"Hi, napasyal ka?" nakangiting aniya kay Mr. Lee. "I'm glad dahil nasorpresa ka, well, may dala ako para sa'yo at siyempre para kay baby mo," ani Mr. Lee sa kanya. Pansin niya ang tila balisang anyo ni Mr. Lee. "Sandali, may problema ka ba?""Iyon nga ang problema ko, pinipilit na ako ng mga magulang ko na mag-asawa. Gosh, alam mo namang beki ako, hindi ba? Akalain mo ba namang ipakakasal ako sa anak ng amiga ni mommy. Jusko, mababaliw na talaga ako, girl," maarteng turan ni Mr. Lee sa kanya at maarteng kunway inayos ang bangs kahit wala naman itong bangs, hindi niya tuloy maiwasan na mapangiti sa kilos nito. Talagang girly nga ito.Naupo si Mr. Lee sa couch. Binuksan niya ang stand fan para hindi ito mainitan. "Ano'ng plano mo?""Sinabi ko girlfriend kita at siyempre sinabi ko ako ang tunay na ama ng dinadala mong baby. Pasensiya ka na wala na akong choice. Ayon, masayang-masaya ang mommy ko," ani Mr. Lee sa kanya kasabay ng pag-peace sign nito sa kanya. "Bàliw ka ba?!" Gulantang
"Ahhh... hmmm... yes, ninong... ohhhmmm..." ungol niya habang nasasarapan sa ginagawang pagdila ng kanyang ninong sa kanyang tínggiL. Gusto niyang batukan ang sarili dahil sa mga pinakawalan niyang mga ungol. Tila hindi na niya nakilala ang sarili sa kalandian na taglay.Nawala ang lahat ng kanyang mga agam-agam. Ang tanging nag-uumapaw ay ang kanyang karupukan at labis na pagmamahal sa kanyang ninong. Bakit hindi niya ito kayang hindi-an? Siguro dahil sa matinding pagmamahal na naramdaman niya para rito. Mahirap kalabanin ang pusong baliw at sabik sa taong nais. Sabihin ng bobo siya pero nagmahal lang siya at hindi niya kayang pigilan ang sariling damdamin na nag-uumapaw sa pananabik at pagmamahal para sa kanyang Ninong Royce. Masakit man para sa parte niya, siguro nga ganito ang sinasabing tunay na pag-ibig. Susugal kahit na sabihing hindi niya alam kung anong maging balik. Napasabunot siya sa buhok ng kanyang ninong habang dinarama ang init ng dila nito sa kanyang pagkabábáé. "P
"Dahil alam kong 'yan ang iniisip mo, hindi ako naniniwalang wala kang alam sa ilang sabi-sabi," matapang niyang tugon kay Royce. Tumayo siya sa kinauupuan."At sa tingin mo naman may pakialam ako sa inyong dalawa? I told you, you're just my toy and my bed warmer, Lorna. Baka nakalimutan mo?" natatawang turan sa kanya ni Royce dahilan para tila parang pinipirasu-raso ang kanyang puso sa sobrang sakit ng mga salitang binitiwan nito. May puso pa ba ang kanyang ninong? Hindi man lamang ba naisip nito na nasasaktan siya mentally and emotionally? "Sabagay, sino ba naman ako, hindi ba?" puno ng hinanakit na aniya. "Mabuti naman at naisip mo 'yan. Ipapaalala ko lang ulit sa'yo na ikaw ang nagsimula nito, right?"Pansin niyang tila minamaliit ng kanyang ninong ang apartment na kinaroroonan niya? "Ikaw lang ba ang mag-isa rito?" "Oo," aniya." Napaatras siya nang lumapit sa kanya si Royce. Hanggang sa huminto siya nang maramdaman ang kabilang couch at dahan-dahang naupo siyang muli.Iniwas n
Nanlalamig ang dalawa niyang mga kamay. Walang mapagsidlan ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso na animo'y may ilang kabayo na nag-uunahan sa pagtakbo.Mula sa kinauupuan na couch ay tumayo siya, umaasang makikitang muli ang lalaking ilang araw na ring hindi nagparamdam sa kanya. Masyado ba itong busy sa trabaho upang siya'y kalimutan? Pero agad din niyang naisip, sino ba siya para pag-aksayahan ng oras gayong ginawa lang naman siyang parausan, hindi ba? "Till next time, darling," ani ng magandang babae na naka-abrisiete sa kabilang-braso ni Royce ang siyang unang bumungad sa kanyang paningin. Hindi niya napigilan ang pag-alpas ng matinding inis. Aba, sino naman ang babaeng ito? Well, hindi pa ba siya sanay na talaga namang mahilig sa babae itong si Royce noon pa man? Sigurado siyang tulad niya'y ginawa lang din itong parausan ng kanyang ninong.Nang magtama ang mga mata nila ni Royce ay napansin niya ang tila pagkagulat sa anyo nito. Kaya wala na siyang pinalampas na pagkakataon
Nanatiling nasa loob lang ng kotse ang kaibigan niyang si Susan. "Mag-ingat ka, okay?""Salamat," aniya. Umibis siya mula sa kotse saka naglakad papasok ng naturang building. Abut-abot ang kanyang nadaramang kaba. Pero kailangan niyang ipaalam kay Royce ang kanyang kalagayan.Dumiretso agad siya sa front desk at sinalubong siya ng matamis na ngiti ng isang babae at pagbati, inaalam kung may appointment ba siya kay Royce. "Actually, wala akong appointment sa kanya but this is urgent," aniya na nagmamakaawa pa."Pasensiya na po, Ms. Monsanto pero kailangan muna nating mag-set ng appointment dahil kung hindi ay baka madali pa ang trabaho ko kung sakaling hahayaan kitang pumasok ng walang appointment sa mismong opisina ng CEO."Naintindihan naman niya ang naturang babae kaya minabuti na lamang niyang maghintay sa waiting area hanggang sa dumating ang uwian. Aabangan niya si Royce.Tinawagan niya si Susan at pinaalam ang naging resulta ng kanyang pag-uusap sa naturang magandang front de
"Pinayagan ka ni Mr. Lee?!" Hindi makapaniwalang tanong ni Susan sa kanya. "Yes, at valid naman ang rason ko. Wala namang problema dahil kailangan ko ring makapag-focus sa aking pagbubuntis, hindi na ako ang pinag-uusapan dito, Susan. Para ito sa batang nasa sinapupunan ko.""Hindi kami papayag na puntahan mo pa ron sa building na iyon si Mr. Sy para lang ipaalam na buntis ka, Lorna. Alam mo bang eskandalo lang ang hatid mo ron? Hindi maniniwala sa'yo si Royce lalo na at may kumakalat na si Mr. Lee ang ama ng batang dinadala mo since palagi kayong magkasama."Hindi niya pwedeng sabihin sa dalawang kaibigan ang tungkol sa tunay na pagkatao ni Mr. Lee, may isang salita siya at totoong kung sekreto lang ng isang tao ay mapagkatiwalaan siya lalo na at sobrang confidential."Walang makakapigil sa'kin sa gagawin ko, Susan. Karapatan ni Royce na malaman niya na may anak kami.""Ikaw ang bahala pero huwag na 'wag mo akong sisisihin na hindi kita pinagsabihan.""Hindi ako mag-e-eskandalo roon