Chapter 22- Mysterious Man

After they finished their breakfast, Anjelov and Misha went into the living room of their small house.

“Kamusta naman ang unang araw mo rito?” banayad na tanong ni Misha.

“Mabuti naman, Misha. Maraming salamat nga pala sa inyo ha,” Nginitian siya ni Anjelouv at bahagyang pinisil ang mga kamay ng dalaga.

“Kung hindi dahil sa inyo baka nasa lansangan na ako nanunuluyan ngayon.” Malamlam ang mga mata ni Anjelouv habang nagpapasalamat.

“Kung may maitutulong ako bakit naman ako magdadamot diba? Malupit ang mundo pati na rin ang ibang tao kaya mas nanaisin ko na lamang na gumawa nang mabuti at tumulong. Ayaw kong panghinaan ng loob ang mga taong nangangailangan at sa bingit ng kahirapan. Ayaw kong maramdaman nila na sila ay nag iisa sa hamon ng buhay….Kaya, ganito ako, tumutulong sa abot nang aking makakaya.” Misha explained to her.

Anjelouv was in awe of Misha’s answer. Hindi lahat ng tao ay may ganitong pagiiisip. Hindi lahat ay handang tumulong ng walang kahit anong hinihintay na ka