LOGINShare
Chapter Five
Last Updated:
2021-07-28 01:15:54“Bakit kailangan mong magsinungaling sa akin?”
“Wala na kasi akong maisip na ibang paraan ate para bigyan mo ako ng pera. Alam kong hindi mo ako bibigyan ng pera dahil kakapadala mo lang sa amin last time, pero ipinangsugal lang ni nanay 'yong pera. Wala na kasi akong pambili ng gatas at gamot ng anak ko. Matagal na rin po akong huminto ng pag-aaral ate.”
Hindi ko na napigilang umiyak dahil lahat ng pangarap ko para sa kapatid ko ay hindi na matutupad. 'Yong kapatid kong inaasahan kong mag-aahon sa amin sa kahirapan ay nasira na rin ang kinabukasan.
“Bubuo-buo ka ng pamilya tapos hindi mo naman pala kaya! Hindi ka man lang ba nag-isip? All this time akala ko nag-aaral ka pa, kung hindi ko pa nakasalubong 'yong kaklase ko dati hindi ko pa malalaman na may anak ka na pala! Tang ina sobrang taas ng expectation ko sa’yo alam mo ba ‘yon? Pinag-aral naman kita at sinusuportahan ko lahat ng pangangailangan mo sa school pero pinili mo pa rin na sirain ang buhay mo!”
“Ate kaya hindi ko sinabi sa’yo dahil alam ko pong ganyan ang magiging reaction mo at alam kong magagalit ka po sa akin.”
“Galit na galit talaga ako dahil ikaw na ‘yong inakala kong mag-aahon sa pamilya natin sa kahirapan kaso dumagdag ka pa sa sakit ng ulo ko!”
May problema na nga ako kaninang umaga dumagdag pa siya. Tang ina hindi na ako nauubusan ng problema.
“Tapos nagsinungaling ka pa para padalhan kita ng pera. Hindi mo alam kung anong hirap ang pinagdaanan ko makahanap lang ng pera na ipapadala sa’yo na akala ko ay para sa tuition mo talaga pero hindi naman pala. Sa totoo lang kaya mo namang diskartehan ‘yan eh, pero tang ina ako pa rin pala aasahan mo! Walang mangyayari sa buhay mo nyan kung puro ka asa sa akin.”
“Ate, patawad talaga. Sorry kung na-dissapoint kita.”
“Ano pa bang magagawa ko? Nangyari na eh.”
Kahit ilang beses ko pa siyang sigawan at murahin ngayon wala na akong magagawa. May bata nang nabuo and he really need to take responsibility for the child.
“Alagaan mo na lang ng mabuti ‘yang anak mo at maging mabuti kang ama. Huwag mo nang gayahin ‘yong tatay nating walang kwenta, huwag mo nang hayaang mangyari sa pamilya mo ‘yong nangyari sa pamilya natin. Don’t repeat the same mistake.” After that I hang up the phone.
Right after the call napasalampak na lang ako sa lupa at muling humagulhol ng iyak. I don’t know kung kaya ko pa mga nangyayari sa buhay ko. Hindi ko alam kung ano bang kasalanan ko sa past life ko at pinaparusahan ako ng mundo. Sobrang malas ko ba talaga?
Light nga ang pangalan ko pero sobrang dilim naman ng buhay ko. So contradicting!
Pagkatayo ko ay parang umikot ang paningin ko kaya muntikan na akong ma-out of balance hanggang sa maramdaman ko na lang na may mga bisig nang nakaakap sa akin at nasalo ako kaagad. Sa amoy pa lang ng pabango ay alam ko na kaagad kung sino ito kaya parang nagkakarera na naman ang mga kabayo sa aking puso.
Hindi nga ako nagkamali, It was Lance who catched me.
I looked at him and he’s also looking at me. Our eyes met and our eyes locked like magnets for minutes and when I came back to my senses, I broke it off.
“Thank you.” I just said avoiding his looks.
“Did you cry? What happened?” Tanong niya na parang nangungusap ang kanyang mga mata at may bahid ng pag-aalala ang kanyang mga mukha.
We just met each other last night and I think hindi niya na kailangan pang malaman ang mga problema ko sa buhay.
“Don’t mind me, Im okay. I just want to be alone.”
“You know what? Hindi mo kailangang magmukmok mag-isa kung may problema ka, you should enjoy.”
What? Is he crazy? Enjoying while having problems? That’s ridiculous.
“May problema na nga, mag-eenjoy pa.”
“Whats wrong about it? Atleast gumagaan ang problema kapag nag-eenjoy ka, hindi mo naiisip ang mga problema mo. Walang magagawa ang pagmumukmok dahil mas lalo mo lang naiisip ‘yong mga problema mo.”
He have a point nga naman. The more na nagmumukmok ako ay mas lalo ko lang maiisip ang mga problema ko. Hindi naman siguro masamang mag-enjoy just for once right? Forgetting all the problems for a little while.
“Lets go out, I know some place wherein you can enjoy yourself and forget your problems for a little while.” He said with a beaming smile revealing his cheek dimples.
Seeing his smile hindi ko rin maiwasan na mapangiti. His smile is like a virus that can make me smile also.
“Bakit ba ang bait-bait mo sa akin?” Hindi ko na napigilan na maitanong sa kanya.
I don’t deserve his kindness. Hindi pa nga ako nakakabawi sa tulong niya sa akin kagabi.
He just shrugged his shoulders as an answer to my question.
“Alam mo naman na ang trabaho ko ang magbenta ng katawan? You already know na nagwo-work ako sa bar na ‘yon and you’re still nice to me. Hindi ka ba nandidiri sa akin?” A tear fell from the corner of my eyes.
Our eyes met and he is looking directly into my eyes and he cupped my face, wiping the tears at the corner of my eyes.
“Bakit ako mandidiri sa'yo? Kung nandidiri ako sa'yo edi sana hindi kita tinulungan kagabi diba?Yes aware ako na you’re working there and kung ano yung pinapasok mo roon, but its not a reason for me not to help you and not to be kind to you.”
Napaawang ang aking mga bibig sa mga sagot niyang ‘yon.
“Ramdam kong mabuti kang tao at ramdam kong hindi mo naman talaga ginusto ‘yon. Minsan kapag gipit na gipit na talaga ang isang tao, sa patalim na kumakapit.”
So he thought of me as a good person that’s why he helped me? I didn’t expect that there are still people like him existing with a great mindset. He didn’t judge me because he feels na kinakailangan ko lang talagang gawin ‘yon.
“Thank you Lance, salamat dahil hindi mo ako jinudge. Hindi ko alam kung deserve ko ba 'yong kabaitan mo kasi kakakilala lang naman natin sa isa’t isa kagabi. I just want you to know that Im so grateful that I have met you. Thank you for helping me and for making me feel better today.”
He caressed my face and wipe the tears falling on my face.
“Its my pleasure to help you, so stop crying and lets have some fun. Ang problema tinatawa lang yan okay? Lets go and I’ll bring you somewhere.” and he pinched my cheeks before holding my hands.
Latest chapter
Found and Lost EPILOGUE
“Congratulations Engr. Lance Tuazon, Mr. Benilde of Bradeson Corporation complimented us, they are very satisfied with the outcome of the building.” Alice, one of my secretary said with all smiles.I just smiled a little to what she said, I still don’t want to accept their congrats message to me because we’re not really sure if the building that we built is okay. Baka mamaya kapag biglang lumindol,biglang masira. Kaya parang ayaw ko pa munang tanggapin ‘yong congrats nila. Kapag tumagal ‘yong life span no’ng napatayo na infrastructure doon ko masasabing success na ‘yong building.But still I’m glad that Mr. Benilde liked it, he’s one of our biggest client kaya nakakatuwa na nagustuhan niya ‘yong outcome nang itinayo naming building.“Thank you that’s also because of the great designs of Architect Leonidas and the effort of the who
Found and Lost Chapter Twenty Nine
Pagkagising ni Lance ay mugtong-mugto ang kanyang mga mata dahil sa walang humpay na pag-iyak kagabi. Nakatulog siya nang may sama ng loob kay Light at sa kapatid niya. Hanggang ngayong paggising niya ay hindi niya na naman mapigilang maluha remembering their painful confrontation last night. Its so painful for him to let go the girl that he really loves but also its so painful for him if he will still see the persons who betrayed and hurted him.When he opened his phone ay kaagad na bumungad sa kanya ang mga text message ni Light at Dale sa kanya. Una niya munang binasa ang text message sa kanya ni Light.From: My LoveHi Lance, alam kong paggising mo mababasa mo ‘tong text message na ito. Lance gusto ko ulit humingi sa’yo ng paumanhin dahil nasaktan kita. I’m always grateful to you because of the things that you did for me, malaki ang utang na loob ko sa’yo. Mahal pa rin naman kita Lance kaya la
Found and Lost Chapter Twenty Eight
Hindi na napigilan ni Lance ang kanyang emosyon dahil sa galit na nararamdaman niya. Napahagulhol na rin ng iyak si Light seeing Lance reaction, siya naman ngayon ang binalingan ng tingin ni Lance.“Light bakit mo nagawa sa akin ‘to? Bakit mo ako niloko? Alam mo namang mahal na mahal kita at kung gaano kita kamahal diba? Kaya bakit mo ako nagawang saktan nang ganito tang ina hindi ko talaga maintindihan kung bakit mo nagawa sa akin ‘to?!” Kitang-kita sa mga mata ni Lance ang sakit na nadarama at hindi makapagsalita si Light sa tanong na ‘yon ni Lance.“Hindi sa nanunumbat ako pero alam mong ako ang bumago ng buhay mo. I did everything just to make you happy and make you feel that you’re the luckiest girl in the world. Minahal kita, sobra pa nga eh pero bakit ganito? Light, binuo kita no’ng mga panahong durog na durog ka pero tang ina bakit ganito naman ang iginanti mo sa akin? Bak
Found and Lost Chapter Twenty Seven
Pagkadating ni Lance from work ay walang umiimik sa kanilang dalawa, wala sa kanilang balak magsalita. Light is stopping herself from crying dahil kahit anong oras ay pwede nang tumulo ang mga luhang kanina niya pa pinipigilan. Pagkatapos niyang malaman kanina na buntis siya ay napagtanto niyang wala na siyang mukhang maihaharap pa kay Lance. Hindi niya magawang tingnan ito sa mukha dahil nakakaramdam siya ng hiya. Pero nilakasan niya pa rin ang loob niya na tanungin ito at ipaghanda ito ng pagkain. “Are you hungry?” She asked while her voice is shaking at napansin ‘yon ni Lance. “Hey love are you okay? Is there something wrong?” “Nothing, lets eat na.” Tumango na lamang si Lance sa sagot ng girlfriend. They eat together and Dale can’t look at his brother also. Nakakaramdam rin siya ng hiya para dito. “Grabe nakakapagod
Found and Lost Chapter Twenty Six
Pagka-uwi ni Lance kinabukasan ay parang normal lang ang lahat. He is not aware na mayroon na palang nangyari sa girlfriend niya at sa kapatid niya. Habang si Light naman ay hindi makatingin ng diretso kay Lance, she felt very guilty and parang anytime ay pwede nang bumagsak ang mga luha niya sa sobrang bigat ng nararamdaman niya.Yayakapin na sana ni Lance ang na-miss niyang girlfriend kaya lang bigla itong umiwas at nagulat siya sa pag-iwas nito.“Lets not hug each other muna, ang init kasi eh.”“Ay ganon ba? I’m sorry love na-miss lang kasi kita. Sige magpapalit na lang muna ako ng damit.”Napansin ‘yon ni Dale pero hindi na lang siya umimik.“Oo, ipaghahanda na lang kita ng pagkain dahil alam kong pagod na pagod ka at para makapagpahinga ka na rin after.”Pagka-akyat ni Lance ay napatingi
Found and Lost Chapter Twenty Five
Kinabukasan ay back to work na naman ulit si Lance kaya naman naiwan na naman sila Light at Dale. Lance already told Light na bukas pa siya makakauwi from work since he have a lot of works to do na kailangang tapusin. Aware din si Dale na bukas pa makakauwi ang kapatid niya dahil sinabihan na siya nito kagabi no’ng nag-iinom sila. 8pm in the evening nang maisipang bumaba ni Light to get some snacks at sa kwarto na lang sana siya kakain, kaya lang nakita niya si Dale and she saw that he looks very wasted. Nakita nya rin na sobrang dami ng alak ang naiinom nito dahil sa mga bote ng alak sa harapan nito. She can hear him sobbing silently. “Ang sakit, sakit…” Those are the words she heard from him. Hindi pa siya nakikita ni Dale dahil nakayuko ito. She’s worried and she wants to comfort him sana nang makita niya ang kalagayan ni Dale, she felt a little pain in the heart. Nang iangat ni Dale ang mga
