Chapter 17: The Game of Four
Jupiter’s POV
It was Vincent's last day and we were all gloomy, as it will be hard for us because he's such a reliable man. We decided to throw a farewell event for him.
"Hey! what's with your face?" nasa studio kami n'on and we decided to lay-low, Vincent keeps his bubbly character as usual, but we can't relate to him.
" Is this how much you wanted to leave us? you were annoyingly happy for someone who's leaving." hindi ko mapigilang ikomento.
" He's like that before he works for us Pete." paliwanag naman ni Chase.
" This is the reason why I don't like working at one place, I hate attachment." sabi naman n'ya.
" Wow! so ayaw mo pala talaga kaming kasama... kung batukan ko kaya to'" sabi ko kay Chase, good thing he can't understand what I'm trying to say. Natawa naman si Chase sakin.
" You were bad mouthing me, I
Chapter 18: Let me hug youJupiter POV The tension was still there until we went home. The confession, the situation. Hindi ko parin makuhang i-absorb lahat ng nangyari. Chase may have said na okay lang ang lahat pero hindi gan'on. We all went on our separate ways, hindi ko na makuhang pagtutuunan pa ng pansin ang gap sa pagitan naming dalawa ni A-chi, as I was occupied by the thoughts of Chase and Samantha. Hinatid ni A-chi si Samantha and Chase insisted to take me home but I suggested na mas okay kung sa resort na s'ya magpalipas ng gabi na agad naman n'yang sinunod. I was already heartbroken with the idea of A-chi being with Samantha, at nadagdagan pa iyon dahil kay Chase. Habang iniisip ko na magiging okay din ang lahat, kaming apat mas lalo kaming nasasakal sa existence ng isa't isa. I initially called Vincent as soon
Chapter 19: TragedySamantha's POV For the first time I felt sorry for someone, and I was not the one to felt sorry for. Sa buong pagkakataon na nakilala ko si Chase, he was always the independent person among the four of us, he manages his problems alone, and never bothered us of what he was doing. He was always good himself, kaya walang may lakas loob na magtanong kahit isa man samin. Walang may alam kapag nasasaktan man s'ya. Not until today. He never shows this side of him. Kaya nang makita ko ang lungkot sa mga mata n'ya, I knew he can take it anymore, for the first time he doesn't pretend to be strong, he doesn't keep things for himself and with that I embrace him, and I want to thank him for making me the person to comfort him, he made me happy for being the strong person for once. Not seeing A-chi were not so bad af
Chapter 20: GoodbyesJupiter’s POV It has been a week magmula ng mangyari ang insidenteng iyon, halos magkasaunod lang ang mga pangyayari at hanggang ngayon nabibigla parin ako. Dad was suffering into Faconi Anemia (Fanconi anemia is a rare disease passed down through families (inherited) that mainly affects the bone marrow. It results in decreased production of all types of blood cells. This is the most common inherited form of aplastic anemia.) He had undergone his first bone marrow, and I wasn’t there for him… all throughout his pain. I thought if something happens to him, I won’t care at all, but just by knowing I haven’t done him anything for him, I felt terrible. The doctor say’s if would be a lot easier if it was diagnosed in an early stage but that was never the case, he
Chapter 21: Another Sad DayJupiter's POV Hindi ko namalayan kung gaano kabilis lumipas ang panahon isang buwan na mula ng mawala si Dad, isang buwan na ring hindi nagigising si A-chi. I've decided to keep myself busy as I take over the company. Hanggang ngayon everywhere I go nakikita ko si Dad, at madalas ko paring makita ang sarili ko na umiiyak. It was the longest time na nakita kong umiiyak ang sarili ko. I was on my chair when I decided to check up on Lucas. I was out of the country for business trip, for 2 weeks now. It was hard I must admit. Hindi ko alam kung paano ni dad nakakayang i-manage nang mag isa ang lahat, not one in the family dares to take interest in the business when he was alive, nakakalungkot lang dahil kung hindi pa s'ya nawala hindi ko gagawin to, hanggang sa huli ang pagsunod ko sa kanya at dahil
Chapter 22: The Birth of ArgosJupiter’s POV I was still moving on how I lost dad, pero ngayon kailangan ko namang tanggapin ang pagkawala ni A-chi. I feel so hopeless, hindi ko alam kung saan at paano ako magsisismula ulit. I look at Lucas as he was sleeping in my lap. He wasn’t even crying, and I wonder if he knows what is happening, I wonder if he knew he lost his father.FLASH BACK I received a call from Chase, but when I picked it up, he wasn’t answering that I got o call him back, as I was feeling agitated about the call. It took him a while to answer his phone.“ What is going on?” I ask in concerned, I tried so hard not to sound worried.“ Y- you need to get back here, now. A-chi…” hindi ko s’ya binigyan ng pa
Chapter 23: Oddly Familiar Samantha’s POV Nakahinga ako ng maluwag ng makababa ng eroplano. Matagal narin ang dalawang taon, at nakakamiss ang lugar na ito, pinagsawa ko ang mga mata ko at nilibot ng paningin ang buong lugar. Nasa ganoon akong kalagayan ng biglang... "Sam! over here!" napalingon ako sa pinanggalingan ng boses, at agad din na napangiti at lumapit dito. " Hey! sabi ko h'wag mo na kong sunduin, I can manage." Paninita ko sa kanya. " It's alright, saka isa lang naman ang pupuntahan natin kaya sinundo na kita. Pagod ba ang girlfriend ko?" Pangngulit pa nito sa kanya trying to sound cheesy. " Stop it! sabi nang hindi mo ko girlfriend," sabi ko sa kanya na s'ya namang ikinatigil n'ya. Naghatid ito ng pamilyar na sakit sa dibdib ko. " Kailan mo ba kasi ako sasagutin, isa pa di ba dapat gan'on talaga 'yon, doon naman napupunta ang panlili
Chapter 24: Lies Jupiter's POV "A-chi anak?" narinig kong sambit ni mom, ng makita n'ya kami na papasok sa dining area. Napatingin ako sa kanya, wala man lang s'yang kahit kaunting recognition sa mga nangyayari. Now that I see it, hindi aakto ng ganoon si Argos kung s’ya nga si A-chi. He would never hurt the person he cherished the most. Alam ko kung gaano kamahal ni A-chi ang mom n’ya, that is why half of me still believes the possibility. " Love, It's Argos... I'm sorry hijo, maupo na kayo," hinging paumanhin ni dad, na nginitian lang ng huli bago kami tuluyang maupo. " No! he's my son A-chi." Mapwersang sabi ng kabiyak nito. " Love please... he's also your son--" Pigil parin nito sa asawa. " It's alright, D-dad?" tila naman naninibago na tugon ni Argos. " Let's eat mom
Chapter 25: LucasJupiter’s POV"Have you already decided kung ano ang gusto mong gawin habang nandito ka?" tanong ko sa kanya, para masira ang katahimikan sa pagitan naming dalawa. Dad, ask him na ihatid kaming dalawa ni Lucas dahil nakatulog na ito, pasado ala-sais narin ng makarating kami." Hindi ko pa sigurado pero may alam ako sa music. May maiirecomend ka ba na trabaho na related sa bagay na 'yon?" tanong nito sa kanya na s'yang ikinatigil ko. Nakarating na pala kami ng hindi ko namamalayan." A-chi, loves music too." Wala sa sariling komento ko." Really? that's nice. Kung bu-"" Patay na s'ya." Putol ko sa gusto n'yang sabihin." I'm sorry..." ang tanging nasambit n'ya ng bumaba kami at simulant na n'yang buhatin si Lucas mula sa backseat." You don't need to be sorry, hindi mo kasalanang magkamukha kayo. Kung meron man