Lucian’s POV
Tumakbo ako sa mga kakahuyan. Si Jake ay masama ang pakiramdam, “Ang ating mate ay may mahal ng iba,” nalulungkot niyang sabi.
“Patayin mo ang lalaking iyon,” bulong niya.
Tumakbo pa ako ng mas malayo pa. Lumayo ako kay Alice para panatilihin siyang ligtas, mula sa akin. Hindi ko gustong masaktan ko siya. Ang amoy ng nasusunog na kahoy ay naaamoy ko.
Kumurot ang tenga ko, saka napuno ang ulo ko ng nakakadugong pagsigaw. Tumakbo ako pabalik papunta sa cabin.
"Hindi! hindi, hindi, hindi!" napasigaw ako at tumakbo papunta sa nasusunog na tila impyerno. Nahimatay si Alice na nakayuko malapi
“Ayos lamang ako, Rick, sa totoo lang. Iniligtas ako ni Lucian pangawalang beses na,” sabi ko sa kuya ko.Sumimangot si Rick at tumingin kay Lucian at saka sa akin.“Pangalawang beses?” tanong niya.“Oo, noong namatay si papa sa sumabog na hotel na iyon, andoon si Lucian. Niligtas niya ako, naaalala ko na ang lahat ngayon.”Ipinaliwanag ko kung paano kami nagkakilala sa hotel na iyon noong mga bata pa lamang kami. Kumurap si Rick na tila ba sinusubukang intindihin ang mga impormasyon.“Paano bumalik ang ala-ala mo?” nagtatakang tanong niya.“Hin
Lucian’s POVPinag-aaralan ko ang mga papeles para makaabot sa negosyo at para malimbang ko ng tuluyan angsarili ko. Sumasakit ang dibdib ko, tulad lamang ng inaasahan. Ang wolf ko ay nalungkot mula nang umalis si Alice. Hindi niya maintindihan ang emosyon ko bilang isang tao at mga komplikasyon.“Pasok,” agad kong sinabi ng marinig ko ang katok.“Dinalhan kita ng hapunan, hindi ka pa nanganghalian, alpha,” sabi ni Katherine, at ibinaba ang tray.“Hindi ako gutom,” sagot ko, binabasa ang laman ng dukumento ng pangatlong beses na.“Hindi ito makakatulong Lucian. Alam kong namimiss mo na ang iyong mate. Pero hin
“Ooops, pasensya na, nasa bag ko,” rason ko at kinuha ang singsing saka ito sinuot.Tumingin siya sa akin ng masama.“Pwede na ba tayong kumain, gutom na ako,” sabi ko.“Please,” ulit ko.Maganda ang restaurant na napili ko, ngunit ito ang pinaka-awkward na hapunan sa buhay ko. Halos hindi kami nag-uusap, at galit si Mark. Ginugol ko sa pag-iisip kung paano ko uumpisahan ang tungkol sa nangyari sa loob ng 20 na minuto... Tama bang makipaghiwalay ng kumakain o pagkatapos nito? Mamaya na lang, dahil dudurugin ko ang puso niya. Ang tanging magagawa ko ay, hayaan siyang kumain ng tahimik.“Makikipaghiwalay ka na s
“Dinudugo siya, kailangan ko siyang gamutin,” nangangambang sabi ko habang ang damit ni Mark ay basang-basa na sa dugo nito.“Hindi!” biglang sumulpot sa likuran ko si Lucian.Itinuro niya ang kanyang daliri kay Damon.“Pagalingin mo siya.”Umungol si Damon, pero hindi niya matanggihan ang kanyang Alpha at nagsimula ng dilaan ang sugat ni Mark gamit ang kanyang mahabang dila ng labag sa kalooban niya siyempre.“Sumama ka sa akin,” hinila ni Lucian ang kamay ko papunta sa kabilang SUV.“Alisin mo ang damit mo,” utos niya.
Alice’s POV“Nanatili pa rin ang problema; hindi ko gustong manatili dito si Mark. Hindi siya kabilang dito,” sabi ko.Kumurba ang labi ni Lucian sa isang pagngiti, “Hindi ko rin siya gustong manatili dito.”“Anong gagawin ko? Hindi nakikinig sa akin si Rick,” malungkot kong sabi.“Ginagawa niya lamang kung ano din ang gagawin ng ibang Alpha. Mapupunta sa panganib ang katulad natin kapag nagsalita siya. At tinitignan ko pa lamang ang pagwawala niya, hindi siya mananatiling tahimik. Maaari din siyang mabaliw dahil sa pagkabigla,” sabi ni Lucian ng may seryosong kilos.“Nagmumungkahi ka ba? Hindi! Hindi ko siy
“Patawad sa lahat-lahat, Mark, mag-iingat ka sa byahe,” sabi ko kay Mark habang hinahatid siya sa airport.Matapos gawin ni Tita Flora ang kanyang spell. Inilipat siya sa isang ospital na para sa mga tao sa ilalim ng pangangalaga ng isang pack doctor. Nanghihina siyang nagising at hindi naaalala ang pag-atake ng mga wolves. Nakipagtalo ako kina Rick at Lucian para manatili sa tabi ni Mark. Iyon ang tanging magagawa ko para sa kanya. Sinabi na ayos maaari na siyang bumyahe pagkatapos ng ilang araw."Alice, ayos lang. Inaamin kong dismayado ako, pero siguro nga hindi tayo tinadhana. Sana maging magkaibigan pa rin tayo,” sabi niya ng nakangiti.Mas maayos pa iyon kaysa sa natatakot at galit na hitsura niya kanina.&n
Lucian’s POVNakaupo ako sa study room ni Rick habang siya naman ay naglalakad ng di mapakali.“Isa lang ang lilinawin ko sa’yo, hindi dahil ikaw ang mate ng aking kapatid ay ibig sabihin nun ay nakalimutan ko na ang nakaraan,” galit niyang sabi, at huminto sandali.“Fair enough,” sabi ko, “Iyon ba ang dahilan kaya mo ako pintawag dito?”Nagbago ang ekspresyon ng mukha niya sa sandaling pasadahan niya ng kamay niya ang buhok niya. Napansin ko na hindi siya katulad ni Alice, blonde siya, may asul na mga mata, habang si Alice ay brunette. Pero pareho naman sila ng ilong.“Hindi, may dapat kang malaman. Esp
Nakakita na ba kayo ng sirang dam? Kung paanong ang ilog ay tumagos sa makapal na pader na pumipigil sa pag-agos nito. Bumubulusok ito sa mga bitak, sa kalaunan ay hinuhugasan ang lahat ng bakas na humaharang sa agos ng tubig nito. Ganun mismo ang naramdaman ko. Kapag ang wolf ko at ako ay nagsama wala ng pipigil pa. Dinaig kami ng aming mga emosyon. Ang aking wolf ay sabik ng mamarkahan, at ang aking katawan ay baliw na pumipintig para sa kanya.Mas malala pa iyon kaysa sa heat.Matindi na ang halikan namin sa loob ng sasakyan na parang mga binata’t dalaga bago pa man kami makarating ng Crimson Shadow Pack.“Ahem, Alpha Blake, nakarating na po tayo,” sabi ni Damon habang si Peter naman na siyang nagmaneho ay nakangiti.