Fangs of Fate

MALALIM na ang gabi at mahimbing na ang tulog ni Andrea sa kwarto nito nang marinig ni Lana ang tatlong magkakasunod na katok sa pinto.

Mula sa pagiging abala sa harapan ng kanyang laptop ay nagsalubong ang mga kilay niya saka sinulyapan ang wall clock na nakasabit sa itaas na bahagi ng refrigerator.

"Sino naman kaya ito at pasado alas-nueve na ay naisipan pa akong puntahan?" bulong niya saka tumayo.

Sinilip muna niya sa peep hole ng pintuan ang kumakatok saka agad na niragasa ng kaba ang kanyang dibdib nang makitang si Andrew ang nakatayo sa labas.

Matagal bago nakakilos si Lana dahil doon. Kaya naman nagulat pa siya nang muling kumatok si Andrew pero sa pagkakataong ito ay sa mas mapilit at tila ba hindi na makapaghintay na paraan.

"Anong kailangan mo at bakit ka nandito? Gabi na," ang pormal niyang bungad matapos mapagbuksan ang binata. "tulog na si Andrea kaya kung pwede umalis ka na at bumalik nalang bukas?" pagtataboy niya sa lalaki.

Pero hindi siya pinansin ni Andrew at sa halip ay umangat lang ang sulok ng labi nito saka nagsalita. "Pwede ba akong pumasok?" ang sa halip ay isinagot nitong inilapit pa ng husto ang mukha sa kanya.

Masarap na kilabot ang mabilis na naramdaman ni Lana nang bumalandra sa mukha niya ang amoy ng alak sa hininga ni Andrew. At iyon ang nakita niyang dahilan kung kaya parang wala sa sarili siyang kusang napatango.

"G-Gusto mo ba ng kape?" ang naitanong pa niya matapos isara ang pinto at nasa loob na ng kabahayan si Andrew.

Hindi nakaligtas sa kaniyang pandinig ang mahinang tawa na pinakawalan ni Andrew. "Sounds like a real wife," anito saka sinimulang humakbang palapit sa kinatatayuan niya.

Pero hindi niya inakalang sinundan pala siya doon ni Andrew kaya nabitiwan niya ang hawak na kutsarita na gumawa ng ingay sa tiled floor nang magsalita ito sa likuran niya.

"Are you okay, Lana?" amusement ang nasa tono Andrew nang malingunan niya itong nakatayo isang hakbang lang yata ang layo mula sa kaniya.

Magkakasunod siyang napatango saka pagkatapos ay muling tinalikuran ang binata para ipagpatuloy ang patitimpla niya ng kape. Pero lalong naghurumentado ang dibdib niya nang maramdaman niya ang dalawang kamay ni Andrew sa kanyang baywang.

"Lana," anas nito sa kanyang tainga kaya marahas siyang napasinghap.

"B-Baka magising si Andrea," aniyang pinagsikapang pakawalan ang sarili mula sa pagkakahapit sa kanya ng binata at nagtagumpay naman siya doon.

Lumayo siya kay Andrew nang dalhin niya sa sala ang tasa ng kape nito saka iyon inilapag sa center table. "Inumin mo na ito tapos umalis kana" mahinahong pagtataboy niya sa lalaki.

Tinitigan lang siya ni Andrew saka pagkatapos ay parang walang anuman binasa ang nito ang mapupulang mga labi. Maya maya pa ay humahakbang na muli ang binata palapit sa kanya. Kaya naman siya ay agad na napa-atras nahagyang nakabukas na pintuan ng kanyang mismong silid.

"Ayoko niyan," anitong ang tinutukoy ay ang tinimpla niyang kape saka nagpatuloy sa ginagawang paghakbang palapit sa kanya.

Napalunok si Lana. At dahil nga kwarto niya ang nasa kanyang likuran ay wala siyang ibang uurungan maliban doon. "A-Ano bang gusto mo?" ang kinakabahan niyang tanong.

Umangat ang sulok ng labi ni Andrew saka pagkatapos ay tuluyan na siyang hinawakan sa magkabilang balikat at marahang itinulak papasok ng kwarto. Mabibilis ang mga kilos nitong nagawang itulak pasara ang pinto saka diniinan ang lock ng knob.

"Hindi pa ba obvious sa'yo na ikaw ang gusto ko?" si Andrew na hinila ang braso niya kaya siya napakayakap rito.

Nagpumiglas siya para pakawalan ang sarili pero dahil nga mas malakas ang lalaki sa kanya ay wala rin siyang nagawa nang itulak siya nito sa dingding saka niyuko at mariing hinalikan sa mga labi.

Parang naparalisa ang kabuuan ni Lana nang muli ay natikman niya ang mga labing minsan nang nagpawala sa kanya sa sarili niyang katinuan. Ang mga labing mula nang matuto siyang humanga ay kanya ng pinangarap. Ang mga labing naging dahilan kung kaya dumating si Andrea sa buhay niya.

Alam niyang hindi iyon ang unang pagkakataon na nahalikan siya ni Andrew. Dahil kung tutuusin mas higit pa sa ganoon ang nagawa ng lalaki sa kaniya. Pero hindi niya maunawaan kung bakit ganoon katindi ang panghihina niya nang mga sandaling iyon.

Dahil ba inamin nito mismo sa kaniya na gusto siya nito? 

Hindi niya tiyak at hindi rin niya maunawaan ang lahat.

Matagal at mariin ang halik na iyon sa kanya ni Andrew. Hindi niya kaya ang lalaki kahit anong pagpupumiglas ang gawin niya. Lalo nang hawakan nito ang dalawang kamay niya saka itinaas sa kanyang ulunan.

Higit pang naging mapusok si Andrew sa pagkakataong iyon.

Marahas ang singhap na pinakawalan niya nang idikit nito ng husto ang katawan nito sa kanya habang patuloy siyang hinahalikan. Hanggang sa naramdaman na lamang niya ang isang kamay ng binata na sumapo sa kanyang puwitan saka siya itinaas niyon.

Nanlaki ang mga matani Lana nang maramdaman niya ang matigas na bagay na nakabukol sa harapan ng pantalon ni Andrew.

Magkakahalong emosyon ang naramdaman niya nang sa tila nanunuksong paraan ay ikiniskis iyon ng binata sa bagay na nasa pagitan ng kanyang mga hita at kasalukuyang nakadaiti ngayon sa nakaumbok nitong unahan.

"I want you so bad, Lana," bulong ni Andrew nang pakawalan nito sandali ang mga labi niya saka muli ring inangkin pagkatapos.

Sa pagkakataong iyon ay tuluyan na ngang bumigay ang lahat ng pagpipigil ni Lana.

Siguro gawa na rin iyon ng katotohanang siya man ay palaging nasasabik para sa pagkakataong ito.

Kaya naman kung gaano katindi ang pagpupumilit niyang makawala mula sa mga bisig ng binata kanina, ay siya namang higpit ng pagkakapulupot ng mga braso niya sa leeg nito ngayon.

Tinugon niya ng maiinit ring halik ang mga labi nitong parang wala yatang planong lubayan ang kaniya.

At hindi nagtagal, tuluyan na nga siyang napaungol nang maramdaman ang banayad na pagkagat ni Andrew sa pang-ibaba niyang labi.

Kasabay ng ginawing iyon ng binata ay ang muling pagbabalik ni Lana sa kaniyang huwisyo.

Dahil doon ay pinadapo niya ang isang malakas na sampal sa pisngi ni Andrew na ikinagulat naman nito kaya nagawa niyang kumawala sa tila bakal na mga bisig ng lalaki.

"U-Umalis ka na, hindi ko alam kung anong gusto mong mangyari kaya ka nagpunta dito pero mas maganda kung aalis ka na ngayon," aniyang nabasag ang tinig.

Tinitigan lang siya ng lalaki. "Alam kong gusto mo rin ako, Lana," ang isinagot nito sa sinabi niyang iyon pagkuwan.

Ang totoo magulo ang isip ni Lana at litong-lito siya. 

Siguro iyon ang dahilan kaya mabilis na nagbabago ang emosyon niya. At iyon rin ang dahilan kaya madali siyang bumibigay at nagiging marupok sa mga simpleng halik at yakap lang ni Andrew sa kaniya.

Umiling siya saka nagpahid ng mga luha. "Hindi na importante kung gusto kita o hindi Andrew. Ang gusto ko ngayon ay umalis ka na, ayokong makita ni Andrea na nandito ka sa ganitong oras at gabi pa," sagot niya.

Nangalit ang bagang ni Andrew sa sinabi niyang iyon. "Hindi mo pwedeng ilayo sa akin si Andrea," mariin nitong sabi.

"Hindi ko naman siya ilalayo sa iyo. Pero para sa kaalaman mo, gusto ko lang ipaalala sa iyo na nabuhay kami ng wala ka! Inilabas ko siya sa mundo nang wala ka! Kakayanin namin kahit kaming dalawa lang!" aniya sa mababa subalit matatag na tono.

"Nangyari ang lahat ng iyon kasi itinago mo siya sa’kin!" mariing tugon ni Andrew sa mababa ring tono.

"Kasi iyon ang mas tama!" sagot naman niya.

Tumawa ng mahina si Andrew. "Babalik ako," anitong pagkasabi ay tuluyan nang lumabas ng silid.

Nang marinig niya ang ugong nang umalis na sasakyan ay tuluyan na ngang pinakawalan ni Lana ang kanyang mga luha. Habang sa isip niya ang maraming katanungan doon. At ang pag-aalala hindi lang para sa sarili niya kundi lalong higit kay Andrea.