KABANATA 2

KABANATA 2

Dahan dahang minulat ng dalagang si Luna ang kanyang mga mata, Sa pagmulat ng kanyang mata, nakita niya ang isang hindi pamilyar na kuwarto. Ang malambot na kama ay tila nagbibigay ng komportableng pakiramdam, ngunit ang kanyang isipan ay puno ng katanungan. Saan siya naroroon? Paano siya nakarating dito? Ang kanyang mga mata ay naglalakbay sa buong silid, sinusubukang alalahanin ang mga detalye ng nakaraan.

Kinagat niya ang kanyang ibabang labi mapansin ang kuwarto, malawak ito at may mga magagandang materyales rito.

Napahawak siya sa kanyang ulo ng makaramdam ng sakit rito at doon ay pumasok sa kanyang isipan ang nangyari sa kanya, pinupulot niya yung mga gamit nila ng may biglang humablot sa kanya at takpan ang bibig nito dahilan para mahimatay ito randam niya non ang pagkarga nito bago ito himatayin sa piling nito.

Yung bag kung asan mga gamit nila ay mukhang wala rito sa kuwarto, naiwan ata sa beach kung san siya kinuha, nabitawan niya ito at naiwan na roon.

Napa pitlag siya sabay napatingin sa may pintuan ng makarinig itong naglalakad mula sa labas.

Hindi niya alam kung nasaan siya, hindi niya rin alam kung sino kumuha sa kanya at kung bakit siya?!

Wala namang pinag uutangan ang pamilya niya, baka hihingi ng ransom na pera kaya kinidnap siya! Mahirap lang siya at walang magbibigay ang kanyang magulang, pinag darasal nalamang niya na maging ligtas ang kanyang mga magulang kapag nalaman nilang nawawala ito.

Hindi maalis ang tingin Luna sa Pintuan ng makita niyang, ang hawakan ng pinto ay umiikot, ibig sabihin may taong bumubukas dito.

Ang kanyang mga mata ay nakatuon parin sa pintuan, at ang kanyang puso ay tumitibok nang mabilis dahil sa takot. Ang kanyang katawan ay tila naninigas habang nakatingin sa taong bumubukas ng pinto, hindi niya alam kung sino ito o ano ang intensyon nito. Ang kanyang mga kamay ay nakakuyom, handang ipagtanggol ang sarili kung kailangan.

Sa halip na isang nakakatakot na tao, ang bumungad sa kanya ay isang katulong na may dalang tray ng pagkain at tubig. Ang kanyang takot ay napalitan ng pagtataka at kuryosidad. Sino kaya ang nag-utos sa katulong na dalhin ang pagkain at tubig sa kanya? Ano kaya ang layunin nito? Ang kanyang mga mata ay nakatuon sa katulong habang papalapit ito sa kanya.

Malapad ang ngiti nito, habang papalapit sa kanya, nakapatay ang mga ilaw sa kuwarto at ang ginawa nito ay nilapag muna niya ang kanyang hawak sa gilid mesa ng kama at naglakad sa switch ng ilaw sa kuwarto.

Sa pagliwanag ng kuwarto doon nakita ni Luna ang kagandahan ng detalye ng silid.

"Eto po ang iyong pagkain Madam" Sabi ng katulong na nasa kanyang gilid sa kanan kung san nito nilapag ang pagkainan.

"Anong ginagawa ko dito? at Sino ka?!" Puno ng kaba na sinasabi ng dalaga, gusto na niyang bumaba sa may kama at tumakbo sa naka bukas na pintuan sa kuwarto at umuwi sa kanyang pamilya, pero ano ang bubungad sa kanya paglabas niya?

Hindi siya nito sinagot at blangko lamang niya itong tinignan "Paki siguraduhin na kumain po kayo Madam"

Ang dalaga ay nainis dahil hindi siya sinasagot sa kanyang tanong, at ang kanyang galit ay umabot sa punto na hindi na niya mapigilan ang sarili. Ang pagbato ng unan sa kasambahay ay isang biglaang reaksyon ng kanyang emosyon.

"Ano ba! Asan ako!" Bulyaw nito at bumaba sa malaking kama, randam nito ang malamig na sahig sa kanyang pagbaba.

"Madam wag niyo na pong palalain ang sitwasyon, kumain na po kayo at aalis narin po ako" Buong respetong sabi nito.

Ang lakas ng amats nito! Hindi natitinag, akma sanang pupunta sa naka bukas na pintuan ng may humarang na dalawang lalaki na nakaitim sa labas ng kuwarto.

"Gusto ko ng umuwi! Palabasin niyo na ako!" Sigaw niya sa harapan ng dalawang lalaki.

Hindi nagsalita ang dalawa at tinignan ang kasambahay na nasa loob, napuno ng takot yung kasambahay kaya naglakad ito mula sa likod ng dalaga "Madam wag niyo na pong palalain, wag na po kayong lumabas"

Sinenyasahan ng isang nakaitim ang kasambahay na agad lumabas sa silid, kasabay non ay ang isa sa dalawa ay inabot ang hawakan ng pintuan at akma sanang isasara ang pintuan ng hawakan ng dalaga ito at pigilan.

"G-gusto ko ng umuwi wala k-kaming pera w-wala rin akong mabibigay sa inyo please. . hindi ako magsasalita sa mga pulis pakawalan niyo lang ako"

Ang dalaga ay nakatayo sa harap ng pintuan, hawak ang pinto nang mahigpit habang nakatingin sa lalaking nakaitim sa labas ng kuwarto. Ang kanyang mga mata ay puno ng takot at desperasyon, at ang kanyang boses ay nagmamakaawa.

"Madam gusto nyo bang may mangyari sa iyong mga magulang dahil sa ginagawa niyo ngyon?"

Ang mga salita ng lalaki ay tila ba'y tumusok sa puso ng dalaga, na nagdulot ng takot at pangamba sa kanyang puso. Ang kanyang mga mata ay nanlaki sa takot, at ang kanyang katawan ay tila ba'y naninigas sa takot.

Napa atras siya at binitawan ang hawak na pintuan.

Ang pintuan ay sinara at nilock mula sa labas, na nagdulot ng pakiramdam ng pagkakulong at pagkakait ng kalayaan sa dalaga. Ang tunog ng pag-lock ng pinto ay tila ba'y isang malakas na pahayag na siya ay hindi makakalabas ng kuwarto nang walang pahintulot.

Ayaw niyang may mangyari sa pamilya niya!

Naglakad papalapit si Luna sa may pagkain umupo ito mula sa sahig ng kuwarto habang nakapatong ang likuran sa kama at kinuha ang naka handang pagkain at nilapag nito sa sahig.

Ito ay isang Adobong Manok, puno ng ulam at kanin sa pinggan na may kasama ring isang punong Gatas nasa maliit na baso kasama rin dito ang kutsara at tinidor.

Mas mabuti muna na ganito ang kanyang kalagayan at mabuti narin hindi nila sinusubukan itong halayan.