(Cami POV)
"Tumigil kana Cam, tigilan mo na ang pag-arte na para bang walang nangyari! Ayaw ko nang bumalik pa tayo sa pagiging magkaibigan!" Galit na sigaw ni Dylan piga ang balikat ko.
Napatigil ako at napalunok.
Nanlaki ang mga mata ko."I'm, I'm so sorry. I didn't mean to. I thought we can still be friends," usal ko, hinila ang kamay ko at tumakbo ng napakabilis palabas ng IC room.
Damn! Ang sikip ng dibdib ko. Pinangako ko sa sarili ko bago ako bumalik ng Crown University ay di na ako iiyak pa dahil kay Dylan pero bakit nanghihina parin ako nung nakaharap na siya.
Patuloy ang pagtulo ng mga luha ko. I'm bad, really bad. Dylan is so kind to me tapos naghangad pa ako na mahalin niya? Kahit maging kaibigan ako ay ayaw niya na. Nakakaawa talaga ako.
Pumasok ako sa isang bakanteng silid at pinunas ang luha sa aking pisngi. Napayakap ako sa sarili ko. Breath Cami! Pilit kong kinakalma ang sarili ko.
"Cam, I'm sorry," boses ni
(Cami POV) Nakahiga ako sa tabi ni Dylan patong ang ulo ko sa braso niya habang nagtetext ito kay Stan. Gumulong ako at siniksik ang mukha ko sa leeg niya. Ang bango niya at ang init na iwan. Naramdaman ko ang pagpulupot ng braso niya sa ulo ko. "Kailangan na nating magsimula ulit. Di na tayo katulad ng dati. Let's start all over as lover. Palagi na kitang makakasama mula umaga hanggang gabi," bulong niya hinarap ako at hinalikan ang noo ko. Siningkitan ko siya ng mga mata. "Palagi naman tayong magkasama ah, iisang bahay kaya ang tinitirhan natin," iling ko at nginitian siya. He sighed. "Oo nga, pero di na katulad ng dati dahil akin ka na ngayon. Unlike then, my mind had a thought full of you, but I can't touch you pero ngayon mahahawakan at mahahalikan na kita ng madalas," ngiting saad niya hawi ang buhok ko sabay kumindat.
(Cami POV) End of 4rth subject kaya breaktime na! Lumabas na ako ng room para bumili ng makakain sa canteen. Hindi ko nakita si Dylan ngayong umaga. Siguro kasama na naman si Stan at boys' walk na naman siguro sila. Si Gabe din hindi pumasok. Kumusta na kaya ang mokong na yon? Nakakamiss lang ang kakulitan niya! Saktong paglabas ko nang elevator nung mahagip ng tingin ko si Gabe at may kasama siyang magandang babae. "Waaaaah Gabey. Over here!" Tawag ko kaway kaway.Tiningnan ako nito at tinalikuran. Inakbayan ang kasama niyang babae papalayo! Napasinghap ako.Aba! Porket may kasamang chic deadma na agad ako? Parang wala naman kaming pinagsamahan! "Arghhhh nakakaasar siya grabe!" Bakit parang naiinis ako?Napaatras ako nung may bumangga saakin. "ANO BA!?WALA KA BANG NAKIKITANG TAO?!" Singhal ko sa nakabangga saakin. "Miss, nasa gitna ka kaya ng daan, natural lang na mabangga ka!" Sagot nung lalaking naka
(Cami POV) "Doc, is he alright? What happen to him?" Tanong ko sa doctor na nagcheck kay Dylan. Tiningnan ng doctor ang mga hawak nitong mga papel na result ng tests ni Dylan."His immunity decrease because of not getting enough sleep and rest. He is overworked and he has a cold. You have to let him rest and let him eat vegetables and fruits. Also make him take vitamins." Paliwanag ng doctor. Why Dylan? You always want to support me that's why you work hard for our bills and my allowance. Tapos pinagdududahan pa kita. Bakit di mo inalagaan ang katawan mo? Paano na lang ako kapag wala ka? Lumabas na ang doctor. Kinuha ko ang kamay ni Dylan at tinitigan ang mukha niya. Ang lalaking to talaga! Biglang bumukas ang pinto at pumasok si Stan at Theron. "Is he alright?" Tanong agad ni Stan. "Aba, Stan kayo palagi magkasama tapos di mo man lang siya sinasabihan na kumain, magpahinga o matulog kahit
(Cami POV) Naka-upo ako sa pinakagilid na bahagi ng coffee shop malapit sa school. Gusto ko lang tingnan ang mga tao mula dito sa glasswindow ng shop. Ang bughaw na kalangitan at mapuputing mga ulap na napakalinis tingnan. Napakapayapa. Si Dylan, kumusta na kaya siya? Medyo umiiwas kase ako sakanya nitong mga nakaraang araw para hayaan siyang makapag-isip. "Cami!" Napatigil ang akma kong paghinga ng malalim nung marinig ko ang pamilyar na boses sa likuran ko kaya napalingon ako. "Oh, Gabe?" Boring na usal ko. "I came here minutes ago and I just saw you," ngiting saad niya. His fresh and handsome looks is pissing me off. Lalo na ang medyo mamasa masa niya pang buhok. Napa-iling ako."How are you?" Tanong ko, gusto ko pa sanang itanong kung kumusta siya at ang girlfriend niya but what for? "I'm so much fine, would it be okay if I'll share a table with you?" Tanong niya at umupo na sa harap ko. N
(Cami POV) "Dylan please let go!" Piglas ko habang hila hila ni Dylan. "Cami, why?" Hirap na usal niya sabay hawak sa dibdib niya. Parang nahihirapan siyang huminga. Gosh?! "Hey. Dylan are you alright?" Alalang tanong ko hagod ang likod niya. "I'm fine. Dont worry." Pilit hingang sagot niya yakap ako. Ang lamig niya at nagulat ako nung bigla na lang itong bumagsak! "Dylaaaaaan! Heeeeeeelp! Someone help meeeee!" Sigaw ko sabay pilit alalayan ang hinimatay na si Dylan. Dylan what's happening to you. Damn it! This is my fault! Napaiyak na lang ako! Dylan nooo! *** <Hospital> Nakaupo lang ako sa gilid ng kama ni Dylan dito sa hospital. Napansin ko ang newspaper sa may lamesa malapit sa vase kaya kinuha ko ito. Head line: Dylan Delrama has been delivered to hospital again. He is been in this hospital for three days now. I'm so worried like his fan, his
(Dylan POV) "My God Dylan. Nag-alala kami sayo. Bakit ka naman umuwi na hindi ka pa masyadong magaling?!" Bungad ni Zaki pagpasok ng pinto. "Where's Cami?" Sunod namang tanong ni Roden. I sighed. "Zaki, I decided to go to Singapore with Dad!" Deretsong saad ko. Nagulat ang dalawa."Wait. Are you sure?" Takang tanong ng kapatid ko. Kinausap na nila ako ni Dad about Singapore at grabe ang pagtanggi ko pero ngayong iniwan na ako ni Cami maybe this is the time for myself to heal and to be with my family. "You know what, Cami is in danger now. Because of your fans," paalala ni Roden. What!? I need to search for her! Tumakbo agad ako palabas papuntang garage at nakita ko si Cami na hinaharass ng mga news casters sa di kalayu-an! Tumakbo agad ako, binigyan naman ako ng daan ng mga taong nandoon. Hinila ko agad si Cami at niyakap. Wala akong pakialam sa mga naroroon. Ramdam ko ang init ng katawan niya a
(Dylan POV) Nakahiga lang ako sa higaan sa isang private hospital dito sa Singapore. Habang inaalala ang lahat ng pinagsamahan namin ng taong mahal kong si Cami. Ang nag-iisa sa puso ko mula noon hanggang nagyon. Cami, I miss you so much. Pasama na ng pasama ang pakiramdam ko. Damn! Definitely I'm dying. Nandilim na ang paningin ko at halos di ko na maibuka ang mga labi ko. Alam kong magiging okay siya dahil alam kong si siya pababaya-an ni Gabe. Magiging okay siya kahit pa wala na ako. *** < 3 YEARS LATER > (Cami POV) "Here are all the results of our emerging business to Stygian's Company this past year." Wika ko abot ang envelope kay Nate. Ang may ari ng pinagtatrabahu-an kong kompanya sa ngayon. Nagtatrabaho ako bilang consultant and model ng Guevarra Groups and Company sa ngayon. Suot ko ang red tube above the knee dress at light shade sa mga mata. "How about Josh Ferrer of Hool
(Cami POV) *Limelight Bar* "Ano ba Cami. Dahandahan sa pag-inom." Pigil ni Zaneah sa tangka kong paginom pa ng matapang na alak sa basong hawak ko. "Balak yata niyang tikman lahat ng alak kaya ganon." Kantyaw naman ni Roden. "Arghhhh ingay parin." Usal ko wagayway ang mga kamay. "Sa tingin mo tatahimik kung maglasing ka eh nasa bar tayo." Dagdag pa ni Zaneah. "Restroom lang ako." Paalam ni Roden at tumayo na. "Sama ka ba? Kaya mo ba?" Alalang saad Zaneah na tumayo na rin. Umiling lang ako at kinuha ang isa pang baso ng wine. "Awwww wait!" Tawag ko sa dalawa habang sumasayaw ang mga ito papunta sa restroom. Tumayo ako para lumabas dahil mukhang uminit ang pakiramdam ko, nahihilo at nahihirapan na akong huminga. Naparami na talaga ang nainom ko! Ano ba tong nangyayari sa buhay ko? "Arghhh, watch out bitch!!" Tulak nung babaeng nabangga ko. "Sorry. I'm sorry." Paghingi ko ng tawad an