DAMON POV
NAPAKUYOM ang kamao ko habang nakasandal ako sa pader ng hallway. Sa loob ng kwarto ko, nag-iinit pa rin ang pakiramdam ko sa presensiya ni Leah. Tangina. What am I doing? I was supposed to keep this professional. This contract—cold, calculated, walang emosyon. Dapat iyon ang sandata ko para hindi ako matali sa kahit anong babae ulit. Pero nung yakapin ko siya kagabi... nung naramdaman ko ang init ng katawan niya laban sa’kin habang natutulog siya sa braso ko... putang ina, parang may nabiyak na pader sa loob ko. At ayokong aminin, pero gusto kong maramdaman ulit ‘yon. Bumuntong-hininga ako, pinipigilan ang sarili. “Sir,” sabi ni Allison sa phone. “The board wants confirmation about the next heir. They’re asking if your wife is… let’s say… capable of giving you an hei“Provision: The contract may be dissolved upon natural conception of an heir, or upon mutual consent if the wife fails to meet personal or genetic expectations of the Monteverde heir requirement within twelve (12) months.” Tumigil ang mundo ko. Wait... what? P-paano kung hindi ako magkaanak kaagad? P-paano kung sa huli... palalayasin din ako? At habang nagbabasa ako, may sumunod pang papel—memo galing sa legal department. “Reminder to Mr. Damon Monteverde: Presentation of wife and confirmation of conception status required by next quarter's Board Meeting.” Mas lalong sumikip ang dibdib ko. So... kaya pala bigla siyang sweet? Kaya pala biglang gusto niyang stay ako sa tabi niya? May deadline pala. “Putang ina...” napabulong ako, nanginginig ang kamay. Ngayon ko lang naramdaman ang bigat ng kasunduan. Hindi
DAMON POV NAPAKUYOM ang kamao ko habang nakasandal ako sa pader ng hallway. Sa loob ng kwarto ko, nag-iinit pa rin ang pakiramdam ko sa presensiya ni Leah. Tangina. What am I doing? I was supposed to keep this professional. This contract—cold, calculated, walang emosyon. Dapat iyon ang sandata ko para hindi ako matali sa kahit anong babae ulit. Pero nung yakapin ko siya kagabi... nung naramdaman ko ang init ng katawan niya laban sa’kin habang natutulog siya sa braso ko... putang ina, parang may nabiyak na pader sa loob ko. At ayokong aminin, pero gusto kong maramdaman ulit ‘yon. Bumuntong-hininga ako, pinipigilan ang sarili. “Sir,” sabi ni Allison sa phone. “The board wants confirmation about the next heir. They’re asking if your wife is… let’s say… capable of giving you an hei
Ang lakas ng kabog ng puso ko. Parang gusto ko siyang yakapin. Gusto kong tanggalin ang sakit sa mata niya. But am I ready for this? I swallowed hard, looking at his hand na ngayon ay nakalahad sa akin—waiting for me to decide. And for the first time since I signed that damn contract, I let my heart decide. Dahan-dahan kong nilagay ang kamay ko sa palad niya. He closed his hand around mine. Mainit. Mabigat. Totoo. Walang salita. Walang drama. Just two broken people, holding on. Hinila niya ako gently papunta sa couch. Umupo kami doon, magkatabi, tahimik pa rin. Ang weird. Wala kaming sinasabi pero ang daming nangyayari sa pagitan naming dalawa. Parang bawat himig ng hangin sa mansion, every second ng katahimikan, may ibinubulong sa aming dalawa. “I’m not good at this, Leah,” sabi niya, pilit tumatawa pero halatang may bigat pa rin. “Relationships. Fe
Bakit ganon? Bakit ang hirap intindihin ng lalaking ‘yon? Galit siya kanina, pero ngayon parang... concerned? Or possessive? At bakit may part ng puso ko na hindi kinaya ‘yung mga sinabi niya? Bigla akong napatayo. Hindi ko kaya ‘to. Kailangan ko siyang makausap. Kahit konti. Kahit klaro lang kung ano ba talaga kami. Bumaba ako ng hagdan, dahan-dahan para hindi magising ang mga tauhan sa mansion. Ang lamig ng sahig sa ilalim ng paa ko, pero mas malamig ang dibdib ko sa kabang nararamdaman. Pagdating ko sa bar area, nandoon pa rin siya. Nakasandal sa couch, hawak ang baso ng scotch, pero hindi iniinom. Nakatitig lang sa kawalan. "Damon..." mahina kong tawag. Lumingon siya. For a moment, nagkasalubong ang mga mata namin. His hazel eyes weren’t angry this time. They were... tired. Wounded. “Hindi ka pa natutulog,” sabi niya, low voice na parang pabulong. “Hindi ako makatulog,” sagot ko. Umupo ako sa kabilang dulo ng couch. May distansya pa rin. "Kailangan natin mag-usap." Ta
LEAH POV TAHIMIK ang buong mansion pagpasok namin.Wala ni isang katulong ang bumati. Wala ring bumungangot ng ‘Welcome back, Sir Damon’ o ‘Good evening, Ma’am Leah.’ Tahimik. Sobrang tahimik na para bang sinisigaw ng mga pader ang tensyon naming dalawa.Nakatayo ako sa may pinto, habang siya… naglakad diretso sa bar area na parang walang kasamang babae kanina sa kotse na muntik niyang halikan.Hinubad ko ang heels ko. Nanginginig pa rin ang tuhod ko.Anong nangyayari, Leah? Bakit biglang nag-iba ang hangin sa pagitan n’yo?Napatingin ako sa direksyon niya. Nasa likod niya ako. Damang-dama ko ang bigat ng balikat niya kahit hindi siya nagsasalita.He poured himself a glass of scotch. Isang tagay lang, pero hindi niya ininom agad. Pinaglalaruan lang ang baso, paikot-ikot sa kamay niya.“Gusto mo ba ng wine?” malamig niyang tanong, hindi man lang lumilingon.Umiling ako kahit alam kong hindi niya nakikita.“No. I’m fine,” sagot ko, mahina.Silence again.Damn this silence.“Damon…” lak
Biglang nag-iba ang hangin. Ilang negosyante sa paligid ang napatingin, naramdaman ang tensyon sa pagitan nila. Napakagat ako ng labi ko, pilit pinipigilang lumapit o makialam. Pero hindi ko mapigilan. “Tristan, tigil na,” mahina pero madiin kong sabi. “I am not yours anymore. And never will be. So please—stay out of my life.” For a moment, natahimik siya. At si Damon, tumitig sa’kin na para bang... proud? Satisfied? “Ikaw ang pumili ng landas na ‘to, Leah,” sabi ni Tristan, pero wala nang dating sa’kin. His words were empty. Wala na siyang kapangyarihan sa akin. Napangiti si Damon ng matalim. “That’s right. She made her choice. And you? You’ll stay the hell away from her—or you’ll regret ever walking into this room tonight.” Sa tingin ko, gusto nang sapakin ni Damon si Tristan. Pero pinigilan niya. Hindi ngayon. Hindi dito. “See you around... Mrs. Monteverde,” huling sabi ni Tristan bago siya tumalikod. Nang mawala siya sa paningin ko, saka pa lang ako nakahinga ng maluwag.