She's a nerd who dreamed of being just an ordinary girl but turns out to be a princess? However, is she really a princess who treated with special attention and kindness or the opposite? She was forced to enter the school of gangsters where she will encounter some troubles as a consequence of keeping her secret and meeting the Orvions—the superior of all gangsters. Friends, Family, Lover, or Herself—which among these four she will choose to save, let go of, and sacrifice as she fights against evil? Will she be able to survive 'till the end as she chose to cross the path of danger and misfortune at the end of the road or give up in the middle of her journey?
Lihat lebih banyak"Keep fighting, if you want me to shoot your mother." Napunta na lang bigla sa kaniya ang atensyon ko dahil sa pagbabanta nito.
Kasalukuyang nakatutok ang hawak niyang baril sa ulo ni Mommy. Hindi ako nakagalaw sa pwesto ko hanggang sa naramdaman ko na lang ang malakas na pagsipa sa'kin mula sa likuran. Napaluhod ako at hindi kaagad nakatayo.Hinawakan nila ang magkabilaan kong braso at itinayo. Tinanggal ng lalaking nasa aking harapan ang suot kong salamin at inihagis dahilan para masira 'yon. Napakuyom ako ng kamao sa galit. Tiningnan ko pa si Mommy na ngayon ay panay ang pag-iyak habang may nakatutok pa rin sa kaniyang baril.Mayamaya lang ay bigla ko na lang naramdaman ang pag-urong ng aking sikmura dahil sa sakit nito nang sipain akong muli. Tuluyan akong napabuga ng dugo at bumagsak sa sahig. Tinapakan pa ng dalawang beses ang tiyan ko nang sobrang lakas kaya pakiramdam ko ay mamamatay na talaga ako.Hanggang sa sunod-sunod pa nila akong pagtatadiyakan sa buong parte ng aking katawan. Hinang-hina at nangangapos na ako sa hangin. Nananakit na rin ang buo kong katawan, hindi ko na kayang bumangon.How did I even end up in this situation? I feel so hopeless right now. I have become strong and I tried my best to get even stronger just to make him pay for what he did. But I feel like it was all for nothing, I feel really helpless. How did it even turn out this way?"Enough." Tumigil sila sa pagtadiyak sa'kin habang kasalukuyan akong nakahandusay sa sahig.Muli akong napabuga ng dugo kasabay nang malakas nitong pagtawa. Rinig na rinig ko pa rin ang hagulhol ni Mommy na mukhang nahihirapan sa kalagayan ko. Hanggang sa naramdaman ko na lang ang mainit na likidong kumawala sa mga mata ko. I don't understand. I'm not afraid of death but I still don't want to die or maybe it would be better if I just die. Will this really end once I'm gone?"Masunurin ka naman pala e," he remarked. Muli akong itinayo ng mga tauhan nito at iniharap sa kaniya.Abot hanggang langit ang galit ko nang tumingin ako sa mga mata niyang mapagmaliit at nababalot ng kabuktutan. I don't care about his reason because I'll never forgive him for what he did to my foster parents and for making my life this way.Ilang sandali lang, nabalot bigla ng ingay ang paligid nang umalingangaw ang pagputok ng baril. Hanggang sa mapansin ko na lang ang pagtulo ng dugo mula sa katawan ng taong nasa aking harapan. The bullet pierced into his left chest when he got shot from behind."That was so long ago, Dad..." Napukaw ang atensyon ko sa taong nagsalita mula sa likuran nito. Kahit nahihirapan ay nagawa ko siyang tanawin at sa pagkakataong 'yon, tila tuluyang gumuho ang mundo ko.Dad? You're gonna be kidding me. If this is just a dream, please wake me up. Let me turn back the time when I know nothing. The time when I know nothing about myself and that academy.CLAIRE'S POV"You ready?" tanong ni Daddy bago malawak na ngumiti. Mr. Gonzales, his secretary took my luggage and put it inside the car's compartment. Inanyayahan na rin niya akong sumakay ng kotse at kaagad na tinabihan sa back seat. Nang makaupo sa driver's seat ang secretary niya ay pinaandar na nito ang sasakyan paalis ng bahay. "Are we going straight to the airport, Mr. Wilk?" magalang na tanong ni Mr. Gonzales na tumingin pa sa rear-view mirror. "Yes, that's right," pagsangayon naman ni Daddy sa tabi ko saka bumaling sa'kin ng tingin. "Did you tell your mom that I'm coming back?" he questioned.Kunot-noo akong umiling. "I thought that was supposed to be a secret?" Tumango siya bago natatawang tumingin sa harapan. Napailing na lang ako saka ngumiti. It's been three years since I lived with Dad in the States and just a heartbeat, time went by so fast. I already finished my studies in management and administration a week ago. My stay here feels like an emotional roller-coaster
XIAN'S POVAfter the attack at the parking lot, I accompanied Claire back to the hospital. I lied to her when I said I'm going back to the academy. It was just an excuse. The truth is, I recognized the pin badge that I got from Tita Mathezon. Those men who attacked us were wearing the same pin badge and it reminded me of when I saw it before. I drove back to my family's house and immediately entered when I arrived. Yumukod sa'kin ang mga katulong sa bahay nang makita ako. "Xian, you're here..." salubong sa'kin ni Mrs. Santos, she's in her late forties and the head housekeeper of the house. "Where's my father?" bungad kong tanong sa kaniya. My father has been living here alone since I and my mother stayed abroad apart from him. Matagal-tagal na rin noong huli kong pagbisita rito. "He's not home, he said he won't be going back for a while. Do you want me to inform him that you're here?" aniya na mabilis kong tinanggihan. "Hindi rin ako magtatagal," maikli kong sagot bago siya nilagp
CLAIRE'S POVHindi ko na siya nagawang pigilan nang lumabas siya ng sasakyan at harapin ang mga lalaking 'yon. Mahigit lima ang mga ito at ang iba sa kanila ay may kalakihan pa ang katawan. Xian tried to talk to them and shortly after I saw his smirk, all those guys started coming at him. Isa-isa silang sumusugod kay Xian at inatake siya ng suntok. They seem to be unarmed but they're strong and look well-trained in fighting. Hindi ko inaalis ang paningin ko kay Xian na patuloy lang sa ginagawa n'yang pakikipaglaban. Nagagawa nitong mapatumba ang ilan sa kanila pero muli silang nakababangon. His movements were fast and attentive so the enemy couldn't land a single blow at him. I know Xian is good at this but he will lose if they come at him at the same time.Hindi nagtagal ay nagawa niyang mapatumba lahat ng lalaking ito. I thought it ended but they immediately got back on their feet like nothing happened. Nangamba ako dahil sa sitwasyon ni Xian. He's catching his breath, I'm afraid
CLAIRE'S POV I still remember the day when my foster father died because of me. 29th of August, this day of the year has now come, his death anniversary. Nag-iwan ako ng note sa ibabaw ng bedside table bago tahimik na nilisan ang silid ni Mama habang natutulog pa si Mommy. Hindi ko na siya hinintay na magising dahil siguradong hindi niya ako papayagang umalis ng mag-isa. A beam of sunlight touches my face as I exit the hospital. It's still early in the morning. I called a taxi and told the location after I got inside the back seat. Kaagad namang nagmaneho paalis ang taxi driver habang kalmado akong bumaling ng tingin sa bintana ng sasakyan. Xian said he will be back this afternoon when he left last night. He told me that he's staying at his own residence in their family's hotel. He probably stayed there alone. I felt embarrassed after I misunderstood him yesterday. It's funny how we said sorry to each other after a small misunderstanding. Ilang sandali pa, napansin kong huminto
XIAN'S POVI headed directly to the headmaster's office after I found that Claire was gone from her room. Where did that woman think of going with that weak body? That stupid. "Where is she?" bungad kong tanong kay Lolo Edgar nang makapasok ako sa opisina nito. Sa unang pagkakataon, nakita ko siyang bumuntong-hininga at mapanglaw ang mga mata na tumingin sa'kin. "She's too stubborn so I let her go." He stood up and faced the window. "That's why I need you to look after her and also..." He interlocked his fingers behind his back before turning around. "I want you to do something for me in secret," he requested. Unti-unti siyang naglakad pabalik sa kaniyang lamesa at may kung anong bagay na kinuha sa drawer nito. I stared at a picture and a phone when he placed it on the table. He moved the photo toward me. It's a photograph of an old warehouse. "I ordered to burn down this warehouse six years ago. That's where all the illegal weapons were stored, it was an illegal activity committe
CLAIRE'S POVI was looking in a daze, my eyes locked directly in my grandfather's direction. He's currently talking to someone over the telephone.Mahigit isang araw akong nawalan ng malay. Nang magising ako kanina lang mula sa hospital ng akademya, nagmadali ako para pumunta sa opisina ni Lolo. He promised to let me go and visit my mother once the duel is done. He refused at first since my body is still recovering but I insisted that I must go right away.Hindi pa alam nina Elaine na nagising na ako. Hindi ko rin alam kung nasaan sila ngayon, kahit si Xian ay hindi ko nakita nang magising ako. Pero mas mabuti na 'yon dahil wala akong balak na magpaalam pa sa kanila.Nabalik ako sa huwisyo nang maibaba ni Lolo ang telepono bago bumaling sa'kin ng tingin. He just called someone who would escort me outside the academy."May naghihintay na sa'yo sa tapat ng entrance gate ng academy. I'll give you two weeks to be with your mother and after that, you have to come back here. I will send som
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Komen