Chapter Twelve

“So, it was you.”

Binulsa ko ang palad ko habang humahakbang papalapit kay William na nilalagay sa desk ko ang bulaklak na lagi kong naaabutan sa umaga. Nagulat pa siya dahil siguro hindi niya inaasahang mahuhuli ko siya. Inagahan ko ngayon dahil wala si John para daw kumausap ng importanteng tao.

Hanggang ngayon ay seryoso pa rin ang awra at ekspresyon ng mukha niya. Umangat pa nang ilang sandali ang kaliwang kilay niya bago nakapagsalita.

“What are you talking about?”

Nagmaang-maangan pa. Iyan naman lagi ang sinasabi ng mga feeling inosenteng saspek.

“Ikaw lang pala ang naglalagay ng ganiyan sa desk ko. Ano bang motibo mo?”

“I do not know what you're saying. I just realized that there is a flower here. I looked and you saw me holding it.”

Ngumisi ako nang humakbang siya palayo. “You have a crush on me.” Bigkas ko. Hindi patanong, lalong hindi ako nag-aalinlangan.

Humarap siya sa akin.

“The hell with you? Look at yourself. You look like a messy uneducated lady who never fix her appea