chapter 5

"Would you mind explaining why you're late on your first day of work—–hmm, miss lacorte?"

Diretso lang ang titig nito sa akin, nandidilim ang mga mata at nananatiling pormal ang tindig.

Mukhang hindi niya'ko naaalala base sa kung paano niya ako tignan

'sana nga'

Nagpakapormal nalang rin ako at nagkunwaring hindi rin siya kilala.

"S-sorry po s-sir, natapunan po kasi ako ng kap—"

Hindi paman ako natatapos magsalita ay sumabat na siya

"Go do your work, i changed my mind"

Putol niya sa'ken saka ako tinalikuran.

Eh anong gagawin ko rito?

Di manlang ako binilinan kung anong ipapagawa o gagawin ko tapos 'go do your work?'

Ano 'to joke time?

Maya-maya pa'y narining kong may tumawag sa telephone sa desk ng boss ko na iyon

Pano ko nalaman na desk niya yun?

'siyempre may picture niya sa taas ng table!'

"Good morning this is miss lacorte how may i help you?"

Magalang at pormal kong tanong matapos ito sagutin.

"Hello, miss lacorte—paki gawan mo daw po ng two hundred copy each yung nakapatong sa table ni Mr. Mariano. Kailangan niya daw po yan exactly at three pm"

Pagkatapos niyang magsalita'y pinatay na niya ang tawag.

Awtomatikong umikot ang aking mata upang hanapin ang mga papeles na sinasabi ng speaker.

Napanganga ako nang maglanding ang aking paningin sa tambak ng mga papeles na nakapatong sa desk.

What the heck?!?!

Seryoso? 3pm? Kaya ko kaya 'to ng 3pm?!?

Tatlong tambak ng mga papeles tapos 3 pm kailangan?

Kesa magreklamo, nagsimula na'kong trabahuhin 'tong unang araw ng kalbaryo ko.

Sabi ko handa na'ko magseryoso joke lang pala. HAHA

habang nagpiprint ako sa printer dito sa office ay nagpiprint rin ako sa dalawang printer sa kabilang office.

Halos hatiin ko na ang katawan ko pabalik-balik sa magkabilang opisina. Jusko! Chineck ko ang oras. 12noon

Di pa'ko nangangalahati?!?

Tangina!

"Wala na bang ibang printer rito?"

Tanong ko sa sarili ko.

************

"Four. Three. Two............one—yes!"

Sigaw ko sa saya nang mapagtantong natapos ko siya sa oras.

Maya-maya pa'y dumating na si Mr. Mariano.

Malayong-malayo siya sa lalaking nakasama ko noong gabing iyon.

Pero tandang-tanda ko ang mukhang iyon.

Ang mukhang gumising sa'ken at sa kung sino talaga ako.

Posible kayang kakambal lang yon o guni-guni ko lang?

********

GAVINIOTRE'S POV

Tssss.

Unang araw late.

"Would you mind explaining why you're late on your first day of work—–hmm, miss lacorte?"

Tanong ko sakaniya.

Kitang-kita ko ang gulat at pagningning sa kaniyang mga mata sa oras na nagtagpo ang aming mga tingin ngunit pinanatili ko parin ang aking tindig.

Matiim ako nakatitig sakaniya. Kunwari'y hindi ako nadidistract sa presensya niya.

Akmang magrarason pa sana siya nang putulin ko ito at agad siyang tinalikuran.

Inutusan ko ang head speaker na utusan siyang gawang ng copies ang mga papeles sa aking desk. Bukas pa iyon kailangan pero pinasabi kong ngayong 3pm dapat ay tapos na ang mga ito.

Alam kong mahihirapan siya nito dahil pang tatlong tao ang gawain iyon.

Titignan ko ngayon kung gaano ka talaga katatag miss Azaira Kristelle Lacorte...........

***********

ZAIRA'S POV

Sa wakas!!

First day........ survived!

Sana hindi na ganito sa mga susunod pang mga araw.

*********

Dahil nga di kami nakapag-celebrate ng mga ka-office mates ko ay nagkaayaan kaming kumain sa labas at siyempre libre nila ako HAHA.

Nag inuman kami at nagkwentuhan tungkol sa mga personal na bagay kagaya ng kung kailan sila magpapakasal, kung anong plano nila sa buhay at mga malalaswang topiko na tipikal na naming pinakukwentuhan kapag kami ay magkasama.

Dahil doon ay ginabi na'ko sa pag-uwi at wala pa akong dalang kotse dahil nasa kumpanya ko naiwan. Nakisakay lang kasi ako sa sasakyan ng isa sa dating kong ka office mate papunta sa lugar kung saan kami kumain magkakasama.

Nahihilong sumakay ako sa taxi hanggang sa labas ng building ng kumpanya at naglakad patungo sa parking lot kung saan nakapark ang aking kotse.

Mag-a alas nuebe na ng gabi at paniguradong iyong mga nag o-overtime lang narito sa loob ng building.

Medyo madilim sa parte ng parking lot kung saan ko pinark ang aking sasakyan, may ilang bumbilya na pupundi-pundi ang ilaw nito dahilan para mahirapan akong hanapin ang aking kotse. Mukha ring nakakatakot rito.

Ilang ulit ko pang pinindot ang aking car key upang mahanap kung saan natunog ang aking kotse ngunit hindi ko ito mahanap o marinig.

Pagkakatanda ko'y dito ko lang iyon pinark ah?

'ano 'to horror film? Eme kayo ha!'

Habang pa-ekis na naglalakad ay napagtanto kong parang may sumusunod sa akin mula sa likod.

Humigpit ang hawak ko sa strap ng aking sling bag at daham-dahang kinuha ang isang spray mula rito.

(Author: Nalimutan ko tawag ‘don basta pang self defense yun HAHA yung iniispray sa mata)

Muli akong naglakad habang hinahanap ang aking kotse, hinahanda ang sarili sa kahit anong pwedeng mangyari.

Pinakiramdaman ko pa muli ang kung sino sa aking likod. Naging mas malapit ma ang mga yabag ng paa nito.

Isa.

Dalawa.

Tatlo...........

Bigla akong humarap ngunit sa oras na pipindutin ko na ang spray ma hawak ko'y bigla itong nahablot ng estrangherong iyon at kaniya itong itinapon.

Sa takot ay kumaripas ako ng takbo.

Kahit may tama ng alak ay tumakbo ako hangga't makakaya ko.

"Run baby—run!"

Dinig kong sambit nito mula sa likod.

Hindi ko na nakita ang kaniyang mukha. Nakasuot ito ng hoodie at malaki ang katawan nito. Kayang-kaya ako nitong durugin ng isang kamay lang.

Nagtaka ako nang nawala ang yabag mula sa aking likuran kaya't saglit akong lumingon sa likod habang patuloy na tumatakbo ngunit bago paman ako humarap ay agad akong nabangga sa kung anong matigas na bagay. Sa lakas ng impact ay agad akong natumba at napahawak sa aking ulo.

Pagtingala ko'y nanlaki ang aking mga mata.

"—Aaahhhh!"

Sigaw ko nang bigla niyang hablutin ang aking mga paa at binuhat ako na parang sako ng bigas

"Bitawan mo'ko tangina mo sino kaba!"

Sigaw ko sakaniya habang patuloy na sinusuntok ang kaniyang likod ngunit parang ang mga kamay ko lang ang nasasaktan ay hindi siya.

Parang wala lang sakaniya ang mga suntok ko.

"Bitawan mo'ko—ipapapulis kita!"

Sigaw ko pa.

Maya-maya pa'y tumigil ang kaniyang paglalakad at kaniya akong binaba.

Akmang tatakbo nanaman sana ako nang hawakan niya ang isa kong braso ng sobrang higpit ay pinosas ito pati rin ang kabila kong kamay.

"What the heck!?! Sino kaba! Tangina mo wala kang makukuha sa'ken pakawalan mo na'ko"

Pagmumura ko sakaniya

"Di ko inakalang ganito ka pala ka agresibo"

Sambit nito.

Muli niya'kong binuhat at ipinasok sa passenger seat ng isang kotse at ipinwesto ang aking nakaposas na mga kamay sa taas ng aking ulo.

Rinig kong may tunog na parang kandado mula doon.

Pinilit kong pumiglas pero hindi ko kaya, malakas siya. Dagdag pa tong kamay Kong nakakandado.

Maya-maya pa'y ramdam kong umandar na ang kotse. Napatingi n ako sa bintana upang i memorize ang daan ngunit binilisan nito ang pagpapatakbo dahilan para manlabo ang aking paningin at hindi ko na makita kung ano-ano ang dinadaanan namin.

"Ano ba! Kung gusto mo magpakamatay huwag mo'ko idamay!"

Sigaw ko sa takot.

Tangina!

Di ko kailan man naimagine na ganito ako mamamatay ha.

"Mas gusto ko mamatay nang kasama ka"

Sambit niya kaya saglit akong lumingon sa gawi niya. Sinubukan kong tignan ang mukha niya ngunit maliban sa hoodie na suot ay may mask pa siya. Kagaya nung napapanood kong masks ng mga magnanakaw sa mga serye.

Labi, ilong at mga mata lang ang kita.

Sinubukan kong i memorize ang korte ng kaniyang labi, kulay ng mata, kung gaano ka taas ang ilong at ang kabuoan ng kaniyang mukha kung halimbawa mang makatakas ako'y ipapapulis ko siya.

This is a fucking kidnapping!

"Love the view, baby?"

Nakangisi niyang sambit. Doon ko na napagtantong ganoon na'ko katagal na nakatingin sakaniya.

"Assuming si tanga"

Bigwas ko sabay irap.

"Ahhh—"

Sigaw ko nang biglang tumalbog ang kotse dahilan para tumalbog rin ang aking dibdib.

"Sarap sa ears—"

Bulong niya.

Bobo.