Nakakuyom nang mariin ang mga kamay ni Zoey sa kanyang mga gilid, ang mga kuko’y sumisingit sa kanyang mga palad hanggang sa hindi na niya maramdaman ang sakit na dulot nito. Bagamat naguguluhan at naghuhurumentado ang kanyang puso, inangat niya pa rin ang kanyang tingin kay Alec.“Alec, I…I’ve already given you everything. My body, my soul—it’s always been yours. I’ve never seen anyone else but you as my man. Okay lang kung ayaw mo sa akin. Wala na akong ibang hinihingi. Gusto ko lang… makita ka araw-araw,” aniya sa nanginginig na tono ng desperasyon at pagmamakaawa.Agad na nilabanan ni Alec ang namumuong iritasyon sa kanyang ulo. Hindi niya malaman kung bakit ang makita lang si Zoey ay hindi na niya masikmura, lalo pa ang palagi nitong ginagawang pagmamakaawa sa kanya. Kung hindi lang ang babaeng ito ang nagligtas sa kanya gamit ang sarili nitong katawan, hindi magdadalawang-isip si Alec na tapak-tapakan ito hanggang sa tigilan na siya. “Alec…” Zoey began again, her voice barely a
Sa kabilang dulo ng siyudad, si Irina ay hindi mapakali.Nasa gitna siya ng masalimuot na sitwasyon na ito at alam niyang hindi basta-basta palalampasin ng pamilya Jin ang kanyang presensya. Batid din niyang ang kabutihang pinapakita sa kanya ni Duke ay pawang awa lamang. At si Alec, ang tanging dahilan kung bakit siya pinayagan na manatili kahit alam nitong buntis siya, ay dahil sa kanyang ina.Malinaw kay Irina ang kanyang posisyon—isang walang kapangyarihang babae, isang pain sa isang laro na lampas sa kanyang kontrol.Ang tanging magagawa lamang niya upang manatiling ligtas ay maging maingat sa kanyang mga kilos.Mula nang makauwi sila ni Alec, hindi na lumabas pa si Irina sa kanyang silid. Kanina pa siya nagugutom, ngunit wala siyang lakas ng loob upang magpakita sa kahit na sino, lalo pa’t maaaring nasa labas pa si Zoey at kasama si Alec.Sa wakas, bandang alas onse ng gabi, napagpasyahan ni Irina na ligtas na siyang sumilip sa labas. Inisip niya na ang mga tao ni Alec at Zoey a
Nanatiling kalmado si Irina sa gitna ng matinding tensyon sa paligid. She didn’t know who the arrogant woman with Marco Allegre was, but she wasn’t about to waste time on their theatrics.“Excuse me,” she said politely, her voice firm yet respectful.Sa halip na magpatuloy, si Marco Allegre at Claire ay sinadyang harangan ang kanyang daraanan. Nagkunwari si Irina na nagulat, ngunit hindi siya nakipag-engkwentro. Dumaan siya sa gilid at lumakad sa paligid nila nang walang ibang salita, papunta sa counter.Sa counter, lumapit siya sa cashier na may ngiti sa labi.“Pasensya na, tinawagan na ako ni Sir Jacob ng dalawa o tatlong beses. Nandito po ako ngayon para magbayad para sa rental ng camera na hiniram ko.”Tiningnan ng cashier ang ledger at nagtanong, “Ano po ang pangalan niyo, Miss?”“Montecarlos ang apelyido ko—Irina. Nagrenta ako ng digital camera sa halagang isanglibo’t limang-daang piso apat na araw na ang nakalipas. Nandito ako para bayaran ang renta,” paliwanag niya nang malina
Buong akala niya ay tuluyan nang nawala ang kamera, ngunit mali pala siya. Ibig lang ding sabihin nito ay hindi na siya magkakaroon ng utang kay Duke!"Pero... kailangan ko pa bang bayaran?" tanong ni Irina, bakas ang labis na kaligayahan sa kanyang ekspresyon."Hindi mo na kailangang bayaran ang renta, Ms. Montecarlos. Hindi mo rin naman nagamit,” simpleng sagot sa kanya ni Jacob.Halos mapatalon si Irina sa tuwa."Maraming salamat! Maraming salamat, sir. Pwede na ba akong umalis?" Muli niyang tanong, hindi gaya kanina, kalmado na ang kanyang awra."Oo naman," nakangising tumango si Jacob. Huminga nang malalim si Irina at naglakad palabas ng rental shop nang may ginhawa."Ms. Montecarlos, sandali lang," tawag ni Marco mula sa likuran niya.Sa puntong iyon, tila naintindihan ni Marco kung bakit sinubukang manghiram sa kanya ni Irina ng pera noong gabing iyon sa mansyon ng mga Beaufort. Nagsasabi nga ito ng totoo at tila iyon ang pinaniniwalaan ni Irina–na nawala niya nang tuluyan ang
Mataman na pinagmasdan ni Alec ang pangyayari. Mula sa pananaw ni Alec, tila nagmamatigas si Irina kay Marco, dahilan upang bahagya siyang magkunot-noo."Mr. Allegre..." ani Greg na hindi makapaniwala. "Napaka-strikto ng matandang Allegre pagdating sa mga kababaihan sa paligid ng kanilang pamilya. Si Mr. Allegre mismo ay kilala sa pagiging disente at disiplinado. Bakit kaya..."Tumingin si Greg kay Alec, ngunit hindi na itinuloy ang sasabihin. Ang talagang gusto niyang sabihin ay tila bihasa na si Irina sa mga ganitong taktika. Hindi lamang nakuha ang atensyon ng kanyang young master Alec, ngunit mayroon ding koneksyon ang babae kay Duke, at ngayon tila may pakikitungo pa sa isang disiplinadong binata mula sa isang kilalang pamilya tulad ni Marco Allegre. Malinaw na hindi pangkaraniwang babae si Irina.Gayunpaman, pinili ni Greg na kimkimin ang kanyang opinyon nang mapansin ang madilim na ekspresyon ni Alec.Samantala, hindi namamalayan nina Irina at Marco na pinagmamasdan sila ni Ale
Noon ay araw-araw siyang hinahatiran ni Alec ng iba't ibang uri ng masasarap at mamahaling pagkain—mula sa mga rekado ng bundok hanggang sa sariwang laman-dagat, lahat ay malusog at masustansya. Ngunit ngayong araw, tila sawa na si Amalia. Ang nais lang niya ay isang simpleng lutong-bahay na pagkain.At ngayong araw, natupad ang kanyang hiling."Ang aking manugang, mahal pa rin talaga ang kanyang ina," taos-pusong sabi ni Amalia."Kung gusto niyo, puwede akong magdala nito araw-araw," sagot ni Irina nang nakangiti. "May kaunti akong kinita ngayong araw, sapat na para sabay tayong magtanghalian."Tunay na masaya si Irina ngayon. Mahigit isang libong piso ang kanyang nakuha—pakiramdam niya’y nakapulot siya ng pitaka na may lamang maraming pera.“Sa ating dalawa lang ito ha? Ang totoo niyan, hindi ko talaga gusto ang mga dala ni Alec na mamahaling pagkain. Mas gusto ko ang dinadala mo. Kaya sa susunod, ikaw na ang magdala ng tanghalian ko, ayos lang ba yon sayo?" pabirong puna ni Amalia
“Anong problema?” Mahinahon at malamig ang tono ni Irina."Akala mo ba natatakot ako sa isang tulad mo?” Puno ng iritasyon na sambit ni Zoey sa kabilang linya. “I kidnapped you. Halos patayin kita kung hindi ka lang niligtas ni Alec. Batid niyang ako ang may pakana ng lahat ng iyon pero hindi pa rin niya ako sinaktan. Nandito pa rin ako, ligtas sa mga kamay niya. Sino sa atin ngayon ang duwag?” Dagdag pa nito, may diin ang bawat salita nito.Nangunot ang noo ni Irina. Hindi niya maintindihan kung ano ang nais iparating ni Zoey, ngunit nagdesisyon siyang huwag na lamang patulan pa ito.“Sa oras na tumawag ka pa ulit ay malalaman agad ito ng ina ni Alec. Siya mismo ang pupunta sayo para sirain ang mukha mo. Gusto kong makita kung paano mo haharapin si Alec sa araw ng kasal ninyo kapag nangyari iyon,” tamad at nanunuyang pahayag ni Irina.“Y-you…” Nanginginig ang boses ni Zoey dahil sa labis na gigil.Hindi kaagad siya nakasagot kaya napangisi si Irina. Matapos ang matagal na katahimika
Pwede siyang magtrabaho hanggang sa madaling araw.Mahal na mahal ni Irina ang pagguhit. Nag-aral siya ng kursong ito sa kolehiyo. Pagkatapos, nakilala niya si Amalia sa bilangguan. Si Amalia ay isang taga-disenyo ng gusali ng high-rise din. Araw-araw nilang pinag uusapan ang tungkol sa pagdidisenyo ng iba’t ibang mga gusali noon.Senior designer si Amalia na mayaman sa karanasan. Sa kanilang dalawang taon sa bilangguan, marami siyang ibinahagi sa kaalaman niya kay Irina. Kahit na siya’y nakakulong, natutunan ni Irina ang maraming tungkol sa arkitektura.Sa loob ng tatlong araw, nagawa ni Irina ang unang draft ng isang mungkahi mag-isa—nagtatrabaho hanggang sa madaling araw bawat gabi. Mas nakakabilib pa na ginagawa niya ito sa kamay, gamit ang isang simpleng lapis lamang. Wala siyang computer at kasalukuyan ay hindi kayang bumili, kaya kinailangan niyang umasa sa mga tradisyunal na pamamaraan.Sa maliit na silid-tulugan, may mga pangguhit na nakalat sa sahig. Kinabukasan, nagising si
Juancho was unfazed. “Relax, they’re just a few photos—what’s the big deal? I, Juancho, am not afraid of Young Master.”Pumait ang mukha ni Marco at mariin siyang pinagalitan, “Baka hindi ka natatakot, pero ako takot! At pati na si Irina! Ayokong magkaroon ng maling impresyon si Young Master tungkol sa kanya. Sobrang dami na ng pinagdadaanan niya. Tama na—huwag nang magkuha pa ng mga larawan!”Tinutok ni Juancho ang kamera at tumawa. “Huli na. Nakapagkuha na ako ng ilang set bago mo pa ako napansin. Marco, sobrang higpit mo naman. Tsk.”Sinamaan siya ni Marco ng tingin, hindi makapagsalita.Habang patuloy na kumukuha ng litrato si Juancho, mahinang sinabi sa sarili, “Ang gaganda ng tatlong babaeng 'yan. Paano ko hindi 'yan napansin dati?”Tumawa siya at bumaling kay Marco. “Alam mo, talagang nagiging parang yung mga kasama mong tao. Dati, pag nakikita ko si cousin ng cousin mo—si Miss Queenie—gusto ko nang magsuka. Akala ko, isa lang siyang probinsyanang walang kaalam-alam na nagpapan
Maingat na pinunasan ni Queenie ang maliit na kahon na bakal sa kanyang kamay bago siya nagsalita, medyo nahihiya ang tono.“Ah… medyo luma na ang itsura, pero ang laman nito ay maganda talaga. It’s, uh… rat pup oil.”Nabulunan si Mari sa iniinom niya. “Pfft… ano’ng sabi mo?”Pati si Irina ay tila natigilan.Kumuha pa si Queenie ng isang malaking subo ng maasim na isda, ngumunguya nang mabagal, saka ipinaliwanag, “Gawa ito sa bagong silang na mga daga—yung wala pa talagang balahibo. Ibababad sila sa langis ng linga nang ilang buwan, tapos saka sasalain ang langis.”Hindi makapagsalita si Mari.“Para saan naman ‘yan, ha? Queenie, huwag mong sabihing kaya ka pala mainitin ang ulo, mahilig mang-insulto, at parang reyna kung umasta ay dahil sa kakaibang panlasa mo sa pagkain? Yung iba, toyo, suka, o bawang ang ginagamit pampalasa—ikaw, langis ng daga?!”Hindi naman nagalit si Queenie sa pang-aasar ni Mari.Sanay na kasi siyang wala masyadong kaibigan.Ang pinsan niyang pormal at palaging
Sumunod si Queenie kay Irina at Mari, ang ulo’y nakayuko, at ang kanyang self-esteem ay nahulog na parang isang sirang coat na hinihila ng hangin.Si Mari, na hindi natatakot magsabi ng opinyon, ay nagmungkahi na pumunta sila sa isang marangyang buffet—999 bawat tao.At sa gulat ni Queenie, hindi man lang kumurap si Irina.Talaga nga, dinala sila roon.Halos 3,000 para sa tatlo—para lang sa lunch.Ang buffet restaurant ay napakalaki. Sa loob, ang dami ng mga putahe ay nakakalito. Mga mamahaling delicacies tulad ng orochi, sea urchin, sashimi, iba't ibang seafood, at pati na ang bird’s nest soup ay nakadisplay ng maganda. Pati ang “ordinaryo” na mga putahe ay may kasamang caviar sushi at spicy pickled fish na kayang magpagising ng patay.Nakatigil si Queenie at Mari sa harap ng pinto, nakabukas ang mga mata, kalahating bukas ang bibig.Hindi pa sila nakapunta sa ganitong klase ng lugar.Samantalang si Irina, kalmado lang.Hindi siya mapili sa pagkain. Lumaki siya na itinuro sa kanya na
“Hindi ko lang talaga gusto ang mga taong katulad mo. Kung hindi kita gusto, wala akong pakialam sa iniisip mo.”Kahit na namumula at nagiging asul ang mukha ni Lina dahil sa hiya, nanatiling kalmado si Irina.Matiyagang hinati ni Irina ang mga gawain sa kanyang mesa at iniabot kay Lina.“Ito ang assignment mo para sa linggong ‘to. Kung may mga tanong ka, huwag mag-atubiling itanong sa’kin.”Hindi nakasagot si Lina.Ngunit bago pa man siya makapagsalita, tumalikod na si Irina at lumabas ng opisina nang hindi lumilingon.Paglabas ni Irina, nagkagulo ang buong opisina.Si Lina ang unang nagsalita, may halong pag-iyak sa boses.“Gusto ba ni Mrs. Beaufort na maghiganti sa’kin?”Mabilis na sumagot si Zian, “Hindi ganyan si Irina!”“Eh bakit hindi niya ininom ang milk tea na binigay ko?” reklamo ni Lina.Suminga si Xavier, isang kasamahan na lalaki. “Bakit naman kailangan niyang inumin ang milk tea mo?”Nagyukay si Yuan, “Ha, nilagyan mo ba ‘yan ng mga petal o kung ano?”Si Zian, ang pinaka
Sa kabilang linya, nag-alinlangan si Mari.“Irina… Mrs. Beaufort... sorry talaga. Hindi ko alam kung sino ka noon. Baka may nasabi akong hindi maganda, at… sana mapatawad mo ako.”Matalim ang boses ni Irina nang sumagot, “Mari! Kailan ka pa natutong utal-utal magsalita?”Hindi nakaimik si Mari. Takot na takot siya! Pero sa totoo lang, may bahid din ng inis sa puso niya para kay Irina.Naawa siya rito noon, nakaramdam pa nga ng simpatya—ni hindi niya alam na asawa pala ito ni Alec. Palihim pala ang pagkatao nito! At dahil doon, parang naramdaman niyang niloko siya.Boss pala ito sa simula pa lang!Maya-maya, lumambot na ang tono ni Irina, pilit inaalo si Mari.“Mari, higit isang buwan na tayong magkasama. Ni minsan, hindi kita narinig na nauutal. Kung hindi mo sasabihin kung ano talagang nangyayari, aakyat ako riyan at kakausapin ka nang harapan.”Agad na nataranta si Mari at napabulalas, “Huwag kang aakyat! Sobrang dami kong ginagawa ngayon! Kailangan ko na talagang bumalik sa trabaho
He was choking too—on his own breath this time. Twice in one morning, Irina had caught him off guard. Who would’ve thought she had such a knack for teasing?Earlier, with just one sentence—“She’s your child too.”—she had shaken him so much, he nearly skipped work altogether.And now? In front of Greg, she leaned in close, naturally resting against him as she fixed his tie.Parang… mag-asawang matagal nang nagsasama. Isang misis na nahuling palabas ang asawa nang medyo magulo ang ayos—at walang pag-aalinlangan, inayos agad ang kuwelyo nito.Napaka-natural ng kilos ni Irina. Parang likas na likas. At sa simpleng sandaling iyon… may kumislot sa loob ni Alec.Bihirang magpakita si Irina ng ganoong lambing. At si Alec—bihira ring hayaang maramdaman sa sarili na siya ay asawa nito. Pero ang munting pagbabagong ito… mas matindi ang epekto kaysa inaasahan niya.Para sa isang lalaking nakapatay na ng buhay, nanatiling kalmado kahit sa gitna ng kaguluhan… ito ang nagpapabilis ng tibok ng puso n
Nang mapansing sandaling natigilan ang lalaki, biglang narealize ni Irina na baka nagmistulang nanliligaw siya sa sinabi niya kanina.Muli siyang namula sa hiya.Ngunit hindi na pinansin pa iyon ng lalaki. Tumayo ito at nagsabing, “Male-late na tayo—kailangan na nating umalis.”Tumango si Irina. “Sige.”Hinawakan nilang dalawa ang kamay ni Anri, at sabay-sabay silang lumabas ng bahay—isang pamilyang magkasama.Sa likuran nila, napabuntong-hininga nang magaan sina Yaya Nelly at Gina.Mahinang bulong ni Yaya Nelly, “Napakabait talaga ni Madam. At kahit tahimik lang si Sir, ni minsan hindi siya naging masama sa amin bilang mga kasambahay. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit may mga tao pa ring nagpapakalat ng masasamang tsismis tungkol sa kanya online. Kung alam ko lang kung sino, baka harapin ko pa sila.”“Hindi na kailangan iyon, Yaya Nelly,” sagot ni Gina nang kalmado. “Kanina lang ng umaga, binura na lahat ng mga public post. Kapag bumabalik si Sir, agad na inaayos ang lahat.”La
Her kiss was still clumsy—awkward and hesitant. She pressed her lips to his several times, unsure what to do next, pausing often, her mind stalling like a short-circuited wire.She was utterly lost.Her uncertainty made Alec nearly lose his patience.With a swift motion, he pulled her back with one arm and cradled the back of her head with the other, forcing her to look up at him. His tone turned cold.“Stupid,” he snapped.Pinagtitinginan siya ni Irina, medyo nabigla.“Matagal na kitang tinuturuan, at hindi mo pa rin kayang humalik nang maayos?” tanong niya.Bahagyang bumuka ang labi ni Irina, walang masabi. Paano niya ipagtatanggol ang sarili?Kasalanan ba niya?Tuwing lumalapit si Alec sa kanya, hindi naman talaga pagtuturo ang nangyayari—pinapalakas siya ni Alec. Bawat pagkakataon, hindi lang niya kinukuha ang kanyang hininga; pati na ang kanyang mga isip. Nagiging blangko ang utak niya, at sumusunod na lang siya sa kanyang gabay, walang kakayahang matutunan ang anuman.Kailan pa
“Irina! Wala kang utang na loob! May konsensiya ka pa ba?” galit na sigaw ni Zoey mula sa kabilang linya. “Sinalo ka ng mga magulang ko at inalagaan ng halos walong taon, tapos ganito ang isusukli mo? Pag-aawayin mo pa sila?”Kahit pa si Alec ang napangasawa ni Irina, hindi siya natatakot dito.Pumunta siya ng Kyoto kasama ang kanyang lolo para sa gamutan nito, at hindi siya umalis sa tabi nito kahit isang araw. Sa panahong ‘yon, nasaksihan niya kung gaano kalalim ang koneksyon ng kanyang lolo sa mga makapangyarihan sa kapitolyo.Doon niya lubusang naunawaan kung bakit mataas ang pagtingin sa kanya sa syudad—kung bakit pati si Alec ay nagbibigay-galang sa kanya.Hindi pinalalaki ang sinasabi tungkol sa impluwensiya ng kanyang lolo. Konektado ito sa mga pinakamaimpluwensyang tao sa buong bansa.At dahil doon, wala siyang dahilan para matakot kay Irina—kahit pa napangasawa nito ang isang diyos.Samantala, kalmadong naglinis ng lalamunan si Irina bago tumugon sa mahinahon ngunit matigas