Lucian’s POV
Pinag-aaralan ko ang mga papeles para makaabot sa negosyo at para malimbang ko ng tuluyan angsarili ko. Sumasakit ang dibdib ko, tulad lamang ng inaasahan. Ang wolf ko ay nalungkot mula nang umalis si Alice. Hindi niya maintindihan ang emosyon ko bilang isang tao at mga komplikasyon.
“Pasok,” agad kong sinabi ng marinig ko ang katok.
“Dinalhan kita ng hapunan, hindi ka pa nanganghalian, alpha,” sabi ni Katherine, at ibinaba ang tray.
“Hindi ako gutom,” sagot ko, binabasa ang laman ng dukumento ng pangatlong beses na.
“Hindi ito makakatulong Lucian. Alam kong namimiss mo na ang iyong mate. Pero hin
“Ooops, pasensya na, nasa bag ko,” rason ko at kinuha ang singsing saka ito sinuot.Tumingin siya sa akin ng masama.“Pwede na ba tayong kumain, gutom na ako,” sabi ko.“Please,” ulit ko.Maganda ang restaurant na napili ko, ngunit ito ang pinaka-awkward na hapunan sa buhay ko. Halos hindi kami nag-uusap, at galit si Mark. Ginugol ko sa pag-iisip kung paano ko uumpisahan ang tungkol sa nangyari sa loob ng 20 na minuto... Tama bang makipaghiwalay ng kumakain o pagkatapos nito? Mamaya na lang, dahil dudurugin ko ang puso niya. Ang tanging magagawa ko ay, hayaan siyang kumain ng tahimik.“Makikipaghiwalay ka na s
“Dinudugo siya, kailangan ko siyang gamutin,” nangangambang sabi ko habang ang damit ni Mark ay basang-basa na sa dugo nito.“Hindi!” biglang sumulpot sa likuran ko si Lucian.Itinuro niya ang kanyang daliri kay Damon.“Pagalingin mo siya.”Umungol si Damon, pero hindi niya matanggihan ang kanyang Alpha at nagsimula ng dilaan ang sugat ni Mark gamit ang kanyang mahabang dila ng labag sa kalooban niya siyempre.“Sumama ka sa akin,” hinila ni Lucian ang kamay ko papunta sa kabilang SUV.“Alisin mo ang damit mo,” utos niya.
Alice’s POV“Nanatili pa rin ang problema; hindi ko gustong manatili dito si Mark. Hindi siya kabilang dito,” sabi ko.Kumurba ang labi ni Lucian sa isang pagngiti, “Hindi ko rin siya gustong manatili dito.”“Anong gagawin ko? Hindi nakikinig sa akin si Rick,” malungkot kong sabi.“Ginagawa niya lamang kung ano din ang gagawin ng ibang Alpha. Mapupunta sa panganib ang katulad natin kapag nagsalita siya. At tinitignan ko pa lamang ang pagwawala niya, hindi siya mananatiling tahimik. Maaari din siyang mabaliw dahil sa pagkabigla,” sabi ni Lucian ng may seryosong kilos.“Nagmumungkahi ka ba? Hindi! Hindi ko siy
“Patawad sa lahat-lahat, Mark, mag-iingat ka sa byahe,” sabi ko kay Mark habang hinahatid siya sa airport.Matapos gawin ni Tita Flora ang kanyang spell. Inilipat siya sa isang ospital na para sa mga tao sa ilalim ng pangangalaga ng isang pack doctor. Nanghihina siyang nagising at hindi naaalala ang pag-atake ng mga wolves. Nakipagtalo ako kina Rick at Lucian para manatili sa tabi ni Mark. Iyon ang tanging magagawa ko para sa kanya. Sinabi na ayos maaari na siyang bumyahe pagkatapos ng ilang araw."Alice, ayos lang. Inaamin kong dismayado ako, pero siguro nga hindi tayo tinadhana. Sana maging magkaibigan pa rin tayo,” sabi niya ng nakangiti.Mas maayos pa iyon kaysa sa natatakot at galit na hitsura niya kanina.&n
Lucian’s POVNakaupo ako sa study room ni Rick habang siya naman ay naglalakad ng di mapakali.“Isa lang ang lilinawin ko sa’yo, hindi dahil ikaw ang mate ng aking kapatid ay ibig sabihin nun ay nakalimutan ko na ang nakaraan,” galit niyang sabi, at huminto sandali.“Fair enough,” sabi ko, “Iyon ba ang dahilan kaya mo ako pintawag dito?”Nagbago ang ekspresyon ng mukha niya sa sandaling pasadahan niya ng kamay niya ang buhok niya. Napansin ko na hindi siya katulad ni Alice, blonde siya, may asul na mga mata, habang si Alice ay brunette. Pero pareho naman sila ng ilong.“Hindi, may dapat kang malaman. Esp
Nakakita na ba kayo ng sirang dam? Kung paanong ang ilog ay tumagos sa makapal na pader na pumipigil sa pag-agos nito. Bumubulusok ito sa mga bitak, sa kalaunan ay hinuhugasan ang lahat ng bakas na humaharang sa agos ng tubig nito. Ganun mismo ang naramdaman ko. Kapag ang wolf ko at ako ay nagsama wala ng pipigil pa. Dinaig kami ng aming mga emosyon. Ang aking wolf ay sabik ng mamarkahan, at ang aking katawan ay baliw na pumipintig para sa kanya.Mas malala pa iyon kaysa sa heat.Matindi na ang halikan namin sa loob ng sasakyan na parang mga binata’t dalaga bago pa man kami makarating ng Crimson Shadow Pack.“Ahem, Alpha Blake, nakarating na po tayo,” sabi ni Damon habang si Peter naman na siyang nagmaneho ay nakangiti.
“Ahhh! Yes! Harder, please!” malakas kong sabi nang isa na namang orgasm ang natamo ng aking katawan.Humawak ako sa pader, habang bumabayo sa aking likuran si Lucian. Ang kama ay sobrang sira na, kaya naman ginagawa na namin ito sa couch, sinisiguradong hindi namin ito masisira. Sa pader, sa rug na malapit sa may apoy, kahit na saang maaaring lugar. Nagpapalit-anyo kami bilang wolf ng ilang mga ulit; inahayaan ang aming mga wolves na maging pamilyar sa isa't isa sa mga oras ng sekswal na marathon na ito. Hindi ko na mabilang kung ilang beses na ba ako nilabasan, o ang iba’t ibang posisyon na ginawa namin. Masyadong tuwang-tuwa si Lana. Mas naging mabait at kalmado siya simula ng tanggapin ko ang mate bond.Di hamak na creative si Lucian. Kaya ginawa namin iyon ng humihiga sa kung saan-saan ng ilang beses, ilang bes
Sinundan ko si Lucian sa kung anong conference room. Namumula siya sa galit, at hinawakan ko ang braso niya at hinaplos iyon para bantayan siya.“Kalma ka lang, mahal,” sabi ko sa kanyang isipan.“Sige, tapusin na natin ‘to,” tiniklop ni Lucian ang kanyang naglalakihang mga braso at inutusan ang kanyang mga beta na mag-ulat.“Tulad ng iniutos mo, sinuri namin lahat ng CCTV footage at ang lugar sa paligid ng nasunog na cabin. Hindi kami nakahanap ng bakas hanggang sa mapanuod namin ang malabong imahe.”Pinatay ni Damon ang ilaw at sinindi ang projector, ilang mga imahe ang lumabas sa screen. Masyadong malabo dahil sa kadiliman nito. Ngunit may isang imahe na tila may kaunting