Kabanata 1: Pilot

Eros Ramazzotti

"Uminom ng masasarap na bagay ngayon, ha?" Si Edgar Cayce, ang aking matalik na kaibigan ay pumapasok sa aking opisina na nagsasabing..

"Anong masasabi ko I'm in good mood." Nakangiting sagot ko.

"Damn, ngayon ba yun? Nakalimutan kong tingnan ang kalendaryo ko,” biro niya. "Hindi ko napagtanto na ngayon ay isa sa dalawang araw sa isang taon na nasa mabuting kalagayan ka."

"You little shit." Pabiro kong pagmumura sa kanya

Tumawa siya at itinaas ang baso. "Salamat, ngunit mas gusto kong uminom na lang ng masarap na alak na ito."

Nag-chat kami saglit tungkol dito at iyon, pagkatapos ay talakayin ang ilan sa mga puntong itinaas noong nakaraang pulong ng lupon. Talaga, kami ay pumatay ng ilang oras. Mayroon kaming reserbasyon para sa tanghalian sa loob ng humigit-kumulang tatlumpung minuto, ngunit kahit na ang trapiko na palagian dito, dapat pa rin kaming tumagal ng halos sampung minuto upang makarating doon. Labing-lima ang pinakamarami.

Muling bumukas ang pinto sa aking opisina at pumasok ang isang nerdy ngunit batang blonde. Nakatingin siya sa akin ng malapad, maingat na mga mata at mga braso na puno ng mga papeles. Lumalapit siya sa aking mesa na parang isang natakot na gasela na papalapit sa isang butas ng tubig, naghihintay sa leon na tumalon mula sa mga palumpong at mapunit ang lalamunan nito. Tahimik, ibinaba niya ang stack ng mga papel at saka tumalikod para umalis.

"Sorry," pagpigil ko sa kanya. "Pero sino ka?"

Tumalikod siya, sinusubukang mag-ipon ng ngiti. "Athena I'm your new Personal Assistant, Mr. Ramazzotti," sabi niya, nanginginig ang boses. "Sinabi ni Alice na mainam na dalhin ang mga ito at ihulog ang mga ito."

Tumingin ako kay Edgar na nagpipigil ng ngiti, pagkatapos ay sumandal sa kanan, sinusubukang kunin ang mata ni Alice sa dingding ng mga bintana na bumubuo sa harapan ng aking opisina. Ngunit ang aking sekretarya ay abala sa telepono at hindi tumitingin sa aking direksyon. Umayos ako ng upo at tumingin ulit sa binata.

"Sabi mo ikaw ang PA ko?"

Tumango siya. "Opo, ginoo."

"Kailan pa?"

“Mga dalawang linggo na ngayon. Personal mo akong kinuha sa mismong lugar,” paliwanag niya.

Tumingin ulit ako kay Edgar na parang naguguluhan. “Anong nangyari sa morenang babae? Mary o Michelle, sa tingin ko?"

Ngumisi si Edgar. "Michelle ang pangalan niya" sabi niya sa akin. "At pinaalis mo siya mga dalawang linggo na ang nakakaraan."

"Huh." Sumandal ako sa upuan ko. “Kakaiba. Talagang nawala sa isip ko."

Naka-root si Athena sa pwesto niya, mukhang takot na takot siyang gumalaw baka makuha niya ang atensyon ko. Sa totoo lang, hindi ko naaalala na pinaalis ang aking huling personal na katulong o kumuha ng bago. Sa palagay ko ay dapat na mayroon ako, na ibinigay ang katibayan na nakatayo sa harap ko. Ang pagpapalit ng mga sekretarya ay uri ng aking bagong siksikan na nakakadismaya.

Tinuro ko ang salansan ng mga papel na binitawan niya. “Ano ang mga iyon?”

"Kailangan nilang mapirmahan, ginoo," sabi niya.

"Okay lang ba Athena?"

Tumango siya. "Opo, ginoo."

“Okay Athena ang unang kailangan mong gawin is stop calling me sir. Please lossen up hindi ako nangangagat," sabi ko sa kanya. "Nakakainis kasi ako na nanginginig ka"nakangiting sabi ko..

“Hmm kagat ka alam mo ba? At ikaw, mahal ko, ayaw mo siyang inisin,” tumatawa si Edgar...

“Tanungin mo na lang si Macy, Oh sige. Nakagat siya tapos ngayon wala na" Sabi niya sabay tawa ng malakas..

"Edgar can you stop with the jokes" sabi ko habang nakataas ang kilay sa kanya.

Tumili at tumango ang dalaga. "Oo, si-" nag-aalangan siya. "Ano ang dapat kong itawag sa iyo?"

"Paano si Eros?" Tinaasan ko siya ng kilay. "Iyan ang pangalan ko pagkatapos ng lahat."

“Pangalawa, huwag na huwag kang mag-iwan ng isang stack ng mga papel na tulad nito bago ako magtanghalian. Kailanman," ungol ko at kumakaway nang paalis sa pile. "Ayaw kong umalis sa aking opisina na may mga kalat na ganito sa aking mesa."

Tumingin si Edgar sa kanya at ngumiti. "Bagay na bagay sa kanya."

Muli siyang tumango, hinahanap ang buong mundo na parang bobblehead.

"Syempre. I'm sorry, sir– Eros," pagbawi niya. "Hindi na mauulit."

"See that it doesn't," sambit ko. "Na-dismiss ka."

Isang tingin na maaari lamang ilarawan bilang kaginhawaan sa kanyang mukha habang siya ay tumalikod at tumakas sa aking opisina. Sumandal ako sa upuan ko at bumuntong-hininga, nakatingin sa salansan ng mga papel na nakapatong sa sulok ng desk ko.

"At ang mga tao ay nagtataka kung bakit ka single," Edgar chuckles. "Ano ang lahat ng kagandahang iyon at lahat."

"Ano?" tanong ko. "Alam mo na hindi ako mahilig mag-iwan ng hindi natapos na trabaho sa aking mesa."

“Ay, alam ko. Pero baka mabigyan mo ng pagkakataon ang kawawang babae.”

"I did," sagot ko. "Marami pa rin siyang trabaho, hindi ba?"

“Kailangan naming pagbutihin ang iyong kakayahan sa mga tao, Eros. Pwede kang maging brute minsan, binu-bully mo lang yung sweet girl na yun.” Sabi ni Edgar..

"Hindi ako bully Edgar at salamat sa iyong payo ngunit ang aking mga kasanayan sa tao ay maayos," sabi ko sa kanya. "Ang kailangan nating pagsikapan ay ang mga antas ng kakayahan ng aking mga PA." Naiirita kong sabi.

"Sa palagay ko ay may iba't ibang kahulugan tayo ng salitang 'fine'."

Ibinigay ko sa kanya ang daliri at tumawa. "Hipan mo ako."

Napalunok ako ng matagal, tinatapos ko ang huling scotch ko. Dahan-dahang humigop ng inumin si Edgar, bakas sa mukha niya ang pagkagulat.

"Ano?" Nagtanong ako.

"Iniisip lang na mas mabilis kang dumaan sa mga PA kaysa sa ilan sa mga babaeng ito sa Upper East Side na dumaan sa mga asawa," ngumiti siya sa akin.

Ibinuka ko ang aking mga kamay. “Anong masasabi ko? Mahirap humanap ng magandang tulong.”

"Lalo na kung bakla ka."

"Totoo ito," sagot ko sabay tawa. “Halika; Nagugutom ako. Mag-lunch na tayo."