Gumising akong masakit ang buo kong katawan lalo na sa ibabang parte ko, hindi niya talaga ako tinatantanan hangga't hindi siya napapagod, nakiusap lang ako kaninang madaling araw na baka p'wede niya naman akong pagpahingahin dahil pakiramdam ko durog na ang aking perlas.He is literally a monster in bed!Halos hindi ko maigalaw ang mga binti at braso 'ko, para akong binugbog ng limang tao and I allowed him to do this, funny isn't it? I'm Ruby Red Mandelly allows him to f*ck me until he gets tired.Pinilit akong bumangon at dumako ang tingin ko sa tabi ko ngunit wala na siya ro'n, where is the monster gorrilla? Pag-tingin ko sa wall clock ay nanlaki ang mga mata ko, it's already 12pm?!Sa pagod at sakit ng katawan ko hindi ko na namalayan ang oras, pero kung sa bagay, alas kwatro na ng madaling araw nang tigilan niya 'ko!Napalingon ako sa pinto nang magbukas ito at bumungad sa 'kin ang ngiting-ngiting mukha ni Stefan bitbit ang isang tray ng pagkain.Woooo... he's in the good mood...
Kasalukuyan akong naglalakad patungong elevator ng hotel habang nakasuot ng shades at sakto namang kasalubong ko si Charley na mukang kalalabas lang din ng kanyang suite.Huminto ako sa harap niya habang naka-ekis ang dalawa kong braso, seryoso ko siyang pinakatitigan, at siya nakangiting nakatingin sa 'kin at akmang babatiin niya sana ako nang magsalita ako."You have no one word, ipinaubaya mo 'ko sa anak mo, I'm so disappointed," seryoso kong bungad sa kanya buhat ng blangko kong ekspresyon at kita kong nabigla siya."Ruby, what are you talking about?" naguguluhan niyang tanong na siyang ipinagtaka ko. Bakit itinatanggi niya??"He told me last night, na nagkausap kayo at nagkasundo raw kayong ako ang magsisilibi mong regalo sa kanya," giit ko na ikinalaki ng mga mata niya."Wala kaming napag-usapang ganiyan!" gulantang niyang tugon na ikinaawang ng bibig ko. "And why would I do that??" gulat niya pang dagdag.He lied?? Halos hindi ko magawang makapagsalita... Stefan trapped me?"I-I
Pinupunasan ko ang paborito kong baril na matagal ko nang hindi nagagamit, kailan ba nung huli akong sumabak sa laban? Mukang matagal-tagal na rin, natatandaan ko pa iyung lalaking si Trevor na isa sa pinagkakatiwalaan tauhan ni Charley sa illegal nilang produksyon ng ipinagbabawal na droga at ilegal na mga armas, siya ang huli kong nakaharap nung huling misyon ko sa negosasyon nila.Napangisi ako sa isiping si Stefan ang magmamana nang lahat ng legal at ilegal nilang negosyo. Hindi rin nagiisip si Stefan, kung ano man ang dahilan kung bakit niya 'ko pinoprotektahan at pinanatiling lihim ang mga nalaman niya tungkol sa 'kin ay hindi na 'yon importante pa dahil kahit ano pa man tanggi niya, malinaw namang hindi lang pagnanasa ang nararamdaman niya para sa 'kin.Napadako ang tingin ko sa pinto nang opisina ko nang magbukas ito at bumungad si Dana at Mike na magkasunod na pumasok."Woooo... na-mi-miss mo na bang gamitin 'yan?" tanong ni Mike habang nakatingin siya sa hawak ko at nginisiha
"Mali ba ang naging desisyon ko, Mike?" tanong ko na may pagaalangan."Kahit mali man o tama, nangyari na ang hindi dapat kaya wala na tayong magagawa tungkol diyan," sagot niya habang magkasaklob ang mga palad na tila kay lalim ng iniisip."Nagkaroon ako bigla ng mga aga-agam," wala sa loob kong sambit kaya napabaling ang tingin niya sa 'kin."Dahil? Alam mo sa sarili mong attracted ka kay Stefan kaya nangangamba ka sa sinabi ni Dana na posible kang mahulog sa lalaking 'yon?" tanong nito ngunit umiling ako."Hindi iyan mangyayari," pananalungat ko sa kongklusyon nila."H'wag kang magsalita ng tapos Ruby, kapatid kita kaya kilala ko ligaw ng bituka mo. At lalaki rin ako gaya ni Stefan, alam kong may dahilan kung bakit 'to nangyayari at ayokong sisihin ka, pero sana nga lang hanggang doon lang kayo dahil ayokong mahati ang prinsipyong pinanghahawakan mo dahil lang iibig ka sa isang kriminal," mahabang lintanya niya at kasabay ng pagtayo.Hindi ko magawang nakapagsalita, ni hindi ko ala
"Ang tahimik mo ata? Wala ka bang ganang kumain?" tanong ni Mike nang mapansin niya na nilalaro ko lang ng tinidor ang pagkaing nasa plato ko.Kasalukuyan na kaming nasa cafeteria at saktong dating ko kanina ay maguumpisa pa lang siyang kumain, ngunit okupado ang isip ko tungkol sa nasaksihan ko kanina. Sigurado ako na magwawala si Mike kapag nalaman niya."I lost my appetite," walang gana kong sagot at palatak kong ibinaba ang hawak kong kubyertos na ikinakunot ng noo niya."Hey! Mga kapatid!" Sabay kaming napalingon nang bumati si Dana mula sa may likuran ni Mike ngunit matalim ang tinging ibinigay ko sa kanya kasabay nang pag-upo niya sa tabi nito habang malawak na pagkakangiti niya.Ang ganda ng ngiti niya, malamang bagong dilig. Paano niya rin nagagawang umakto at kumilos nang normal sa harap namin?Dumako naman ang tingin niya sa 'kin ngunit kaagad din siyang nag-iwas ng tingin. Guilty?"Hindi ka ba kakain? Ba't wala kang bitbit na tray? Lunch na ah," puna ni Mike dito ngunit ngu
Kalat na kalat na rito sa base ang tungkol sa nangyari, nakakapang-lambot lang na ngayon ay nasasangkot kami ni Mike sa kahihiyan at ganu'n din ang mga magulang namin nang dahil sa panganay naming kapatid.Masakit man sabihin pero, Dana is a disgrace.Simula nang mangyari ang eksenang 'yon kahapon, nanatiling tahimik ang lahat ngunit mababasa mo sa mga mata ng mga taong naririto na nakakasalubong namin ay ang labis din nilang pagka-dismaya gayon ang pamilya namin ay isa sa tinitingala rito.Hindi pumasok sina Alvin, Dana at Henzel marahil dahil wala na nga silang mukang maihaharap pa sa aming lahat. Balita ko rin balak nang mag-resign ni Alvin, ngunit baka nga nakapag-file na ito kahapon pa. Mariin na lang akong napapikit habang nakasandal sa swivel chair.Inilagay ko ang dalawa kong kamay sa kanto ng sandalan sabay unat ko saka 'ko tumingala sa itaas ng kisame. Mas mabuti pa nga rin na umalis na lang siya rito dahil tutal ay gumawa naman siya ng isang kahihiyan na hindi basta makakali
"That's not going to happen Sir," saad ko na may pagpapangako ngunit ngumisi lang ito."Mike, can you leave us alone? May importante lang kaming paguusapan ni Agent Red Lips nang kami lang dalawa," pagpapaalis niya kay Mike.Walang imik na lang tumayo ito at naglakad patungong pinto at lumabas na. Bumaling ako kay Sir Hansley na ngayon ay mataman lang na nakatingin sa 'kin."Malungkot ako para sa inyong magkakapatid, nagkasira kayo nang dahil lang sa pagiging makasarili ng isa," dismayadong saad niya kaya napayuko ako at naikuyom ko ang dalawa kong palad."Wala na kaming magagawa tungkol sa bagay na 'yan," tugon ko sabay malalim na huminga."Are you ready for your mother's wrath?" tanong niya na tila inuusa niya ang mararamdaman ko."Wala naman akong dapat paghandaan, sanay na sa 'kin si Mama na ganito ako, I'll welcome her with my open arms," sagot ko sabay ngiti."That's good, but Ruby, you're now single right?" pag-iiba niya na bahagyang ikinataas ng isang kilay ko. Mukang alam ko
Bukang liwayway na ng makauwi ako, kalalabas ko lang ng elevator nang bigla akong salubungin ni Harley na siyang ikinatigil ko."Anong kailangan mo?" tabang kong tanong kasabay nang paglamlam ng kanyang mukha."Ruby, I just want to apologise... for what I did," paghingi niya ng tawad at kita ko namang sincere siya ngunit hindi pa rin nawawala ang inis ko."I don't need your sorry, kaya umalis ka diyan sa daraanan ko," pagtataboy ko sa kanya at saka ako dumiretso sa paglalakad ngunit pinigilan niya ko nang hawakan niya 'ko sa braso."Ruby, I'm really sorry for what I did... nawala ako sa sarili ko dahil sa selos... hindi mo ako masisisi dahil umasa ako, pinaasa mo 'ko," saad niya na puno ng kalungkutan ang kanyang boses.Mariin akong napapikit at saka siya muling hinarap."I know, and I'm sorry for making you upset. Pero intindihin mo rin na walang involved na feelings dito, alam mo kung anong intensyon ko kaya h'wag mong haluan ng ganito," saad ko na alam kong mauunawaan niya."Naiint