MARION: "Ouch! D-Duncan!" Pagpupumiglas niya habang ramdam na ramdam niya ang paghila sa kanya ng kanyang asawa pababa ng hagdan palabas ng nasabing hotel na iyon. Mayroon namang sariling exit ang malaking balkonahe kung saan siya nito natagpuan. Nang makababa sila sa hagdan ay sumalubong sa kanila ang malawak na pool area ng hotel na iyon. Ang lugar kung saan siya nakatingin kanina. Hindi niya kung hanggang saan siya balak hilahin nito or kaldakarin dahil hindi naman sila papasok sa hoel kung saan siya nakacheck -in. Nakasalubong nila ang mga maraming tao sa baba ng pool area. Kanya-kanya ang mga ganap doon kung kaya't napakaraming tao. Hindi iyon alintana ni Duncan dahil tuloy pa rin ito sa paghila sa kanyang bras na halos matatanggal na yata dahil sa higpit ng pagkakahawak nito. Tinungo nila ang isa pang malaking exit kung saan papalabas ito papunta sa labas ng resort at ang malawak na dalampasigan ng isla. Isa lang ang ibig sabihin noon, kung saan man siya dadalhin ng kanyang
MARION: NARAMDAMAN ni Marion ang paghapit ng asawa sa kanyang bewang habang hindi pa rin nito binibitawan ang kanyang mga labi. Ang mga kamay niya na nakakuyumos ay unti-unti na niyang naibuka upang hawakan ang magkabilang balikat nito. Napapikit siya ng maramdamang nag-iinit ang kanyang mga mata at namamasa na ang paligid ng iyon dahil gumuhit sa kanyang puso ang emosyong nararamdaman. Hindi niya na maitatanggi sa sarili na sobrang pagmamahal ang nararamdaman niya para sa taong ito. Kahit anong gawin niya ay hindi na niya kayang iwasan pa ang pagmamahal na dumadaloy sa kanyang puso. His warm hug and passionate kisses were enough to make her knees melted. Hindi na niya maramdaman ang pakiramdaman na dapat niyang hiwalayan ang taong ito. "Marion, I want you to know that I really love you. even you can't trust me anymore." paanas na sambit ni Duncan ng humiwalay ito sa kanyang mga labi ngunit ramdam niya ang mainit at mabangong hininga nito sa pagitan ng kanilang mga mukha. Nakita ni
I MADE A MISTAKE BY NUMBERING THE LATEST CHAPTER. IT SHOULD BE CHAPTER EIGHTY EIGHT BUT INSTEAD I WROTE IT AS CHAPTER SEVENTY EIGHT. KINDLY DISREGARD THE NUMBERING WHILE I AM FIXING THE CORRECTION. LET'S JUST WAIT FOR APPROVAL. THANK YOU :) PLEASE SUPPORT THIS NOVEL BY GIVING YOUR THOUGHTS AND OPINIONS. THE COMMENT SECTION IS FREE TO EXPRESS YOUR OPINIONS :) AND ALSO THANK YOU FOR DROPPING YOUR GEMS. WAG PO SANA KAYONG MAGSAWA. I'M DOING THE BEST I COULD TO UPDATE EVERYDAY:) AND KINDLY SUPPORT MY NEW NOVEL, WE TOUCH, WE KISS, WE SIN. HIS NOVEL HAS ALREADY 13 CHAPTERS. PLEASE SUPPORT BY GIVING COMMENTS FOR IMPROVEMENT AND DROPPING GEMS JUST HOW YOU SUPPORTED THIS NOVEL.. THANK YOU :)
MARION: Halos pagod sa biyahe sila ni Duncan ng makarating sa kanilang mansion sa Cebu. Pagkatapos kasi ng mainit na gabi na iyon ay napagdesisyon na nilang umuwi ng Cebu upang makita na ang kanilang anak na si Daniel. Sinalubong sila ng mga lalaking kasamabahay ng kanilang papa sa drop off na nasa tapat ng kanilang malaking main entrance upang kunin ang mga maleta sa sasakyang sumundo sa kanila. "Marion," Napalingon siya sa nauunang asawa na humakbang sa maliit na hagdan nnila nang marinig niyang tinawag siya ng kanyang asawa. Duncan extended his hand to reach hers para alalayan siya at sabay silang pumasok sa mansion. She smiled as she reached his hand to hold him. At that moment, she knew that her decision to choose to believe in their relationship was the best choice. "Marion, Senyorito," Narinig niya ang masayang pagbati ni Selma ssa likurang ng dalawa pang kasamabahay sa mansion upang salubungin din sila at kunin ang kanilang mga maleta. Kalong naman ni Selma ang anak
DUNCAN: "THIS is what I'm talking about, you insisted making your own path. Pero ikaw rin ang sisira ng pangalan mo?" Galit na sabi nito. "I understand where you are coming from Papa, But like I told you. I'll handle this thing. I've settled everything to do before I went here-" "That's not what I mean Duncan, I don't care if your name will be dragged down at kahit pa buong Sylvanno ang madamay, Ang sa akin lang, is this worth it? Worth it ba na pati pamilya mo ay masira ng tuluyan ng dahil lang sa ganitong pagkakamali mo?!" Galit na sabi nito. Binuksan nito ang drawer at inilabas ang tablet. Nilapag din nito iyong sa lamesa upang makita niya ang video na naka-play doon. "And this one," Lahad nito. Pinanood niya ang viral video na kumakalat kung saan makikita na sinapak niya ang Filipino-chinese business man na si James Tiu. "Ganyan ba talaga kita pinalaki?!" Galit na sabi nito. "James was a jerk, He was forcing my wife-" "Your wife? Ano ba talaga? Maghihiwalay na kayo hindi ba
MARION: "GOOD morning!" Masayang bati ni Marion sa asawang nakapaligo na at nakasuot na itong nang casual clothes na palAging nitong outfit sa tuwing papasok ng opisina nito. He was wearing a simple grayish top sleeves and his favorite khaki pants. He was more handsome kapag na ka-casual clothes ito. Hindi man hapit ang suot nito palagi pero ma-aaninag mo pa rin ang ganda ng katawan nito. Kung kaya't mas lalong siyang na-attract dito. Hindi lang naman ang magagandang katangian nito na panglabas lang ang siyang nagustuhan niya. Syempre ay bonus na iyon. Nakauwi na nga pala sila ng Manila noong isang araw pa at ito ang unang araw na papasok muli sa opisina ang kanyang asawa, Although, Nag-leave na naman ito ng isa pang araw ng makarating sila sa kanilang tahanan ay nagkulong ito sa office area nito sa bahay upang makahabol sa mga naiwan nitong trabaho. Nang sandaling dinalhan nito ng kape ang kanyang asawa ay napansin niya na kausap nito via video call ang sa tingin niya isang atto
MARION:"SELMA, wag kayong lalayo ah. Doon lang kayo sa makikita ng mata ko. " Bilin niya kay Selma habang inilapag sa stroller ang natutulog niyang anak. Dinala niya rin kasi ang anak niya sa may park dahil usapan nila ni Duncan I ipapasyal na lang niha ang anak imbes na makapanood or makabalita siya ng kahit ano tungkol sa gaganaping presscon ng pamilya ni Hannah sa TV. Ngunit sa hindi nga inaasahang pagkakataon ay dumating ang dalaga sa kanilang bahay at nakikiusap na magusap sila na kahit sa labas ng kanilang bahay. She decided to agree when hannah asked for a private talk. Kung kaya't napilil niyang doon na lamang sa coffee shop sa loob ng park para isang lugar na lang. Kahit kasi anong sabihan niya ay hindi niya talaga pa apakin sa semento ng kanilang bahay ang dalaga. Hinintay niya munang makaalis si Selma kasama ang anak bago harapin si Hannah na siyang katapat niya sa lamesa. Nakita niya na hindi ito nag-aangat ng ulo at patuloy lamang sa paghahalo ng mainit nitong kape n
MARION: HANNAH was too stunned to hear her refusing to what she was wishing for. Hannah was still absorbing what she was trying to tell her when she realized she had let go of hee both hands. Hinawakan nito ang magkabilang sentido na para bang biglang sumakit ang ulo. The she got confused when she sighed as she was grinning hardly. "Just as I thought so, This is a stupid idea." She heard her faking her laugh. "Why did I even bother to ask you.. I-I' m sorry, " Sabi pa nito na parang narealize naman na nakakatawa ang ginagawa nitong pagmamakaawa. "You really should look at the mirror Hannah, Look at yourself? Dahil lang sa lalaki ay magpapakamiserable ka nang ganyan? Duncan is not tge only man in the world." Humarap pa ito ulit sa kanya at ngumiti na parang sumasang-ayon sa mga sinabi niya. Napakunot-noo nalang siya sa inaasal nito dahil kanina ay parang desperadang desperada ito ngunit ang bilis nitong matauhan. She could really use her last card to convince her... "Maybe I j