------------------
Sa punto d’ bista ni Maximillan.
---------------------------------------
“Ayan ganyannn...Ahhh~ heaven! Galingan mo pa," ani liah.
~Haaaffft~
“Put a little more pressure, Max.”
Sinunod ko ang gusto niya, diniinan ko pa ang pagpisil sa binti niya.
~Haaa~
“A-alright, that feels good.”
~AAAhnn~
“Isa pa nga.”
------------------Sa punto d’ bista ni Liah.--------------------------Naka baba na kami ng eroplano, at nag kanya-kanya na kami paglapag ng eroplano sa Pilipinas. Si mommy ay dumiretso na sa Roxas Boulevard, para ituloy ang senatorial duty niya. Yep, hindi na siya mayor ng lokal kundi senator na. Si daddy naman may investor meeting kaya umalis na rin. Ang family ni Max ay umuwi na sa Probinsya nila, kanina lang ang may sumundo sa kanilang SUV. Naiwan kaming dalawa kasama ang dalawang mag-jowang parang natakluban ng itim na ulap.“Lore, hindi ba pupunta ka sa hospital para dalawin si tito?”Hindi kasi natuloy ang paglipad ng parents ni lore sa mismong graduation ce
-------------------------------Sa punto d’ bista ni Maximillan.--------------------------“What are my prior commitments? I want to be free in the second week of next month,” anas ko. Kailangan kasi naming dumalo sa binyag ng first baby ni Stacy at Juvilan. It would be our first appearance together as a couple at hindi na bilang dean at student assistant.“I will arrange your meeting, sire. I will send you the handout.”“Thank you. You may go home. Aalis na rin ako dahil susunduin ko pa ang fiancee ko.”“Thank you, sire. Mag-ingat po kayo sa byahe.”&
--------------------Sa punto d’ bista ni Liah.-----------------------Sabay kaming pumunta sa simbahang katoliko para dumalo ng binyag. Bago pumasok mismo sa receiving area ay nagpunta muna ako ng comfort room kaya nauna sina Maurice, lore at Max sa veneu kung saan nagtipon ang mga bisita. Kinakabahan ako knowing na marami sa bisita ng binyag ng pamangkin sa side ni Stacy ay kakilala namin mula sa university dati. First time namin na magpakita sa publiko at sa mga taong possibleng nakakakilala sa amin bilang dean at estudyante noon.I wonder kung anong sasabihin nila kapag nakita nila kaming magkasama?Nakaharap ako sa malaking salamin ng comfort room. Sinuklay ko
----------------Sa punto d’ bista ni Liah.-------------Nagpaalam kami na mauuna na dahil pagod kami pareho galing sa trabaho. Kasabay namin sa parking area sina Maurice pero mas nauna silang umalis dahil bumalik pa ako restroom. Pagkaupo ko sa shotgun seat ay sabay na tumunog ang Tel*gram namin, tiningnan ko kung sino at ano ang mensahe. Sabay pa namin na muntik mahulog ang cellphone na nasa kamay namin.“You look uncomfortable in the picture.”Oo nga, namumutla ako at ang stiff kung tingnan. Kung hindi kasi nila kami pinutakte ng panunukso edi sana hindi awkward ang itsura ko sa picture.Ang nangya
-------------------------Sa punto d’ bista ni Liah.-------------------Nagising ako sa silaw ng araw na tumatama sa bintana. Bukod pa sa araw ay may makulit akong katabi na panay tusok ng pisngi ko.“Balak mo bang butasin ang pisngi ko?” anas ko habang marahang kinusot- kusot ang mata ko.“Ginigising lang kita. Anong gusto mong breakfast? Paglulutuan kita.” Hinalikan niya ang noo ko.“Isang oras pa, inaantok pa ako,” tugon ko sabay yakap sa bewang niya.“Mahuhuli na tayo, nakakahiya naman sa magsusukat ng gown mo at s
—-------------Sa punto d’ bista ni Liah.—----------------“Ang tahimik naman prinsesa ko. Inaantok ka na ba? Gusto mo bang umuwi na tayo?” aniya habang nagbabasa ng sandamukal na papeles.“Ang boring dito sa opisina mo. Iikot lang ako, babalik rin ako agad baka kasi hanapin mo agad ang maganda mong fiancee.” Tumayo ako mula sa pagkakahiga ko sa sofa. Nilapitan ko siya at hinalikan si pisngi.Ang totoo niyan nabobother kasi ako sa narinig ko pero hindi ko naman maitanong kay Max. Baka masira pa mood niya at pag-awayan pa namin. Pero hindi naman masama kung itatanong ko hindi ba? It&rsquo
—-----------------Sa punto d’ bista ni Liah.—---------------Itatanong ko na dapat kagabi kung sino iyong Elise ang kaso ay maagang natulog si Max. Hindi ko na siya natanong nitong umaga dahil nagising ako na wala siya sa tabi ko. Naligo at naghanda na ako para pumasok sa trabaho. Pumanhik ako sa kusina para sa quick breakfast at napag-alaman ko na nag-iwan siya ng nilutong tocino at may brewed coffee na rin sa coffee maker. Napalingon ako sa double door na pinto ng fridge may nakaipit na notes. *Good morning, I had to leave early. Send me a message once you are awake.*Napangiti ako ng mabasa iyon pero agad ding napalis nang maalala ko iyong Elise, marinig o maisip ko pa lang ang pangalang iyon ay may iba’t-ibang sen
—------------------- sa punto d’ bista ni Maximillan. —------------------ It’s my first time na sigawan siya. It must have scared her dahil simula’t sapul hindi naman kami nagkaroon nang malalang away. Nagpahangin muna ako sa balcony ng condo para kapag hinarap ko siya ay kalmado na ako. Nawalan lang talaga ako ng kontrol, nagselos ako at sumabay lang din ang pagod at stress sa trabaho. I shouldn’t have raised my voice. Too late to regret but it will never be too late to ask for her forgiveness and admit that I was wrong. Totoo nga na mahirap ang pag-aasawa. I thought dahil mahal namin ang isa’t isa ay wala na kaming pag-aawayan. darating at darating ang araw na magsasalubong ang hindi magandang mood namin.