Kabanata 9
Kon had to rush to the hospital when he heard the news. Mabigat man sa loob niyang hindi matupad ang pangako kay Saki na maglulugaw sila, kailangan niyang unahin ang nangyari dahil walang ibang makatutulong sa matandang janitor kung hindi siya.
It was the man he paid to watch over Lori who called him. Nag-hire siya ng sariling nurse para rito nang hindi nalalaman ni Tatay Manny upang masigurado niyang lahat ng kailangan ay nairereport sa kanya. Si Lori na lang ang mayroon ang janitor at dahil hindi siya nito itinuring na iba, walang sawa niya itong tutulungan sa abot ng kanyang makakaya.
Napabuga siya ng hangin matapos niyang ipasok sa bulsa ng kanyang pantalon ang kanyang cellphone. Lumabas siya mula sa fire exit kung saan niya sinagot ang tawag, saka siya bumalik sa silid ni Lori, ang panganay ni Tatay Manny na nadiagnose na may butas sa puso. Lori's younger sister was taken by their mother. Naghiwalay kasi si Tatay Manny at asawa nito noong apat na taong gulang si Lori. Sumama ang asawa niya sa mayaman kesyo para raw sa pagpapagamot ni Lori ngunit para kay tatay Manny ay tinapakan ang pagkalalaki niya. Mula noon ay tinaboy na niya ang asawa at binuhay mag-isa si Lori. Mabuti na lang at kasama nila sa bahay ang kapatid ni Tatay Manny at ang pinsan ni Lori na si Lianne kaya naman may nagbabantay sa dalaga kapag nasa trabaho ang ama.
Lori's case is very sensitive. Hindi ito maaaring basta lang makaramdam ng sobrang emosyon. Iyong perang pina-raffle kunyari ni Kon at Keeno, ginamit para sa operasyon ng dalaga. Bagama't may mga organisasyong tumulong, naiwan pa rin ang malaking halaga na kinailangang bayaran.
Tulog na si tatay Manny na extrang bed na naroon ngunit nang pumasok si Kon sa silid, napansin niyang nakamulat si Lori at malungkot na nakatitig sa ama. Agad naman nitong pinalis ang namuong luha sa mga mata nang makita si Kon, bago ito pilit na ngumiti.
"Kanor, anong oras na hindi ka pa ba uuwi?" Tanong ni Lori.
Kon forced a smile before he grabbed a chair. Naupo siya sa tabi ng kama ni Lori saka sinulyapan si Tatay Manny. The truth is, he rushed to the hospital because the old janitor passed out. Hindi pa pala ito kumakain at wala pang tulog dahil sinubukang kumuha ng extrang trabaho. Hindi maiwasang masaktan ni Kon. People like Tatay Manny does not deserve to suffer in life. Para kasi sa kanya ay masyado itong mabait para pahirapan ng mundo.
"Dito muna ako hanggang sa magising si Tatay Manny. Baka kailanganin niya ako mamaya." Nabaling kay Lori ang kanyang tingin. "Bakit gising ka pa?"
Lori breathed in deeply. "Hindi ako makatulog. Nag-aalala ako kay Tatay, Kanor. Masyado na akong maraming problemang ibinigay sa kanya pati na kay tita at ate Lianne."
"'Wag mong sabihin 'yan. Masama sayo ang masyadong nag-iisip." Paalala niya rito ngunit tuluyang naluha si Lori.
"Mahal na mahal ko ang tatay ko, Kanor. Pangako ko sa kanya noon na paglaki ko, iaahon ko siya sa hirap...pero dahil sa lintik na sakit ko, kahit nagkaka-edad na ang tatay ko, pabigat pa rin ako." Humikbi si Lori. "Wala akong silbi, Kanor. Kung sana ay tinanggap ko na lang ang alok ng Mama ko na iwan si Tatay, baka wala na siyang problema ngayon."
"Lori, mahal na mahal ka ni Tatay Manny at ikaw na lang ang lakas na meron siya. Tatagan mo sana ang loob mo kahit para na lang sa kanya." Kanor sighed as he reached for Lori's hand to give it a squeeze. Pilit siyang ngumiti para pawiin ang sama ng loob nito. "Next week lalabas ka na. Bakit hindi tayo maghanda sa inyo? Namimiss ko na ang magvideoke kasama sina Lianne at nanay Maria."
Natawa si Lori. "Ang panget kaya ng boses mo."
Tumaas kunwari ang kilay ni Kanor. "Hoy, ako ang may pinakamataas na score palagi."
"Kasi sinisigawan mo 'yong mic." Natatawang ani ni Lori. Mayamaya'y huminga siya nang malalim. "O—Oo nga pala. Nakwento ni Tatay ang tungkol sa babaeng laging naghihintay sayo sa labas ng building ninyo." Iniwas nito ang tingin habang namumula ang mukha. "N—Nagseselos ako."
Hindi naiwasan ni Kanor ang makamot ang kanyang patilya. Lori has always been vocal with her feelings for him. Noon pa man ay malaki na ang pagkagusto niya rito kaya naman natatakot siya kapag ito ang nagiging usapan nila dahil nang minsang sabihin niya sa dalaga na hindi pa niya iniisip ang pagkakaroon ng karelasyon, inatake ito dala ng sama ng loob.
"Kaibigan ko lang si Saki, tsaka patay na patay ang babaeng 'yon sa mga Ducani kaya imposibleng magkagusto sa akin ang isang 'yon." Tugon niya kahit ang totoo, gusto niya si Saki. Mali. Gustong-gusto niya ang tigresang iyon.
Hindi pa nga lamang ito ang tamang oras para malaman iyon ni Saki. May gusto pa munang patunayan si Kanor. Isang bagay na alam niyang pinakamahalaga sa lahat.
Halos padabog ang pagbuklat ni Saki sa folder ng designs para sa upcoming project ng kanilang team. Palibhasa ay maghapong mainit ang ulo niya dahil sa lintik na Kanor na iyon na hindi pa nagpaparamdam sa kanya kaya pati ang mga kasama sa team ay napagbuntunan niya ng inis.
Alas kwatro y medya na ng hapon. Thirty minutes na lang at lalabas na siya ng trabaho pero hindi pa rin siya nakakapagdesisyon kung pupunta ba siya sa Ducani Empire ngayong araw. It's been raining cats and dogs since morning at syempre, wala na naman siyang dalang payong. Ayaw niya namang magpakabasang sisiw para kay Kanor na inindian siya sa lugaw date nila.
Tuluyan niyang nahampas ang kanyang mesa. At saan naman nanggaling ang mga salitang iyon sa isip niya? She doesn't come to the Ducani Empire for Kanor. Para sa future asawa niya ang effort niya kaya bakit sasabihin ng kanyang isip na para kay Kanor? At date? Bakit niya maiisip na date iyong paglulugaw nila kung ayaw niya sa ganoon?
Nahilamos niya ang palad sa kanyang mukha. She can't be falling for that janitor, can she? Hindi iyon ang plano. Ang misyon ay maging Mrs. Ducani hindi maging hamak na Mrs. Baltazar lamang!
"Ah! This is getting more and more frustrating!" Singhal niya sa sarili ngunit mayamaya ay bumukas ang pinto at pumasok ang isang lalakeng tantya niya ay nasa late twenties. He's wearing a smart casual ensemble of blue polo shirt and black pants match with a rolex watch, and by the way the man was dressed, Saki knew, he is an expensive fish. Idagdag pa ang western features nito na napakalakas maka-Hollywood vibe.
Look at that sharp jawline and protruding pair of dark green eyes? He looks sexy.
Kasing sexy ni Kanor...
Nanlaki ang kanyang mga mata sa naisip kaya naman nang makita ng lalake ang kanyang ekspresyon ay bahagyang kumunot ang noo nito.
"Uh, is everything okay, Miss?"
"H—Ha?" Namula ang kanyang mukha sa hiya. "Y—Yes. Everything's fine." She cleared her throat. "Who are you by the way?"
"Oh, I'm Brent. Calliso Hotel sent me to check if you're already done with the planning? Kailangan kasing aprubahan ng boss ko 'yan." Sagot nito.
"Ah, yes." Tumango-tango siya at imwinestra ang kamay. "Please, have a seat. I'm actually on the final review already. Balak ko sanang i-send sa inyo sa susunod na araw."
"I see. Are you—" tumunog ang cellphone ng lalake. "Sorry, one second. Sir?"
Hindi alam ni Saki kung bakit ngunit nang marinig niya ang boses ng kausap ng lalake ay pakiramdam niya pamilyar ito sa kanya. Napalunok siya at napatingin sa kanyang cellphone, tila may kung anong ideyang naglalaro sa isip.
Mayamaya'y hindi na niya napigilan ang sarili. Dinial niya ang numero ni Kanor, ngunit busy ito. Hindi tuloy niya naiwasang pangunutan ng noo. Ngunit imposible. Napakaimposible.
Napailing na lamang siya sa kahibangan at ibinalik sa mesa ang kanyang cellphone.
Her discussion with Brent went on, hanggang sa matapos ang lahat. Sakto namang tapos na rin ang oras ng kanyang trabaho pero sa unang pagkakataon, hindi siya ang unang nagmamadaling umuwi. She stayed in her office, looking up at the ceiling hanggang sa hindi na siya nakatiis st dinial ang numero ni Kanor.
It took three rings...before she heard a woman pick up the phone. Dalawang beses itong nag-hello bago siya nakakibo, habang unti-unting sumisikip ang dibdib.
Saki cleared her throat. "H—Hello? Where's Kanor?"
"Lumabas siya para bumili. Sino ka?"
Hindi gusto ni Saki ang tono ng babae. Naniningkit ang kanyang mga mata at naikuyom niya ang kanyang kamao. "I'm Saki. And you are?"
Sandaling tumahimik ang kabilang linya. Mayamaya ay narinig niya ang pagbuntong hininga ng babae.
"Girlfriend niya. May problema?"
HEARTS IN DISGUISE BOOK TWOA/N: Hi! This is the beginning of Saki and Kanor’s love story 2.0. This will revolve around their married/family life. I hope hindi lang ako ang naka-miss sa kanilang tambalan, hehe. So, here it is. Enjoy reading!KAGAGALING lamang ni Saki sa supermarket upang mamili ng ihahanda sa anniversary nilang mag-asawa nang marinig niya si Kon mula sa kusina. He’s on his phone again, talking to someone with so much sweetness while he’s flipping pancakes. Maingat na pumwesto si Saki sa pinto ng kusina, sinigurong hindi siya mapapansin ng magaling niyang asawa.Kanor put the spatula down and sighed. “Yes, I promise you I’ll be there. Tatapusin ko lang ‘to, okay? No, of course she’s not going to find out. Tatakas ako, yes, I love you.”Naningkit ang natural nang singkit na mga mata ni Saki. What the hell does this supposed to mean? Nambababae ba ang magaling na si Konnar Ducani?
EPILOGUE"If it's not too much to ask, I'm begging God to give me a hundred lifetimes more to love you, dahil hindi pa sapat sa akin ang ilang dekada, Saki. It ain't just 'til death do us part, mahal. 'Til eternity, we will never be apart."Hindi na yata naubos ang luha ni Saki kaiiyak sa tuwing sinasabi ni Kon ang wedding vows nito. Panglabin-limang simbahan na ito, ngunit sa tuwing lumalakad siya sa isle at nakikita kung gaano katamis ang ngiti nito sa kanya habang naluluha, pakiramdam niya, unang beses pa rin nilang maikakasal.He kept his promise. In just a month, he married her in all the churches where she demanded to be with a Ducani. Pinaramdam sa kanya ni Kon na ito ang tutupad ng panalangin niyang iyon, hindi lamang dahil iyon ang kahilingan niya kung hindi dahil ang makasama siya sa buhay na ito at sa mga susunod pa ang nais ng puso nito.Sa tuwing gumigising siya at napagmamasdan ang promise r
Kabanata 30NALUHA nang tuluyan si Saki habang nakatitig sa pares ng mga matang punong-puno ng pagmamahal para sa kanya. Those coal-black pools that never seem to dim its sparkle whenever he looks at her with the kind of affection she wouldn't wish to see on anyone else, slowly watered as Kon took in a deep breath."Saki..." His voice was a bit shaky compared when he asked the question.Nagtubig ang mga mata ni Saki. "Kon." She looked around. "S—Seryoso ba 'to? Eiji? Tito Khalil? Jay?"They all smiled at her with teary eyes, masaya para sa kanilang pareho ni Kon dahil sa wakas, malapit na nilang simulan ang panibagong buhay na magkasama.Muli niyang binalik ang tingin kay Kon na naghihintay ng kanyang tugon habang iniisip nito kung paano niyang binuo ang lahat para sa proposal na magmamarka sa kasaysayan, at magpapakilala nang tuluyan sa mundo kung paano magmahal ang isang Konnar Ducani.
Kabanata 29"SHE'S someone from the past but you have nothing to worry about her."Hanggang ngayon ay hindi pa rin natatanggal sa isip ni Saki ang naging tugon ni Kon nang tanungin niya ito kung sino ang Alice na kausap nito sa cellphone. Ayaw niyang magduda, ngunit ilang beses pa niyang nakitang ka-text ito ni Kon bago umuwi ng Pilipinas kaya ngayong mag-isa na siya sa Japan, hindi siya mapakali.Naalala niya ang sinabi noon ni Eiji. Nag-propose daw noon si Kon sa isang babae pero hindi sila kaagad nagpakasal dahil nanghingi pa ng ilang taon ang babaeng tinutukoy ni Eiji. Tinanong na niya ang kapatid niya tungkol sa sinabi nito noon pero wala ring idea si Eiji. Kon never revealed his life. Puro haka-haka kagaya ng pananatili nito sa dilim.Muli niyang pinakawalan ang hangin sa kanyang dibdib at tuluyang bumangon. Sinubukan niya itong tawagan, ngunit sa pangatlong pagkakataon, busy na naman ang linya ni Kon.
Kabanata 28BUMAGSAK ang mga balikat ni Saki nang makita ang resulta ng pregnancy test. Tatlo ang binili niya sa drugstore para makasiguro at lahat iyon, iisa ang result."It's negative." She said in a disappointed tone while still sitting on the bowl.Bumuntong hininga si Kon saka ito nagsquat sa kanyang harap. Inagaw nito ang mga test kits na hawak niya saka nito kinulong ang kanyang mga kamay sa mga palad nito."It's okay, Saki. We'll keep trying." Tugon nito, halatang binubuhay ang pag-asa niya bago siya nito hinatak upang mayakap. "Don't pressure yourself too much. Masyado pa rin namang maaga para sa baby. We can still enjoy each other first."Lumamlam ang kanyang mga mata. Sa totoo lang, hindi lang namin ito dahil sa hiling ng Daddy ni Kon na magka-apo na sa kanila. Gusto niya na ring maranasan ang magbuntis at magka-baby. Ewan ba niya pero mula nang magkabalikan sila ni Kon, nabuhay na ang ka
Kabanata 27MANGANI-NGANING tadyakan ni Kon sina Tobias at Secretary Beun nang habulin siya ng mga ito sa loob ng airport. Pinapapasok na ang lahat ng may ticket para sa Lucky Star Airlines sa departure area ngunit nang magbanyo siya sandali, sinundan siya ng dalawa at trinap sa loob at ngayon, ilang minuto na lang ay maiiwan na siya ng eroplano."Palabasin niyo na ko o masisisante ko talaga kayo!" Singhal niya sa mga ito ngunit hindi talaga nagsi-alis ng pinto.Sumasakit na ang ulo niya! Kanina pa siya pinuputakte ng dalawang ito at talagang diterminadong pigilan ang pag-uwi niya. He taught Tobias to be determined but not to use it someday towards him!"Sorry, bossing pero last choice na 'to." Ani Tobias at pinatunog pa ang leeg bago kumilos.Pinagtulungan siya ng dalawa at nang maagaw ni Tobias ang kanyang boarding pass at passport, pinagpupunit ito sa kanyang harap hanggang
Kabanata 26NAHILOT ni Kon ang kanyang sintido nang magsanib-pwersa si Tobias at Secretary Beun sa pagpigil sa kanyang umuwi na ng Pilipinas. Ayaw talagang ibigay ng mga ito ang maleta niya at parehas pang humarang sa trunk na animo'y mga rugby player na hindi siya hahayaang mailabas ang gamit niya.His lips pursed together as he sighed heavily. Sinamaan niya ng tingin ang mga ito ngunit kahit halatang takot, nanatili ang dalawa sa kanilang pwesto."Move or I will fire the both of you." Mariin niyang ani sa dalawa.Halos sabay na napalunok ang mga ito. Sandali pang nagkatinginan ngunit tila nag-usap pa gamit ang mga mata bago sabay ding iniling ang mga ulo."A—Ang bilin nila Sir Keeno, huwag kang uuwi nang walang Miss Saki." Nanginginig ang tinig na sabi ni Tobias bago umayos ng tindig at sinuntok ang dibdib. "At hindi rin kami papayag, Sir." Siniko nito si Secretary Beun.Tumikhim
Kabanata 25EVERYTHING went so fast. With just Kon's few swift moves, Saki is fully naked under him, moaning in his mouth and scratching her long fingernails on his back."Kon..." She cried in pure bliss as the sultry feeling consumed her.Hindi na gumagana ang rasyonal na bahagi ng kanyang isip at ang galit para rito, tuluyan nang tumilapon palabas ng nadadarang niyang katawan.The heat was too much for her to take. When his tongue glided inside her mouth to taste every corner, her plea for more brought more fuel to the fire that burns the both of them.Humagod sa kanyang baywang ang mainit na palad ni Kon, dinadama ang makinis niyang balat, at sa bawat piga at haplos, dumadaing siya sa pagkatupok."Two years." He growled lusciously as he suckled her neck. "Two fucking years I've been lonely."A series of delicious moan was her only answer. Maging
Kabanata 24HUMIHIKAB pa si Saki nang lumabas ng kanyang silid ngunit nang matanaw niya sa sala si Kon na abalang mag-vacuum ng carpet, sandali siyang natigilan. Hindi nga siya binabangungot. Naririto nga talaga ito at talagang pinanindigan ang pagiging all-around!Napailing si Saki. Nang matanaw siya nito ay sandali nitong in-off ang vacuum saka tumuwid ng tayo."Good morning, mahal." Nakangisi nitong bati sa kanya.Umikot ang mga mata ni Saki habang pababa ng hagdan. "Walang maganda sa umaga at huwag mo kong tawaging mahal hindi na tayo-""Mahal kong Ma'am Saki." Dugtong nito bago mahinang tumawa saka umiiling na binuhay muli ang vacuum.Nagngitngit ang mga ngipin ni Saki sa inis. Talagang hanggang ngayon talent pa rin nito ang bwisitin siya nang walang kahirap-hirap. Ang aga-aga, sira na kaagad ang mood niya at sigurado siyang hindi rin matatapos ang araw na hindi siya