I just find myself coming together with Lance. Its just that myself is telling me that I should go with him wherever he takes me. Hindi ko alam pero kahit kakakilala lang namin ni Lance parang buo na kaagad ang tiwala ko sa kanya at magaan ang loob ko sa kanya.
Pero hindi ba ako nakakaistorbo sa kanya? Wala ba siyang work ngayon? Baka may importante pala siyang gagawin tapos naobliga ko pa siyang samahan ako ngayon.
“Lance kung may work ka ngayon o importanteng gagawin, I think you should go. I appreciate that you want me to enjoy and to have fun, pero baka kasi may trabaho ka pang kailangang asikasuhin. Ayokong maging istorbo sa iyo.”
He gazed at me and he is staring intently at me now kaya napalunok ako. His stares can make my heart hyperventilate.
“Hindi ka istorbo sa akin and I'm the one who suggested to bring you here. My schedule is free right now and I don’t have important things to do kaya wag mong isipin na nakakaistorbo ka sa akin okay? We have a lot of time to enjoy so lets not waste it.”
Sa bagay. Hindi niya naman ako yayayain na pumunta dito ngayon kung may trabaho siyang dapat gawin. Of course work is important for him and hindi niya ‘yon ipagpapaliban just because of me. I'm just lucky na nakita niya ako ngayon.
I'm unfamiliar to the place where Lance have taken me right now and I can't help but to feel amazed to this place. It's so beautiful and it's so peaceful here. There was a very old tree, a pine tree with a huge trunk. There were many kinds of flowers too with different colors and I can hear the chirping of the birds. I can't also help but to admire the blue sky, ang ganda talaga dito nakaka-relax.
I think it’s a perfect place to go to when you feel so alone and when you feel like you want to run away from your everyday life. You can release all your problems here and reflect while listening to the wind.
“Mukhang nagugustuhan mo ang lugar na ito ah?”
Napatingin ako bigla kay Lance nang magsalita siya sa tabi ko and I gave him my most genuine smile.
“I really like this place, Lance. Thank you for bringing me here. I feel at peace for a while.”
“No worries. I know that this kind of place is what your heart and soul needs right now.” After he said that bigla ko na lang siyang nayakap at bumitiw rin ako kaagad.
“Sorry for the hug it's just that sobrang thankful lang ako sa iyo. Your help last night means a lot to me and now what you did just to make me forget all of my problems is very meaningful.”
“Grabe ka talaga magpasalamat. Kagabi thank you kiss tapos ngayon naman thank you hug, baka sa susunod iba na gawin mo ah.” And he chuckled at binigyan ako ng mapang-asar na ngiti.
Namula naman ang aking mga mukha sa sinabi niyang ‘yon. Shuta ka Lance pinaalala mo pa bwiset!
“If you can see your face right now para kang kamatis sa sobrang pula.” He laughed so hard while looking at me.
Napairap naman ako sa pang-aasar niya at napansin niya ‘yon kaya tumigil siya sa pang-aasar sa akin.
“Sorry na ang cute mo kasing mag-blush eh. Sige na titigil na ako mukhang badtrip ka na eh.”
Ganito pala feeling kapag may nanunuyo sa iyo. Pero ‘yon nga lang hindi ko naman siya boyfriend at wala akong karapatang magtampo ngayon. Ako na nga 'yong binibigyan ng pabor no’ng tao eh.
“Alam ko na kung paano mawawala ‘yang pagkabadtrip mo.”
Eh? Hindi naman talaga ako badtrip masyado niya namang sineryoso ‘yong reaction ko kanina.
Nagulat ako nang dalhin ako ni Lance sa isang mukhang mamahalin na restaurant. Hindi ko inasahan na may restaurant pala dito sa lugar na pinuntahan namin ni Lance. Puro kasi mga halaman, puno at bulaklak lang ang nakita ko sa lugar na ‘to kanina.
Pumasok na kami sa loob at kaagad naman kaming binati ng mga staff at inasikaso.
The atmosphere is so laid back with high ceilings and wooden beams. The inside looked inviting and it's like cafeteria style whereas the outside is surrounded by trees and flowers. Mayroon namang mga customers na iba but it's not crowded kaya maaliwalas pa ring tingnan ang loob ng restaurant.
Pero mukhang mamahalin dito sa restaurant na ‘to sa itsura pa lang. Mukha ring yayamanin ‘yong mga customers. Bakit dito ako dinala ni Lance? Hindi ko afford kumain dito wala akong pera.
Kakaupo pa lang namin pero kaagad ko nang kinausap si Lance.
“Lance anong sinasabi mo na alam mo na kung paano mawawala 'yong pagkabadtrip ko? Bakit mo ako dito dinala? Don’t tell me na ang ibig mong sabihin ay mawawala ang pagkabadtrip ko if we will eat here?”
“Yup this is what I mean. Why? You don’t like here? Palagay ko kasi gutom lang ‘yon at lilipas din ang pagkabadtrip mo kapag nakakain na tayo.”
“Hindi naman sa ayaw ko dito it's just that hindi naman talaga ako totally badtrip kanina ang lakas mo lang kasi mang-asar. Anyways kung gutom ka na you can eat, I can wait for you until you finish eating your food.” Binigyan niya naman ako nang nagtatakang mga tingin.
“No, we will eat together. You should eat too.”
“The restaurant looks so expensive hindi ko afford kumain dito Lance.” Tumawa naman siya sa sinabi ko.
“Light ‘yon lang pala ang ipinag-aalala mo, don’t worry it's my treat.”
Luh? Masyado namang ginagalingan ni Lance ang pagiging sugar daddy niya sa akin.
“Lance huwag na at wala akong pambayad sa iyo. Hindi pa naman ako nagugutom eh.”
Pagkasabi na pagkasabi ko no’n ay biglang tumunog ang tiyan ko, narinig niya ‘yon kaya napalunok ako bigla. Actually nagugutom na rin talaga ako pero hindi talaga ako sanay kumain sa mga restaurant, sa mga turo-turo lang kasi ako kumakain dahil nakakamura ako at sulit pa.
Lance shook his head at ngumiti nang bahagya.
“Hindi pala nagugutom ha. Nako Light kumain ka na dahil ang sikmura hindi nagsisinungaling.”
Mapilit talaga ang isang ‘to kaya wala na akong choice but to eat with him.
Iniabot sa akin ni Lance ang menu para mamili ng kakainin ko but the moment I saw the price of the food ay parang nalula ako. 800 na ang pinakamababang presyo ng pagkain. All the food looks delicious kaso parang ginto naman yata ang mga pagkain dito nakakaloka.
Napansin ni Lance na parang nahihirapan ako sa pagpili ng pagkain.
“What's wrong? You can't choose what to eat?”
“Wala bang mas mura Lance? Grabe naman ‘yong mga presyo ng pagkain dito.”
Pwede ko nang budget sa isang linggo ‘yong 800 eh at saka ‘yong ibang mga pagkain sa menu bente pesos at kwarenta lang sa turo-turo eh. Pero sa bagay restaurant kasi ‘to kaya expected na mahal ang mga pagkain.
“Mamili ka lang. Don’t mind the price, I can pay for it.”
Ay wow! Sana all mayaman at maraming pera.
Pinili ko na lang ‘yong pinakamura. Nakakahiya kapag pinili ko pa 'yong mahal ang kapal na ng mukha ko masyado.
“Lets go back mamayang gabi roon sa una nating pinuntahan. Maganda mag-stargazing doon at sa tingin ko mailalabas mo lahat ng problema mo mamaya. For now lets enjoy the food at maglilibot pa tayo after natin kumain.”
Grabe nakakahawa ‘yong positive vibes ni Lance. Parang nakalimutan ko nga na malungkot ako kanina eh. Thank God he showed up for me today because I don’t think how I’m able to cope up with my problems. Lance best boy!
Sobrang dami naming pinuntahan at nilibot ni Lance ngayong araw. Hindi na nga namin namamalayan ang oras at gabi na pala. Kaya no’ng bumalik kami sa una naming pinuntahan kanina ay humiga kami kaagad sa damuhan. Ang lamig nang simoy ng hangin dito, nakaka-relax. Parehas kaming nakatingala ni Lance at nakatingin sa kalangitan. We can see the bright stars above. “Tama ka nga Lance, mukhang magandang mag-stargazing dito. Ang ganda ng langit.” “Sobrang ganda…” He replied. Hindi man malakas ang pagkakasabi ni Lance pero narinig ko ‘yon kaya napatingin ako sa kanya subalit nagulat ako no’ng nahuli ko siyang nakatitig pala sa akin. When he noticed that I'm looking at him ay iniwas niya kaagad ang tingin niya sa akin. “I mean yes sobrang ganda talaga ng langit dito ng mga ganitong oras. Actually dito ako pumupunta everytime na g
Lance POV Actually kagabi na lang ulit ako nakapunta ng bar. Gusto ko lang talagang aliwin ang sarili ko dahil sobrang busy ko sa work sa palagi. I just want to chill and have fun alone despite of my busy schedule. I just drank a little dahil ayaw kong magdrive ng lasing pauwi. I am taking my third shot when Light showed up dancing in the middle of the dancefloor. I feel like my world stopped for a while and she’s the only one I see. My vision is only focused on her. Its like there is something on her that caught my attention. She danced gracefully and the curves of her body is perfect pero ibinaling ko sa mukha niya ang mga tingin ko and her eyes captured me. I looked into her eyes and I can say that eyes never lie. Habang nakatingin ako sa kanyang mga mata ay masasabi kong she’s not really happy to what she’s doing. Walang emosyon ang kaniyang mga mata habang nasayaw. Natigil lang ako
Light’s POVSinundo na nga ako ni Lance sa tinutuluyan ko at sinimulan na naming ilipat ang mga gamit ko sa magiging bahay na naming dalawa. Hindi naman masyadong karamihan ang mga gamit ko kaya naging madali lang ang paglilipat namin.Nahihiya akong gumalaw ngayon kaya prente at maayos lang akong nakaupo sa sofa. Sobrang ganda kasi ng bahay ni Lance. Kahit na mag-isa lang siyang nakatira ay marami siyang gamit at mga mukhang mamahalin pa.“Just feel at home, Light. Bahay mo na rin ito simula ngayon.”“Medyo naninibago pa kasi ako Lance.”“Okay lang ‘yan alam kong nag-aadjust ka pa sa ngayon. Masasanay ka rin.” Then he pats my head.Yeah he’s right nag-aadjust pa nga ako. Unang araw ko pa lang kasi rito and its my first time to live with someone. Sanay kasi ako ng mag-isa lang at sanay ako sa simpleng tira
It’s been weeks na rin since Lance and I lived together. Madalas busy si Lance sa work at pagod na umuuwi kaya minamasahe ko siya para mawala ang pagod niya, pero ang lambing ko lang daw ang nakakapagpawala ng pagod niya at ‘yon lang ang gusto niya. He always need my attention and care when he’s tired.I can’t deny that I already fell inlove with him. Hindi pa man kami gano’n katagal magkakilala or nagkakasama pero alam ko sa sarili kong mahal ko na si Lance. It’s not hard for me to love him dahil kahit sinong babae ay mahuhulog sa kanya. It’s so rare to find a guy like him dahil sobrang ideal guy ni Lance, parang lahat ng katangian na gusto ng mga babae sa isang lalaki ay nasa kaniya na. He always made me feel loved and he always take good care of me.Today we can spend time together and it’s our first date as lovers. Sobrang tight kasi ng schedule ni Lance sa work kaya hindi niy
Last night is so memorable. It is one of the memories that I will cherish forever, a first date to remember. ‘Yon ang unang beses na naging masaya ako sa buong buhay ko. The feeling of happiness because I’m with the person who makes me happy.Ngayon ay back to work na naman si Lance and many works are waiting for him. Nakakatuwa lang kasi he still finds time for me despite of his busy schedule at kahit na maraming trabaho ang naghihintay sa kanya. Pero ngayon ay work from home lang muna siya that’s why he is on his office room right now doing his work.Dahil wala akong magawa at bored na bored ako ay ipinagtimpla ko siya ng kape para mas makapag-concentrate siya sa trabaho niya. After kong maitimpla ‘yong kape ay umakyat na ako papunta sa office room niya and there I saw him na sobrang seryoso sa ginagawa niya.Kahit na naka-sideview siya ay ang gwapo pa rin niya. His side profile, h
We are finally here in France. We just arrived last night and we went to sleep already the moment we arrived dahil late in the evening na rin no’ng nakarating kami rito. We just booked a hotel na matutuluyan namin habang nandito kami. Maaga akong nagising at sobrang ganda ng mood ko dahil finally nandito na ako sa France at ito ang first time na nag-out of the country ako sa buong buhay ko. It’s a dream come true dahil pangarap ko na talaga dati na makapunta ng ibang bansa at isa na ang France sa bansa na gusto kong marating. I’m so excited to travel all the places here together with my boyfriend. Speaking of my boyfriend, there he is still sleeping. Sobrang himbing pa rin ng tulog. Mamaya ko na nga lang siya gigisingin, hayaan ko na lang muna na magbawi siya ng tulog. Binuksan ko ang kurtina sa may bintana at sumalubong sa akin ang sinag ng araw. Looking at the window, ay tanaw na tanaw ko ang kagandahan ng
We stayed for a week here in France and today is our last day because tomorrow we will go back again in the Philippines. From the past few days we did a lot of things together and sobrang dami na rin naming napuntahan ni Lance. We didn’t last our day without enjoying and travelling all the places here. We went to Chamonix and we did skiing, hiking and we catched snowflakes there. Sobrang nagustuhan ko ‘yong ginawa namin doon, we really had fun.We also went to The Loire Valley, grabe ang ganda rin mag-picture taking doon para kasi siyang isang fairytale castle and the garden is so pretty. Pumitas pa nga si Lance ng roses doon and nagulat pa nga ako when he put it on the side of my ears. He is taking a video of me using his phone when he put the roses on the side of my ears and later on nakita ko na lang sa ig story niya no’n ‘yong video ko na ‘yon with a caption ‘There are lots of beautiful view here in France, b
Nakabalik na kami ng Pilipinas a few days ago lang and back to work na ulit si Lance. I can’t help to miss those days we were in France, every moment is so precious and treasurable talaga.Ngayon wala na naman akong magawa and I feel so bored kasi ako lang mag-isa rito dahil nga nasa work na ulit si Lance. Naisipan ko na lang tuloy na magbasa ng libro para naman malibang ako.After half an hour of reading at hindi pa nga ako masyadong nangangalahati sa binabasa ko ay naistorbo ako sa aking pagbabasa nang tumunog ang cellphone ko. It was a phone call from Alex.Napataas naman ang aking mga kilay at nagtaka kung bakit ito tumatawag sa akin. Ano kayang kailangan nito eh naipadala ko naman na sa kanila ‘yong pasalubong ko no’ng nakaraang araw? Anyways baka may importante lang siya na gustong sabihin sa akin.“Hello Alex, bakit ka napatawag?” Bungad kong t