My Pet Wolf

"Pauwi na ako, Mom. Malapit na ako sa bahay." I rolled my eyes when my mom started with her never ending reminders. 

Dad is an engineer abroad. Nang makaipon siya ay nagpasiya siyang kunin kami ni Mom at doon na manirahan sa California kasama niya. But I refused to go there. I have my own reasons.

I am in my second year in college. I'm already nineteen years old. Tingin ko naman ay dapat ko rin maranasang magpaka independent. Pahirapan pa nga ang pagkumbinsi ko kina Mom at Dad na hayaan akong maiwan dito sa Pilipinas. They want me to go with them, but I really want to stay here. Bukod sa nandito ang mga kaibigan ko, nakapasa ako sa dream university ko at ngayon ay doon nga ako nag-aaral. In short, narito ang buhay ko at wala doon sa California.

"Don't worry about me, Mom. Kaya ko ang sarili ko. Mag-ingat kayo diyan ni Dad. I love you both." sabi ko saka nagpaalam nang ibababa na ang tawag.

Sa totoo lang, hindi pa talaga ako pauwi. Narito pa ako sa park kahit gabi na. Ayaw ko pang umuwi. I miss them, my parents. Para akong siraulo. Nagpaiwan pero namimiss naman sila. 

Siguro sa una lang ito dahil wala pang isang linggo na hindi ko sila kasama sa bahay. The house looks empty without them. Nasanay ako na tuwing umaga ay mukha ni Mom ang bubungad sa akin. Pagkababa ko ay malalanghap ko ang mabangong niluluto niya at pag handa na ang lahat ay kakain kami ng sabay pagkatapos ay tatawag si Dad sa Skype at makikipagkulitan sa amin ni Mom bago ako umalis patungo sa eskwelahan. 

Ngayon ay kinailangan ko nang pilitin ang sarili ko na bumangon sa tunog ng alarm clock. Ako rin ang nagluluto ng sarili kong almusal dahil wala naman si Mom para gawin iyon. Habang naghahanda ako sa pagpasok sa eskwelahan ay katawagan ko sila. I miss them. Ang tahimik na sa bahay dahil wala sila.

Dapat na talaga akong bumili ng aso para naman may kasama ako sa bahay. At least kapag may aso na ako, may bantay sa bahay, stress-reliever, at companion na ako, hindi pa hassle pakisamahan gaya ng ibang tao.

Speaking of dog. Napalinga-linga ako ng may marinig na daing ng hayop. I think it's a dog. Tumayo ako at nagsimulang maghanap. Hindi nagtagal ay natagpuan ko ang isang malaking aso na nakahiga sa likod ng bench na inuupuan ko.  

Its fur was a combination of gray, black, and white. Halos kasing haba niya ang bench na inuupuan ko. It looked like the wolf in Twilight! Napaatras pa ako dahil masyadong malaki ang asong ito. Ngunit kita kong nanghihina ito at may mga sugat. Maingat akong paunti-unting lumapit sa aso.

"Oh, poor dog..." Nahahabag na sabi ko. Ang itaas ng mata nito ay may sugat, maging sa ibaba ng bibig nito ay mayroon din. Marami rin siyang sugat sa katawan. I wouldn't be shocked if it has broken bones too. 

Mabilis ang paghinga nito at tila ba hinihingal. Agad kong hinablot ang backpack ko at hinalughog iyon. Kinuha ko ang bottled water na naroon. Hindi ko pa iyon masyadong nabawasan dahil hindi talaga ako gaanong umiinom ng tubig, yeah, a bad habit of mine. I opened the bottle and cautiously approached the animal.

Marahan ko pang hinaplos ang balahibo nito para amuin. Hindi naman ito umangil o ano mang tanda na mananakit ito kaya naging palagay ako kahit papaano.

"Eto oh, uminom ka muna." I gently said.

Maingat at dahan-dahan kong ibinuhos ang tubig sa nakabukas nitong bibig. The poor dog looked thirsty and hungry. Mabilis niyang naubos ang tubig ko. 

"Gutom ka na rin siguro. Dito ka lang ha, kukuha ako ng pagkain mo. Babalikan kita dito." 

Wala naman akong dalang pagkain kaya napagpasyahan kong tumayo na at umuwi. May pagkain sa bahay. Babalikan ko na lang ito para pakainin. Isinukbit ko ang bag sa balikat ko at nagsimula nang maglakad palabas ng park. Malapit lang naman dito ang bahay namin.

The park used to be crowded until night. Families used to go on a picnic here.  Couples used to stroll around for some relaxing date. But after a shopping mall has recently opened nearby, wala na masyadong tao rito. Ako na nga lang yata ang madalas na narito. This park is a relaxing nature in the middle of a busy metro. Dito ako tumatambay kapag gusto kong mag-relax at mag-isip, and I do that a lot by the way.

Malapit na ako sa bukana ng park ng mahalata kong may sumusunod sa akin. Mabilis ko itong nilingon at natagpuan ang asong nanghihina na nakatingin sa akin. Ang mga mata ay nakakaawa o nagpapaawa ang ekspresyon. Tila nagsusumamo sa akin na huwag ko siyang iiwan doon.

"Gusto mong sumama sa bahay ko?" tanong ko dito kahit alam ko namang hindi iyon makakasagot. Hinayaan ko na lang itong sumama sa akin. Binagalan ko rin ang lakad ko para makasabay ko siya.

Dahil malaki ang aso ay sumasayad ang kamay ko dito habang naglalakad kami pauwi sa bahay. Maliit lang ako at sa tingin ko, kapag pinatayo ko ang asong ito at mas matangkad pa ito sa akin.

Ilang sandali pa ay nakarating na kami sa bahay. Kinuha ko ang susi mula sa bag ko at binuksan ang pinto. Nakapasok na ako sa bahay ay nanatili lamang sa harap ng pintuan ang aso. The dog has some manners, wow...

"Anong ginagawa mo diyan? Come here." pagkausap ko rito at minuwestra na lumapit siya sa akin.

Mabagal at iika-ika namang lumapit ang kawawang aso.

Pinahiga ko ito sa ibabaw ng comforter na inilatag ko sa sala na hindi ko na ginagamit. Nagtungo ako sa kusina at kumuha ng pwedeng ipakain sa kaniya.

Nang makahanap ay agad akong bumalik sa kinaroroonan nito. Inilapag ko sa harap nito ang bowl na naglalaman ng pagkain na tira ko pa mula sa almusal ko kaninang umaga. Mabagal itong kumain habang manaka-naka ay tumitingin sa akin. I can't help but notice its eyes. Hindi ko alam pero ang authoritative ng dating ng kaniyang mga mata. Tipong kung isa siyang tao ay magiging sunud-sunuran ka sa kaniya.

Pagkatapos kumain ay pinainom ko na ito. Balak kong paliguan ang aso bago ko gamutin ang kaniyang mga sugat. Wala naman akong ekstrang pera para dalhin ito sa vet at doon ipagamot. Siguro naman ay okay lang na gamitan ko siya ng first aid para sa tao. Kapag nagkapera ako ay dadalhin ko siya sa vet para mapatignan.

The dog was a 'he', that I'm sure of. Habang pinaliliguan ko kasi ito ay nakita kong may male reproductive organ siya. Hindi naman naging problema ang pagpapaligo sa kaniya dahil hindi siya malikot o nagpupumiglas. Nakatingin lang ito sakin habang nanginginig sa lamig.

"Pasensiya ka na ah, sira na kasi yung heater." sabi ko habang hinahagod ang balahibo niyang basa pa. Pinupunasan ko na siya gamit ang extra towel na nasa banyo.

"Tingin ka ng tingin sa mukha ko, nagagandahan ka yata sakin eh." 

Baliw na nga yata ako dahil sa pag-iisa ko sa bahay na ito kaya kinakausap ko na ang aso. 

Of course, the dog wouldn't answer. He just lay his head on my lap. Sa ganoong ayos ay nilapatan ko na ng first aid ang mga sugat niya. Manaka-naka ay napapapitlag ito kapag napapadiin ang bulak sa sugat niya. Agad ko naman iyong iniihipan para maibsan ang hapdi.

Napakalaki ng asong ito. I wonder what his breed is. Siguro bukas ay magsi-search ako ng tungkol sa mga breed ng aso.

The dog fell asleep. Dahan-dahan kong iniangat ang ulo niya para makaalis ako doon. He's sleeping soundly. Nang makabalik na ako sa kwarto ay saka ko lang naalala ang napakarami kong school work. 

Nakalimutan ko ng dahil sa asong iyon!

Pero atleast may natulungan akong kawawang hayop.

That night I went cramming to finish all my pending schoolworks. This will be a long night.

Agad akong napabalikwas ng bangon. 

Great! Nag-uwi nga pala ako ng aso kagabi. And he woke me up! Aww...

Siguro ay nagugutom na ito. 

"Good morning! Gutom ka na ba?" nangingiti kong bati at tanong dito. Marahan kong hinagod ang balahibo nito saka bumaba ng kama. Nakasunod naman ito sa akin kahit pa may kabagalan pa rin dahil nga naman may mga sugat pa ito. Hindi ko rin alam kung may baling buto ba ito. Siguro ay may nag maltrato dito. Napaka walang hiya naman ng gumawa ng ganiyan sa isang napaka gandang aso. Mukha pa namang mamahaling breed ito.

Ngayon kasing malinis na ito kumpara sa madumi at madungis na itsura nito kahapon ay maganda na itong tignan lalo. Para itong isang wolf na madalas makikita sa mga pelikula. 

Hindi kaya, wolf talaga yan?!

Napailing na lang ako, nasosobrahan na yata ako sa kakapanood ng movies. Pano ba naman kasi, ang hot kaya ni Jacob sa Twilight! Imposible naman na may wolf dito sa Kamaynilaan.

Nagtungo ako sa kusina at nagsimula nang maghanap ng pwedeng iluto. Mabuti na lang at mayroon pa namang itlog at ham sa ref.  Nagsangag muna ako ng bahaw na kanin at pagkatapos ay saka ko pinirito ang ham at itlog. 

"Wala pa akong pambili ng dog food kaya ito na lang muna nag kainin mo." baling ko sa aso at inilapag sa sahig ang isang bowl ng sinangag na may pinira-pirasong itlog at ham na nakahalo. Wala pa kasi akong nahahanap na part-time job kaya wala pa akong extra income. Sa ngayon ay umaasa pa rin ako sa allowance na ipinapadala ni Dad.

Tila nakauunawang kumain naman agad iyon. Ako naman ay nagtungo muna sa banyo upang maghilamos ng mukha at magmumog. Pagkatapos ay bumalik na ako sa kusina para kumain. 

Tapos na kaagad siyang kumain kaya binigyan ko na lamang ng tubig. Kumakain na ako ng agahan ko ngunit nakaupo pa rin sa gilid ko ang aso. Nakatingin lamang ito habang ang buntot ay kumakawag. 

"Gutom ka pa rin?" tanong ko at inilabas nito ang kaniyang dila.

"Aba malakas pala kumain ang bago kong housemate. Mabuti na lang at may sobra pa sa niluto ko." 

Agad akong nagsandok ng panibagong sinangag at ulam saka iyon pinaghalo at inilapag sa harap nito.

Kung sabagay, sa laki ng asong ito ay malamang na malakas din ito kumain. I guess I should really find a part-time job immediately huh. Kahit naman kasi magpapadala sina Mom para sa mga gastusin ko ay hindi ko pa rin gustong iasa sa kanila ang lahat. I wanted to be independent pero hindi pa rin lubusang mangyayari iyon dahil may sustento pa rin akong matatanggap mula sa mga magulang ko.

I did my usual morning routine and prepared for school. Madalas ay nakasunod sa akin ang aso ngunit minsan ay nakikita ko itong humihiga sa carpet sa sala. Siguro ay bumabawi pa ito ng lakas.

"Bye! Mamaya pagbalik ko, bibigyan kita ng pangalan. Para naman may itatawag ako sayo." sabi ko sa aso na nakatayo sa pintuan na tila hinahatid ako sa pinto. I patted its head and closed the door. 

Tinakpan ko ang sinag ng araw na dumidirekta sa aking mata. Alas otso y media na. Alas nuebe pa naman ang unang klase ko para sa araw na ito, siguro ay tatambay muna ako sa corridor sa mismong tapat ng classroom. 

Naupo ako sa sahig habang kinukuha ang cellphone ko sa bulsa ng bag ko. Binuksan ko iyon at agad na kumonekta sa free wifi ng university. Pinindot ko ang search engine. 

Hahanapin ko sa internet ang mga breed ng aso na malapit at kahawig ng aso na natagpuan ko. 

May mga nakita akong kahawig ng aso ko ngunit hindi talaga ganoon kung tititigang mabuti. Out of curiosity, I typed "wolf" and saw different photos of wolves. 

Kung ikukumpara, mas malapit sa itsura ng isang wolf ang itsura ng aso ko. Kaya nga lang ay mas malaki pa yata ang aso ko. Kung wolf man ang inaalagaan ko ngayon, he seemed harmless to me. 

Hanggang sa oras na ng first subject ay iyon ang iniisip ko. May naisip na nga rin akong pangalan para sa kaniya. I can't wait to go home and tell him the name that I want to call him.

"Why? Ito ang unang gimmick natin this year tapos hindi ka pa sasama? Audrey namaaaan." eksaheradong angal ng kaibigan kong si Kurt. Ang mga kilay niyang ipinaayos niya pa sa salon ay magkasalubong na ngayon. Nung unang beses kong nakita ang pagkakaayos sa kilay niya ay humanga ako sa  gumawa noon, it doesn't look like it was modified. Nagmukha itong natural na maganda ang hugis. He's a closet gay. Kaming dalawa lang ang nakakaalam ng tungkol sa sexual preference niya. You can't blame him if he wants to keep it as a secret. Marami ang manghihinayang sa gandang lalake niya. At isa pa, nagmula siya sa pamilya ng mga sundalo at pulis. So, I think that explains why he's keeping it a secret.

"Look, mas marami kasing bagay na dapat unahin kaysa sa pagpunta sa bar gaya ng sinasabi mo. I'd rather stay at home and get some rest during the weekends, yun na nga lang ang araw na makakapag pahinga ako eh." sabi ko saka walang paalam na uminom sa lemonade niya. 

"Hay nako manang! You're missing the fun!" anito.

"Staying at home and sleeping all day is more fun babe." nakangising saad ko at itinirik niya naman ang mata at umaktong kinikilabutan.

"Kadiri ka talaga! Babe ka diyan!" maarteng anito saka nagpalinga-linga dahil baka may makarinig sa amin. 

Kasalukuyan kaming nakaupo sa bench sa open field dahil dito kami madalas kumain ng lunch. May malaking puno naman na nagbibigay sa amin ng lilim at sariwang hangin kaya paborito naming spot ito. 

"Sus! Pero kapag kaharap natin ang pamilya mo, halos ianunsiyo mo pa na girlfriend mo ko para lang mapagtakpan ang pagiging paminta mo!" natatawang sabi ko sabay kagat sa burger niya. He doesn't mind me eating his food, ganoon din naman kasi siya. We always buy different food and we'll switch if we want to. 

Kurt has been my friend since junior high. Magkaklase kami mula grade 7 hanggang grade 10. Magkaiba lang kami ng kinuhang strand sa senior high pero parehong university pa rin naman. Magkaiba rin kami ng kurso ngayon pero madalas ay kami pa rin ang magkasama. Maybe because I know his secret that's why he sticks with me. He's taking up architecture while I'm taking accountancy.

Hinatid ako ni Kurt sa last subject ko. As usual, agaw pansin nanaman kami. Kurt is pretty famous. Gwapo kasi talaga ang kaibigan ko at matalino pa. Kahit sa ibang department siya ay sikat pa rin siya sa department namin. 

"Hinatid ka nanaman ng jowa mo?" tanong sa akin ni Van, kaklase ko na bading. Palagi niya akong tinutukso kay Kurt. Akala ko ba nase-sense ng mga bading kung bading rin ang isang tao? Siguro mahina lang ang radar ni Van?

The class went well. Pagkatapos nga ay nagmamadali pa akong magligpit ng gamit ko. Excited na akong umuwi. Gusto ko nang makita ang aso ko at sabihin sa kaniya kung anong napili kong pangalan. 

Sana magustuhan niya ang naisip ko hihi!