Mariin siyang napalunok pagkunwa'y naglapat ng labi. She look at him in daze as her tears starting to form on the corner of her eyes. Ilang saglit pa ay tuluyan ng lumabo ang kanyang paningin. "D-Dylan.." She muttered again in disbelief.Kahit na halos masakop na ang buong mukha nito sa balbas at bigote, magulo ang buhok at hindi ganoong kaayusan ang pananamit, hindi pa rin maikakaila na ang lalakeng kaharap niya ngayon ay ang lalakeng labis niyang minamahal. She can tell it from the loud and fast beating of her heart. Ang tibok na tanging rito niya lamang naramdaman."Hindi mo ba ako yayakapin, Serie?" He smile gently and raised his arms wide open, waiting for her to run to him.Sunod-sunod ng naglandas ang luha sa kanyang mga mata. She take her step again and like what he urge her to do, she run towards him at kasabay ng impit na iyak, isang mahigpit na yakap ang agad niyang ginawa rito. She hold him tight as if he was her lifeline. Hindi na niya inalintana ang paligid. Ang tangin
When she open her eyes, she was already lying in a bed in an unfamiliar room. She's alone. Bahagya pa siyang nahihilo kaya dahan-dahan lang ang ginawa niyang pagbangon.Inikot niya ang mga mata sa kabuuan ng silid only to widened her eyes as she remembers Dylan. Hindi na niya alintana ang nararamdamang hilo, mabilis siyang bumaba sa kama at sinuot ang kanyang tsinelas pagkunwa'y patakbong tinungo ang pinto para lamang magulantang.Hindi niya mabuksan ang pinto! Pinihit niya muli ang seradura. She did that with panic starting to consume her being."Hello.. is there someone outside? Please open the door.." sabi niya. Ngunit nakakabinging katahimikan lamang ang sumalubong sa kanya. It seems like nobody heard her. Or maybe, they're just pretending they don't hear her."Open the door! Someone please open the door!" Sumigaw na siya, at kasabay ng sigaw ay ang pagbayo niya ng sunod-sunod sa pinto. "Buksan ninyo ang pinto! Buksan ninyo to!" She continues her plea, she screamed, ngunit nap
Sabi nila, bago ka pa man isilang sa mundong ito, nakatadhana na ang mga mangyayari sa buhay mo. Nakatadhana na ang mga taong makikilala mo at nakatadhana na ang isang taong mamahalin mo at makakasama sa buhay. Everything about your life was already written in a book. In your book of life.Pero para kay Serene, hindi siya naniniwala sa kasabihang iyon. She always believed that people make their own destiny, can live their own lives and choose their own path. Everything wasn't fated, even in love. Until she met him... "Anong nangyari?" Puno ng pag-aalala ang boses ni Emily matapos nitong malaman ang nangyari sa kanya. "Okay ka lang ba? Hindi ka ba nasaktan? Hintayin mo ako, pupuntahan kita diyan." She said urgently.Na agad naman niyang sinansala."H-Huwag na, okay na naman ako. At hindi naman ako nasaktan." She said trying so hard to calm her voice, sa kabila ng hanggang sa mga sandaling iyon ay nanginginig pa rin ang kanyang mga kamay. "Hinde Serie, pupunta ako diyan." Pagpumil
"Dumating ka rin sa wakas. Kanina pa kita hinihintay. Akala ko nga, may nakita ka ng chikababes sa bayan kaya inindiyan mo na ako. Bakit ba ang tagal mong bumalik?" Tanong ng lalakeng napagtanungan niya sa lalakeng tumulong sa kanya. Hindi ito sumagot. Nanatili lang ang mga mata sa kanya. At napansin iyon ng kaharap. "Ah, papunta sana sa Isla. Kaso naiwan ng bangka. Na-lobat rin ang cellphone. Inaalok kong gamitin niya ang cellphone ko para tawagan yung kaibigan niya, pero sa malas hindi niya memoryado ang numero.""Sa Isla Paraiso pala ang punta mo?"Inignora nito ang sinabi ng lalakeng kaharap at itinuon ang pansin sa kanya."Taga roon ba ang sinabi mong kaibigan mo?" Nakagat niya ang labi saka kiming ngumiti."Ahm, Oo. Pero gaya ng nakita mo, naiwan na ako ng bangka. Kaya bukas na siguro akong--""Teka, magkakilala kayo?" Kapwa sila bumaling sa lalakeng nagsalita. Nakataas ang kilay nito habang nakatingin sa lalakeng katabi niya. Hindi siya sigurado, pero parang may multo ng
"So, sinasabi mong si Dylan ang lalakeng tumulong sayo ng manakawan ka, tapos sinamahan ka sa presinto at ginamot yang sugat mo?" Manghang tanong ni Emily matapos niyang i-kwento kung paano sila nagkita ni Dylan.Marahan siyang tumango. "Inalok niya rin akong sumabay sa kanilang bangka papunta dito. Mukhang mali yung sinabi mo kanina na suplado siya."Nagtaas ang kilay nito."Ang sabi ko, suplado lang siya pagdating sa mga babae. Hindi ko sinabing suplado siyang tao.""Matanong ko lang, dito ba nakatira sa Isla ang pamilya niya?" Makahulugan siya nitong tiningnan. "Hmm... Mukhang interesado ang best friend ko kay Dylan ah. Nagpakilala at ngayon gustong malaman ang background."Ngumuso siya. "Interesado na agad? Hindi ba pwedeng curious lang?""Ganoon din iyon. Curious ka, kasi interesado ka." Natatawa nitong sabi. "Pero sasagutin ko iyang tanong mo. Hinde. Hindi dito nakatira ang pamilya niya. Ang alam ko, kaya siya naririto dahil nagtatrabaho siya diyan sa Amore Hotel and Resort."
"Anong ginagawa mo rito? Bakit diyan ka dumaan sa mga batuhang iyan?" Kunot-noong tanong nito na saglit pang idinako ang mga mata sa batuhan sa likuran niya. Mariin siyang naglapat ng kanyang mga labi. Nag-iinit ang kanyang pisngi sa kahihiyan. "Ahm..." Shit! Hindi niya alam kung ano ang ipapaliwanag niya.She bit her lip hardly. "K-Kasi--""By chance, are you trying to get inside the resort by climbing on that rock?" Nananantiya at taas kilay nitong tanong. In his lips was a ghost of smile.Ah, Sana bumuka ang lupa at lamunin nalang siya. She bit her lip again. Ini-angat at ibinaling niya ang mga mata sa batuhan. Sa kaibuturan ng kanyang puso, naroon ang hiling na sana magpakita si Emily para tulungan siyang magpaliwanag sa kaharap.Mas madali, at mas hindi kahiya-hiya kung makita nitong hindi siya nag-iisa.But there's no sound from Emily. Mukhang iniwan nga talaga siya nito doon. Ah, she will going to skinned her alive later on."Are you with someone?"Napabaling siyang muli
Malayo pa lang ay kita na niya si Emily na palakad-lakad sa labas ng bahay ng mga ito na tila hindi mapakali. Nagtaas siya ng kilay. Kung hindi lang dahil sa katabi ay tinakbuhan na niya ng pagitan nila para sabunutan ito. Iniwan ba naman siya!"S-Serene!" Agad itong inihakbang ang mga paa papunta sa kanya. Ngunit napatigil rin ng makita kung sino ang kanyang kasama."Ahm, may kasama ka pala."Matalim niya itong inirapan.'Humanda ka sa akin mamaya!Hilaw itong ngumiti saka pilit na ibinaling ang atensyon kay Dylan."Magandang gabi, Dylan. Salamat at inihatid mo rito si Serene." Sabi nito. Dylan smile "It's my pleasure to walk her home. You're Emily, right?"Sunod-sunod na tumango ang kaibigan. "Oo. Ikinagagalak kitang makilala." Mas lalo pang lumapad ang ngiti nito ng maglahad ito ng palad at tanggapin iyon ng lalake."Me too, Emily." Sagot nito saka idinako ang mga mata sa kanya. "It's already late, babalik na ako ng resort."She licked her lips and nodded. "Hmm, salamat sa pagha
Kailan ba ang huling pagkakataon na payapa niyang minasdan ang paglubog ng araw na tulad nito? Ah, hindi na niya matandaan. Maybe it was then when she was still in highschool. Kung saan hindi niya pa pasan ang lahat, kung saan malaya pa niyang nagagawa ang lahat.Dahil matapos maatas sa balikat niya ang responsibilidad sa kanyang pamilya, hindi na siya nagkaroon ng pagkakataon na isipin pa ang magliwaliw na tulad nito. Buong oras niya ay ginugol niya sa pagtatrabaho. Nakalimutan na niya na may ganitong tanawin sa dakong ito ng mundo."I..It's beautiful." Anas niya. Hindi lamang ang paglubog ng araw ang tinutukoy niya, kundi pati na rin ang kapayapaan na nararamdaman niya ng mga sandaling iyon. And honestly, masaya rin siya na ito ang kasama niya."Yeah, it's really beautiful..." Paos nitong sabi. Unti-unting nawala ang ngiti sa kanyang labi ng mapagtantong hindi naman ito nakatanaw sa tanawin sa harap. Nasa kanyang mukha ang tiim nitong mga titig. Realizing that made her swallowed