Share
CHAPTER THIRTEEN
"Ikaw kasi, e."
"Ako? Kasalanan ko pa?" sagot ng dalaga."Psh. Give that to me, stop over mixing that batter."Karina glared at him before she could ever handed the batter mixture.Marahang ibinuhos iyon ni Winston sa baking pan pero bago 'yon, nilagyan muna niya ng baking paper 'yung pan para hindi magdikit ang mixture sa pan.
"Ganyan pala 'yan?" curious na tanong ni Karina.
"Yeah. It should be done this way, so easy, right?"
"Hindi rin," mabilis na sagot ni Karina.
"What's easier, then?"Tumawa ang dalaga ng malakas."Siyempre ang kumain!" anito saka napahagalpak ng tawa."Really, you love eating, huh?" sagot ni Winston nang may pang-aasar.
"O-Oo naman, sino ba namang ayaw kumain? Baliw ka!"Karina crossed her arms."How about sausages? You love eating them too?"
Pinandilatan
ZenshineHi! Rate the story naman po kapag nagustohan niyo ^^.
Kaugnay na kabanata
His Personal Maid CHAPTER FOURTEEN
Nakaabang na si Evo sa labas ng bahay nina Winston kinahapunan. Hindi niya maipaliwanag ang pagka-excite na nararamdaman niya. Bakit gustong-gusto niyang makita si Karina. Gusto niyang masilayan ang ngiti ng dalaga oras-oras.Ilang sandali pa ay bumukas na ang gate ng bahay nina Winston. Lumabas na si Karina. Nakasuot siya ng isang purple body hugging dress na isa sa mga pinagshopping ni Winston sa kanya sa mall nila. Halos hindi na kayang alisin ni Evo ang titig niya sa kagandahan ni Karina. Napakaganda nito at labas ang ganda ng hubog ng kanyang katawan."Evo!" masiglang tawag ni Karina saka inayos ang damit niya. Naiilang ito ng kaunti sa suot niyang damit."K-Karina. . .you look, stunning," hindi makapaniwalang sabi nito. Napako na yata ang mga mata niya sa dalaga."Totoo? Naiilang kasi ako, e. Ang iksi, saka napakapikit?" sagot ni Karina."Saka, hindi ba labas masyadong labas ang cleavage ko? Nakakahiya naman sa 'yo," prangkang tanon
His Personal Maid CHAPTER FIFTEEN
"Paano ba 'yan, dito ka na lang, Karina. I had fun today kahit na sa ice cream shop lang tayo nakapunta. Ikaw kasi, e. Ayaw mong umalis," natatawang sabi ni Evo. "Nag-enjoy naman ako, Evo, e. Salamat, ha! The best ka talaga!" anito saka hindi niya napigilang mapayakap sa binata. Ikinagulat iyon ni Evo pero napangiti rin naman siya saka niyakap niya rin pabalik si Karina. Napabitiw si Karina sa yakap nang may narinig siyang pag-ubo sa likoran niya. "Sino 'yon?" tanong niya kay Evo.Nagkibit-balikat si Evo."Anyway, I'll get going, Karina. Thank you ulit, I had fun!" Iyon lang ang sinabi nito saka kumaway kaway na sa dalaga at umalis. Saktong inihakbang ni Karina ang mga paa niya sa loob ng gate ay lumabas si Winston.Nanlalaki ang mga mata niya nang makita ang itim na awra na nakapaligid sa binata. Nakapamulsa ito at nakatitig sa kanya ng isang blangkong titig. Walang reaksyon ang mga mata nito. Pero bakit siya natatakot? "W-Wi
His Personal Maid CHAPTER SIXTEEN
Hirap maglakad si Karina kinaumagahan paggising niya. Wala na naman si Winston sa tabi niya. Pakiramdam niya tuloy, laruan lang siya na kailangan para mapaligaya ang binata at kapag sawa na ito ay aaywan na niya. A tear fell down her cheeks. Marahan niya agad iyong pinahid. She can't help but get emotional this time. "I hate you, Winston," aniya sa kahanginan. "What? You hate me?" Iniluwa ng kanyang pintuan si Winston na may dala-dalang tray ng pagkain. Wait. . .what? Hindi siya makapaniwala sa nakikita niya. Si Winston? Dinalhan siya ng breakfast? For real? Akala ko ba galit ito? Aasa na naman ba si Karina?Napaatras ang dila ni Karina. Isang matalim na titig ang ibinigay niya kay Winston bago niya iniwas ang kanyang tingin. "Breakfast, gusto mo?" Alok ni Winston."Ayaw ko, hindi ko kakainin 'yan." Pagsusuplada niya."Inaalok lang naman kita. I didn't say I'll give it to you," sagot ng binata. He smirked. Inaasar niya si Karina. "Uma
His Personal Maid CHAPTER SEVENTEEN
Karina seems to be day dreaming kaya sinampal-sampal niya ng mahina ang sarili niya. Baka kasi nananaginip lang siya ng gising dahil sa biglang pagmamalasakit sa kanya ni Winston. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala. Magkasama sila ngayon sa kuwarto mismo ng binata. Si Karina nakaupo sa may dulo ng kama. Si Winston naman ay nakaupo rin sa kabilang dulo. Kapwa walang imikan sa isa't isa. "Are you going to stay quiet all the time?" Si Winston ang nagsalita. Karina cleared his throat at hindi alam kung ano ang ire-react niya sa binata. "A-Aalis na ako. S-Salamat sa paggamot ng sugat ko kanina," sagot ni Karina. Hindi pa rin nito matingnan sa mata si Winston. Hindi niya maipaliwanag, pero nakaramdam siya ng hiya. "Hindi ako tumatanggap ng thank you lang, Karina." Natigilan si Karina sa sinabi nito. Ano ang ibig sabihin ni Winston? Nanlalaki ang mata ni Karina nang isang ideya ang pumasok sa isipan niya. Hindi kaya. . .oh, no!
His Personal Maid CHAPTER EIGHTEEN
Marahang hinaplos ni Karina ang buhok ni Winston. ANg guwapo nito. para siyang anghel kapag natutulog. Ang amo ng kanyang mukha. Akalain mo na ang ganito ka-amo at ka-guwapong mukha ay halimaw kapag magalit?"Naniniwala talaga ako na pusong mamon ka rin, Winson. Bakit kasi tinatago mo 'yon? Nakikita ko ang malasakit sa mga mata mo," pabulong na sabi ni Karina.Mukhang pagod na pagod si Winston sa ginawa nila. Maging siya, ramdam na ramdam pa rin ang pananakit ng kanyng pagkababae. Humugot siya ng isang malalim na buntong hininga saka inisa isang pinulot ang kanyang mga damit. Mabilis niya iyong sinuot. She still needs to fulfill her duty as his maid dahil hindi siya pang kama lang.Iniwan na muna niya si Winston. Dumiretso siya sa kuwarto niya to take a shower. Ang lagkit ng pakiramdam niya ngayon. Ramdam niya pa rin ang kahabaan ni Winston sa may bandang ibaba niya. She have surrendered herself several times but everything still feels new to her. The pl
His Personal Maid CHAPTER NINETEEN
Minabuti na lang ni Karina na ituon ang atensyon sa paglilinis tutal, bukod sa mga personal na pangangailangan ng katawan ni Winston, kailangan pa rin niyang gawin ang trabaho niya bilang maid at hindi lang tagapag-paligaya sa kama.Pagpasok niya pa lang sa kuwarto ni Winston ay nadatnan niya ito na sobrang gulo. Sumakit ang ulo niya at hindi tuloy alam kung paano iyon uumpisahan."Hay! pinapahirapan mo na naman ako, Winston." Bumuntong hininga siya saka inisa isa na pulutin ang mga nagkalat na damit ni Winston sa sahig. May sa ahas siguro ito at sa kung saan saan na lang naghuhubad ng saplot. Pero wala naman siyang karapatan na magreklamo dahil ito ang trabaho niya. Kaya ang ginagawa na lamang niya, habang gumagawa, panay rin ang ngawa niya. Kinapa niya ang kanyang bulsa. Hindi pa pala niya nalalamn kung sino iyong tawag nang tawag sa kanya kanina kayanaputol tuloy ang gagawin dapat nila ni Winston. Andon na, e. Ipapasok na sana kung hindi lang panay ang pag ring
His Personal Maid CHAPTER TWENTY
Nanghihinang iminulat ni Karina ang kanyang mga mata nang marinig na nagmumura si Winston. May kausap ito sa telepono. Hindi niya napigilang makinig habang hindi ipinahahalatang gising na siya. Inaapoy pa rin siya ng lagnag hanggang ngayon at sobrang sama ng pakiramdam niya. "How many times do I have to tell you that I can't go today! Cancel the meeting! I don't care about that fucking investor! The hell!!" nanggagalaiti nitong sagot sa tawag. Mukhang kausap nito ang secretary niya. Bakit naman hindi na lang niya siputin ang ka-meeting niya? Nag-aalala ba siya sa akin? Iyon ang iniisip ni Karina na agad rin niyang binura sa isipan niya. As if. Sa pagkakaalam niya ay galit pa sa kanya si Winston kaya malabo naman na hindi niya ito maiwan dahil nag-aalala siya kay Karina. Pinilit niyang magsalita even if her voice cracked a bit."O-Okay na ako, S-Sir. U-Umalis ka na." Ginalaw ni Winston ang panga niya na tila nauubusan ng pasensya."Jus
His Personal Maid CHAPTER TWENTY-ONE
The next morning, Karina felt better. Naigagalaw na niya ng mabuti ang katawan. Kaunti na lang ang pananakit ng katawaan niya. She felt light now. Siguro ay tumalab naman sa kanya ang gamot na binigay ni Winston. Hindi pa rin maiwasang sumama ang kanyang loob dahil sa ginawa nito kahapon. Wala na tuloy siyang cellphone ngayon para magamit. Importante pa man din 'yon sa kanya dahil ultimo iyon lang ang naipundar niya sa paghihirap niya na magtrabaho sa bar bilang waitress. Halos lahat kasi, napupunta sa malupit niyang tiyahin.Tumayo siya mula sa pagkakahiga at kinuha ang basag basag niyang cellphone sa sahig. Mariin siyang napapikit habang nararamdaman ang pagpatak ng luha sa kanyang pisngi."Ang sama mo, Winston." Kung gaano niya kagustong maniwala na may kabutihang itinatago si Winston, gano'n rin nito kino-kontra ang iniisip at paniniwala ni Karina sa kanya. Kung kailan naman pakiramdam niya ay medyo naglalapit na sila. Ngayon pa ito nangyari.Napai
Pinakabagong kabanata
