Flinn's POVI'm now heading to Phillipines. Nakaupo ako sa seat habang tanaw ang mga kasamang pasahero, maliban sa akin, lahat sila'y tulog dahil sa haba ng biyahe. Hindi ako dinadalaw ng antok. Nasa himpapawid na ako papuntang pilipinas pero naiwan sa Croatia ang utak at liban doon...pati na rin ang puso ko. "Darlene." I was out of focus while searching how to get myself sleep. Nasa kalagitnaan ako ng pag-iisip ng makita ang babaeng nakatingin sa akin, it's the flight stewardess that giving him an intentional look. I even see how she bit her lower lip and serenely stood up and moved towards the cabin seat in the back. Nagbigay pa ito ng motibong tingin saka ako nilampasan. I round my fist, thinking if I'd follow her or not. But my curiousity is fucking annoying. Hindi na ako nakapagpigil nang kusang tumayo at sinundan ko ito sa likod. When I check the curtains there, I see how damn lucky I was. Agad akong hinatak ng stewardess at pinaupo sa flipchair. "Come on, I'm longing of sex
Darlene's POVI don't know what to do now, para akong binuhusan ng tubig habang nakikinig sa pinagsasasabi ng nurse sa akin. Bahagya pa ko pang naririnig ang kanyang boses na nagpabalik-balik sa aking tenga. Isinugod ako ng kaklase ko sa malapit na hospital sa Croatia dahil bigla na lang daw akong bumagsak sa school. "Isinugod po kayo dahil nalulunod kayo sa bathtub, don't worry po, dahil okey naman ang examination mo, we just figured out the laxative drug inside your body. Pero okey na po," iyon ang nag riring back sa ulo ko. Pinay ang doktor na nag-asikaso sa akin kaya laking pasalamat ako rito. Anong ibig nyang sabihin? Anong drug? Ni hindi nga ako naninigarilyo, magdroga pa kaya? Until someone opened up the door at doon ko nakita ang pagmumukha ng pamilyar na mukha, si papa. Nakikita ko sa mukha nito ang pag-aalala sa akin. Teka? Bakit nandito siya? Mariin pa akong napapikit at inaalala ang mga pangyayari. Ang huling natatandaan ko ay ang kaniyang mukha habang tila akay-akay a
Darlene's POVIt's been one month fast, and now are all settled in my mind. I've been used, I've been broken and I've been hurtly deep inside.Umuwi ako sa Pilipinas, eventhough my finals are not yet finished. Nakipagtulungan lang ako sa ministry namin na kunin ang natitira kong subjects to made a home-based class arrangement. Mabuti naman at napapayag ko kaya naman, successfully, natapos ko ang photography and art exhibit program ng Croatia kahit nandito na ako sa Pilipinas. It's not that easy. Naging mahirap sa akin na tanggapin ang nangyari sa amin ni Flinn. Napamahal na ako sa kaniya, and aside of that...i trusted him. Hindi madaling kalimutan ang araw na iyon, ang araw na napasakamay ako ng isang estrangherong halos hindi ko pa alam ang tunay na pagkatao. We shared those moment eventhough its complicated. I know deep inside me, mahal ko ang taong iyon, kahit pa sa madaling panahon lang naming pagsasama.Nararamdaman ko na may malalim siyang rason bakit niya ako iniwan. And that
Flinn's POVMatapos mag-ayos ay agad akong pumunta sa lugar na sinabi ni uncle. I called mang Tancio to drive me from my hotel to that particular place. "Cigarrete." I offer mang Tancio but he shake his head. "Hindi ho ako naninigarilyo."Dahil sa sinabi niya'y ibinaling ko lang ang paningin sa labas. Hindi naman ganoon kalaki ang Sta. Monica. The place is more countryside vibe and it seems the province preserve the local infrastructure and the mobility in the area is still quiet few. "Saan po ba banda, sir?" Mang Tancio asked me again. "Balay ni Lakay Resto, mang Tancio." I checked the sides of the road, looking for the name of it. "Ay ayon ho, nakita ko na." Turo nito sa isang tagong resto kung saan malapit sa katedral ng lungsod. "Alright, manong. Please remain here. I'll be back." Saad ko sakaniya saka binuksan ang pintuan. Pumanaog ako saka marahang naglakad sa eskenita. Medyo may kadiliman na rin gawa ng noo'y oras na ng hapunan. When I cross the street ay nakita kong umil
Darlene's POVHindi ako makatulog sa kaiisip kay Flinn. Nasa banyo ako. Hawak ko ngayon ang mobile phone, nagdadalawang-isip ako kung paano kokontakin ito. Naalala ko na may numero ako ni maam Amalia, kaya agad ko itong minensahe. Hindi naman nagtagal at nag-reply naman siya. Tinatanong ko kung may numero ba siya kay Flinn. Mabuti na lang at nagreply ito. Nang makuha ang numero ay nakita kong magkaiba iyon sa tinatawagan ko, kaya siguro hindi ito sumasagot. I exhale a bit, and type the number. Pinindot ko ang call button at noo'y narinig na nag-ring ito. Sumilay sa mukha ko ang saya. Hindi ko maintindihan kung bakit ang lakas ng impact sa sistema ko si Flinn. Until I heard that familiar voice. "Hello, who's this?" "Flinn," halos paos na boses ko pang sambit sa kabilang linya. I know it's him. I can hear his baritone cold voice that always soothes my ears. Bahagya pa kaming nakiramdam sa isa't-isa. At sa oras na iyon ay pinakawalan ko na ang luhang kanina ko pa pinipigilan. Nalu
Flinn's POVSakay ako ng kotse ni mang Tancio habang binabagtas ang daan papunta sa sa mansion ng mga Romero. Ang sinabi ko lang sa matanda'y gagamitin ko muna ang kotse niya para bisitahin ang dating kaibigan. Mas mabuti na rin kasing walang masangkot sa gagawin kong ito. Nang marating ko ang mansion ay agad kong ipi-nark ang sasakyan sa kanilang malawak na garahe. Mabuti at naalala ko pa ang sinabing address noon ni papa kaya naman hindi ako nahirapang pumunta. Salamat na rin at gumagana rin pala dito ang GPRS o Google Map para sa madaliang route sa highway shortcuts. Pababa pa lang ako sa sasakyan ay may sumalubong na sa aking mga kasambahay nila. Magiliw nila akong binati at gaya sa Croatia ay para akong hari na kailangang gabayan sa anumang paraan. Nakayukod ang mga ito habang ako nama'y galanteng inayos ang aking coat habang ang nag-iiwang ingay ng sapatos ko ang pumalibot sa eksenang iyon. Suot ko ang black business attire suit habang nakasleek cut ang aking buhok. Bahagya k
Flinn's POVNot a Driblim! It seemed I was hitted by a bullet. Masakit pa ang huling sinabi ng ama ni Darlene kaysa sa inaasahan ko. Dama ko pa ang masakit na parteng iyon. Ang partikular na bahagi ng aking dibdib. The hurt is getting into my nerves. "You can't do that Tito, Darlene is pregnant, and he is the father." Sunshine explode the bomb. Sa sinabi niya'y awtomatikong dinambahan ako ni Tito Ullysis at pinagsusuntok. He hit me to my head, his fist is like a hammer to my face. My body hit the ground, I was no strength to oppose, besides, wala ako sa katinuan sa oras na iyon. Kinakaykay ng utak ko, kung ano ang sinabi kanina ni Sunshine, hindi ko pa mairehistro ang sinabi niya. "Stop it Ullysis! Ullysis!" awat ni ginoong Storm, gayon din si Sunshine. "Papa! Tama na ho!" awat naman ni Darlene na niyakap ako. Sinusubukang ibalandra ang sarili, upang hindi ako masaktan. "Halika rito!" hinatak palayo ni Tito si Darlene, matapos n'on ay pinatayo niya ako gamit ang lukot na kwelyon
Darlene's POVHabol-hininga ako habang tinatahak ang daan papunta sa kabilang bayan. Dala ko lang ang iisang bag. Dala ko ang passport, cards at iba pang gamit ko for travel purpose. Hindi ko talaga alam ang gagawin, I know na hindi magtatagal ay mahahanap ako nila papa at Tito. I don't know where to go. Iisa lang nasa isip ko sa oras na 'yon, ang makita si Flinn. He must meet me where I am now. Agad ko siyang tinawagan kanina habang nasa byahe ako, but he's out in service. So, ngayon nga'y makikitawag ako isang tindahan, mabuti na lang at may natitira pa akong pera para pambayad. "Thanks god," hawak ko sa fifty pesos na bill. Agad akong kumatok sa tindahan, nakita agad ako ng aleng matanda. "Oh hija, anong sa'tin?"Ngumiti ako saka kemeng tinuro ang telepono. I know the landline number of Flinn, nandoon sa kapirasong papel ang lahat ng contacts ko, including him. "Sampung piso kada minuto," tipid na sambit nito. I smiled back as she reach me the phone. Nagbayad na ako. "Five mi