Chapter 2

"Anong Ate? Close ba tayo? Kapatid ba kita? Sa pagkakaalam ko ako lang ang nag iisang magandang anak ng Mama ko at alam kung masama ako kaya di mo na kailangan sabihin sakin." Wika ko yong ibang estudyante naman na malapit lang ang table sa kinakainan ko ay napatingin sakin, napapalakas siguro ng kunti ang boses ko.

"At saka bakit kaba ate ng ate eh, mukhang mas matanda ka pa sakin! Kapal rin nang face mo no!" Hininaan ko pa ang boses ko, sarap batukan nung bakla pasalamat ka at nandito tayo sa cafeteria!

"Matanda ka kaya ng ilang araw sakin."

"Pano mo nasabi?" Taas kilay kong tanong.

"Basta secret nalang yun."

Kita ko namang napapalunok sya nang laway habang tinitingnan akong sumusubo nang pagkain! Nagugutom ba sya? Nagugutom ba ang multo? 

Ayy oo nga pala nagugutom rin sila pero kapag ba nagutom sila tapos ilang araw na silang hindi kumakain mamamatay ba sila? Pano sila mamamatay kung patay na nga sila?? Ayy ewan wala na akong pake dun!

Bakit ko nga ba pi-no-problema ang hindi ko naman problema.

"Bakit ka nga pala mag isang kumakain?" Di ko pinansin ang sinabi nya kunwari wala akong naririnig.

"Oyy sagutin mo naman yong tanong ko para naman ma distract ako, naglalaway na kaya ako sa kinakain mo."

"Kase wala akong friends, hindi ba halata." May pagka sarkastico kong sabi.

"Huh? Bakit naman mukhang ang sarap mo--" 

"Alam kong masarap ako hindi ko naman ipagkakaakit 'yon." Putol ko sa sasabihin nya.

"----ngang maging kaibigan! Iba naman yung nasaisip mo eh ate."

"Ah, eh... ganon ba akala ko kase-- advance lang ako mag isip duhh." Sinusubukan kong ibahin ang usapan.

"Iniiba mo naman yong usapan Ate Lewis, bakit nga wala kang kaibigan dito?"

"Weirdo daw ako sabi nila kase nga nakakakita ako nang multo diba! e hindi naman sila maniniwala kong sasabihin ko kaya tinatawag nila akong weirdo kasi kinakausap ko daw ang sarili ko, pero ang totoo may kausap akong multo" Seryoso kung wika at binaling sa ibang direction ang paningin ko.

"May naging kaibigan ka naman siguro nung bata ka pa diba? Imposible namang wala." Napatigil naman ako sa sinabi nya ilang segundo ang lumipas bago ko sinagot ang tanong nya.

"Oo nong 10 years old pako may naging kaibigan ako, matalik na kaibigan para nang dinikitan ng glue ang katawan namin dahil sa sobrang close namin hindi kami napapaghiwalay, kong saan ako pupunta nandon sya, kung saan sya pupunta nandun rin ako.

Kahit nga sa pag babanyo magkasama kami nag sasabihan pa kami nang mga secreto at alam den nya na nakakakita ako nang multo, sya ang kauna-unahang tao na naniwala sakin pero--" Para na akong naluluha pero pinipigilan ko lang. 

Huminga ako ng maluwag bago sya tinignan.

"Teka nga lang bakit ko ba sinasabi sayo yun hindi naman tayo close." Mataray kong sabi. 

Ayys kasalanan to ng bibig ko eh, ang daldal masyado kung ano-ano tuloy ang sinabi ko pero mas kasalanan talaga 'to ni bakla! Bakit kase tinanong pa nya.

"Kong kailangan mo ng kaibigan nandito lang ako Ate Lewis." Saad ni bakla. Kita ko sa mga mata nya na para bang naaawa kase wala akong kaibigan, putcha di ko kailangan nang awa mo!

"Di ako nakikipag kaibigan sa multo period. Patay ka na diba? Pag natapos na yong--- o kung ano pa man ang kailangan mong gawin dito sa lupa ay aakyat kana sa langit. So, ano pang point sa pakikipag kaibigan sa kagaya mong multo kong iiwan mo rin naman ako balang araw. Ang gusto kong kaibigan ay yung pang habang buhay yong hindi ako iiwan."

"Wala namang pang habang buhay sa mundo pero kahit hindi man pang habambuhay ang pagkakaibigan natin at least may mga masasaya kang mga maaalala, kahit panandalian lang mararamdaman mo ulit kong pano ka saya na may kaibigan." Nag speech ka pa talaga, ano pwede na ba akong pumalakpak?

Kapag ako kase nakipag kaibigan hindi ako nakikipag plastikan, example kapag kaibigan kita ituturing kitang parang kapatid pag nawala ka para naring gumuha ang mundo ko sigurado akong pag naging kaibigan ko si bakla at kong oras na talaga na pupunta na sya sa langit paniguradong ilang buwan akong iiyak. Yong sarili ko lang ang pinahihirapan ko kung ganon.

"Gusto mo lang naman akong kaibiganin kase may kailangan ka sakin diba? Lahat naman nang multong lumalapit sakin ay nanghihingi ng favor, lumalapit lang naman sila kapag may kayilangan sakin..." Tiningnan ko sya sa mata.

"...kagaya mo" Dugtong ko 

"H-Hindi naman sa ganu---"

"Ganun yon!" Putol ko sa sasabihin nya. Tsk, pare-pareho lang naman silang lahat walang pinagkaiba, sinungaling talaga kahit anong sabihin nya hindi ako maniniwala!

"Oyy mga bro tingnan nyo kung sino ang nandito si ghosty girl," Napatingin naman ako kong sino yong nag salita.

Tsk, bakit nandito ang asawa ni Fiona na si Shrek!? (Gilbert Aguilar) 

Ghosty girl talaga ang tawag nila sakin kasi nga nakakakita ako ng multo pero hindi naman sila naniniwala duon, ang bobo lang diba? Nasa paa talaga utak nila.

"Oww hello ghost girl bakit mag isa kalang kumakain?" Tanong naman ni Wreck-it Ralph (Rick Alejar)

BTW sikat sila dito sa school tinatawag silang prince pfft ang papangit naman! Ganyan na ba ang gusto ng mga babae ngayon? Yong mga kamukha ni empoy?

"Ano ka ba pare malay mo kasabay nyang kumakain ang mga kaibigan nyang multo." Nag salita naman yong anak ni Fiona at Shrek na si Farkle (Frank Abrillo)

Si bakla naman ay nandito parin sa harapan ko naka upo pero ang mga mata nya nakatingin kay... putcha wag nyang sabihin na na-love at first sight sya kay Farkle!?

What the sh*t! Ang pangit ng combination nila pag nag kataon.

Ano kaya ang magiging anak nila?

Kalahating green tapos kalahating puti! Ang pangit naman kong ganon pero nakakatawa pag nangyari yon. Ano ba 'to kong saan-saan na naman napupunta 'tong utak ko!  Pag 'tong utak ko nawala talaga mapupuwesyo pa ako sa kakahanap.

Teka nga hindi naman nabubuntis ang lalaki Melody! Vovo lang.

"Pasensya na, pasensya na" Sabay-sabay 

nilang sabi at nag b-bow pa nakakaasar!

Palagi nalang talaga akong inaasar nang grupo nila, gusto yata matikim nang masapak 'tong mga 'to! Nabaling naman ang tingin ko kay Andrew E (Andrew Ferrer)

Tahimik lang sya habang pinagmamasdan ang mga kaibigan nyang pinag tritripan ako, bihira ko lang syang marinig mag salita at pag nag sasalita naman sya wala kang makikitang emosyon sa mukha nya, mas malamig pa sya sa bangkay.

"Oy ghosty girl bakit nakakatitig ka kay Andrew may gusto ka ba sakanya?" Nakangisi tanong ni Shrek dahil napalakas ang boses nya yong mga ibang studyante nabaling ang tingin sakin.

Napangiwi naman ako. "Anong pinag sasabi mo dyan Shrek ah! Baliw kana bakit naman ako mag kakagusto sa Andrew E nayan!"

Mataray kung sabi at the same time naiinis rin, tsk nag papatawa ba sya? King joke yon pwes hindi sya magaling magpa-tawa.

"What the f**k! What did you just call me!?" Galit nyang tanong yung iba naman nyang kaibigan nag pipigil lang nang tawa except kay Andrew E ayun mukhang patay na yata.

"Bingi kaba o bingi! Totoo naman eh, ikaw si Shrek na asawa ni Fiona nandito pa nga yung isa sa mga anak nyo..." Tinuro ko si Farkle.

"Si Farkle." Natutuwa kung sabi natigilan naman si Farkle sa pagtawa.

Humaygad wag nyang sabihin na hindi pa nya alam na si Shrek ang Papa nya? How sad naman sa inyo.

"HAHAHA!" Isa pa 'to mukhang hindi na yata nya kayang mag pigil ng tawa.

"Anong nakakatawa Wreck-it Ralph?" Taas kilay kung tanong.

"HAHA--- anong sabi mo!?"

"She's crazy." Sabay-sabay pa nilang sabing tatlo kunektado siguro ang mga utak nila sa paa.

"Weirdo talaga! Don't you know our names?" 

"Shrek? Gilbert ang pangalan ko! GILBERT!!" Pag uulit-ulit nya pake ko ba sa totoo nyang pangalan.

"It's Frank not Farkle ghosty girl!"

"And I'm Wrec---" Tumayo ako at tinaas ang palad ko at pinutol ang sasabihin nya.

"Oops, oopss sino bang nag sabi na mag pakilala kayo?" Anong tingin nila sakin teacher? First day of school ba 'to?

"May pangalan kami kaya bakit mo kami tinawag ng kung ano-anong pangalan dyan!!" Wow ang layo naman nang tanong ko sa sagot mo pare.

Alam ko namang may pangalan sila ano bang tawag nila sa 'Shrek, Farkle at Wreck-it Ralph' hindi ba 'yon pangalan? Tsk, dapat siguro ilipat ko na yung utak nila sa ulo.

"Oo nga ang ganda-ganda ng pangalan namin tapos ganun lang!" Bakit ano bang pangalan nila? Yong pagmumukha lang naman nila ang kilala ko sapat na yun! Kailangan ba talaga alamin ko pa pangalan nila? Bakit importante ba 'yon? Sino ba sila sa inaakala nila!

"At anong tinawag mo sakin Shrek! Sa gwapo kung to, okay pa sana kung Jungkook eh!" Putcha nakakasuka ang layo-layo ng etsura nya kay Jungkook napaka ulol talaga.

"Eh, ako--"

"Ikaw?" Farkle 

"Anong ikaw?" Shrek 

"Pinagsasabi mo?" Sabay-sabay nilang tanong. Patapusin nyo kaya ako sa pagsasalita mga gagu!

"Bakit ghosty girl ang tawag nyo sakin? May pangalan rin naman ako diba! Kung naiinis at nagagalit kayo kasi tinawag ko kayo sa ibang pangalan pwes ganun rin ang nararamdaman ko pag tinatawag nyo akong ghosty girl o weirdo! 

Ni hindi nyo siguro alam kung ano ang tunay kung pangalan, palagi nyo nalang akong tinatawag ng kung ano-ano! Sana pala hindi na ako binigyan ni Mama ng pangalan kasi wala rin namang silbi!!" Ang haba ng sinabi ko ah, naubos tuloy laway ko.

Kinuha ko muna yong juice at uminom ng kaunti.

Natahimik naman sila? Naintindihan kaya nila yong sinabi ko? Tahimik lang ang lahat nang biglang binasag ni Andrew E ang katahimikan.

"Just leave that woman alone, don't waste your time on that garbage"

"Teka hindi pa kami tapos Andre---"

"Let's go." Maawtoridad nyang sabi. Wow anong akala mo sa kaibigan mo? Alalay kong maka 'let's go' ka dyan.

At anong sabi nya garbage! Garbage! GARBAGE! As in G A R B A G E?

"HOYY ANDREW E, ANONG SABI MO? GARBAGE! HA HA! MUKHA BA AKONG BASURA SA PANINGIN MOOO!! PWES KUNG AKO BASURA IKAW NAMAN NABUBULOK NA BASURAAAAA!!!!" Pahabol kong sigaw.

Napapaubo nalang ako sakit ng lalamunan ko sa pag sigaw. Nawala na sila sa paningin ko, sana mawala nalang talaga sila!

"Weirdo talaga," Ipapakulam talaga kita mamaya tatandaan ko yang pagmumukha mong parang tinadyakan ng ilang beses.

"Oo nga baliw talaga, sino ba sya sa tingin nya na sigaw-sigawan ang apat nating prinsipe." Owws talaga te prinsipe nyo? Sa inyo talaga sure kayo!?

"Pasalamat nga sya dahil ang apat na sikat na sikat at napaka gwapong lalaki ay kusang lumalapit sa kanya." Gwapo? Gwapo nayun sa inyo saang banda? Anong side ba na gwapo eh' kahit nakalikod sila pangit parin at saka bakit naman ako mag papasalamat!

"Nag papapansin lang yan kay Andrew! Halata namang may gusto sya, sino namang hindi magkaka gusto sa isang Andrew Ferrer mayaman na nga yummy pa."

Napapailing nalang ako ang lalandi talaga dapat kase hindi 'Stanford University' Ang pangalan ng paaralan na 'to 'Malandi University' yan 'yan ang dapat kase ang lalandi ng mga babae dito except nalang sakin.

Nag lakad ako papaalis doon sa cafeteria, yong mga nadadaanan kong studyante ay napapatingin sakin at nagpipigil pa ng tawa, inirapan ko lang sila.

"Ganyan naba talaga ako kaganda para pag tinginan nila?" 

"May dinikit kaseng papel dyan sa bag mo kaya ka pinag titinginan Ate Lewis." Nagtaka naman akong lumingon sa left side ko.

"Nandyan ka pala?" Takang tanong ko nawala sya bigla sa isip ko hindi ko na sya napansin kanina. Teka nga lang bakit parang mabigat ng kaunti ngayon ang bag ko eh, samantalang kanina ang gaan-gaan nito ah? Bahala na nga.

"Ayy hindi nandon pa ako sa cafeteria."

"Pilosopong bakla." Tanging saad ko at nag patuloy nalang sa pag lalakad actually patungo ako sa rooftop ngayon.

"Hindi ka ba papasok?" Naka sunod parin sya sakin? Hindi ba talaga ako tatantanan ng baklang 'to!

"Hindi." Tipid kong sagot.

"Bakit naman?" Palatanong naman nitong baklang 'to.

"Ang dami mong tanong ewan ko sayo! Wag mo nga akong kausapin" Naiirita kong sabi.

Binuksan ko yong pintuan at sinirado dali-dali naman akong umakyat sa puno.