Lahat ng Kabanata ng Flirting With Fury (Billionaire Series #1) : Kabanata 1 - Kabanata 10

Leah Corpuz POV KUNG may medalya sa pag-aapply ng trabaho at pagiging rejected, malamang may koleksyon na ako ng gold, silver, at bronze. Paulit-ulit. Araw-araw. Resume dito, lakad doon, interview everywhere. Pero sa huli, laging may "We'll call you" na hanggang ngayon ay never pa rin nangyari."Leah, hindi ka pa ba bababa? Kakain na tayo oh!" sigaw ni Mama mula sa kusina."Sandali lang po, Ma! Nag-aapply lang po ulit ako!" sagot ko habang nakapulupot ang tuwalya sa buhok ko, hawak ang cellphone at nakasandal sa pader ng kwarto namin.Hindi ko alam kung anong mas nakakapagod-yung pag-aapply o yung pag-asa. Pero kahit ilang rejection pa ang abutin ko, hindi ko puwedeng sukuan 'to. Kasi kapag sumuko ako, sinong aasahan nila Mama?Ang pag-aaral ng kambal? Ako.Pambili ng gamot ni Mama? Ako.Bayad sa kuryente, tubig, renta? Ako.Ako lang.So kahit masakit na, kahit nakakahiya nang ipasa yung iisang resume sa limang kumpanya sa parehong araw, push pa rin. Baka lang, baka lang talaga may m

Next Day - Dinner Party Well, sana hindi totoo 'yon-kasi pagpasok pa lang namin ni Damon sa grand ballroom ng Monteverde Hotel, halos maputol na ang hininga ko. Lahat ng tao naka-tux, naka-gown, at amoy mamahaling pabango. Ako? Feeling ko para akong kabayong nadala sa show horse competition. Pero hawak niya ang kamay ko. Yes, literal. Hawak niya ang kamay ko na parang totoong mag-asawa kami. Mainit yung palad niya, firm ang grip, pero hindi masakit. Nakakakilabot lang kasi kahit na scripted lang 'to, parang may naramdaman akong kiliting hindi ko maintindihan. "Stand tall. Smile a little. But not too much," bulong niya habang papalapit kami sa crowd. "Don't drink anything unless I hand it to you. And if you don't know what to say, just nod." Napalunok ako. "Copy."PAGDATING namin sa gitna ng ballroom, agad kaming sinalubong ng isang grupo ng matataas na tao. Mga investors, board members, CEO ng ibang companies. Lahat sila nakatingin sa akin, parang sinisiyasat kung bagay ba

PAGPASOK namin sa restaurant, lahat ng mata agad ay napako sa amin. At hindi dahil sa akin, ha. Si Damon. Parang siya ang hari sa buong lugar, kahit walang effort na binibigay. Just one look, and people scrambled to make room for him, even the owner came rushing over to greet him. Sinubukan kong hindi mapansin 'yon, pero mahirap. Dahil as much as I hated it, the man had a certain pull. He commanded attention without lifting a finger, and everyone around him seemed to bend to his will. Sabi ko nga, siya 'yung tipo ng tao na hindi kailangang magsalita, pero sa isang galaw lang, nasusunod ang lahat ng tao. Kahit ako, I found it hard not to be affected by it. Pagdating namin sa reserved table, hindi ko napigilang magtaka. Bakit ako nandito? Anong role ko sa lahat ng ito? Hindi ko naman kilala ang mga taong nandito. I was just supposed to be a contract wife, an accessory to this man's life. Wala akong dapat pakialaman sa negosyo niya, diba? Pero that's where I was wrong. Dahil nu

HINDI ko alam kung saan ako lulugar.Every morning, I wake up in this cold, modern mansion that doesn't feel like a home. Lahat ng nasa paligid ko, puro mamahalin-mula sa kutson ng kama hanggang sa marble tiles ng bathroom. Pero kahit gaano ka-kumportable ang mga gamit, I still feel like a guest. Or worse, like a prisoner with privileges.Hindi ko pa rin kabisado ang buong bahay. May ilang pinto akong di pa nabubuksan. Hindi ko rin alam kung anong oras umaalis si Damon, or kung anong eksaktong ginagawa niya sa kompanya niya. All I know is that he's powerful, rich, and dangerously unreadable.At ako? Ako ang kontratang asawa niya."Good morning, Ma'am Leah," bati ng isa sa mga housemaids na si Lita habang papunta ako sa kusina.I gave her a small smile. "Morning.""Gusto niyo po ba ng kape?" tanong niya.Tumango lang ako. "Please. Thank you."Pagkaupo ko sa counter, dumiretso agad ang isip ko kay Damon. Last night, he'd left me speechless. 'You're here because I need you,' yun ang sabi

DAMON POV I WAS never a man of chaos. Every move, every breath, every calculated stare—I’ve always been a man of order. Control. Precision. Kaya nga kahit minsan, parang wala akong kaluluwa, I never cared. Kasi sa mundo ng negosyo, feelings are liabilities. Emotions are parasites. And love? Love is the greatest con of all. But the moment Leah Corpuz entered my house—and by extension, my carefully calibrated world—something began to shift. Hindi ko pa masabi kung ano. Hindi ko pa maamin. Pero ramdam kong may naistorbo. Ngayon, habang nasa balcony ako ng penthouse at pinagmamasdan ang city lights, I swirl the whiskey glass in my hand. Ice clinks. The wind is sharp tonight. Sapat para magising ang kahit sinong tulog sa katotohanan. And yet… I still think about her. That woman with soft eyes and a wicked laugh when drunk. That sweet-tongued girl who had the audacity to smile at me like I’m not a walking storm in a suit. Leah Corpuz. “What the hell are you doing to m