Inuwi ako ni John sa bahay. Bumalik siya sa pagtitipa sa laptop niya na para bang walang nangyari habang ako ay nagugulumihanan pa rin sa nangyari. Their reactions as they saw each other, I knew something's wrong.Lumapit ako sa kaniya pero hindi iyon ang nagpalingon sa kaniya. "What happened, John? Bakit kilala mo ang lalaki na iyon? Sino ba iyon?" Sunod-sunod kong tanong sa kaniya.Hindi man lang niya ako nilingon o kahit na pagtigil sa ginagawa niya ay hindi niya iyon ginawa. He's still typing and making schedules on his laptop.Napairap ako, "tell me who that man is! Bakit kilala ka niya? Sino siya sa pamilyang ito?"Binaba ni John aang hawak na laptop saka siya tumingin sa akin nang diretso. "You don't want to know, Andrea. Stay away from that man.""No! Tell me first, who is he?!" Tumayo siya kaya napaatras ako ng hakbang."He's nothing,"Nasabunot ko ang sarili kong buhok. Kahit ilang beses ko siyang tanungin, ala
The class went silent as our lecturer entered our room. He's holding a yellow paper on his hand while walking to his desk."Morning," he greeted."Good morning, Sir!"Binaba na niya ang hawak niya. Tumingin siya sa amin at inalis ang suot na salamin sa mata. There you go. Mas bagay sa iyo ang walang nakaharang sa mukha."An announcement was made yesterday and we need to inform all of you with that." Kinuha niya ang marker niya. May sinulat siya sa white board.Prom Night. Masquerade Ball. Christmas Party.Those were written on the board. Looks like a choices. Humarap siya sa amin at hinayaang mag-ingay ulit ang klase. Samu't saring opinyon ang naririnig ko.May iba na gusto ang prom dahil hindi pa raw sila nakakaranas noon. Ang ilan ay masquerade ball. Napakagastos naman ng gusto nilang mangyari. Ang iba naman ay gusto Christmas party. Of course. To celebrate the love of God and our love for God.Nakikinig lang
Tuwing Linggo ay ugali kong tumambay ng ilang oras sa gallery room. Bukod sa nakikita ko lahat ng mga kamag-anak namin ay parang nakakasama ko rin sila.Ako ang naglilinis ng gallery room. Ayokong may ibang nakakapasok sa kuwartong ito dahil ayokong maiba ang posisyon ng mga portraits sa wall. May ilang kahon rin na narito at hindi ko pa nabubuksan dahil naging abala ako ng ilang taon.Ngayon ko lang sila makakalikot.Inutusan ako ni John bago siya umalis na linisin ito at ang mga bagay na hindi na magagamit ay ilagay ko raw sa attic. I checked them all and collected those trash I can throw.Narito ang mga gamit ng aking ina at ama noong nabubuhay pa lang sila. Dito ko nga nakuha ang isang kwintas na pagmamay-ari niya, kinuha ko iyon at tinabi. Hindi ko sinuot dahil baka mawala pa o kaya ay mahablot.Binuhat ko ang isang box na pinaglagyan ko ng mga news papers noong 90's. Those are just news about their achievements. They do investment. Noong araw na buhay pa sila… sila ang biggest i
"Is that what you really want to happen with your life?"Seryoso akong nakatingin sa mukha niya habang nakaupo kami. Narito kami sa loob ng library at muling nag-uusap. Nung nakaraang nag-usap kami ay hindi ako nakapagpaliwanag masyado sa kaniya kaya niyaya ko ulit siyang mag-usap kami."Bakit?"Napakamot siya sa batok niya at nagbukas ng libro na hawak niya. May hinanap siya roon na kung ano bago niya iyon sinara at binalik sa shelf. "Nonsense," bulong niya. Nilingon niya ako. "Para kang libro sa library, alam mo iyon? Nakakatamad basahin, nakakatamad kausap." Hindi ko alam kung matatawa ba ako o maaasar sa sinabi niya. Paano naman niya nasabing nakakatamad akong kausap?"Bakit ba?"Lumapit ang katawan niya sa table para maglapit kaming dalawa. "How old are you?""Seventee–""At siya ano sa tingin mo? Matanda na iyon. Are you just going to let yourself be married to someone that is out of your league and you don't… you don't love?"Alam kong iniisip niya ang kapakanan ko. Pero, ano
I know we have no class today and I want to sleep more, but a good smell from somewhere woke me up. Bumangon ako mula sa higaan ko. Tumingin ako sa wall clock. I walked while confused due to abrupt awakening from my sleep.Habang naglalakad ako pababa sa hagdanan ay mas lalong lumalakas ang nakaka-adik na amoy na iyon. May nagluluto. Lagi namang may nagluluto sa bahay pero kakaiba lang ang isang ito at umabot pa sa kwarto ko."Aba, ang aga mo magising?"Nakaupo si John, nakapatong ang isang hita sa kabila habang may hawak na dyaro at nagkakape. Nakabukas ang tv kahit wala namang nanonood. Siya lang ang nakaupo sa mahabang sofa at nagpapa-init sa kape niya."Uh, I smell some—uh… what is that?"Rinig ko ang sarili kong boses na parang basag pa. Naalimpungatan ako. Gusto ko pa talagang matulog. Parang hinila ako ng amoy na iyon patayo.Bumalik ang tingin ni John sa diyaryo. "Almusal iyon, niluluto pa. Maghilamos ka nga at bakas pa sa mukha mo ang nakakadiring panis na laway mo.""Whateve
Lahat ng mga babaeng estudyante at lalaki ay nagtipon ngayon sa malawak na quadrangle. Mabuti at hindi maaraw ngayon kaya hindi kami maiinitan. They said we have to practice the dance or waltz for the masquerade ball.Marami akong nakikitang mga estudyante na nakangiti at kinikilig. Kaniya-kaniya pa sila sa panunukso sa mga crush nila. Katabi ko si Wiliam. Tahimik lang siya. Hindi ko alam kung bakit ba napakatahimik niyang tao. Wala ring kumakausap sa kaniya. Siguro iyon ay dahil hirap siya sa pagtatagalog. Bagay sila ni Chelsea."The basic step for waltz is a box step. It's named after a pattern it creates on the floor and forms the foundation of the dance."Ang nagtuturo sa amin ngayon ay isang professional waltz dancer. May kasama siyang partner na babae. Ang suot nila ay damit na pangsayaw. Parang masikip tingnan sa kanila ang suot nila.Nagsimula silang maghawak ng kamay para ipakita sa amin ang tinutukoy nilang box step. "Go, find your partner." Anang babae. Napalingon tuloy ako
Nilayo ko ang sarili ko sa lugar na nakakapag-paalala sa akin ng bagay na iyon. Until now, I have no idea why my heart is so heavy and sad. Parang isang bata na inagawan ng lobo.Minsan ay napapansin ko na lang ang sarili ko na tulala at hindi makausap nang maayos. Lalo na si John, hindi niya ako makausap nang maigi kung bakit hindi ako lumalabas sa kuwarto ko. Nakakulong ako na parang isang hayop at takot sa mga tao.Hindi naman ako kinukulit ni John. I think it's a cue for him to not bother me for the mean time. Minsan ay kakatok siya sa pinto. Pero hindi ko siya pinapansin. Gusto ko lang humiga at ibaon ang mukha ko sa unan at doon sumigaw nang sumigaw. Parang tanga lang."I already… cancelled the upcoming fixed marriage." Nakatingin ako kay Edzell habang kumakain siya. "Hindi ko alam na pwede ko pa lang gawin iyon." Dagdag ko pa.Tumango naman siya habang ngumunguya, "hm.""I guess… that gave me peace and happiness."Lumingon siya sa gawi ko at hininto ang pagnguya. "Really? Masaya
Hindi ko magawang tumingin sa harap ng klase kung saan naroon si Andrew. Parang wala lang sa kaniya na hinalikan niya ako! Conservative akong tao kaya big deal sa akin iyon. We agreed that there's no kissing between us. No touching and no kissing! Ginagalit niya ako.Sa buong klase niya, mula kanina hanggang ngayon ay nakayuko lang ako. Hindi ako titingin sa kaniya. Para saan? Para maalala lang kung paano niya ako hinalikan. Hays!"Before I leave, ipaalala ko lang sa inyo 'yung about the masquerade ball, it will be held before Christmas. The nineteenth of December. Don't worry, may ibibigay kaming parang invitation card. Nakalagay roon ang date, time and other informations you all need to remember."Kumunot lang ang noo ko. Okay, sir, leave now. Mas makakahinga ako nang maayos kapag hindi ko na narinig ang boses mo. Your voice are sending chills through my spine.Nahihiya ako. Wala akong mukhang maihaharap sa kaniya. Ako pa talaga ang nahiya sa amin. Siya ang humalik! Di ba dapat siya