Kabanata 30

KABANATA 30

Shuen's POV

Ang sarap sa pakiramdam na makatulong sa mga batang nangangailangan. Nakakagaan ng loob kapag nakikita ko ang mga ngiti sa kanilang mukha dahil sa mga bagay na kaya kong ibigay at gawin. Sa nakalipas na mga buwan, nakalimutan ko na ang mga nangyari. Hindi ito madali para sa akin, pero sinubukan ko pa rin.

Siguro ito yung tinatawag nilang pagpapahalaga sa sarili. Tinanggap ko na ang nangyari at niyakap ang pagbabago. Nandito pa rin ang sakit, pero unti-unti na akong nasasanay. Tama si Atasha, kailangan ko lang tanggapin ang sakit at umiyak hanggang masanay ako. Wala naman akong magagawa, hindi ko puwedeng pilitin ang mga bagay na alam kong imposible.

Pero hindi ko pa rin maikakaila na mahal ko pa rin si Yogurt. Na may konting pag-asa pa rin sa puso ko na baka bumalik siya sa akin. Mahirap para sa isang taong binuhusan mo ng oras at damdamin na basta na lang mawala. Hindi ganun kadali na kalimutan siya at tanggalin sa puso ko. Dasal ko lang na sana isang araw, mag