CHAPTER 5

ISABEL

"Good afternoon."

Halos hindi maigalaw ang katawan at animo'y napako na sa kinatatayuan.

Iyan ang kalagayan ko kanina pa simula nang masilayan ko ang lalaking estranghero na dahilan kung bakit napunta ako sa sitwasyong kailangan kong magsinungaling nang magsinungaling matakpan lamang ang katangahan ko kagabi.

Pero tama nga bang sisihin ko siya sa mga nangyari kung ako naman 'yong marupok na agad nagpadala sa gwapo niyang mukha't mapupungay niyang mga mata?

Ah basta. Kasalan niya pa rin 'yon. Maaaring may kasalangan nga rin ako pero mas malaki pa rin ang kasalan niya kaya may nangyari sa aming dalawa!

"Flowers for you," may nag abot sa akin ng bulaklak subalit tinigan ko lang iyon at hindi nag-abalang tanggapin.

"Bel dear," kalauna'y rinig kong bulong ni Ressa sa aking tabi matapos akong bigyan ng pasimpleng siko sa balikat.

Doon pa lamang ako parang natauhan at hinarap siya ng may nangungunot na noo.

"Ano?" ganti ko ring bulong sa padabog na paraan dahilan upang makatanggap ako ng ngiwi at irap mula sa kaniya bago ako sinenyasahan na tingnan muli ang bulaklak sa aking harapan.

"Flowers daw oh," aniya na ngayo'y may sinusupil nang ngisi.

Bumalik na naman tuloy ang paninigas ng aking katawan nang iangat ko ang tingin sa lalaking may hawak ng nasabing bulaklak.

Matamis ang mga ngiti niyang nakatingin sa akin pero hindi pa rin ako nag abalang abutin ang binibigay niya. Manigas at mangawit sa dyan.

Ang kapal ng mukha niyang sumulpot nalang dito bigla at umastang parang kung sinong prince charming sa isang fairytale eh isa naman siyang napakalaking halimaw.

Lalo na sa kama.

Isabel! saway ko sa sariling utak nang isingit nito ang kahalayang 'yon.

"Mama? sino po siya?" naibaba ko ang aking tingin nang marinig ko ang muntig boses ng aking anak.

Nakayakap ang mga bisig nito sa aking binti habang tutok na tutok ang mga tingin sa lalaking aming kaharap na may pambihirang tangkad kaya kailangan pa naming lahat na tumulala lalong-lalo na ni baby Watkins.

"A-Ah.. w-wala baby, hindi ko siya kilal—

"What's up young man," hindi ko na nagawang tapusin pa ang sasabihin nang sumingit na ang antipatikong lalaki. "My name's Ethan. And you are?" dagdag pa nito na kasalukuyan na ngayong naka squat para maipantay ang mukha sa anak ko.

Nakalahad din ang kanang kamay nito na nag aalok ng handshake pero hindi tulad ko, tinanggap iyon ng anak ko't ngumiti pa talaga ng malawak.

"My name is Watkins po. Anak po ako ni mama," magalang na pagpapakilala rin ng anak ko and for the first time, pinagsisihan ko bigla na pinalaki ko siyang magalang kahit sa harap ng mga estranghero.

"Watkins.. what a cool name you've got there young man," papuri naman ng isa na ikinairap ko lang.

Bakit ba nakapasok ang lalaki na 'to rito? higit sa lahat, paano niya nalamang narito kami at anong ginagaw niya rito?!

"Thank you po, si mama ko po nag bigay ng name ko po," maligalig na bahagi naman ng anak ko.

Pero bago pa man makapagsalita ulit 'yong isa, bumaba na ako't ipinantay din ang mukha kay baby Watkins.

"Sama ka muna kina yaya at tita Nessa mo anak," utos ko rito dahil hindi ko na kinakaya ang binibigay na malolokong ngiti nina yaya Lorna at Nessa sa akin.

Bukod pa roon ay kailangan ko talaga silang mapaalis muna para makausap ko mag-isa itong antipatikong lalaking sumusulpot nalang bigla sa may bahay nang may bahay.

"Sige na," pinagbigyan naman nila ako sa aking hiling at isinama nga si baby Watkins sa kanila pero naroon pa rin ang mapang-asar nilang mga ngiti.

"Wait," papasok na sila sa silid namin ng anak ko nang magsalita itong kaharap ko't humakbang palapit sa kanila. "Para sa inyo po," agad na nagsalubong ang aking dalawang kilay nang may iniabot din itong bulalak para kay yaya Lorna.

Hindi ko manlang napansin na dalawang bouquet pala ng bulaklak ang hawak-hawak niya kanina pa.

Pero teka nga, ba't ba napaka-pilingero ng lalaking 'to at kung makalapit sa amin ay parang close na close kami sa kaniya?!

"Talaga iho? para sa akin?" hindi makapaniwalang tanong ni yaya sa kaharap.

"Yes po," sagot din agad no'ng isa bago ibinaling ang tingin sa aking anak. "I also have something for you young man, but it's still in my car so ibibigay ko nalang sa'yo mamaya okay ba 'yon?"

Ano raw?!

Tataas yata ang blood pressure ko sa lalaking 'to sa pagiging sobrang hangin! sino siya para bigyan ang anak ko ng kung ano-ano?!

"Talaga po?! may bigay ka po—

"Hoy lalaki!" bago pa man matapos ng anak ko ang sasabihin niya ay sumabog na ako.

Hindi ko na kasi talaga matiis ang mga pinaggagawa ng lalaking ito.

"Hm? why?"

Lalo namang napugto ang natitira kong pasensya sa narinig na inosenteng tugon mula sa kaniya na para bang wala talaga siyang kaide-ideya sa lahat.

"Labas." Walang patumpik-tumpik at madiin kong utos sa kaniya habang itinuturo ang pintuan namin dito sa bahay. "Labas sabi!" nanggigigil kong ulit at sa wakas ay gumalaw na siya sa kaniyang kinatatayuan at bakas ang pagtataka sa mukhang nagsimulang humakbang palabas.

Kung anong reaksyon sa biglaan kong pag sigaw at pagpapalabas sa kaniya ay ganoon din ang nakikita ko ngayon sa mukha nina yaya Lorna. Hindi ko naman sila masisisi dahil kahit ako rin naman ay hindi ko rin inaakalang magagawa ko 'yon dahil hindi ko naman ugali ang manigaw nalang basta-basta.

Nais ko mang humingi muna ng paumanhin lalo na sa anak ko dahil excited pa man din ito nang marinig na may ibibigay na regalo para sa kaniya pero pinili ko nalang munang unahin ang sundan 'yong isa sa labas dahil napakarami kong tanong na nangangailangan kaagad ng kasagutan.

"Anong ginagawa mo rito." Deritso at mataray kong tanong bago pa man niya maibuka ang kaniyang bibig upang kausapin ako.

Hindi ako nakarinig ng tugon kaya pinagtaasan ko siya agad ng kilay.

"Hm.. take a guess," sa wakas ay tugon niya pero lalo lamang akong nainis dahil sa halip na sagutin ako ng maayos ay pinaghula pa ako.

"Tar*nt*do ka ba?" hindi ko mapigilang mura kaya heto at nagulat na naman ako sa aking sarili.

Ano bang mayroon sa lalaking 'to at palagi nalang nitong pinapalabas ang mga bagay na hindi ko naman talaga pangkaraniwang ginagawa't sinasabi?

"Stop that." Rinig kong saad niya kaya lalo ko siyang pinaulanan ng masasamang tingin.

"At ano namang titigilan ko?!" nakapameywang ko nang asik sa kaniya.

"Stop glaring and cussing at me—

"Sino ka naman para sundin ko aber?! eh kung sagutin mo nalang kaya ang tanong ko nang matapos na 'to?!"

Ang kapal ng mukha! may gana pang patigilin ako!

"Ano? ngayon naman para kang pipi dyan na hindi nagsasalita! ako ba'y pinagloloko mong lalaki ka?"

"All right, all right, relax okay. I just want you to stop because.." wala pa man din ay nakakaramdam na ako ng hindi maganda ang susunod niyang sasabihin. "you look hot."

Sinasabi ko na nga ba.

"Bastos!" kahit hirap ay pilit ko siyang pinapaulanan ng hampas at sipa.

Pero ang empakto, tinatawanan lang ako at mukhang tuwang-tuwa pa sa nagiging reaksyon ko.

"Ano ba! kung hindi mo sasabihin kung bakit ka nandito, tatawag ako ng pulis!" singhal ko pero bago ko pa man maihakbang ang paa tungo sa loob ng bahay para kunin ang aking telepono ay nahawakan niya na ako.

Parang nakuryenteng iwinaksi ko naman iyon agad. "Wag mo nga akong hawakan!"

Diyos ko, para na akong siraulo rito kasisigaw lalo na't pasimpleng tawa lang ang isinasagot nitong kausap ko.

"My bad. Hindi na mauulit" aniya habang nakataas pa ang dalawang kamay sa ere na para bang sumusuko na talaga. "Ganito nalang, sasabihin ko sa 'yo ang lahat ng gusto mong malaman basta kumalma ka muna, ayos ba 'yon?"

Bahagya naman akong natahimik. Pero naroon pa rin ang pagpapaulan ko sa kaniya ng matatalim na tingin.

Aminin ko man o hindi, kung magsalita talaga ang lalaking 'to ay napaka popesyonal at mahinahon. Dahilan kaya.. kusa ka na lamang mapapasunod tyaka makikinig sa anumang sasabihin niya.

Higit sa lahat, nakakapanibago lang dahil pansin ko na kagabi pa na hindi siya arogante kung magsalita tulad ng iba kahit na mukha naman talaga siyang mayaman sa unang tingin pa lang at may maipagmamalaki talaga.

Hay naku Isabel! really? nagawa mo pa siyang purihin sa sitwasyon na 'to?

Iwinaglit ko na lamang ang kaisipang 'yon at taas noong sinalubong ang mga mata niya bago masungit na sinabing, "Oh mahinahon na ako, baka gusto mo nang sagutin 'yong una kong katananungan. Anong ginagawa mo rito? tyaka paano mo nalamang nandito ako? stalker ka ba?"

"Hold on a minute. Isa-isa lang hon, nirarat-ratan mo na agad ako ng mga tanong eh" pilyo niya na namang saad dahilan upang umusbong na naman ang inis sa kaloob-looban ko.

"That's it! tatawag na ako ng pulis! antipatiko!" nakaka-dalawang hakbang pa lang ako nang hawakan niyang muli ang aking kamay.

Pero bago ko pa man 'yon maiwaksi tulad ng kanina ay bumitaw na siya at may sinabi na halos ikinapanghina na naman ng aking mga tuhod.

"Sabi ko naman relax ka lang eh.. I'm actually here to court you. Gusto kitang ligawan. And I also want to take responsibilities on everything that has happened between us last night."