MasukAng Lihim na Anak
Taon na ang lumipas mula nang itatag ang Veritas Academy, at ang mga alaala nina Damien, Marco, at Ricardo ay buhay pa rin sa puso ng mga nagtapos. Sina Seraphina at Anya, bagama't matanda na, ay patuloy na nagbabantay at nagbibigay-gabay sa mga bagong henerasyon ng mga tagapagtanggol ng katotohanan. Isang araw, isang misteryosong babae ang dumating sa akademya. Nagpakilala siyang si Elena, at sinabi niyang siya ay anak ni Damien. "Anak ako ni Damien?" gulat na tanong ni Seraphina. Hindi nila alam na may anak si Damien. Ipinakita ni Elena ang isang lumang litrato ni Damien kasama ang kanyang ina. Sinabi niya na hindi alam ni Damien na buntis ang kanyang ina nang maghiwalay sila. "Gusto kong malaman ang tungkol sa aking ama," sabi ni Elena. "Gusto kong malaman kung ano ang ipinaglaban niya." Kinuwento nina Seraphina at Anya kay Elena ang lahaAng Araw ng Pag-ibig Ilang buwan matapos ang pagtatanong ni Damien kay Seraphina, inihanda nila ang kanilang kasal. Nagpasya silang gawin ito sa nayon sa Bicol, sa tabi ng dagat na kanilang pinakamamahal. Gusto nila itong simplengunit espesyal — kasama lang ang kanilang pamilya at pinakamatalik na kaibigan. Sa araw ng kasal, ang lahat ay naghanda ng maaga. Si nanay Linda ay tumulong kay Seraphina na suotin ang kanyang damit na pangkasal — isang simpleng damit na puti na gawa ng mga babae sa nayon, na may mga burda ng bulaklak na kulay puti. “Ang ganda mo, anak,” sabi ni nanay Linda, naiyak sa kaligayahan. “Ang sarap mong makita na maligaya.” “Salamat, nanay,” sabi ni Seraphina, tumulo rin ang kanyang luha. “Kung hindi mo ako pinrotektahan, hindi ako makakarating dito.” Sa kabilang dako, si Damien ay nasa tahanan ni Aling Rosa, kasama sina Anya, Miguel, at Elena. Nakasuot siya ng puting barong na binigay sa ka
Bagong Simula Ilang linggo matapos ang pag-aresto ni Don Rafael, nagsimula na ang bagong buhay nina Damien, Seraphina, at nanay Linda. Nagpasya silang manatili sa Bicol — sa nayon na kung saan nakatago si nanay Linda — dahil doon sila nakaramdam ng tunay na tahanan. Si Damien ay nagpagaling ng maayos mula sa kanyang sugat sa balikat. Samantala, tinulungan niya ang mga mamamayan ng nayon na ayusin ang mga sira sa kanilang tahanan na dulot ng laban. Si Seraphina naman ay nagpasya na magtayo ng isang maliit na paaralan sa nayon para turuan ang mga bata — ito ang kanyang pangarap na matagal nang hindi natupad. “Ang paaralan ay malapit nang matapos,” sabi ni Seraphina kay Damien isang araw, habang naglalakad sila sa tabi ng dagat. “Sobrang saya ko — makakatulong na ako sa mga bata dito.” “Proud ako sa iyo,” sabi ni Damien, at hinalikan siya sa noo. “Ikaw ay talagang isang anghel.” “Anghel? Hindi ako,” sagot ni Ser
Ang Huling Laban Isang araw matapos ang kanilang pagkikita kay nanay Linda, nakita ni Damien ang isang pamilyar na sasakyan na papalapit sa nayon. Ito ay ang sasakyan ni Don Rafael — ang kanyang ama. Alam niyang dumating na ang oras na kailangan nilang harapin siya. “Nanay Linda, kailangan nating umalis,” sabi ni Damien, na kinakabahan. “Si Don Rafael na ang darating.” Linda ay tumingin sa kanya at ngumiti ng matapang. “Hindi tayo aalis, anak. Kailangan nating tapusin ito. Kailangan nating harapin siya para sa ating kinabukasan.” Seraphina ay humawak sa kamay ni Damien. “Magkasama tayo,” sabi niya. “Hindi tayo aalis ng isa’t isa.” Ilang sandali lang, dumating na ang sasakyan ni Don Rafael. Lumabas siya mula sa sasakyan — matangkad, may puting buhok, at may mga mata na puno ng poot. Kasama niya ang mga tauhan ng sindikato, lahat ay may dalang sandata. “Damien,” sabi ni Don Rafael, ang kanyang bo
Paglalakbay sa Bicol Kinabukasan ng madaling araw, naghanda sina Damien at Seraphina para sa kanilang paglalakbay sa Bicol. Dinala nila ang papel na ibinigay ni Marco — may pangalan ng bayan na Daraga at ang pangalan ng isang babae na si Aling Rosa, na sinasabing kaibigan ng ina ni Seraphina. “Handa ka na ba?” tanong ni Damien, habang inilalagay ang kanilang mga gamit sa sasakyan. “Oo,” sagot ni Seraphina, ngunit makikita sa kanyang mukha ang kaba. “Ngunit kinakabahan ako. Paano kung hindi niya ako kilala? Paano kung hindi niya ako tanggapin?” “Magkakakilala kayo,” sabi ni Damien, at humawak sa kanyang kamay. “At tanggapin ka niya — dahil ikaw ay ang anak niya. At nandito ako sa tabi mo, palagi.” Pinaandar nila ang sasakyan at tumungo patungo sa Bicol. Ang biyahe ay tumagal ng anim na oras — sa una, tahimik silang dalawa, bawat isa ay nag-iisip ng sariling mga bagay. Pagkatapos, nagsimula si Seraphina na ikwe
Ang Lihim ng Ina Ang mga salita ni Marco ay tumama kay Seraphina tulad ng kidlat. Ang kanyang mga tuhod ay nagsimulang manghina. “Ang aking ina? Anong tungkol sa kanya?” Marco ay tumawa ng malakas, ang tawa niyang iyon ay malungkot at mapang-api. “Hindi mo alam na ang iyong ina ay dating kasama ng Shadow Syndicate? Na siya ang pinakamagaling na tagapaghiganti ng sindikato noong kanyang panahon? At na siya... siya ang dating kasintahan ni Don Rafael?” Napatigil si Damien. Don Rafael — ang kanyang ama. Ang taong siyang dahilan ng lahat ng kanyang sakit. At ang ina ni Seraphina ay dating kasintahan nito? “Hindi... hindi totoo iyan,” sabi ni Seraphina, ang kanyang boses ay nanginginig. “Ang aking ina ay isang mabuting tao. Namatay siya noong ako ay bata pa — sinasabi ng tatay ko na dahil sa sakit.” “Mga kasinungalingan!” sigaw ni Marco. “Ang iyong ina ay hindi namatay dahil sa sakit. Siya ay tumakas sa sindikato
Paghahanda para sa Laban Matapos ang pulong sa Veritas Academy, nagsimula na ang buong organisasyon sa matinding paghahanda. Sina Miguel at Sofia ay nagtrabaho nang walang tigil para hanapin ang lokasyon ni Marco — sinusuri ang mga lihim na komunikasyon, tinitingnan ang mga nakaraang lokasyon ng Shadow Syndicate, at nakikipag-ugnayan sa mga tiwala na impormante sa lungsod. “May nakalap na ako,” sabi ni Miguel isang araw, habang pumasok sa silid ng pagpupulong. “Si Marco ay nagtatago sa isang lumang pabrika sa tabing dagat ng Batangas. Mukhang doon din niya inilalagay ang ilan sa mga tauhan ng sindikato.” “Magkano ang alam natin tungkol sa pabrika?” tanong ni Damien, na nakatutok sa mapa na inilabas ni Miguel. “Isa itong lumang pabrika ng tela na hindi ginagamit ng maraming taon,” sagot ni Sofia. “May maraming silid, mga daanan na nakatago, at isang daanan papunta sa dagat — para madaling tumakas kung







