Home

Si Tita Flora ay isa sa mga nasabing kakaiba. Halos lahat ng keepers ay may kakaibang persona. Hindi madaling maging iba sa lahat, ang kakayahan mong makita at makitungo sa mga supernatural na nilalang ay may kaakibat ding hindi maganda. Isa na rito ang kalungkutan. Si tita Flora ay may kasintahang espirito, iyon ang kanyang sinasabi. Hindi ko din iyon nakita kahit kailan, walang kakayahan ang mga werewolves na makakita ng mga multo, napakabait niya, kaya pinaniniwalaan ko siya.

Sa ngayon, umiiling siya nang sabihin ko ang tungkol sa pag propose ni Mark.

“Hindi iyan magugutuhan ng mate mo,” sagot niya at umiling.

50 taong gulang na si tita Flora, pero mukha siyang nasa 35. Napakaganda niya sa maikli at pula niyang mga buhok at sa matikas na taste niya sa mga kasuotan. Naaalala ko sa kanya si Jacky Kenedy. Pero sa tingin ko mas maganda si Tita.

“Pero tita, hindi ko gustong magkaroon ng mate,” sinubukan kong magdahilan.

“Nonsense, lahat ng wolves ay gusto ang kanilang mate, at alam iyon ng lahat. Kawawang Mark, masasaktan lamang siya ng lubos,” sabi niya ng may lungkot sa mukha.

Nagulat ako at tinanong, “Bakit naman masasaktang si Mark?” 

“Hindi siya ang mate mo, at sa oras na mahanap mo ang mate mo hindi ka na maaaring sumama kay Mark,” sabi niya na may katotohanan.

Inirap ko ang akinmg mga mata, “Pwede bang maglakad muna ako? Hindi na siya umaayos,” sabi ko at tinutukoy ko ang wolf ko.

“Sige, lumabas ka na, basta lumayo ka lang sa mga lugar na kapit bahay,” kinaway niya ang kamay niya habang nakikipag-usap siya sa kanyang kasintahan!

Napapaisip ako kung paano niya ipinapaliwanag na mayroon siyang isang lobo sa kanyang pamamahay. Marahil, iniisip niya na lamang na nag-aalaga siya ng isang malaking aso.

Malamig ang gabi, inalis ko ang damit ko at nagpalit anyo na ako bilang isang brown wolf at nagsimulang tumakbo. Ang unang araw ng niyebe ngayong taon ay nagsimula nang mahulog mula sa langit, ang lugar ay pinalibutan ng mga puting mga abo. Ganunpaman, hindi naman ako nakaramdam ng lamig. Ang makapal kong mga balahibo ang siyang prumoprotekta sa akin mula sa malamig na panahon ng winter. 

*******""***"

Inanunsyo na ang pag-landing ng eroplano at inaantok pa din ako habang nasa kinauupuan ko. Sa wakas ay nakauwi na rin ako. Ang isang mabuting bagay tungkol sa Florida ay nasisiyahan ako sa saktong lamig lamang nito dito sa Untied States. Karaniwang maaraw at  mainit tuwing umaga,habang tuwing gab namani ay medyo malamig. Kinokolekta ko ang aking bagahe at tulad ng inaasahan, nandoon ang aking buong pamilya upang batiin ako.

“Alice!” patakbong paglapit sa akin ni Emma at saka sumunod naman sa kanya sina Martha, Thomas at Linda.

Matapos ang pagyayakapan namin at halikan, nagpunta na ako sa isa sa mga naghihintay na mga kotse at naumpisa na kaming magtungo sa lugar ng mga werewolf.

“Tigna mo naman ang iyong sarili, lumaki ka na at napakaganda mo. Pakita naman ng singsing mo,” sabi ni Linda.

Namula naman ako at saka ko ipinakita ang aking singsing.  Ang mga kababaihan ay namangha tulad lamang sa inaasahan ko.

“Napakaganda ng singsing na iyan,” singit ni Martha.

“Tignan mo naman ang malaki nitong bato,” kumento ni Emma, “Aasahan ko na ang kasal simula ngayon,” dagdag niya at saka kumindat.

Medyo naguguluhan pa rin ako. Sinusubukan ko paring magising dahil di pa rin ako makapaniwalang engage na ako, ang maikasal ay mas lalo akong maaaring himukin sa bagay na pinipigilan ko.  Ang wolf ko ay labis na mainipin, sabik na mahanap ang mate nito.

“Hindi pa kami nakapagdesisyon kung anong petsa,” sabi ko, “Dinadahan-dahan na muna namin.” Huminga ako ng malalim at sinusubukang kumalma sa mga anumang mga maitatanong pa nila sa akin.

Hindi ko ma-imagine si Mark na kasama ang pack ng werewolves. Sinubukan kong ibahin ang usapan at tiananong ang tungkol sa kambal na anak ni Linda, ang mapagmahal kong mga pamangkin.

“Kamusta naman ang mga bata, Linda? Siguro naman hindi nila ako nakalimutan?” sabi ko.

Nag-usap lang kami hangga’t marating namin ang gate ng “Jade Moon Pack.”

Sa modernong panahon, ang buhay ng pack ng werewolves ay nagbago nang malaki nitong mga nakaraang taon. Karamihan sa mga modernong Pack ay hindi na nakatira sa iisang bahay at namuhay na dito sa lupa kasama ang kani-kanilang pamilya.

Isa rin itong mas ligtas na bagay kung iisipin, dahil hindi na gaanong kaduda-duda para sa maraming pamilya ang magmay-ari ng ilang daang ektarya kumpara sa isang indibidwal na nagmamay-ari ng libu-libong ektarya. Ang lahat ng mga lupain ay itinuturing pa ring pagmamay-ari ng lahat ng mga packs dahil lahat ng mga pamilya ay pareho lamang, mas mahinahon lamang sila.

Ang Jade moon pack ay may pare-parehong pag-aayos. Isang hilera ng mga bahay na napapaligiran ng luntiang berde na kagubatan at isang pribadong dagat. Mayroon pa kaming isang ligtas na bahay, isang pinagsamang kusina para sa mga unmated o nais na kumain ng sama-sama. Ang mga gym, paaralan at iba pa, lahat ng kinakailangan para sa isang maliit na bayan ay nasa campus.

Maraming mga pamilya ng pack ang interesado sa mga gawaing sa labas at trabaho din. Kahit na ang hiwalay na pamumuhay ng Pack ay tila isang masikip na komunidad. Ang lahat ay umaasa sa kanilang mga pack mates pagdating sa pakikisama. Ang ilang mga pack ay napaka-konserbatibo. Hindi nila pinapayagan ang sinuman na umalis, pinananatiling nakakulong ang kanilang mga female mate. Ang mga pag-atake para kunin ang kanilang mga female mate ay karaniwang nangyayari noong sinaunang panahon lalo na sa mga rogue wolves. Ngunit nagbago ang panahon.

Karamihan sa mga babaeng wolves ay pareho lamang sa nakikita mo sa textbook, nabubuntis. Humihinto sila sa pag-aaral sa panahon na mahanap nila ang kanilang mga mates sa edad na 18, at wala silang ginawa kundi manganak ng mga tuta. Isang dahilan kaya ayaw kong magkaroon ng mate.

Ganunpaman, naiiba ang Jade Moon Pack, palaging hinihimok ng aking ama ang edukasyon at sabihan ang karamihan sa mga kabataan na mag-aral sa kolehiyo.

Ang karamihan sa mga lobo na nakasama ko hanggang sa pagtanda ay matuturing kong totoong kaibigan sa halip na mga kasosyo lamang sa Pack. Mayroon pa ring mga ipinag-uutos na pagpupulong para sa mga Pack, ginaganap ito tuwing full moon, buwan-buwan, at ito ay dinadaluhan ng lahat. Ito ay isang maayos, ligtas na pamayanan maliban sa katotohanang pinalayas ako sa edad na siyam na taong gulang.

Wala akong ideya kung bakit hindi ko pa din magawang manatili matapos pagharian ng kuya ko ang pack. Natatanggap ko na ang ganitong ayos namin, at hindi rin naman ako interesadong bumalik pa. Isa ako sa mga tinatawag nila na Urban Werewolf.

Binati agad ako ng dalawang limang taon na aking mga pamangkin na sina Clara at Jonathan sa sandaling matungtong namin ang mansyon ng Alpha. Pagmamay-ari ng kuya ko ang pinakamalaking bahay na minsan itinuturing itong ligtas na lugar at tumatanggap ng mga bisita galing sa ibang packs. Ang bahay ni Beta Thomas ay malapit lamang dito.

“Kamusta na kayo,” pagngiti ko at niyakap ang mga pamangkin ko.

Sumunod naman sa kanila si Rick, ang kuya ko.

“Masayo akong  makita ka, Alice.”

“Ang gwapo mong tignan, Rick,” sabi ko at saka siya niyakap.

Nagtungo ako upang mag-ayos sa aking lumang silid kung saan kita ko ang pool. Hindi ito masayadong nagbago. Pareho pa rin ang aking silid tulad ng dati. Marahil, kung nanatili ako rito, baka gugustuhin kong manirahan na din dito. Sinusubukan ko parin naman, ang kaso lamang nilalamon ako ng mga alaala ng aking namatay na ama, at ng aking ina na nabaliw dahil sa kalungkutan.

Sa ilang kadahilanan, wala akong maalala tungkol sa pagkamatay ng aking ama. Kahit pa nangyari ito sa harap mismo ng aking mga mata. Tinatawag ng mga psychiatrist  ito na repressed memory. Minsan ang mga traumatic na mga pangyayaring ay maaaring kunukulong sa ng isipan at haharangin ito mula sa normal na pag-alaala.

Hindi ako sigurado kung ang mga werewolves ay may kakayahang mabalaik ang mga alaala. Atleast nagawa ko.

*******

Si Emma ay dinala ako sa isang beach house party noong Sabado, matapos lang ng ilang araw simula nang dumating ako. Para sa kanya ibig sabihin ng Party ay pagsho-shopping, hindi ako nagdala ng bathing suit kaya may sense din naman siya.

Nagtungo kami sa isang mall sa lungsod at nagsimulang pumunta sa iba’t ibang shops.

“Inaasahan ko na hindi ito isa na namang ‘Meet the Alpha party’,”tanong ko.

Wala akong interes sa mga anumang party na kaugnay sa pahahanap mo ng mate. Engage na ako kay Mark, iyon na yun.

“Maaring may mga ilang Alpha, pero isa lang naman iyong normal na house party, hindi mo kailangan na maghanap ng kung sino pa man... maliban na lang kung...”

“Walang maliban-liban...” pagtitigil ko sa kanya.

Umiling lang siya at bumalik na sa pagsho-shopping. Bigla na lamang akong nakaramdam ng pagnginig ng mga buto ko. Hindi kami nag-iisa. Inamoy ko ang hangin, sinusubukan ramdamin ang paligid, kung sino man iyon, pero napakaraming tao para mahanap ko ang nag-iisang taong iyon.

Winala ko ang nasa isipan ko at saka binayadan na lamang ang mga babayaran ko at saka kami bumalik sa packhouse.

Ang summer-house namin ay  tipikal na nakahiwalay na bahay na matatagpuan sa may baybayin. Pinangunahan ng kaibigan ni Emma na si Lucy ang party. Siya ay kabilang sa reds pack.

Nakilala sila sa kanilang mga pulang buhok gayon din ang kanilang pangalan. Ang kanyang pack ay maayos, at mayroon silang maraming mga tahanan sa buong mundo.

Nang makarating kami ni Emma sa lugar kasama si Bobby, nagsimula na ang pagdiriwang. Mayroong isang malaking sala sa gitna ng bahay, at sa bawat paligid, mayroong isang mahabang pasilyo na patungo sa maraming mga silid-tulugan. Ngayon ang lugar ay napuno na, ang mga tao ay nagsisiksikan na.

Makalipas ang ilang oras,  patuloy parin ang kasiyahan. Mukhang lahat naman ay nagsasaya, at naririnig ko ang maraming tao na nakikipag-usap at tumatawa sa gitna ng tugtog ng musika. Sa kabilang dulo ng sala, ang ilang mga tao ay nagsimula nang sumayaw.

Kinailangan pa nilang iusog ang mga ilan sa sofa para magkaroon ng space, mukhang naging isang matagumpay naman sila sa naisip, pinapayagan nila ang mga taong nag-aral ng pagsasayaw na ipakita ang kanilang talento. Hindi ako kasama sa kanila, kaya tumingin na lamang ako sa magkasahintahang sumasayaw. Ang ilan sa mga kalalakihan ay nagpakita ng interes sa akin. Nagkaroon naman ako ng maayos na pag-uusap sa kanila at pinaliwanag kong engaged na ako.

"Alice, halika, makisayaw ka sa amin," sigaw ni Emma at kumaway sa akin upang lumapit.

Umiling lang ako at inangat ang baso ko para ipahiwatig na masaya ako kung nasaan ako. Hindi naman iyon isang kawalan.

Bigla na lang nagising ang wolf ko mula sa kanyang pagkakatulog at ito ay nabulabog.

"Huminahon ka lang," kinalma ko ang sarili.

Naglalakad ako sa tabi ng pool habang nakatingin sa isang pangkat ng mga kalalakihan na naghahampasan ng bola ng pabalik-balik nang may isang bagay na nakabunggo sa akin. Nawalan ako ng balanse sa sarili na naging sanhi ng pagkahulog ko sa pool kasama ang parang matitigas na bagay. Ang bango ng amoy niysa, parang pinaghalong musk at grass, at ng lilac.

Bigla n lamang may humila sa akin nakaharap na ako sa isang malapad na dibdib, isang kamay ang pumulupot sa baywang ko at isang kamay nito ay nasa ulo ko. Habang mas malapit ako sa kanyang katawan, isang bagay lamang ang tumatakbo sa isipan ko, "MINE."