MasukKasama niya sa upuan sina Don Hugo at ang asawa nito.Nang makita ang anak niyang si Alexander na sobrang galit, hindi napigilan ng matanda na murahin siya nang bahagya. “Alex, bakit ka ganun na galit? Hindi ba’t magandang balita na masaya at payapa ang pamumuhay ni Alec at ng kanyang asawa?”“Mom!” singhal ni Alexander.Hindi niya matapang na kontrahin ang anak, pero iba ang usapan pagdating sa kanyang ina.“Mom, anong kabalbalan ‘yan? Alam mo ba kung sino si Alec?” tanong niya nang may galit.Kalmado namang sumagot ang matanda. “Siyempre alam ko. Apo ko siya.”“Hindi lang siya basta apo mo!” sumabog si Alexander. “Siya na ngayon ang nag-iisang apo mo—ang tanging tagapagmana ng mga Beaufort! Hindi lang niya kinakatawan ang mga Beaufort; siya ang pinakamataas na awtoridad sa buong Beaufort Group! Pinakamakapangyarihan at pinakaimpluwensiyang tao sa buong South City—ang Hari ng South City!”Tumango ang matandang babae nang may paghanga. “Pinapakita lang nito na karapat-dapat ang ap
Sumabog ang galit na tinig ni Alexander sa kabilang linya. “Alec! Lalo na talagang mahirap kang makontak! Tinawagan kita buong hapon kahapon!”Paulit-ulit na sinabi ni Alec, na walang pagbabago sa tono niya. “Dad… Ano’ng nangyari?”“Pumunta ako sa kumpanya kahapon ng hapon para makausap ka ng seryoso,” wika ni Alexander nang may galit. “Pero hindi man lang ako nakapasok sa gusali!”“Ano bang problema?” tanong ni Alec nang malamig.“Nakalimutan mo ba kung anong araw ngayon?” usisa ni Alexander nang may matinding tindi. Talagang nakalimutan ni Alec. Ang alam lang niya, ngayong araw ang araw na tuluyan nang laban sa kanya ang kanyang maliit na asawa. Magkasama na silang naninirahan ng higit sa isang taon, pero hindi pa siya nagalit sa kanya nang ganito kagalit kagabi. Kung may espesyal na kahulugan ang araw na ito, desidido si Alec na dapat itong tawaging— Araw ng Pagwawala ng Maliit na Asawa.Dahil walang sagot ang anak sa kabilang linya, nagpatuloy si Alexander nang malamig. “N
Sa pag-iisip nito, nakaramdam ng matinding hinanakit ang lalaki. May pumasok pa ngang pagnanasa sa isip niya na ituwid ang ulo nito, gisingin siya, at makipagtalo nang maayos—Para malaman kung sino talaga ang tama.Ngunit nang maalala niya kung paano ito umiyak at sumigaw hanggang sa tuluyan nang maubos ang lakas, kung paanong ngayon lang ito nakatulog nang mahimbing, hindi niya nagawang gawin iyon.Sa huli, tumingin na lang siya sa kanya.Basa pa rin ng luha ang mahahabang pilikmata nito. Mahigpit ang pagkakakunot ng mga kilay. Ang ekspresyon sa mukha nito ay nananatiling matigas at determinado. Isang determinasyong mas pipiliin pang mamatay kaysa isuko ang sariling dignidad.Minura siya nito. Pinalayas siya. Ha! Biglang natawa ang lalaki.Kung iisipin nang mabuti, sa buong South City, may mahahanap pa ba siyang ibang taong mangangahas murahin siya nang ganoon? Mayroon pa bang iba na mawawalan ng kontrol at aatake sa kanya nang ganoon?Hindi lang babae. Kahit sa mga lalaki, kahit sa
Nilamon si Irina ng matalim na kawalan ng pag-asa, kasabay ng isang sakit na hinding-hindi na niya makakalimutan. Sa sandaling ito, talo na siya. Sa isip, talo siya. Sa katawan, talo siya.Ang lahat ng paghahandang mental na buong hapon niyang binuo ay gumuho at nauwi sa wala. Sa sandaling ito, natalo siya—ganap, lubusan, walang kahit katiting na dangal.Irina, ni hindi ka na kasing-lakas ng dati mong sarili anim na taon na ang nakalipas. Noon, kaya mo pang tumakbo—buntis, may dinadalang bata, isinugal ang lahat.Ngayon? Nasa kamay na niya ang iyong ina at ang iyong anak. Saan ka pa tatakbo?At higit pa roon, marahil ay ayaw mo na ring tumakbo, hindi ba?Handa kang magmakaawa. Handang ibaon ang ulo mo sa buhangin. Handang magkunwaring walang nangyayari. Hindi mo talaga gustong iwan siya. Hindi ba totoo iyon?Sobrang layo na ng pagbagsak mo. Irina, napakawalang-hiya mo.Napuno ng luha ang kanyang mga mata habang nakatingin siya kay Alec.“Naiintindihan ko na ngayon, Young Master,” mahi
Itinaas ni Irina ang kamay at mariing hinampas siya.“Ano’ng ginagawa mo? Alec, ibaba mo ako! Magdi-divorce tayo bukas! Simula bukas, hindi na tayo mag-asawa—ibaba mo ako! Bitawan mo ako!”“Alec! Huwag mong yurakan ang dignidad ko! Gusto mo ba akong itulak sa kamatayan? Kapag hindi ka bumitaw, magpapakamatay ako!”“Hanapin mo si Gia! Hanapin mo ang bagong babae mo—ang mahal mo! Mas bata siya sa akin, mas maganda, mas edukada, galing sa abroad, malinis ang pinanggalingan! At ako? Ano ako?! Isang babaeng galing sa kulungan!”“Hayop ka!”“Lintik ka!”“Ibaba mo ako! Nakakasuka ka!”“Bitawan mo ako!”“Balikan mo ang bago mong minamahal!”“Isa lang akong preso—isang babaeng nakulong! Anong karapatan mong hawakan ako?!”“Lumayo ka sa akin!”Tuluyan nang gumuho si Irina. Bumuhos ang kanyang luha, ang mga hikbi niya’y nagiging hysterical. Lumipad ang laway niya sa mukha ni Alec habang ang matutulis niyang kuko ay marahas na kumamot sa dibdib nito, nag-iwan ng duguang mga guhit—kahit may suot p
“Kaya,” mahinang tapos ni Irina, “ang aking kapalaran, ang kapalaran ng aking lola, at ang kapalaran ng aking ina, ay hindi kailanman tunay na nagkaiba.”“Kung wala namang pagkakaiba,” matatag niyang dagdag, “dapat dito na matapos ang lahat. Hindi ko hahayaang maranasan ng aking anak ang parehong hirap ng pagkabata. Magkaroon man ng ama, ngunit wala ring makukuha sa kanya.”Huminto siya sandali, at tumingin ng diretso kay Alec.“Alec, kung hindi mo maibibigay ang pagmamahal ng isang ama sa aking anak, dapat mo man lang gampanan ang iyong obligasyon. May pag-aari ka ng trilyon-trilyon. Ang kita mo sa araw-araw ay umaabot sa sampu-sampung milyon.”“Kaya,” mahinahon niyang sabi, “isa sa sampung bahagi ng iyong araw-araw na kita ay dapat mapunta sa iyong nag-iisang anak na babae. Ngunit iyon ay simula pa lamang. Ang iyong mga shares, ang personal mong shares ay dapat ding ilipat sa kanya.”Pagkatapos niyang sabihin ito, kinuha ni Irina ang baso sa tabi niya, dahan-dahan siyang uminom ng t



![Just One Night [Tagalog]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)



