Chapter 5: Another Girl

“Teka... Ihinto mo ang kotse,” utos ko saka mabilis na ibinaba ang bintana at dumungaw dito.

“What’s wrong?” tanong niya at agad hininto ang kotse.

Nagsalubong ang kilay ko nang mapansin ang tila magkasintahan na kakapasok lang sa isang Chinese restaurant. Nakaputing dress ang babae na abot hanggang talampakan ang haba. Mahaba rin ang magkabilang manggas nito. Kinurba rin nito ang katawan ng babae na para bang nagsilbing pangalawang balat niya ang puting tela. Ang lalaki naman ay nakaputing long sleeves at itim na fitted jeans. Si Zander ang lalaki. Sigurado ako. Kilala ko siya mula talampakan hanggang ulo kahit nakatalikod.

“I think I saw my fiance with someone else,” pabulong kong wika.

“Do you want me to drop you by?” Tumingin siya sa rearview mirror. “Susugurin mo ba siya? I got your back.” Lumingon siya sa ‘kin at hinintay ang sagot ko.

“No, it’s okay. Baka namalikmata lang ako,” rason ko. I dialed Zander’s number but it’s cannot be reached.

Pagkarating ng Mont De Corp ay may dalawang hanay ng mga lalaking naka-suit ang nakaabang sa entrada. Lumapit ang isa sa kanila sa kotse. Napangiwi ako nang nauna nilang pagbuksan ng pinto si Xeonne, akala ko ako. I was about to push the door open but he swiftly did it for me.

Ginaya niya ako papasok ng kompanya pero imbes na dumiretso sa conference room ay sa opisina niya kami pumunta. Pinagbuksan niya ako ng pinto at kunot-noo naman akong pumasok.

“Good morning po, sir,” bati ng sekretarya niya na hindi maalis-alis ang sama ng tingin sa ‘kin.

“Good morning. Nasaan na ang ice pack?” aniya. Mabilis na binigay sa kanya ng babae ang hinahanap niya. Binaling niya ang tingin sa ‘kin. “Anastasia...” tawag niya sabay lahad ng kamay sa harap ko.

Nakasalubong ang mga kilay kong sinulyapan ang kamay niya. Pinatunog niya ang dila saka mabilis na kinuha ang kamay ko at pinatong ang ice pack sa likuran nito. Hanggang ngayon ay namumula pa rin ito. Napatingin ako sa kanya dahil sa ginawa niya at nagsalubong ang tingin naming dalawa.

“Does it hurt?” Ginawi niya ang tingin sa kamay ko.

“I-I’m fine.” Umiwas ako ng tingin at pansin ko ang matalim na titig ng sekretarya niya.

“Sir, hinintay na po kayo sa conference room,” sabi nito.

Mabilis kong binawi ang kamay. “Okay na ako. Tara na.” Tinalikuran ko siya at akmang aalis pero mabilis niyang hinuli ang braso ko at hinatak ako paharap sa kanya.

Lumaki ang mga mata ko nang inangat niya ang manggas ng damit ko. Mariin niyang pinagmasdan ang braso ko.

“A-anong ginagawa mo?” Tinapik ko ang kamay niya ngunit sa kabiling manggas naman ang inangat niya.

“They’re swollen...” nag-aalalang sambit niya nang hindi inaalis ang mga mata sa braso ko.

Sinilip ko ang mga ito and he was right. Dad left hand prints around my arms and it purpled.

“Does he hurt you often?” he asked. 

Umangat ako ng tingin at sinalubong na naman ako ng nga mata niyang puno ng pag-alala.

“No... shall we go? Marami pa kasi ang gagawin.” Pag-iiba ko ng usapan. Napabuntong-hininga siya bago tumango at lumabas na.

Pagkarating ng conference room ay wala na akong sinayang na oras at nagsimula na agad. Hindi ko pinansin ang mga tingin nila sa ‘kin imbes sa pinipresenta ko at nagpatuloy lang. Hindi na bago ito sa ‘kin. The media and netizens describe my beauty as magnetic. I could attract men without doing something in particular. Having this face have advantages and disadvantages. After almost an hour I finished my presentation.

Napatingin ako sa nag-iisang taong pumalakpak. Nakaupo siya sa pinakadulo ng parehabang mesa. Lahat kami ay napatingin sa gawi niya.

“What?” nagtatakang tanong niya sa reaksyon niya. Binalik niya ang tingin sa harap, sa ‘kin. “Magaling naman talaga siya eh,” pangiti-ngiti niyang dagdag.

“Xeonne is right. What would we expect from the number one in demand engineer in town?” komento ng isa sa mga board of members. May katandaan at katabaan ito.

“Couldn’t agree more.” Tumayo ang isa sa kanila. Sa kanilang lahat ay siya ang pinakabata at tantya ko ay magka-edad lang sila ni Xeonne. “Congratulations with the successful presentation, Engr. Sullivan.” Nakangiting nilahad nito ang kamay sa ‘kin. Nginitian ko siya at inangat ang kamay para kamayan siya.

“Congratulations for winning the bid, Engr. Monteverde. I’ll send the contract after having some words with your dad.” Biglang sulpot ni Xeonne at mabilis akong kinamayan.

Natigilan ako sa narinig. “Seryoso? I won the bid?”

“You sure did. You deserved it. I want you to handle the project, okay?” Hinapit niya ang bewang ko at ginaya palabas ng silid. Tumango lang ako bilang tugon.

Hindi maiwasang makinig sa pinag-uusapan ng mga tao sa paligid lalo na sa mga kapwa ko babae.

“Nadaan sa ganda.”

“Siguradong mabibilang lang siya sa ikakama.”

“What’s so good about her?”

“Kita mo ikakasal na lumalandi pa.”

He leaned closer next to my ears. “Don’t listen to them. Inggit lang ang mga ‘yan kasi ni tingin ay hindi nila makuha mula sa ‘kin.”

Napabuntong-hininga ako at hinarap siya.

“Let me make things clear, if you’ll gave me the project because  you wanted to sleep with me then it’s all yours.” I gave him a stern look. He’s a notorious womanizer after all.

Napaismid siya saka dumistansya. “Gano’n na ba kababa ang tingin mo sa ‘kin? I don’t force women to sleep with me. I don’t bribe any of them either. Women throw themselves at me, who am I to say no to blessings?”

“Sir, Don Luxio is calling for you.” Singit ng sekretarya niyang halos iluwa na ng suot na pantaas ang malulusog na dibdib.

“Send her home.” Sinenyasan niya ang isa sa mga guwardiya niya.

“Hindi na kailangan. Kaya ko ang sarili ko. I’ll go ahead,” paalam ko. Hindi ko siya hinayaang makapagsalita pa at agad nang lumabas ng gusali.

I texted Zander if he could pick me up but I got no response. I called him but as usual his cell is cannot be reached. Wala akong nagawa kundi ang mag-taxi na lang papunta sa condo niya. Dumiretso ako sa fourth floor kung nasaan ang unit niya. Halos magdugtong ang mga kilay ko nang Hindi bumukas ang pinto pagkatapos kong i-enter ang pin. I tried some more time but still it didn’t open.

“Pinalitan niya?” Napatitig ako sa pintuan. “Pero bakit?” bulong ko.

Baka pinagtitripan ako?

Kinatok ko ang pinto at tinawag ang pangalan niya nang paulit-ulit ngunit katahimikan lang ang nakuha kong sagot.

“Walang tao d‘yan... Oh ikaw pala, Tasya.” Napangiti ang matanda na kakalabas lang sa katabing unit nang makita ako.

“Hi, Lola Sonya.” Nagmano ako sa kanya. “Pasensya na po kung nadisturbo ko kayo,” dugtong ko.

“Wala d‘yan ang nobyo mo. Umalis kanina pang tanghali. Akala ko nga ikaw ang kasama niyang babae. Pareho kasi kayo ng katawan at tangkad,” sabi niya na siyang nakapagtataka.

“Ano po ang suot na damit ng babae, lola?” pangungusisa ko.

“Nakaputi na abot hanggang sahig at may mahabang manggas. Mukhang modelo,” paliwanag niya.

“Baka si Cristy, kasamahan niya sa trabaho,” tugon ko.

Inaya niya akong pumasok dahil wala raw siyang makausap. Hindi ako nakatiis at sinamahan siya habang wala pa ang apo niyang nasa eskwela pa. Kilala na ako ng halos lahat na nasa palabag na ‘to simula nang alayan ako ni Zander ng singsing which was two years ago at si Lola Sonya ang pinakamalapit sa ‘kin sa kanilang lahat. Parang lola ko na rin siya kung ituring at parang apo niya na rin ako. Ilang oras din akong nanatili rito hanggang sa dumating si Samantha, apo ni Lola Sonya, ngunit hanggang ngayon ay wala pa rin si Zander.

“Dito ka na kumain, Tasya,” paanyaya ni Lola.

Umiling ako, “hindi na po at baka gabihin ako. Hindi ko po kasi nadala ang kotse ko.”

“Ate Tasya, nakita ko po si Kuya Zander may kasamang magandang babae,” nakasimangot na sumbong sa ‘kin ni Samantha.

“Gano’n ba? Baka si Ate mo Cristy ‘yon.” Yumuko ako para pantayan ang tangkad niya.

“Hindi po ehh...” umiiling-iling niyang sambit. “Huwag po kayong mag-alala masmaganda po kayo do’n,” nakangiti niyang dagdag.

“Sus! Bolera.” Marahan kong kinurot ang magkabilang pisnge niya.

“Totoo po!” depensa niya. “Pero ang ganda po ng sapatos ng babae parang kay Barbie. May malalaking bilog-bilog na diamond!” kuwento niya.

Nakioagkuwentuhan muna ako kay Samantha bago nagpaalam ulit sa kanilang umuwi. Pagkarating ko ng bahay ay saka ko lang naramdaman ang pagod.

I checked my phone. Nalungkot ako nang makitang wala man lang akong natanggap ni isang text message mula kay Zander.

“Bakit hindi si Ella? Dapat mapalapit siya kay Ella at para mangyari ‘yon ay kay Ella mo ibigay ang proyektong ‘yon. Do something, Huebert. Pagnagkataon at papakasalan niya si Ella ay siguradong mapapasaatin ang kalahati ng kayamanan ng mga Monteverde,” dinig kong sabi ni Mom nang mapadaan ako sa kuwarto nila.

“Tama ka, Tremaine. Bukas na bukas din ay ibabalik ko kay Anastasia ang proyektong nararapat sa kanya,” sagot ni Dad.

Naguguluhan ako sa sinabi ni Mom pero nawala iyon sa isip ko nang marinig ko ang sagot ni Dad. Maybe I proved myself to dad after winning the bid. Nakangiti akong pumasok ng kuwarto. I texted Zander the good news bago ibinagsak ang sarili sa kama at tinulog ang pagod.