’re alright?" Lumapit sa kan’ya si Dreik at kinalabit siya sa braso. Hindi siya nakatugon sa tanong nito pero ang kan'yang buo na atensyon ay itinuon niya sa kan’yang anak. Hindi siya dapat na magpaapekto sa tao na nakita niya. Pabilis nang pabilis ang tibok ng puso niya at naghahabol na siya ng hininga niya. "Mom?" Nag-aalala na napatingin si Dreik sa paligid nila, at nang makita na papalapit na ang ama ay sinenyasan niya iyon at sabay na itinuro ang ina na hindi makahuma. "Reiks, are you okay?" Boses nama
She saw her. That was Reiko Cordova that she saw earlier. And he was so sure of what he saw. Ang babae na matagal na nila na hinahanap ay ang siya rin na babae na nakita niya sa paliparan kanina lamang. Napahilot siya sa kan’yang sentido dahil sa ngayon ay hindi na niya malaman kung ano ang tama na gawin niya. Kanina lamang ay desidido siya na lapitan si Reiko at kausapin, but he was stopped in his tracks. He stopped when Kenji arrived at the scene. "Gray, what’s wrong with you? Ano ba talaga ang problema mo at nagkakaganyan ka? At bakit ba nagmamadali ka riyan na maglakad ngayon? Kanina lang ay para kang tanga na na-estatwa ro’n sa kinatatayuan mo, tapos ngayon ay hindi ka na naman mapakali at nagmamadali ka. Sino na naman ba sa mga ex-girlfriend mo ang nakita mo rito sa airport kaya bigla na para ka na naman na praning diyan?" Tatawa-tawa pa si Kenji habang sinusundan at patuloy na inaasar ang nagmamadali na kaibigan na si Gray. Wala naman kibo ang kaibigan niya at diretso na na