"Magmaneho ka na!" utos ni Henry, at agad namang sumunod ang driver, pinaandar ang sasakyan palayo."Ang matandang lalaki ang kumuha sa babaeng taga-probinsiya!"Nang mawala ang sasakyan ni Henry, napansin ito ni Duke na naghihintay sa traffic light. Nang mag-green ang ilaw, mabilis niyang pinatakbo ang kotse at sinundan ang sasakyan.Binalaan siya ni Zeus, na nakaupo sa tabi niya. "Ang matandang Henry na iyon, nakakatakot na manyakis, dude. Mabuti pang huwag mong pakakawalan."Ngunit ngumisi lang nang may bahagyang pangungutya si Duke. "Lalo akong humahanga sa babaeng taga-probinsiya na iyon. Iba siya! Hindi lang siya nakapag-asawa ng pinsan kong si Alec, ang pinaka-makapangyarihang tao sa bansa, kundi nakuha rin niya ang batang master ng pamilya Allegre, ang pinakamarangal na tao sa syudad. At ngayon? Nakipagtalik pa siya kay Henry sa kotse."Tumigil siya sandali, puno ng panghahamak ang boses. "Sino ba si Henry? Siya ang pinakamalaking kaaway ng pinsan ko! Noong bagsak si Alec, si
Sa loob ng marangyang kwarto, malayo ang tagpo sa inaasahan nina Duke at Zeus.Si Henry, ang matabang matandang lalaki, ay nakahandusay sa sahig, pumipilipit sa sakit, at napapalibutan ng dugo sa paligid niya.Si Irina, may hawak na sirang bote ng alak, ay nakatayo sa ibabaw niya, paulit-ulit na tinatarakan ang matanda nang may matinding galit at precision. Bawat saksak ay sinadya at brutal, ngunit ang kanyang ekspresyon ay nanatiling nakakabahala—kalma at walang emosyon.Nakatayo si Duke at Zeus, tila na-freeze sa kanilang kinatatayuan, habang ang gulat at hindi makapaniwalang reaksyon ay malinaw na nakasulat sa kanilang mga mukha.Nang sipain nila ang pinto, gumapang si Henry sa direksyon ni Duke, parang nagmamakaawa sa kanya na parang ito ang kanyang huling pag-asa. Ang kanyang tinig ay puno ng pagdurusa at desperasyon."Mr. Evans, tulungan mo ako! Pakiusap, tawagan mo ang mga tauhan ko! Papuntahin mo sila dito para supilin ang baliw na babaeng ito! Patayin ninyo siya sa harapan ko
Sa likod niya, nakatigil si Zeus, nakatanaw at pinagmamasdan ang lahat ng nangyayari.Magkaibigan sina Zeus at Duke, madalas silang mag-usap ng matagal tungkol kay Irina. Si Duke ay palaging nag-aanalisa sa kanya, at paminsan-minsan ay nakikilahok si Zeus, naniniwala sa mga bagay na ipinapinta ni Duke tungkol kay Irina. Akala niya, si Irina ay exactly kung paano siya ilarawan ng kaibigan niya.Pero ngayon, malalim ang nararamdaman ni Zeus para kay Irina.Tahimik ang mga mata ni Irina, ngunit may matibay na desisyon sa likod ng mga iyon. Labis siyang mahina, napaka-broke na para bang sinuman ay madaling pwedeng pagsamantalahan siya. Pinahirapan siya ni Duke, ganoon din si Claire, at si Alec na paborito si Zoey na walang tigil na pinipiga at sinasaktan siya tuwing may pagkakataon.Sa kabila ng lahat ng ito, si Irina, na walang kakayahang ipagtanggol ang sarili, hindi kailanman sumuko.Sa sandaling iyon, handa nang tanggapin ni Irina ang pagkakulong, at magtulungan hanggang sa huli, kahi
Dahan-dahang tumayo si Irina, ang mga mata niyang puno ng pagod ay tumingin kay Alec. "Alam kong abala ka nitong mga nakaraang araw. Ang sakit ni Auntie Amalia ang kumain ng karamihan ng oras mo, at hindi mo pa nahaharap ang ibang mga bagay. Pero... pwede ba nating pag-usapan ang kontrata?"Nag-atubili siya saglit bago nilunok ang kanyang kaba, ang mga mata niya ay naghanap sa mukha ni Alec.Maghapon siyang nagtatrabaho, at ngayon ay ramdam na niya ang pagod. Kanina lang, siya ay dinala ni Henry sa isang box, at sa pagkabigla ng mga pangyayari, tinusok niya ito gamit ang basag na bote ng alak.Sa galit niya, hindi niya inisip ang anuman. Pero ngayon, habang lumalamig ang ulo, unti-unting dumating ang takot. Nasa ospital pa si Henry, kahit na pinigilan ni Duke ang sitwasyon.Gayunpaman, wala siyang pera para bayaran ang mga medical bills.Alam niyang tanging si Alec at ang kontrata nila ang tanging lugar na maaari niyang lapitan para humingi ng tulong.Ngunit si Alec ay tinitigan siya
Ang ayos ng sala ni Alec ay isang maingat na pinagplanuhang bitag, bawat isa ay kayang pumatay ng sinumang magtangkang tumawid sa kanya. Hindi binibigyan ni Alec ng pagkakataon ang sinumang sumalungat sa kanya na humingi ng awa. Laging mabilis, malupit, at walang pag-aatubili ang kanyang mga hakbang.Sa mga sandaling iyon, wala ni Irina ang ideya kung ano talaga ang iniisip ni Alec, kaya't pinipilit niyang manatiling kalmado.Nagsalita siya sa isang malamig na tono, walang saya, galit, o kalungkutan. "Ayon sa kontrata, maaari ko lang ibigay sa'yo ang mga gastusin pagkatapos pumanaw ang ina ko. Sa ngayon, buhay pa siya."Wala nang masabi si Irina.Bago pa man siya makaproseso ng mga salitang iyon, binuksan na ni Alec ang pinto at pumasok. Wala siyang intensyon na payagan siyang makapasok, at sa isang magaan na galaw, isinara niya ang pinto sa likod niya, nilock si Irina sa labas.Habang ang pinto ay dahan-dahang nagsasara, nagsimulang maglaho ang lamig sa mga mata ni Alec.May mga sand
Si Alec ay labis na nasaktan sa pagpanaw ni Amalia. Si Irina, na malapit nang manganak, ay hindi pinayagan na dumalo sa burol ni Amalia.Nagdaos si Alec ng isang magarbo at marangyang alaala para sa kanyang ina, na naging sentro ng atensyon ng buong mataas na lipunan. Subalit hindi nagkaroon ng pagkakataon si Irina na magluksa, at hindi pa nga niya alam kung saan inilibing si Amalia.Sa panahong ito, ang bawat kasapi ng mga Beaufort ay lubos na nagluluksa, kasama na si Duke, na nakiramay din sa pagkawala ng kanyang tiyahin. Si Alec, bilang pinakamalapit na anak ni Amalia, ay lubos na tinatamaan ng kalungkutan.Habang naglalakad si Irina sa kalye, pakiramdam niya'y mabigat ang puso. Bigla, may isang itim na kotse na huminto sa kanyang tabi, at bago pa siya makapag-react, itinulak siya papasok. Nagulat siya, at naguguluhan."Sino... sino kayo?" Ang lalaking nagtulak sa kanya papasok sa kotse ay walang sinabi. Tahimik siyang nagmaneho, patungo sa isang ospital.Pagkatapos ng ilang sanda
Nakaramdam si Greg ng kaunting awa kay Irina, ngunit ang kanyang tapat na loyalty ay nakatali nang buo kay Alec. Bilang personal na bodyguard at pinagkakatiwalaang tao ni Alec, hindi siya maaaring magpabaya o magpuno ng alinlangan.“Ano ang nakita mo?” ang malamig na boses ni Alec ay sumira sa katahimikan, matalim at puno ng utos. Hindi man lang ito lumingon kay Greg.Nag-atubili si Greg saglit, hindi sigurado kung gaano karami ang dapat niyang isiwalat.“Magsalita ka,” utos ni Alec, ang tono nito ay hindi nagpapakita ng anumang lugar para sa pagtanggi.“Parang...” nagsimula si Greg, ngunit napahinto.Napansin niyang nagkamali siya bago pa man lumabas ang mga salita mula sa kanyang bibig. Bahagya niyang pinatama ang kanyang sarili bilang parusa at agad na itinama ang sinabi.“Parang may nangyari kay Irina, at si Young Master Evans ay pumunta upang asikasuhin ito.”Nananatiling walang emosyon si Alec, ang kanyang katahimikang hitsura ay hindi nagbigay ng kahit anong pahiwatig—ni kasiya
"H-hindi, hindi, Duke, hindi na. Ako na ang may kasalanan, okay na? Pwede ba natin kalimutan na lang 'to?" Nagmamadaling tumayo si Henry mula sa kama, pero sa pagmamadali niya, aksidenteng nadampi ang sugat niya."Aray!" napahingal si Henry sa sakit, hawak ang kanyang katawan. Hindi kinaya ng mga paa niyang tumayo, kaya't napaluhod siya sa harap ni Irina at Duke.Ngumisi si Duke, ang tono ng boses niya puno ng kayabangan. "Hindi mo na kailangan pang maging magalang."Walang nasabing salita si Henry, ang mukha niya pula sa kahihiyan.Habang may kasiguraduhan na naglalakad palabas ng kwarto si Duke, yakap si Irina, tumama ang kamao ni Henry sa kama, pinipigilang magalit."Sino ang tinatakot ko?!" bulong niya, puno ng poot, pero wala ni isa sa kanyang mga tauhan ang naglakas-loob magsalita.Naitaguyod ni Henry ang kanyang yaman sa pamamagitan ng mga hindi karaniwang paraan, malalim na nakaugat sa ilalim ng lupa, may koneksyon sa parehong legal at ilegal na mundo. Palagi niyang iniisip na
Juancho was unfazed. “Relax, they’re just a few photos—what’s the big deal? I, Juancho, am not afraid of Young Master.”Pumait ang mukha ni Marco at mariin siyang pinagalitan, “Baka hindi ka natatakot, pero ako takot! At pati na si Irina! Ayokong magkaroon ng maling impresyon si Young Master tungkol sa kanya. Sobrang dami na ng pinagdadaanan niya. Tama na—huwag nang magkuha pa ng mga larawan!”Tinutok ni Juancho ang kamera at tumawa. “Huli na. Nakapagkuha na ako ng ilang set bago mo pa ako napansin. Marco, sobrang higpit mo naman. Tsk.”Sinamaan siya ni Marco ng tingin, hindi makapagsalita.Habang patuloy na kumukuha ng litrato si Juancho, mahinang sinabi sa sarili, “Ang gaganda ng tatlong babaeng 'yan. Paano ko hindi 'yan napansin dati?”Tumawa siya at bumaling kay Marco. “Alam mo, talagang nagiging parang yung mga kasama mong tao. Dati, pag nakikita ko si cousin ng cousin mo—si Miss Queenie—gusto ko nang magsuka. Akala ko, isa lang siyang probinsyanang walang kaalam-alam na nagpapan
Maingat na pinunasan ni Queenie ang maliit na kahon na bakal sa kanyang kamay bago siya nagsalita, medyo nahihiya ang tono.“Ah… medyo luma na ang itsura, pero ang laman nito ay maganda talaga. It’s, uh… rat pup oil.”Nabulunan si Mari sa iniinom niya. “Pfft… ano’ng sabi mo?”Pati si Irina ay tila natigilan.Kumuha pa si Queenie ng isang malaking subo ng maasim na isda, ngumunguya nang mabagal, saka ipinaliwanag, “Gawa ito sa bagong silang na mga daga—yung wala pa talagang balahibo. Ibababad sila sa langis ng linga nang ilang buwan, tapos saka sasalain ang langis.”Hindi makapagsalita si Mari.“Para saan naman ‘yan, ha? Queenie, huwag mong sabihing kaya ka pala mainitin ang ulo, mahilig mang-insulto, at parang reyna kung umasta ay dahil sa kakaibang panlasa mo sa pagkain? Yung iba, toyo, suka, o bawang ang ginagamit pampalasa—ikaw, langis ng daga?!”Hindi naman nagalit si Queenie sa pang-aasar ni Mari.Sanay na kasi siyang wala masyadong kaibigan.Ang pinsan niyang pormal at palaging
Sumunod si Queenie kay Irina at Mari, ang ulo’y nakayuko, at ang kanyang self-esteem ay nahulog na parang isang sirang coat na hinihila ng hangin.Si Mari, na hindi natatakot magsabi ng opinyon, ay nagmungkahi na pumunta sila sa isang marangyang buffet—999 bawat tao.At sa gulat ni Queenie, hindi man lang kumurap si Irina.Talaga nga, dinala sila roon.Halos 3,000 para sa tatlo—para lang sa lunch.Ang buffet restaurant ay napakalaki. Sa loob, ang dami ng mga putahe ay nakakalito. Mga mamahaling delicacies tulad ng orochi, sea urchin, sashimi, iba't ibang seafood, at pati na ang bird’s nest soup ay nakadisplay ng maganda. Pati ang “ordinaryo” na mga putahe ay may kasamang caviar sushi at spicy pickled fish na kayang magpagising ng patay.Nakatigil si Queenie at Mari sa harap ng pinto, nakabukas ang mga mata, kalahating bukas ang bibig.Hindi pa sila nakapunta sa ganitong klase ng lugar.Samantalang si Irina, kalmado lang.Hindi siya mapili sa pagkain. Lumaki siya na itinuro sa kanya na
“Hindi ko lang talaga gusto ang mga taong katulad mo. Kung hindi kita gusto, wala akong pakialam sa iniisip mo.”Kahit na namumula at nagiging asul ang mukha ni Lina dahil sa hiya, nanatiling kalmado si Irina.Matiyagang hinati ni Irina ang mga gawain sa kanyang mesa at iniabot kay Lina.“Ito ang assignment mo para sa linggong ‘to. Kung may mga tanong ka, huwag mag-atubiling itanong sa’kin.”Hindi nakasagot si Lina.Ngunit bago pa man siya makapagsalita, tumalikod na si Irina at lumabas ng opisina nang hindi lumilingon.Paglabas ni Irina, nagkagulo ang buong opisina.Si Lina ang unang nagsalita, may halong pag-iyak sa boses.“Gusto ba ni Mrs. Beaufort na maghiganti sa’kin?”Mabilis na sumagot si Zian, “Hindi ganyan si Irina!”“Eh bakit hindi niya ininom ang milk tea na binigay ko?” reklamo ni Lina.Suminga si Xavier, isang kasamahan na lalaki. “Bakit naman kailangan niyang inumin ang milk tea mo?”Nagyukay si Yuan, “Ha, nilagyan mo ba ‘yan ng mga petal o kung ano?”Si Zian, ang pinaka
Sa kabilang linya, nag-alinlangan si Mari.“Irina… Mrs. Beaufort... sorry talaga. Hindi ko alam kung sino ka noon. Baka may nasabi akong hindi maganda, at… sana mapatawad mo ako.”Matalim ang boses ni Irina nang sumagot, “Mari! Kailan ka pa natutong utal-utal magsalita?”Hindi nakaimik si Mari. Takot na takot siya! Pero sa totoo lang, may bahid din ng inis sa puso niya para kay Irina.Naawa siya rito noon, nakaramdam pa nga ng simpatya—ni hindi niya alam na asawa pala ito ni Alec. Palihim pala ang pagkatao nito! At dahil doon, parang naramdaman niyang niloko siya.Boss pala ito sa simula pa lang!Maya-maya, lumambot na ang tono ni Irina, pilit inaalo si Mari.“Mari, higit isang buwan na tayong magkasama. Ni minsan, hindi kita narinig na nauutal. Kung hindi mo sasabihin kung ano talagang nangyayari, aakyat ako riyan at kakausapin ka nang harapan.”Agad na nataranta si Mari at napabulalas, “Huwag kang aakyat! Sobrang dami kong ginagawa ngayon! Kailangan ko na talagang bumalik sa trabaho
He was choking too—on his own breath this time. Twice in one morning, Irina had caught him off guard. Who would’ve thought she had such a knack for teasing?Earlier, with just one sentence—“She’s your child too.”—she had shaken him so much, he nearly skipped work altogether.And now? In front of Greg, she leaned in close, naturally resting against him as she fixed his tie.Parang… mag-asawang matagal nang nagsasama. Isang misis na nahuling palabas ang asawa nang medyo magulo ang ayos—at walang pag-aalinlangan, inayos agad ang kuwelyo nito.Napaka-natural ng kilos ni Irina. Parang likas na likas. At sa simpleng sandaling iyon… may kumislot sa loob ni Alec.Bihirang magpakita si Irina ng ganoong lambing. At si Alec—bihira ring hayaang maramdaman sa sarili na siya ay asawa nito. Pero ang munting pagbabagong ito… mas matindi ang epekto kaysa inaasahan niya.Para sa isang lalaking nakapatay na ng buhay, nanatiling kalmado kahit sa gitna ng kaguluhan… ito ang nagpapabilis ng tibok ng puso n
Nang mapansing sandaling natigilan ang lalaki, biglang narealize ni Irina na baka nagmistulang nanliligaw siya sa sinabi niya kanina.Muli siyang namula sa hiya.Ngunit hindi na pinansin pa iyon ng lalaki. Tumayo ito at nagsabing, “Male-late na tayo—kailangan na nating umalis.”Tumango si Irina. “Sige.”Hinawakan nilang dalawa ang kamay ni Anri, at sabay-sabay silang lumabas ng bahay—isang pamilyang magkasama.Sa likuran nila, napabuntong-hininga nang magaan sina Yaya Nelly at Gina.Mahinang bulong ni Yaya Nelly, “Napakabait talaga ni Madam. At kahit tahimik lang si Sir, ni minsan hindi siya naging masama sa amin bilang mga kasambahay. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit may mga tao pa ring nagpapakalat ng masasamang tsismis tungkol sa kanya online. Kung alam ko lang kung sino, baka harapin ko pa sila.”“Hindi na kailangan iyon, Yaya Nelly,” sagot ni Gina nang kalmado. “Kanina lang ng umaga, binura na lahat ng mga public post. Kapag bumabalik si Sir, agad na inaayos ang lahat.”La
Her kiss was still clumsy—awkward and hesitant. She pressed her lips to his several times, unsure what to do next, pausing often, her mind stalling like a short-circuited wire.She was utterly lost.Her uncertainty made Alec nearly lose his patience.With a swift motion, he pulled her back with one arm and cradled the back of her head with the other, forcing her to look up at him. His tone turned cold.“Stupid,” he snapped.Pinagtitinginan siya ni Irina, medyo nabigla.“Matagal na kitang tinuturuan, at hindi mo pa rin kayang humalik nang maayos?” tanong niya.Bahagyang bumuka ang labi ni Irina, walang masabi. Paano niya ipagtatanggol ang sarili?Kasalanan ba niya?Tuwing lumalapit si Alec sa kanya, hindi naman talaga pagtuturo ang nangyayari—pinapalakas siya ni Alec. Bawat pagkakataon, hindi lang niya kinukuha ang kanyang hininga; pati na ang kanyang mga isip. Nagiging blangko ang utak niya, at sumusunod na lang siya sa kanyang gabay, walang kakayahang matutunan ang anuman.Kailan pa
“Irina! Wala kang utang na loob! May konsensiya ka pa ba?” galit na sigaw ni Zoey mula sa kabilang linya. “Sinalo ka ng mga magulang ko at inalagaan ng halos walong taon, tapos ganito ang isusukli mo? Pag-aawayin mo pa sila?”Kahit pa si Alec ang napangasawa ni Irina, hindi siya natatakot dito.Pumunta siya ng Kyoto kasama ang kanyang lolo para sa gamutan nito, at hindi siya umalis sa tabi nito kahit isang araw. Sa panahong ‘yon, nasaksihan niya kung gaano kalalim ang koneksyon ng kanyang lolo sa mga makapangyarihan sa kapitolyo.Doon niya lubusang naunawaan kung bakit mataas ang pagtingin sa kanya sa syudad—kung bakit pati si Alec ay nagbibigay-galang sa kanya.Hindi pinalalaki ang sinasabi tungkol sa impluwensiya ng kanyang lolo. Konektado ito sa mga pinakamaimpluwensyang tao sa buong bansa.At dahil doon, wala siyang dahilan para matakot kay Irina—kahit pa napangasawa nito ang isang diyos.Samantala, kalmadong naglinis ng lalamunan si Irina bago tumugon sa mahinahon ngunit matigas