Prologue

Her POV

Dear diary,

Today i just witness some people justifying their needs. Money, everyone's living for money, people, well someone will say money can't buy happiness well that's definitely wrong for some reasons pero siguro nga may ibang mag sasabi na mabubuhay naman sila kahit walang pera they more adore those some sentimental values given by our love one's dahil pinag hirapan nila ito in their own, but's that not work with rich people unlike with others they just use their conections etc.

Akala ko nun nasasabi lang nila yun dahil wala silang pera but i realize it when i was in their situation, money can be sometimes makes you greedy i witness it all by myself i was surrounded by greedy people including there my father i despise them.

I was enjoying my time when i heard a knock.

" Hey honey what are you doing? " i immediately closed my notebook and put it under my bed before i opened the door.

" Mom? do you need anything? " kinakabahan kong tanong.

" Can mommy come in? " she sweetly smiled i widely open my door so she can come in.

" Are you still mad at mommy hmm? " habang sinusuklay ang mahaba kong buhok. " mommy why daddy so being greedy at money? " napatigil ito sa panunuklay at pinaharap ako.

" Listen to mommy okay? " tumango ako at nag hihintay lang sa kanyang sasabihin.

" Daddy's not being greedy honey pinag lalaban niya lang ang sarili niya dahil pinag hirapan niya yun he deserves what he got today hmm? "

I was just in my eight grade that time i keep my mom's word but because of my dad's issue i was bullied in school minsan umuuwi akong may pasa sa braso o kung hindi naman ay magulo ang buhok at may kalmot sa mukha.

"Jusko samantha anak anong nangyari sa mukha mo inaaway ka nanaman ba ng mga kaklase mo? " hindi ako sumagot sa halip ay umakyat ako sa taas at nag kulong, at the very young age i experienced it all, but i didn't get a care from my dad instead of protecting me, he will just scold me for being careless.

"You spoiled brat child how many times do i have to tell you not mind them?! " mahigpit ang pagkakahawak niya sakin na para bang anumang oras babaliin niya ang maliit kong braso.

"Peter! stop that! nasasaktan ang anak mo! " agad akong niyakap ni mommy ng marahan akong itinulak ni daddy.

"Talagang masasaktan ang batang yan kapag nalaman kong nakipag away nanaman yan " sinamaan lang ako neto ng tingin bago umalis.

"Shh mommy's here love i'm sorry " nanginginig ang kamay kong inilayo ang katawan bago tumakbo paakyat sa kwarto at ni lock yun.

"Samantha anak please open the door anak. "

NAG patuloy ang ganoong senaryo hanggang sa makapag tapos ako ng pag aaral sa high school at kahit may mga kapatid na ako mas tinuon ko ang atensyon ko sa mga kapatid.

"Rain o my gosh what happen to your arm! " sinuri ko ang braso niya habang inaayos ang buhok niya.

"Ah hahaha nagkasakitan lang kami ng kaklase ko sa isang laro ate " kinakabahang sagot alam kong sinabi niya lang yun dahil ayaw niya lang lumaki ang gulo kaya tumango nalang ako. " nasaan ba si cloud malalagot tayo kay dad kapag naunahan siyang umuwi. "

"May tatapusin lang siyang project ate kaya malalate na siyang makauwi- sana dito nalang niya tinapos sa bahay tutulungan ko naman siya " hindi na ito kumibo at yumuko nalang. " ate may concealer kaba? takpan nalang natin yung pasa ko baka makita ni daddy " sandali kukunin ko lang sa kwarto. "

LUMAKI kaming takot kay daddy hindi siya katulad sa ibang tatay na mapag aruga, naiinggit at the same time naaawa ako sa mga kapatid ko dahil lumaki sila sa isang mapag malupit na ama.

"Dad! wag mong sasaktan si cloud daddy! " napatili ako ng sinampal niya ng malakas ang kapatid ko.

"Lumayo na kayo ate, rain baka sa- " hindi ko na kaya ang ginagawa niya aakmang lalapitan ko sila ng biglang dumating si mommy at malakas niyang sinampal si dad.

"M-mom "

"You fucking asshole! sarili mong anak sinasaktan mo! akala ko magbabago kana akala ko hindi na nila mararanasan ang impyernong naranasan ni samantha tiniis ko lahat ng pag mamalupit mo dahil akala ko para samin lahat ng ginagawa mo pero sobra na toh! " hinila ako ni mommy sa likod niya parang bigla itong natauhan walang ano ano ay umalis ito.

AKALA ko noon magbabago na siya sana pala hindi nalang ako umasa wala si mommy nun nasa ibang bansa para mag asikaso ng business kitang kita ng dalawang mata ko ang kababuyang ginagawa nila sa for godsake! sa bahay pa nila yun ginawa mga hayop! para akong pinagkaisahan ng araw na yun dahil sa mismong araw ng kababuyang ginagawa nila yun ibinalita rin samin na wala na si mommy. Para akong nabingi sa mga narinig ko.

BREAKING NEWS!

FERRY AIR ASIAN FLIGHT BETWEEN NEW YORK AND DUBAI CRASHED AT THE MID-AIR DUE TO THE MECHANICAL FAILURES AND ERRORS WITH THE ATC....

Hindi ko na alam ang mga sumunod na nangyari ng bigla nalang nandilim ang paningin ko.

Unti unti kong iminulat ang aking mata natagpuan ang sarili sa isang okupadong silid ng isang hospital nakita ko ang isang nurse na nag checheck ng aking IV " mabuti at nagising na po kayo tatawagin ko lang ang doctor niyo " hindi pa man ako tuluyang nakaksagot ng umalis ito. tulala lang akong naka tingin sa kisame inaalala ang mga nangyari bago ako nawalan ng malay hindi ko mapigilang maluha, mom's gone how will we survive this without her?

"Good thing your awake now " mabilis kong pinahid ang ang luha bago nilingon ang doctor. " may sakit po ba ako doc ? " tumawa lang ito may saltik ba ang doctor na toh? " normal ang mga nararanasan mo nitong mga nagdaang araw pero kailangan mong mag ingat dahil mahina ang kapit ng bata niresitahan na kita ng mga vitamans na kailangang araw araw mong inumin- " para akong nabingi sa mga sinabi.

"P-pardon doc? " napatigil ito sa pag sasalita at masuri akong tiningnan.

"Oh sorry mukhang nakalimutan kong sabihin congratulations your 3weeks pregnant " tuluyan na ata akong nabingi sa narinig h- hindi toh pwede... napababa ang tingin ko sa tyan at dahan dahan itong hinaplos, paano kita maaalalagaan kung ako mismo kulang sa kaalaman pano maging isang mabuting ina?

"Samantha anak buti at gising kana heto dinalhan kita ng- " nay naiiyak kong saad nakangiti itong lumingon na agad ding nawala lumapit ito sakin at marahang niyakap. " kung ano mang pinag dadaanan mo ngayon anak tiyak na malalagpasan mo rin iyan. "

Kakayanin ko kahit mahirap hindi lang para sakin kundi para sa magiging kinabukasan ng mga kapatid ko at ng magiging anak ko.