Chapter 42

Masaya kaming lumabas ng simbahan at nangakong magiging matatag kami. Inisip ko na lang na ang nangyayari sa amin ni Petrus ay isa lang iyong pagsubok upang subukin ang aming relasyon.

Bumalik kami sa dati at nawala na ang lahat ng galit ko sa kaniya. Sa maliit na panahon ay hindi ko inaakala na kaya kong magpatawad ng ganoon lang. At isa lang ang naisip kung dahilan kundi ay dahilang mahal na mahal ko siya.

"Petrus mauna ka na sa grocery may titingnan lang ako saglit," nakangiti kong sabi.

"Saan ka pupunta?" nagtataka niya akong tiningnan.

"Bibili ako ng bagong cellphone," natatawa kong sabi dahil naalala kong  kasali iyon sa mga nabasag.

Iyon pa naman ang umang regalo ni Petrus sa akin noong una niyang sahod.

"Samahan na kita," sabi niya at sinuli ang food cart sa lalagyan. 

Tumawa na lang ako at pinaikot ang mga braso ko sa bewang niya at inakbayan naman niya ako sa aking balikat. 

Naghanap ako ng magandang un